Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[MidMid]

@Job, de haast en snelheid die in de afgelopen tijd na de GS is ontwikkeld, is juist één van de moeiten.
Juist die vermeende noodzaak tot snelheid heeft veel zaken extra op scherp gezet.
(En nee, daar zijn de problemen niet begonnen - die begonnen ruim daarvoor door het onderling wantrouwen en het niet zich houden aan landelijke besluiten.)

Rust, vertraging en een pas op de plaats lijkt mij op dit moment veel beter passen.
Lokaal gaat het werk door.
Classicaal blijkt minder belangrijk te zijn dan we dachten. Blijkbaar kan het al een tijdje prima zonder. Waarbij de noodzakelijke zaken als emeritering, overgang van predikanten naar andere gemeenten tot nu toe altijd zonder noemenswaardige problemen zijn verlopen.
Haast omdat jij - of anderen - behoefte hebben aan duidelijkheid lijkt mij wel een van de minste argumenten.

Ook deels eens. Niet met vertraging want dat brengt ook weer gevaren met zich mee maar wel met de strekking van je bericht.
Zie uit naar het gesprek tussen deputaten vertegenwoordiging en regiegroep Rijnsburg. De breuk zal niet opgelost worden maar gezamenlijkheid zoeken naar b.v. route en tempo kan helpend zijn voor de plaatselijke gemeenten. Alle 181.

Het klopt, maar ik ben het niet eens met de constatering dat we wel een tijdje zonder het classicale werk kunnen. Meeleven met elkaar is nu juist belangrijk, ook als je verschillend denkt. En vooral de voorbereiding op de komende synode met het kiezen van afvaardigden en het opstellen van instructies is essentieel.

Even aanvullend, ik bedoel dat vanuit Rijnsburg c.s. gezien. Dat de reguliere classis - in de meeste gevallen! - plaatsvindt, is een groot goed. En ga daar vooral mee door. Ik ben zoekende naar de gevoelde noodzaak achter de zekere snelheid die m.b.t. Rijnsburg c.s. gevoeld wordt.

[huisman]

Geen argumenten dus. Verder schrok ik van dit bericht https://rd.nl/artikel/1131330 . Dat zie ik ook in CGK gebeuren zonder Rijnsburg c.s. Het ‘anders’ de Bijbel lezen is daar voor een deel al schering en inslag. Je ziet de vruchten daarvan in de NGK. Volle avondmaalstafels, lege of opgeheven middagdiensten en op veel standpunten verschuivingen die verder wegbrengen van Gods onfeilbaar Woord. Daar is dit artikel een sprekend voorbeeld van.

Ik heb de leestip al eens eerder gegeven maar lees De gereformeerden van Agnes Amelink. https://www.bol.com/nl/p/de-gereformeer ... _iphoneapp
…..en herken de overeenkomsten en schrik.

Het bericht spreekt over enkelen onder slechts 20% respons.
Lijkt mij dat de conclusies die jij trekt veel te snel en te groot zijn.

En even inhoudelijk.
'Volle avondmaalstafels...' dat schrijf je als een schrikbeeld of beeld van verval. Is de pijn er andersom ook als je hoort over kerken met 100-den leden en slechts een 15-tal vierende gemeenteleden. Een 'lege avondmaalstafel' of grote mijding, zou voor mij meer reden tot zorg zijn.

En daarbij een lege of ontbrekende tweede dienst, maar wel een door de week bloeiend en lerend gemeenteleven, 'k zie niet in waarom dat minder zou moeten zijn dan twee diensten op zondag en een relatief schraal gemeentelijk leven door de week.

Daar verschillen wij dan van mening over. Als de avondmaalstafels vol zijn en de middagdiensten steeds leger vind ik dat een veeg teken. Dat jij nu ook het beleggen van de tweede dienst op zondag relativeert vind ik trouwens ook merkwaardig. Dat had ik van jou niet verwacht. Zo blijkt het ene na het andere station met behoorlijk snelheid te passeren.

[Johann Gottfried Walther]

Geen argumenten dus. Verder schrok ik van dit bericht https://rd.nl/artikel/1131330 . Dat zie ik ook in CGK gebeuren zonder Rijnsburg c.s. Het ‘anders’ de Bijbel lezen is daar voor een deel al schering en inslag. Je ziet de vruchten daarvan in de NGK. Volle avondmaalstafels, lege of opgeheven middagdiensten en op veel standpunten verschuivingen die verder wegbrengen van Gods onfeilbaar Woord. Daar is dit artikel een sprekend voorbeeld van.

Ik heb de leestip al eens eerder gegeven maar lees De gereformeerden van Agnes Amelink. https://www.bol.com/nl/p/de-gereformeer ... _iphoneapp
…..en herken de overeenkomsten en schrik.

En daarbij een lege of ontbrekende tweede dienst, maar wel een door de week bloeiend en lerend gemeenteleven, 'k zie niet in waarom dat minder zou moeten zijn dan twee diensten op zondag en een relatief schraal gemeentelijk leven door de week.

Het is vaak echt geen teken van een hoog geestelijk gehalte van een gemeente wanneer de tweede kerkdienst leeg is, vervolgens wordt afgeschaft,
en vervolgens de morgendienst vaak ook nog steeds korter wordt.
Die ontwikkeling is er in de GKv gemaakt ook op vele plaatsen geweest, en we weten hoeveel zaken daar verandert en vervlakt zijn, en hoe men een wereldse leefstijl prima vindt.

[MidMid]

Geen argumenten dus. Verder schrok ik van dit bericht https://rd.nl/artikel/1131330 . Dat zie ik ook in CGK gebeuren zonder Rijnsburg c.s. Het ‘anders’ de Bijbel lezen is daar voor een deel al schering en inslag. Je ziet de vruchten daarvan in de NGK. Volle avondmaalstafels, lege of opgeheven middagdiensten en op veel standpunten verschuivingen die verder wegbrengen van Gods onfeilbaar Woord. Daar is dit artikel een sprekend voorbeeld van.

Ik heb de leestip al eens eerder gegeven maar lees De gereformeerden van Agnes Amelink. https://www.bol.com/nl/p/de-gereformeer ... _iphoneapp
…..en herken de overeenkomsten en schrik.

Het bericht spreekt over enkelen onder slechts 20% respons.
Lijkt mij dat de conclusies die jij trekt veel te snel en te groot zijn.

En even inhoudelijk.
'Volle avondmaalstafels...' dat schrijf je als een schrikbeeld of beeld van verval. Is de pijn er andersom ook als je hoort over kerken met 100-den leden en slechts een 15-tal vierende gemeenteleden. Een 'lege avondmaalstafel' of grote mijding, zou voor mij meer reden tot zorg zijn.

En daarbij een lege of ontbrekende tweede dienst, maar wel een door de week bloeiend en lerend gemeenteleven, 'k zie niet in waarom dat minder zou moeten zijn dan twee diensten op zondag en een relatief schraal gemeentelijk leven door de week.

Daar verschillen wij dan van mening over. Als de avondmaalstafels vol zijn en de middagdiensten steeds leger vind ik dat een veeg teken. Dat jij nu ook het beleggen van de tweede dienst op zondag relativeert vind ik trouwens ook merkwaardig. Dat had ik van jou niet verwacht. Zo blijkt het ene na het andere station met behoorlijk snelheid te passeren.

'k Zal geen tweede diensten discussie beginnen. Maar inderdaad, liever een gemeente die ook gemeenschap ís en die die gemeenschap beoefent op of rondom de zondag, dan staccato twee diensten beleggen waarbij de sociale dimensie van het kerk-zijn totaal ontbreekt. Ik zie dan niet als verlies, maar als winst en in lijn zijn met hoe de gemeenten in het NT mij voorkomen. En overigens wereldwijd ook het meest voorkomen!

[Herman]

'k Zal geen tweede diensten discussie beginnen.

De splits is niet helemaal goed gegaan. Maar de berichten over het houden van een tweede dienst worden hier vervolgd:

viewtopic.php?t=15781

[rhadders]

Toch stonden CGK'ers altijd bekend (ik ben er jaloers op geweest) om hun grote betrokkenheid op en ondanks grote verschillen: sympathieke omgang met elkaar. Het is verschrikkelijk zonde als in deze wachtperiode dat allemaal overboord gaat en er alsnog onherstelbare wonden worden geslagen. De kerkgeschiedenis leert dat die niet eenvoudig te helen zijn.

Gewoon als buitenstaander merk ik al dat ik in deze periode cynisch aan het worden ben en vatbaar wordt voor de heersende frames over elkaar. Zo merkte ik afgelopen weken dat ik steeds meer mee begon te gaan in het frame over de Rijnsburggroep als scheurmakers. Een heldere post van Evangelist deze week zette me weer met beide benen op de grond.

Mijn ervaring is er natuurlijk maar één en zeker niet representatief, maar ik ervaar over het algemeen nog steeds een sympathieke omgang met elkaar. Ondanks de grote verschillen. En wat frames betreft: ik denk dat het altijd belangrijk is om het hart van de ander te proeven. Ik ontmoet in de CGK en in vergaderingen broeders met wie ik sterk van inzicht verschil en die achter Rijnsburg staan. Toch proef ik vaak dat ook die ander van harte zijn Heer wil dienen, naar het geloof en het inzicht dat hij heeft. En is dat niet de basis?

Ik ben het zelf niet eens met Rijnsburg. Ik begrijp de zorgen en zal ook niet beweren dat de onderliggende verschillen onbelangrijk zijn, maar als je elkaar erkent in Christus en samen het Heilig Avondmaal kunt vieren, dan zie ik geen grond tot scheiding. Ik had liever gezien dat deze kerken hadden gezegd: 'aan de Heere het oordeel'. Waarom durven we het niet over te laten aan de Koning van de Kerk en willen we zelf zo nodig het laatste woord hebben? Maar ik meen ook: als deze (behoudende) kerken er van overtuigd zijn te moeten scheiden, als zij oprecht geloven dat dit is wat de Heere van hen vraagt, dan kunnen zij geen betere keuze maken. Om in de woorden van Paulus te spreken: 'een ieder staat of valt zijn eigen Heer' (Rm.14:4).

Natuurlijk vind ik het jammer, omdat daarmee de geestelijke werkelijkheid wordt ontkend: we blijven met elkaar verbonden in Christus. Hij heeft ons allen aangenomen. We creëren in mijn ogen dus een 'schijnwerkelijkheid' die alleen maar afbreuk doet aan aan het getuigenis van de kerk. Waarmee ik maar zeggen wil: laat ons 'frame' Christus zijn. "Zo dan, wij kennen van nu aan niemand naar het vlees; en indien wij ook Christus naar het vlees gekend hebben, nochtans kennen wij Hem nu niet meer naar het vlees. Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden" (2Kor.516, SV)

[Job]

(...) Waarom durven we het niet over te laten aan de Koning van de Kerk en willen we zelf zo nodig het laatste woord hebben? (...)

Hoi,

Hoe zie je dat overlaten aan de Koning van de Kerk praktisch voor je? Geen toezicht op elkaar hebben en wachten tot...ja, waarop precies? Zou de Heere Zich - ik bedoel het eerbiedig - voor dat karretje laten spannen denk je? Zou Hij op commando reageren op dingen waar Hij in Zijn Woord al lang uitsluitsel over heeft gegeven? Retorische vragen.

[rhadders]

Hoe zie je dat overlaten aan de Koning van de Kerk praktisch voor je? Geen toezicht op elkaar hebben en wachten tot...ja, waarop precies? Zou de Heere Zich - ik bedoel het eerbiedig - voor dat karretje laten spannen denk je?

Wachten tot... inderdaad! Wat overigens niet betekent dat je niets kunt doen. Predik het woord, gelegen of ongelegen. Maar laat het oordeel inderdaad maar aan de Heere en op Zijn tijd. En wie weet hoe Hij 'in de tussentijd' werkt door Zijn Geest?

Dat is juist exact het tegenovergestelde van 'de Heere voor ons karretje spannen'. Wij menen de zaak te moeten afhandelen. Maar Hij is toch de Heere? Aan Hem toch het laatste woord? Zeker aangezien we het hier niet hebben over immoreel gedrag of iets dergelijks, maar over wie er bij hoort en wie niet. Dat lijkt mij bij uitstek een zaak van de Heere, wiens eigendom wij zijn.

[Job]

Hoe zie je dat overlaten aan de Koning van de Kerk praktisch voor je? Geen toezicht op elkaar hebben en wachten tot...ja, waarop precies? Zou de Heere Zich - ik bedoel het eerbiedig - voor dat karretje laten spannen denk je?

Wachten tot... inderdaad! Wat overigens niet betekent dat je niets kunt doen. Predik het woord, gelegen of ongelegen. Maar laat het oordeel inderdaad maar aan de Heere en op Zijn tijd. En wie weet hoe Hij 'in de tussentijd' werkt door Zijn Geest?

Dat is juist exact het tegenovergestelde van 'de Heere voor ons karretje spannen'. Wij menen de zaak te moeten afhandelen. Maar Hij is toch de Heere? Aan Hem toch het laatste woord? Zeker aangezien we het hier niet hebben over immoreel gedrag of iets dergelijks, maar over wie er bij hoort en wie niet. Dat lijkt mij bij uitstek een zaak van de Heere, wiens eigendom wij zijn.

Hoi rhadders, bedankt voor jouw reactie. Je citeert alleen mijn laatste regel niet, terwijl die wel heel belangrijk is voor mijn betoog.

Wanneer ik ergens ga inbreken en van tevoren vraag of God wil ingrijpen wanneer het niet goed is wat ik ga doen en God geeft geen teken, blijkt daar dan uit dat het goed is dat ik ga inbreken? Dat is omgekeerd redeneren: natuurlijk is het niet goed, God is overduidelijk in Zijn Woord over de eigendommen van anderen. Dat moet voldoende zijn.

En die duidelijkheid is er ook over de hete hangijzers waarover nu gestreden wordt in de CGK. Wachten is de verantwoordelijkheid bij de Heere leggen voor zaken die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten.

We hebben niet te rekenen met wat God kan, maar met wat Hij wil.

[huisman]

Hoe zie je dat overlaten aan de Koning van de Kerk praktisch voor je? Geen toezicht op elkaar hebben en wachten tot...ja, waarop precies? Zou de Heere Zich - ik bedoel het eerbiedig - voor dat karretje laten spannen denk je?

Wachten tot... inderdaad! Wat overigens niet betekent dat je niets kunt doen. Predik het woord, gelegen of ongelegen. Maar laat het oordeel inderdaad maar aan de Heere en op Zijn tijd. En wie weet hoe Hij 'in de tussentijd' werkt door Zijn Geest?

Dat is juist exact het tegenovergestelde van 'de Heere voor ons karretje spannen'. Wij menen de zaak te moeten afhandelen. Maar Hij is toch de Heere? Aan Hem toch het laatste woord? Zeker aangezien we het hier niet hebben over immoreel gedrag of iets dergelijks, maar over wie er bij hoort en wie niet. Dat lijkt mij bij uitstek een zaak van de Heere, wiens eigendom wij zijn.

Denk dat dit toch echt ver buiten de verdrietige werkelijkheid is. Het gaat totaal niet om ‘wie bij wie hoort’ . Het gaat om het gezag van de Schrift die helaas wordt aangetast in ons kerkverband. Ik noem maar weer Openbaring 2 en 3 waar de Heere Jezus duidelijk maakt dat een christelijke gemeente de opdracht heeft om de dwaalleer buiten te werpen. Dit zelfs met bedreigingen van de Heere als de gemeenten de dwaling laten voortwoekeren.
Denk dat we eerlijk moeten zijn. Zien wij het afwijken van de synodale besluiten op de betwiste thema’s als dwaling en het afwijken van wat de Schrift ons zegt? Op die vraag zeg ik volmondig ja. Als er een terugkeer zou komen, terug na wat de Schrift ons zegt dan kunnen we met alle 181 gemeenten samen blijven.

Verder herken ik de blijvende vriendelijke omgang met elkaar. Zeker in persoonlijke ontmoetingen. Dat bleek ook in de podcast van Uitslag en Smits. Hoop dat dit zo blijft.

[HHR]

Ik snap dat gehamer niet op het 'samen HA vieren' en het als 'broeders in Christus zien'
Ons verstand is verduistert, een oordeel nooit mogelijk. Dus het gaat er helemaal niet om hoe we een ander zien, het gaat er om hoe God ons persoonlijk ziet.
Het heeft ook iets weg van anderen onder druk zetten. "als je het van mij niet overneemt , dan"
Ons komt het oordeel niet toe.
Maar ik kan me goed voorstellen dat als we dwalingen in de hand houden, zonden goed blijven praten , de gedachte bij anderen echt wel eens opkomt, zou het recht liggen voor God. En begrijpelijk. Aan de vruchten kent men de boom.

[BSH]

Hoe zie je dat overlaten aan de Koning van de Kerk praktisch voor je? Geen toezicht op elkaar hebben en wachten tot...ja, waarop precies? Zou de Heere Zich - ik bedoel het eerbiedig - voor dat karretje laten spannen denk je?

Wachten tot... inderdaad! Wat overigens niet betekent dat je niets kunt doen. Predik het woord, gelegen of ongelegen. Maar laat het oordeel inderdaad maar aan de Heere en op Zijn tijd. En wie weet hoe Hij 'in de tussentijd' werkt door Zijn Geest?

Dat is juist exact het tegenovergestelde van 'de Heere voor ons karretje spannen'. Wij menen de zaak te moeten afhandelen. Maar Hij is toch de Heere? Aan Hem toch het laatste woord? Zeker aangezien we het hier niet hebben over immoreel gedrag of iets dergelijks, maar over wie er bij hoort en wie niet. Dat lijkt mij bij uitstek een zaak van de Heere, wiens eigendom wij zijn.

Is dit niet de houding die Paulus veroordeelt in Korinthe? Dat er niet ingegrepen wordt bij afwijkingen, terwijl dat wel moet?

[rhadders]

Denk dat dit toch echt ver buiten de verdrietige werkelijkheid is. Het gaat totaal niet om ‘wie bij wie hoort’ . Het gaat om het gezag van de Schrift die helaas wordt aangetast in ons kerkverband. Ik noem maar weer Openbaring 2 en 3 waar de Heere Jezus duidelijk maakt dat een christelijke gemeente de opdracht heeft om de dwaalleer buiten te werpen.

Door kerken uit te sluiten - wat Rijnsburg in de praktijk doet - gaat het wel degelijk om 'wie er bij hoort' (en/of 'wie bij wie'). En dan raak je dus aan de ecclesiologie, aan hoe je denkt over de kerk als het lichaam van Christus (wat wat mij betreft dus evenzeer een zaak is van Schriftgezag).

Daarom is (@HRR) het feit dat we elkaar als broeders in Christus erkennen zo relevant. In Openbaring 2 en 3 gaat het namelijk om 'leugenaars' (2:2) en mensen 'die bij Satan horen' (2:9; 3:9). Dan heb je het dus niet over broeders.

Ik heb ooit een brochure geschreven over hoe de Bijbel spreekt over dwaalleer. Er worden allerlei dwalingen beschreven, maar als het gaat over de teksten die nu vaak worden aangehaald dan betreft dat primair een vervorming van de centrale boodschap van het Evangelie. Deze dwaalleraren worden daarbij ook duidelijk 'goddelozen' genoemd. Dat is van een geheel andere orde dan waar we het nu in de CGK over hebben, want daar heb ik nog niemand horen beweren dat de ander 'goddeloos' of 'van satan' is.

Dat wil dus niet zeggen dat er geen sprake is van dwaling of dat deze niet ernstig zou zijn, maar wel dat ik geen grond zie tot het uitsluiten van kerken of het verbreken van de band. Integendeel, dat lijkt mij een dwaling op zich...

Is dit niet de houding die Paulus veroordeelt in Korinthe? Dat er niet ingegrepen wordt bij afwijkingen, terwijl dat wel moet?

Nee, want wat Paulus niet doet is de banden verbreken. En dat terwijl in Korinthe de opstanding van de doden ontkent werd, er grove seksuele immoraliteit was, dronkenschap, rechtzaken en... hoe ironisch: groepsvorming! Toch erkent Paulus de gemeente in Korinthe als volwaardig kerk. Hij verbreekt de band niet. Wat hij wel doet is het Woord prediken - hij onderwijst en vermaant.

Het gaat er dus om hoe je het kerkverband beschouwt. Ik heb een hoge visie op het kerkverband, d.w.z. dat ik geloof dat het altijd bedoeld is geweest om uiting te geven aan de principes die men aantreft in de Schrift met betrekking tot het lichaam van Christus.

[BSH]

Is dit niet de houding die Paulus veroordeelt in Korinthe? Dat er niet ingegrepen wordt bij afwijkingen, terwijl dat wel moet?

Nee, want wat Paulus niet doet is de banden verbreken. En dat terwijl in Korinthe de opstanding van de doden ontkent werd, er grove seksuele immoraliteit was, dronkenschap, rechtzaken en... hoe ironisch: groepsvorming! Toch erkent Paulus de gemeente in Korinthe als volwaardig kerk. Hij verbreekt de band niet. Wat hij wel doet is het Woord prediken - hij onderwijst en vermaant.

Het gaat er dus om hoe je het kerkverband beschouwt. Ik heb een hoge visie op het kerkverband, d.w.z. dat ik geloof dat het altijd bedoeld is geweest om uiting te geven aan de principes die men aantreft in de Schrift met betrekking tot het lichaam van Christus.

Het ging mij om 1 Korinthe 5. Waar hij die afwijkt juist weggedaan moet worden, in de hoop dat dit uiteindelijk tot zijn geestelijke redding zou zijn. Daarop voortbordurend zou het eigenlijk ontzettend hard zijn om 'links' haar gang te laten gaan.

Als je het kerkverband zo hoog beschouwt als jij doet, dan zou je a la minuut moeten fuseren met iedereen van OGG/GGiN tot en met PKN/RKK...

Meer Bijbels is het volgens mij om juist de plaatselijke gemeente te zien als de openbaring van het lichaam van Christus. En ja, dan wordt de gemeente in Korinthe opgeroepen om niet in delen uit elkaar te vallen, maar één te blijven. En dat worden gemeenten ook afzonderlijk aangesproken in Openbaring 2 en 3. Maar een zo 'hoge' (waarom heet dat eigenlijk hoog?) visie op het kerkverband kan ik niet Bijbels onderbouwen.

[Evangelist]

Denk dat dit toch echt ver buiten de verdrietige werkelijkheid is. Het gaat totaal niet om ‘wie bij wie hoort’ . Het gaat om het gezag van de Schrift die helaas wordt aangetast in ons kerkverband. Ik noem maar weer Openbaring 2 en 3 waar de Heere Jezus duidelijk maakt dat een christelijke gemeente de opdracht heeft om de dwaalleer buiten te werpen.

Door kerken uit te sluiten - wat Rijnsburg in de praktijk doet - gaat het wel degelijk om 'wie er bij hoort' (en/of 'wie bij wie'). En dan raak je dus aan de ecclesiologie, aan hoe je denkt over de kerk als het lichaam van Christus (wat wat mij betreft dus evenzeer een zaak is van Schriftgezag).

Daarom is (@HRR) het feit dat we elkaar als broeders in Christus erkennen zo relevant. In Openbaring 2 en 3 gaat het namelijk om 'leugenaars' (2:2) en mensen 'die bij Satan horen' (2:9; 3:9). Dan heb je het dus niet over broeders.

Ik heb ooit een brochure geschreven over hoe de Bijbel spreekt over dwaalleer. Er worden allerlei dwalingen beschreven, maar als het gaat over de teksten die nu vaak worden aangehaald dan betreft dat primair een vervorming van de centrale boodschap van het Evangelie. Deze dwaalleraren worden daarbij ook duidelijk 'goddelozen' genoemd. Dat is van een geheel andere orde dan waar we het nu in de CGK over hebben, want daar heb ik nog niemand horen beweren dat de ander 'goddeloos' of 'van satan' is.

Dat wil dus niet zeggen dat er geen sprake is van dwaling of dat deze niet ernstig zou zijn, maar wel dat ik geen grond zie tot het uitsluiten van kerken of het verbreken van de band. Integendeel, dat lijkt mij een dwaling op zich...

Is dit niet de houding die Paulus veroordeelt in Korinthe? Dat er niet ingegrepen wordt bij afwijkingen, terwijl dat wel moet?

Nee, want wat Paulus niet doet is de banden verbreken. En dat terwijl in Korinthe de opstanding van de doden ontkent werd, er grove seksuele immoraliteit was, dronkenschap, rechtzaken en... hoe ironisch: groepsvorming! Toch erkent Paulus de gemeente in Korinthe als volwaardig kerk. Hij verbreekt de band niet. Wat hij wel doet is het Woord prediken - hij onderwijst en vermaant.

Het gaat er dus om hoe je het kerkverband beschouwt. Ik heb een hoge visie op het kerkverband, d.w.z. dat ik geloof dat het altijd bedoeld is geweest om uiting te geven aan de principes die men aantreft in de Schrift met betrekking tot het lichaam van Christus.

Je vereenzelvigd Kerk en kerkverband met elkaar. Met deze visie op het kerkverband moet je consequent zijn en direct PKN worden (of RKK misschien). (Verder eens met wat BSH zegt over de plaatselijke gemeente.)

Verder heeft de beleefdheid en vriendelijkheid die er onderling is in het spreken er ook toe geleid dat er inderdaad niet (nog) scherper is gesproken. Maar de vraag die HHR impliciet opwerpt, is wel terecht: Zijn we wel broeders in Christus? Of (zoals ds. De Bruin zich op de synode afvroeg): Dienen we nog wel dezelfde Christus? Ik ben er niet zo zeker van dat de zaken die nu spelen allemaal ‘van een geheel andere orde’ zijn.

Dan wat het HA betreft: Het gaat aan het HA toch om gedachtenis aan het bitter lijden en sterven van de Zaligmaker. Dat kun je alleen vieren, wanneer je van dood levend bent gemaakt, wedergeboren tot een levende hoop, wanneer je ook persoonlijk Christus als Zaligmaker hebt leren kennen door het geloof. Of - om het eens ouderwets te zeggen: Dan is er een wonder van Gods genade in je leven gebeurd.
Maar dat zal dan toch ook gevolgen hebben voor het leven van alledag, voor de plaats die het woord inneemt, en de waarheid van dat Woord. Dan wil je de ander ook geen pijn doen of in het geweten belasten, zeker niet wanneer dat gezamenlijk voor Gods aangezicht is besloten.

Zij die allerlei ruimte zien in de Schrift voor zaken die we na lang studeren en bidden als zonde hebben moeten benoemen, in ieder geval op de twee besproken thema’s, die lezen de Bijbel zo anders. (Denk ook even aan de ontwikkelingen in kerken wereldwijd.) En steeds splijt het op de Schrift. Denk ook aan de zeer indringende toespraken van veel buitenlandse kerken op de synode: waarschuwingen, doe het niet, bekeer u, etc. Wie dan toch doorgaat en om hetmeneutische, kerkelijke of pastorale redenen doorgaat op de ingeslagen weg, die wil ook niet anders meer.

Is het echt zo vreemd om dan de vragen op te werpen, zoals ik dat hierboven deed? Of zijn we gezamenlijk al zo ver verwijderd van het eenvoudige werk van de drie-enige God in zondaarsharten, en het volgen van Christus, en het bewaren van Zijn Woord (Openb. 3:8) dat we niet eens meer bang zijn dat we zélf die ketters en dwaalleraren zijn?