Rector Fruytierschool: laat allochtonen toe
-
lokje
Op het Calvijncollege in Goes zijn een aantal leerlingen van Syrische-christelijke afkomst. Hoe lang nog weet ik niet, er waren problemen met het verkrijgen van een def. verblijfsvergunning. Hier voor heeft het Calvijncollege zich actief ingespannen.Unionist schreef:Refoscholen?kridje schreef:Volgens mij gebeurt dit op sommige scholen al voor een deel.
Ds W Visscher schreef: Moslim op refoschool niet verstandig
Bewogenheid met anderen goed te combineren met behoud eigenheid onderwijs
In reactie op de ideeën van ing. E. Klein over het toelaten van moslims op reformatorische scholen, stelt ds. W. Visscher dat het openzetten van de deuren van de reformatorische school geen oplossing is. Het integratievraagstuk vraagt volgens hem een veel genuanceerdere aanpak.
In het Nederlands Dagblad van maandag was een opiniebijdrage opgenomen van ing. E. Klein, directievoorzitter van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn, over de integratie van minderheden en de reformatorische scholen. Klein wil de deuren van de eigen scholen openzetten voor allochtone kinderen die „niet de identiteitskleur van een bepaalde kerk hebben.” Allochtonen, voor het grootste deel moslims, wil hij, zo blijkt uit een interview in het RD van woensdag, individueel, onder zekere voorwaarden, toelaten.
Weliswaar wil Klein het toelatingsbeleid van de reformatorische scholen niet veranderen, maar wel wil hij de deuren voor allochtonen verder openzetten. Klein zou graag zien dat het reformatorisch onderwijs „een draai maakt”, zodat allochtonen (onder wie moslims) de stap naar de reformatorische school maken. Kennelijk wil Klein de ramen van onze scholen dicht laten, maar de deuren openzetten. Het gaat hier om een intrigerende gedachte. Is het ook een verstandige gedachte?
Bedachtzaamheid
Er zijn in Nederland ongeveer 200.000 allochtone jongeren. Het onderwijs aan deze kinderen roept de nodige vragen op. In de huidige situatie ontstaan er zwarte scholen. Dat is onbevredigend, omdat kinderen van allochtone ouders geen optimaal onderwijs ontvangen. Bovendien werkt de huidige situatie segregatie van bevolkingsgroepen in de hand. En daar kan in de toekomst veel ellende uit voortkomen. Radicalisering en achteruitstelling gaan soms hand in hand. En dat moeten we niet bevorderen. Wat dat betreft is het idee van Klein om hierover na te denken positief te waarderen. Scholen kunnen en mogen zich niet, gelet op bijvoorbeeld financiering uit publieke middelen, aan de maatschappelijke opdracht onttrekken. Wel is echter bedachtzaamheid op haar plaats.
Er zijn door sommigen voorstellen gedaan om allochtone jongeren gedwongen over alle scholen te spreiden. Een variant op dit voorstel is dat bijzondere scholen hun toelatingsbeleid verruimen. In dit verband is wel eens de suggestie gedaan dat bijzondere scholen 5 procent allochtone leerlingen opnemen. Het nadeel van deze ’oplossing’ is dat ze het toelatingsbeleid (kern van het realiseren van een eigen identiteit) onder druk zet. Ook kun je je bij deze oplossing afvragen of een groepje allochtone (islamitische) jongeren zich wel thuis voelt op een grote school.
Het voorstel van Klein gaat, zij het enigszins aangepast, in deze richting. Het is ook wat naïef om aan te nemen dat een moslimechtpaar dat de stap naar de christelijke school zet, zich kennelijk bewust aan het worden is van de joods-christelijke fundamenten van Nederland. Ik zou willen vragen: hoezo bewust? Misschien willen deze ouders een reformatorische school omdat daar geen drugs mogen worden gebruikt, of vinden ze een dergelijke school wel fijn in verband met de strenge gedragsregels rond kleding. We moet op dit punt niet al te snel conclusies trekken.
Mislukkingen
Hoe geven we goed en verantwoord onderwijs aan allochtone jongeren? Het openzetten van de deuren van de reformatorische school is geen oplossing. Reeds in de jaren tachtig van de vorige eeuw is hiermee geëxperimenteerd op de Comrieschool in Rotterdam. Het bleek dat de diepe verworteling van mensen in hun godsdienstige overtuiging hier onoverkomelijk was. Laten we van de mislukkingen uit het verleden leren. Idealistische en onbezonnen voorstellen die reeds bewezen hebben niet te werken, moeten we niet gaan herhalen en promoten. Het integratievraagstuk vraagt een veel genuanceerdere aanpak.
Inmiddels zijn ze daar op een andere reformatorische school in Rotterdam voorzichtig mee begonnen. Ik bedoel het Wartburg College, een school midden in Rotterdam en omringd door allochtonen. Op deze reformatorische school staat de eigenheid voorop. In een opvoedingssituatie hebben jongeren een klimaat nodig dat aansluit bij de opvoeding thuis en in de kerk. Zo worden kinderen op een stabiele manier gevormd. Daarom is het toelatingsbeleid op een dergelijke school heel erg belangrijk en is men niet geholpen met suggesties om dat te versoepelen.
Elke richting (rooms-katholiek, reformatorisch of islamitisch) heeft mogelijkheden voor eigen scholen. Die mogelijkheden moeten we niet afdoen met kreten als ”lijfsbehoud”. De onderwijswetgeving biedt ruimte voor eigen scholen. Die ruimte is gebaseerd op een van de meest kenmerkende maatschappelijke principes van Nederland, namelijk de pacificatie van 1917. Laten we dat proberen te behouden. Het is de moeite waard.
Nodeloze vragen
Het is echter wel belangrijk dat we oog hebben voor de maatschappelijke opdracht van de school. Binnen het Wartburg College wordt daarom gewerkt aan programma’s om jongeren weerbaar te maken en ze in contact te brengen met anderen. Dat gaat natuurlijk met vallen en opstaan. De resultaten van een dergelijke aanpak zijn echter verrassend. Het is ook een aanpak waarbij eigenheid en bewogenheid met anderen op een goede wijze kunnen worden gecombineerd.
Helaas is dat met de voorstellen van Klein niet het geval. Die roepen alleen maar nodeloze vragen op in de discussie over artikel 23 van de Grondwet. En daar zitten we, met de verkiezingen in het vooruitzicht, niet op te wachten. En ook die 200.000 allochtone jongeren zijn daar niet mee geholpen.
Overigens blijft het natuurlijk wel de roeping en opdracht om na te denken over de vraag hoe we deze jongeren een volwaardige plaats gunnen en geven in de Nederlandse samenleving van de 21e eeuw. Het inmiddels zo verguisde stelsel van 1917 biedt daarvoor de beste garanties.
De auteur is predikant van de gereformeerde gemeente in Amersfoort en bestuurslid van enkele reformatorische scholen.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Er lijkt inderdaad sprake te zijn van een spraakverwarring.
Dhr. Klein heeft het over integratie van (2e en 3e generatie) allochtonen. Hij rept met geen woord over moslims. Althans in het gedeelte over toelating. Wel is hij een verklaard tegenstander van moskeebezoek door middelbare scholieren.
Hieronder zijn originele publicatie. Het is overigens nog niet eens zo heel eenvoudig om zijn eigenlijke boodschap uit het ietwat wollige artikel te destilleren. Ik kan me de ontstane spraakverwarring dan ook wel voorstellen. In zijn interview met het RD van 10/5 gaat Klein trouwens wel een heel stuk verder in zijn uitspraken dan hier in dit artikel.
-----------------------------
Integratie ook opdracht christelijke school
door ing. Eppie Klein
Christelijke scholen zouden er goed aan doen allochtone kinderen op school toe te laten om zo een bijdrage te leveren aan de integratieproblematiek. Een verrassend pleidooi uit reformatorische hoek.
In het reformatorisch, gereformeerd-vrijgemaakt en evangelisch onderwijs wordt met grote beduchtheid de actuele discussie over de vrijheid van onderwijs gevolgd. Men is vuurbang dat het funderende grondwetsartikel de komende decennia de politiek-maatschappelijke discussie niet zal doorstaan. Helaas wordt onvoldoende beseft dat in de discussie niet de inperking van de onderwijsvrijheid het doel is, maar de integratieproblematiek.
Nadat op het Terra-College in Den Haag conrector Hans van Wieren door leerling Murat A. was doodgeschoten, is in eerste instantie met afschuw gereageerd op deze laffe daad. Al snel daarna werd de aanleiding voor dit verschrikkelijke incident in het debat over de integratie van allochtone jongeren getrokken. Minister Van der Hoeven van Onderwijs stuurde vervolgens, in mei 2004, een brief naar de Tweede Kamer waarin zij de veiligheid van het onderwijs, vooral in het voorkomen en tegengaan van agressie en geweld, centraal stelde. Bovendien benadrukte de minister de verantwoordelijkheid van school, docenten, leerlingen, ouders, jeugdvoorzieningen en overheid om de integratie van allochtone jongeren te bevorderen. Vervolgens raakten de publieke opinie en de politieke meningsvorming op drift: de vrijheid van onderwijs zou een belemmering zijn voor de integratie en dus segregatie onbedoeld in de hand werken. De geest was daarmee uit de fles.
Bijdrage
Het bijzonder onderwijs heeft geen onbeperkte vrijheden en dat is mijns inziens terecht. Al het onderwijs, ongeacht de religieuze en/of pedagogische identiteit, zal zich bewust moeten zijn dat ook van het bijzonder onderwijs een wezenlijke bijdrage wordt gevraagd in de integratie van allochtone jongeren. In dat verband moeten we ons wellicht meer zorgen maken over de tweede en derde generatie jongeren dan over diegenen die zich bewust zijn de grenzen van hun vaderland te zijn gepasseerd. Het onderwijs, ook het christelijke, mag niet haaks staan op de principes van de democratische rechtstaat.
Nu wil ik niet zorgeloos zijn, maar het gaat er mij nadrukkelijk om dat we in het debat over de onderwijsvrijheid niet slechts uit zijn op lijfsbehoud. Juist vanwege het gewicht dat we toekennen aan de opvoeding van onze jongeren moeten we hen de sociale vaardigheden meegeven waarmee zij nu en later een bijdrage kunnen leveren aan de integratieproblematiek.
Als het confessionele onderwijs al de partijen die zich sociaal-liberaal noemen, de herkenbare en toetsbare meerwaarde van het bijzonder onderwijs toont, en dus het belang van de onderwijsvrijheid, dan zullen deze partijen niet meer de publieke financiering van het bijzonder onderwijs ter discussie stellen. De grootste zorg over het voortbestaan van de vrijheid van onderwijs komt niet van buitenaf, maar van binnenuit.
Als de invulling van ons onderwijsproduct slechts het eigen lijfsbehoud, het voortbestaan van de gezindte en het voorportaal van de kerkelijke gemeenschap blijkt te zijn, dan verstaan we daarmee de maatschappelijke opdracht niet. Wanneer we die algemene opdracht, binnen het wettelijk kader in de vrijheid van stichting en inrichting van het onderwijs, kunnen concretiseren dan zal de abstracte discussie over de scheiding van kerk en staat hopelijk gaan luwen.
De Teldersstichting, het wetenschappelijk studiecentrum van de VVD, heeft in het onlangs gehouden symposium over de migratie- en integratieproblematiek, de financiering van het bijzonder onderwijs ter discussie gesteld. Helaas is de VVD, en met haar wellicht ook andere partijen, van mening dat de leerlingen in het bijzonder onderwijs te weinig ontplooiingskansen worden geboden. Daarnaast zou het bijzonder onderwijs de integratie in de weg staan.
Aan feitelijke onderbouwing ontbreekt het, tenzij men op de radicalisering van het islamitisch onderwijs doelt. Juist daarvan is bekend dat het zich bijkans buiten de democratische rechtsstaat stelt. Vanuit die wetenschap geredeneerd, is het bijzonder jammer dat binnen de reformatorische zuil gedachten worden geopperd om een relatie te leggen met de groep scholen die de onderwijsvrijheid niet in de correcte verantwoordelijkheid vormgeven. Het ware beter dat de reformatorische, gereformeerd-vrijgemaakte en evangelische scholen warme contacten onderhouden met bijvoorbeeld het katholieke onderwijs, de dalton- en montessorischolen, alsook het protestants-christelijk, joods en het bijzonder neutraal onderwijs. In ieder geval kan ik uit eigen ondervinding zeggen dat die ervaringen tot wederzijdse waardering leiden.
Moskeebezoek
Het raakt kant noch wal wanneer de maatschappelijke verantwoordelijkheid ten aanzien van integratie met een bezoek aan een moskee wordt vorm gegeven. Onbegrijpelijk om de extremen in de religieuze wereld op kousevoeten tegemoet te treden. Moet leerlingen uit orthodox-christelijke scholen zoveel waardering voor de islam worden bijgebracht, wanneer we met elkaar vaststellen dat deze religie zich zo weinig gelegen laat liggen aan de algehele integratie van allochtone ouderen en jongeren in onze Nederlandse rechtsstaat? We stellen onze jongeren toch ook niet bloot aan de geneugten van de voetbalhooligans door de harde clan van de supporters in de voetbalstadions te bezoeken, opdat zij zich wellicht ook kunnen scharen in de gewenste orde van onze democratische rechtsstaat?
Toelatingsbeleid
Ik ben ervan overtuigd dat het bijzonder onderwijs ook de komende decennia een plaats behoudt in de Nederlandse samenleving. Het zal daarbij keuzes moeten maken als het gaat om het dragen van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Naast kwaliteitszorg en het bewaren van de identiteit zal een maatschappelijke opdracht geformuleerd moeten worden. Wellicht dat de eerste stap het toelatingsbeleid van leerlingen is. Laten we het er eens op wagen dat ook gezinnen en individuen van harte welkom zijn die wel de grondslag van de school onderschrijven en deze met ernst respecteren, maar niet de identiteitskleur van een bepaalde kerk hebben.
Ing. Eppie Klein is rector en voorzitter van de Centrale Directie van de Jac. Fruytier Scholengemeenschap te Apeldoorn, Rijssen en Uddel. Ook is hij voorzitter van de Gelderse SGP-fractie in de Provinciale Staten van Gelderland.
Dhr. Klein heeft het over integratie van (2e en 3e generatie) allochtonen. Hij rept met geen woord over moslims. Althans in het gedeelte over toelating. Wel is hij een verklaard tegenstander van moskeebezoek door middelbare scholieren.
Hieronder zijn originele publicatie. Het is overigens nog niet eens zo heel eenvoudig om zijn eigenlijke boodschap uit het ietwat wollige artikel te destilleren. Ik kan me de ontstane spraakverwarring dan ook wel voorstellen. In zijn interview met het RD van 10/5 gaat Klein trouwens wel een heel stuk verder in zijn uitspraken dan hier in dit artikel.
-----------------------------
Integratie ook opdracht christelijke school
door ing. Eppie Klein
Christelijke scholen zouden er goed aan doen allochtone kinderen op school toe te laten om zo een bijdrage te leveren aan de integratieproblematiek. Een verrassend pleidooi uit reformatorische hoek.
In het reformatorisch, gereformeerd-vrijgemaakt en evangelisch onderwijs wordt met grote beduchtheid de actuele discussie over de vrijheid van onderwijs gevolgd. Men is vuurbang dat het funderende grondwetsartikel de komende decennia de politiek-maatschappelijke discussie niet zal doorstaan. Helaas wordt onvoldoende beseft dat in de discussie niet de inperking van de onderwijsvrijheid het doel is, maar de integratieproblematiek.
Nadat op het Terra-College in Den Haag conrector Hans van Wieren door leerling Murat A. was doodgeschoten, is in eerste instantie met afschuw gereageerd op deze laffe daad. Al snel daarna werd de aanleiding voor dit verschrikkelijke incident in het debat over de integratie van allochtone jongeren getrokken. Minister Van der Hoeven van Onderwijs stuurde vervolgens, in mei 2004, een brief naar de Tweede Kamer waarin zij de veiligheid van het onderwijs, vooral in het voorkomen en tegengaan van agressie en geweld, centraal stelde. Bovendien benadrukte de minister de verantwoordelijkheid van school, docenten, leerlingen, ouders, jeugdvoorzieningen en overheid om de integratie van allochtone jongeren te bevorderen. Vervolgens raakten de publieke opinie en de politieke meningsvorming op drift: de vrijheid van onderwijs zou een belemmering zijn voor de integratie en dus segregatie onbedoeld in de hand werken. De geest was daarmee uit de fles.
Bijdrage
Het bijzonder onderwijs heeft geen onbeperkte vrijheden en dat is mijns inziens terecht. Al het onderwijs, ongeacht de religieuze en/of pedagogische identiteit, zal zich bewust moeten zijn dat ook van het bijzonder onderwijs een wezenlijke bijdrage wordt gevraagd in de integratie van allochtone jongeren. In dat verband moeten we ons wellicht meer zorgen maken over de tweede en derde generatie jongeren dan over diegenen die zich bewust zijn de grenzen van hun vaderland te zijn gepasseerd. Het onderwijs, ook het christelijke, mag niet haaks staan op de principes van de democratische rechtstaat.
Nu wil ik niet zorgeloos zijn, maar het gaat er mij nadrukkelijk om dat we in het debat over de onderwijsvrijheid niet slechts uit zijn op lijfsbehoud. Juist vanwege het gewicht dat we toekennen aan de opvoeding van onze jongeren moeten we hen de sociale vaardigheden meegeven waarmee zij nu en later een bijdrage kunnen leveren aan de integratieproblematiek.
Als het confessionele onderwijs al de partijen die zich sociaal-liberaal noemen, de herkenbare en toetsbare meerwaarde van het bijzonder onderwijs toont, en dus het belang van de onderwijsvrijheid, dan zullen deze partijen niet meer de publieke financiering van het bijzonder onderwijs ter discussie stellen. De grootste zorg over het voortbestaan van de vrijheid van onderwijs komt niet van buitenaf, maar van binnenuit.
Als de invulling van ons onderwijsproduct slechts het eigen lijfsbehoud, het voortbestaan van de gezindte en het voorportaal van de kerkelijke gemeenschap blijkt te zijn, dan verstaan we daarmee de maatschappelijke opdracht niet. Wanneer we die algemene opdracht, binnen het wettelijk kader in de vrijheid van stichting en inrichting van het onderwijs, kunnen concretiseren dan zal de abstracte discussie over de scheiding van kerk en staat hopelijk gaan luwen.
De Teldersstichting, het wetenschappelijk studiecentrum van de VVD, heeft in het onlangs gehouden symposium over de migratie- en integratieproblematiek, de financiering van het bijzonder onderwijs ter discussie gesteld. Helaas is de VVD, en met haar wellicht ook andere partijen, van mening dat de leerlingen in het bijzonder onderwijs te weinig ontplooiingskansen worden geboden. Daarnaast zou het bijzonder onderwijs de integratie in de weg staan.
Aan feitelijke onderbouwing ontbreekt het, tenzij men op de radicalisering van het islamitisch onderwijs doelt. Juist daarvan is bekend dat het zich bijkans buiten de democratische rechtsstaat stelt. Vanuit die wetenschap geredeneerd, is het bijzonder jammer dat binnen de reformatorische zuil gedachten worden geopperd om een relatie te leggen met de groep scholen die de onderwijsvrijheid niet in de correcte verantwoordelijkheid vormgeven. Het ware beter dat de reformatorische, gereformeerd-vrijgemaakte en evangelische scholen warme contacten onderhouden met bijvoorbeeld het katholieke onderwijs, de dalton- en montessorischolen, alsook het protestants-christelijk, joods en het bijzonder neutraal onderwijs. In ieder geval kan ik uit eigen ondervinding zeggen dat die ervaringen tot wederzijdse waardering leiden.
Moskeebezoek
Het raakt kant noch wal wanneer de maatschappelijke verantwoordelijkheid ten aanzien van integratie met een bezoek aan een moskee wordt vorm gegeven. Onbegrijpelijk om de extremen in de religieuze wereld op kousevoeten tegemoet te treden. Moet leerlingen uit orthodox-christelijke scholen zoveel waardering voor de islam worden bijgebracht, wanneer we met elkaar vaststellen dat deze religie zich zo weinig gelegen laat liggen aan de algehele integratie van allochtone ouderen en jongeren in onze Nederlandse rechtsstaat? We stellen onze jongeren toch ook niet bloot aan de geneugten van de voetbalhooligans door de harde clan van de supporters in de voetbalstadions te bezoeken, opdat zij zich wellicht ook kunnen scharen in de gewenste orde van onze democratische rechtsstaat?
Toelatingsbeleid
Ik ben ervan overtuigd dat het bijzonder onderwijs ook de komende decennia een plaats behoudt in de Nederlandse samenleving. Het zal daarbij keuzes moeten maken als het gaat om het dragen van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Naast kwaliteitszorg en het bewaren van de identiteit zal een maatschappelijke opdracht geformuleerd moeten worden. Wellicht dat de eerste stap het toelatingsbeleid van leerlingen is. Laten we het er eens op wagen dat ook gezinnen en individuen van harte welkom zijn die wel de grondslag van de school onderschrijven en deze met ernst respecteren, maar niet de identiteitskleur van een bepaalde kerk hebben.
Ing. Eppie Klein is rector en voorzitter van de Centrale Directie van de Jac. Fruytier Scholengemeenschap te Apeldoorn, Rijssen en Uddel. Ook is hij voorzitter van de Gelderse SGP-fractie in de Provinciale Staten van Gelderland.
overigens nog niet eens zo heel eenvoudig om zijn eigenlijke boodschap uit het ietwat wollige artikel te destilleren
: : : Dan weet je gelijk dat mijn baan niet zo heel simpel is. Ik werk haast dagelijks met door hem geschreven artikelen... Wij noemen dat "Eppie-taal"
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
:mrgreen:Unionist schreef:overigens nog niet eens zo heel eenvoudig om zijn eigenlijke boodschap uit het ietwat wollige artikel te destilleren
Dan weet je gelijk dat mijn baan niet zo heel simpel is. Ik werk haast dagelijks met door hem geschreven artikelen... Wij noemen dat "Eppie-taal"
Arme Unionist...