Gereformeerde Gemeenten

[Groepscirkel]

Kerkrechtelijk ben ik benieuwd of individuele ambtsdragers nog in appèl gaan op het kerkenraadsbesluit om af te treden. Maar misschien was het een unaniem besluit, dan ligt appèl weer anders.

Dan kan niet. Want je dan ga je in appel tegen een beslissing van jezelf. Dat zou wel knap zijn. Dus je kunt hooguit aftreden en tegelijk een protest indienen o.i.d. bij de vragende partij.

Ja, eens, als het tenminste een unaniem besluit was. Ik zie in dit topic meerdere keren genoemd worden dat het niet vrijwillig zou zijn. Dat zou kunnen (!) suggereren dat het een meerderheidsbesluit was. Hoezo zou appèl dan ondenkbaar zijn? Ik besef dat dit wellicht hypothetisch is, maar wel interessant.

[DDD]

Mijns inziens kan een bestuur niet zonder unanimiteit besluiten om in zijn geheel af te treden.

[klaasgijpstra]

Ik kreeg vanmorgen in een appgroep dit bericht binnen wat volgens mij de spijker op zn kop slaat, na alle berichten hier afgelopen week:

SPH119

Predikanten en kerkenraden dienen wel te onthouden, dat mensen geen turven zijn, die men neer kan leggen waar men wil.

Turven, wat zijn dat voor dingen?
Turven zijn langwerpige blokken veen, die vroeger gedroogd werden, en in de kachel gestookt werden.
Net zoals tegenwoordig openhaardhout gestookt wordt.
Ook turven werden opgestapeld in een hok, om daar een tijd te drogen.

Nu zijn mensen geen turven, die 'te drogen' gelegd kunnen worden.
Nee, mensen hebben een ziel, die voor de eeuwigheid is geschapen.
Een ziel heeft, net als het lichaam, voedsel nodig.

Van nature voeden we onze ziel, met werelds voedsel.
Dat deed de verloren zoon ook.
Heb je al geleerd om te walgen van dit wereldse voedsel, van de draf van de zonden?
Of drink en smul je dagelijks, grote hoeveelheden naar binnen???

Het is de Hemelse opdracht van een dominee, om zijn gemeenteleden te waarschuwen tegen dat wereldse voedsel.
Een Godzalige predikant zal ander voedsel moeten 'voorschotelen', namelijk Gods' woord.
Dat woord, wat tot Gods' eer is, en wat ter zaligheid dient van zijn gemeenteleden.

Het valt niet mee voor gemeenteleden om voedsel te eten, wat ze niet 'lekker' vinden.
De één vindt het voedsel te streng; de ander te eenzijdig; weer een ander, altijd hetzelfde; de volgende te zwaar; sommigen vinden het voedsel altijd maar over de hel en verdoemenis gaan; of men mist in het voedsel dit en dan weer dat...
Het is de opdracht van een dominee, om Gods' woord, zuiver uit te leggen en te verklaren, of het nu aangenaam is voor de gemeenteleden, of niet...
Als een heraut, zal hij dit werk moeten doen.
Hij zal ook Gods' volk, van hemels voedsel moeten voorzien, wat hij biddend en smekend van de Heere, zelf mag ontvangen.

De kerkenraad ziet er o.a. op toe, dat de prediking gebeurt overeenkomstig Gods' woord.
Dat er geen valse leer wordt uitgedragen in de gemeente.
Je begrijpt, dat de dominee en de kerkenraad, dus veel werk aan de gemeenteleden hebben, die van Gods' wege, aan hen zijn toebetrouwd.
Daarom zijn de gemeenteleden ook geen turven, die ze maar ergens 'op een stapel' kunnen leggen.
Nee, daar hebben ze dagelijks, veel werk mee.
Als het goed is, liggen ze ook heel veel op hun knieën voor hen, die aan hun zorgen zijn toebetrouwd.

Zeg, is dat andersom ook zo bij jou?
Lig jij ook voor jouw dominee en kerkenraad, veel op je knieën, want zij zijn net zo min turven!
Bid je ze wel eens vol, zodat jouw dominee zich leeg kan preken, of dat jouw kerkenraadslid, bedauwd door de Heilige Geest, zijn zielezorg voor je mag doen?
Of zit je hen meer te bekritiseren?
Dit doen ze niet goed, en daar mankeert wat aan...
Als je dat vindt, ben je dan al in gebed voor die persoon gegaan?
Heb je daarna met hem persoonlijk over deze dingen gesproken?
Misschien ben je dan samen met hem, op jullie knieën gegaan, en heb je de zaak samen, al biddend en smekend, voor de Heere neergelegd...
Ach, doe dat dan maar eerst, daar zijn zij en jezelf, zo goed mee.
Degene die het meest van de HEERE heeft geleerd, zal dan het diepste buigen.
Als ze in de wegen van de HEERE zijn, mag je wel uiterst voorzichtig zijn, om ze te bekritiseren.
Want wie Gods' volk aanraakt, raakt Zijn oogappel aan...
Gemeenteleden zijn dus geen turven, maar jouw dominee en kerkenraad zijn het ook niet...
1 Timothëus 5:
17. Dat de ouderlingen die wel regeren, dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.

Ach, Gods' volk voelt zich zo vaak een droge turf.
Zo'n turf, waar de HEERE niets mee kan.
Zo'n turf, die het waard is om in het eeuwige vuur geworpen te worden.
Dan zijn ze soms zo teer verwonderd, dat dit nog niet is gebeurd, maar dat de Heilige Geest nog arbeid aan hun ziel wil besteden.
Als ze dan horen, wat het de Heere Jezus gekost heeft, om zulke zwarte turven te redden van het helse vuur, dan zijn ze zo klein, zo nederig, zo ootmoedig.
Dan liggen ze soms in de binnenkamer, hun verwondering uit te snikken voor Zijn aangezicht, dat God Drieënig, Zich met hen wil inlaten...
Dat de Heere Jezus Zijn bloed voor hen wilde storten!!!
Kun je dat begrijpen?
Zo zondig, zo zondig in zichzelf.
Maar de hoge heilige HEERE, wil juist zo'n vuile zondaar in genade aannemen.
Alleen ín Christus is dit mogelijk.
O, het is door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.
Zacheria 3:
2. Doch de HEERE zeide tot den satan: De HEERE schelde u, gij satan, ja, de HEERE schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt?

O, medereiziger naar de eeuwigheid.
Mocht de Heere Jezus jou niet als Zijn kind kennen, zou je Hem dan alsjeblieft, aan willen lopen als een waterstroom, met smeking en geween.
Smeek Hem toch, of je wederomgeboren mag worden, of je een nieuw hart(je) mag krijgen.
Straks is het voor eeuwig te laat, als je blijft zoals het nu is...
Dan zul je wel, als een dode, zwarte turf, in het onuitblusselijk vuur moeten branden, zonder ooit op te branden!
Laat je toch met God verzoenen, het is nog genadetijd voor je.
En het kan nog voor je.
Laat jouw kostelijke genadetijd niet opgaan in allerlei wereldse genoegelijkheden, maar zoek eerst het koninkrijk Gods.

[Groepscirkel]

Ik zou terughoudend zijn met zulke teksten in crisissituaties. Het kan al snel als geestelijke druk worden ervaren of zelfs (on)bewust manipulatief worden. Dat kan dan afhankelijk, voorzichtig, ordelijk en richtinggevend leiderschap bemoeilijken.

[Edelweiss]

We plukken vandaag de wrange vruchten van de verzuiling. Ooit hadden we alles van onszelf: onze eigen scholen, kranten en politieke partijen. Binnen die veilige muren hoefden we het nergens écht oneens te zijn. Maar juist daardoor hebben we verleerd om breed te kijken en ruim te denken. Dat is het dodelijke venijn dat onze gezindte van binnenuit aantast.

De gevolgen zijn zichtbaar: verstarring, het aanscherpen van regels omdat we onze veiligheid bedreigd achten, het uiteenvallen van gemeenten. Het Woord verliest aan kracht wanneer hart en gedachten worden gevuld met bijzaken, en dat leidt onvermijdelijk tot verdere individualisering. Zo belanden we in een vicieuze cirkel waaruit alleen de krachtige werking van de Heilige Geest ons kan verlossen.

Ik vind het moeilijk om hierover na te denken. Keert de vermeende zegen van onze reformatorische zuil zich als een vloekende boemerang tegen ons?

Met al het waardevolle (!) van de zuil ben ik bang dat de zuil zo 'groot' is geworden dat het kruis van Christus er beetje bij beetje door in de schaduw is komen te staan.
We zijn geen Christenen meer maar Refo's.

Na twee weken offline geweest te zijn was er heel wat bij te lezen in dit topic. Deze twee postings springen er voor mij uit omdat ze precies omschrijven wat ik zo scherp voel, en waar ik vaak mee geconfronteerd word.

Ik heb eigenlijk geen doel met mijn post, behalve dat ik het graag wil delen omdat het me zo hoog zit. Jullie postings, Ad en helma, kwamen hard bij me binnen.

Vorige week was ik in NL en ging met een familielid en dat gezin mee naar de GerGem. Na de dienst bespraken we de preek, tot zover niets raars.
Eén van de kinderen (puberleeftijd) vroeg mij hoe een en ander bij ons in de kerk gaat. Ik vertelde over de diensten die in de zomer in het bos worden gehouden, de verenigingen, het koor, de komende Adventsperiode, waarbij de kinderen sterren mogen uitknippen en versieren en dan in de boom voor in de kerk mogen hangen, en over dankdagdienst die we recent hadden, waar de lokale boeren een aantal manden met oogst voor in de kerk zetten. Dat was overigens nieuw voor ons, in onze vorige gemeente gebeurde dit niet.
Ook kwam het lokale jodelkoor zingen. Aanvullende informatie: dit zijn uitsluitend liederen gericht op God; niet alleen wordt de schoonheid van de schepping, de grootsheid van de bergen en de nietigheid van de mens bezongen, maar ook de dankbaarheid dat de Heere de families en het vee op de sennen tijdens de zomer beschermd en gespaard heeft, tijdens bv. hevig onweer, etc..

Zonder dat de bijbehorende preken ter sprake kon worden gebracht, werd er direct zo snoeihard afkeurend gereageerd door de ouders, dat een verder gesprek direct onmogelijk werd gemaakt. De diensten, nee, de gehele gemeente, werd in één zin afgedaan als wereldgelijkvormig, paaps zelfs, kan niet echt zijn, mag niet, oneerbiedig, fout, dwaalleer, leidt tot eeuwig verderf, klaar.
Geen woord over het Woord, geen woord over de Heere zelf, Zijn werk, Zijn middelen, Zijn kinderen, Zijn koninkrijk of Zijn wereldwijde Kerk! Het is niet in Nederland en dus kan het niet echt zijn.

Dit is niet de eerste keer dat ik vervelende opmerkingen vanuit Nederlandse refo's (ik zeg hier bewust 'refo's' en geen 'christenen') krijg over de kerk hier.
Het gemak en de arrogantie, want ik weet echt geen beter woord om het te beschrijven, waarmee zonder kennis van zaken, zonder rekening te houden met de lokale cultuur, zonder ooit maar één dienst gehoord te hebben, een gemeente van God elders op aarde wordt veroordeeld, vind ik elke keer weer schokkend.
Niet zozeer verbazend, maar wel schokkend. Alsof de Heere een Hollander is en enkel in Nederland werkt, en misschien nog in een handjevol gemeenten in Schotland. Maar verder niet.
Ik wéét dat dat niet waar is, maar ik lag er die nacht wakker van, en ik merk nog steeds dat het in mijn achterhoofd speelt.

Ik schreef dat ik eigenlijk geen doel had met mijn post, behalve delen. Het is in elk geval zéker niet mijn bedoeling te sneren. Maar nu ik bijna klaar ben met typen, denk ik: misschien mag dit dienen als zelfreflectie.

[merel]

Wat erg Edelweiss. Jammer dat het zo moet.

[refo]

Bij zulke reacties moet ik altijd denken aan een schrijfsel van C.S.L. Janse uit 2014.

[...]Hoewel de meeste slachtoffers van het aanhoudende geweld moslims zijn, hebben de christenen het het zwaarst. Het gaat hier om gemeenschappen die, hoewel ze eeuwenlang een minderheidspositie innamen, zich toch steeds wisten te handhaven. Nu lijkt dat onder het aanhoudende geweld van extremistische moslims niet meer te kunnen.
Hun toestand is dramatisch, maar veel perspectief is hun niet te bieden. Velen zouden wel naar Europa of Amerika willen emigreren. Dat kan men begrijpen. Anderen willen echter per se blijven in de gebieden waar hun voorouders eeuwenlang hebben gewoond.
Overigens moeten we ons wel realiseren dat het hier zeer overwegend gaat om christenen die ver afstaan van de gereformeerde leer. Dat moeten we niet camoufleren en lichtvaardig spreken over broeders en zusters in het geloof. Niettemin is het goed om aandacht te vragen voor hun benarde situatie.[...]

De enige christenen zijn de refo's in Nederland. Dat wordt dan wel een schare die gemakkelijk te tellen is.
Maar die mensen in het Midden Oosten ervaren wel: In de wereld zult gij verdrukking hebben. Onze verdrukking bestaat vooral in artikel 23 van de grondwet, die men wil afschaffen.

[Profesto]

Ik denk dat Edelweiss de spijker op de kop tikt: het ontbreekt aan vermogen om buiten het eigen (soms zeer beperkte) kader te denken.

[Terri]

Opnieuw moet ik denken aan de meditatie die ik hoorde; "aanvaard elkaar zoals ook Christus u aanvaard heeft". Romeinen 15. Er staat eigenlijk; omarmen.
Hij gebruikte in eerste instantie de voorbeelden vanuit Romeinen 14, de zwakken en sterken in het geloof en dan m.n. het vlees en de wijn.
Nou dan eet je geen vlees, als je daarmee je broeder/zuster kwetst, mag het je wat kosten?
Het was zo indringend. Stel dat de Heere Jezus net zo met ons om zou gaan als wij (soms) met elkaar.
Maar... ik kreeg zelf deze week ook een heftige les. Een lieve vriendin van me is helaas soms erg star en strak. We waren bij een bijeenkomst en zij meende een lied niet mee te kunnen zingen. Dogmatisch klopte het niet of zo iets. Ik was onthutst, maar.... ook voor mij gold nu ditzelfde principe. Omarm elkaar.
Maar het werkt twee kanten op. Anderen raken juist de kluts kwijt als je in hun ogen makkelijk bent.
Je hebt nu eenmaal de rekkelijken en de preciezen.

Op mijn vraag bij een soortgelijk onderwerp van gesprek vroeg ik ooit; "maar hoe doet God dat dan in Duitsland?" Het klinkt ietwat dramatisch, maar het was echt zo; ze verstomden.
Duitsland? Huh, worden daar dan ook mensen bekeerd?

Maar het kost je wel regelmatig je nachtrust, je gekwetste hart enz. Mijn ervaring is; als ik voor ze ga bidden, verdwijnt sowieso de irritatie of ergernis.

Gods zegen Edelweiss.

[J.C. Philpot]

Ds. P. de Vries schreef eens:

De Nederlands Kerk is in grote nood. Aan de ene kant is er in bepaalde delen verstarring. Alles lijkt hoofdzaak te zijn. Veel breder is relativering zichtbaar. Alles lijkt bijzaak te zijn. Waarom al die drukte. God heeft ons toch allemaal als Zijn kinderen aanvaard?! Verdrietig is als leidslieden zich druk maken over theologische finesses van bij wijze van spreken twee cijfers achter de komma, terwijl het kerkvolk al meer en meer aan de wereld gelijkvormig wordt en niet uit de kern van het Evangelie leeft.

Zeker is dat de stap van alles hoofdzaak naar alles bijzaak een kleine stap is. Wanneer alles hoofdzaak is, hebben we de zaak waar het echt om gaat niet begrepen en beleefd. Dat dit helemaal geldt, als alles bijzaak is, hoeft geen betoog. Want als alles bijzaak is omdat God ieder mens aanvaardt zoals Hij is, dan is de komst van Jezus Christus naar deze wereld niet nodig en hoeven wij de gekruisigde en opgestane Heere niet te kennen en toe te behoren om zonder vrees God als Rechter te ontmoeten.

Laten wij ons toch houden aan wat de Bijbel zelf zegt en dan citeer ik de tekst die wel de Bijbel in het klein wordt genoemd: ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.’ (Joh. 3:16). Wij hebben een opwekking en weerkeer tot God nodig. Dat begint voor iedereen persoonlijk met het besef dat hij onder Gods oordeel ligt en de toekomende toorn heeft verdiend (Rom. 3:20). Alleen tegen die achtergrond kan het Evangelie dat Christus redt van de toekomende toorn betekenis krijgen. Alleen als wij beseffen dat Gods wil in Zijn wet is geopenbaard, kan er bij ons de vraag ontstaan of God ons bereid wil maken naar Zijn geboden te leven.

Een ware christen mag weten dat de Zoon van God Die mens werd, volkomen voor zijn schuld heeft betaald en hem heeft verlost uit de heerschappij van de duivel. Aan Hem behoort hij toe. Door Hem heeft hij toegang tot de Vader als zijn Vader. Die leidt zijn leven en niets kan hem van Zijn liefde scheiden. Een christen heeft ook de Heilige Geest als onderpand van zijn zaligheid ontvangen. Echte zekerheid is niet een aangeprate zekerheid, maar een zekerheid die de Heilige Geest bewerkt en dat telkens weer. Wie God in Christus kent als de bron van de hoogste en diepste vreugde, kan ook niet anders en wil niet anders dan voor Hem , uit Hem en tot Hem leven.

Voor onbekeerde rechtzinnige kerkleden is alles een hoofdzaak. Voor onbekeerde kerkleden die hier makkelijker over denken is alles een bijzaak. Enkel genade geeft een recht zicht op wat werkelijk een hoofdzaak en wat werkelijk een bijzaak is.

Dan kunnen we niet mee met allerlei wind van leer, en is het ons verlangen om te buigen onder Gods Woord. Maar dan zijn we wel bescheiden, ruimhartig en gul, naar bijbelgetrouwe christenen in binnenland of buitenland, met een andere taal en een andere cultuur. Dan zullen er velen zalig worden waarvan wij het niet hadden verwacht, en niet zalig worden waarvan wij het wel hadden verwacht, en komt het eropaan persoonlijk de Heilige Geest te hebben ontvangen in de bekering, en gewassen te zijn van onze zonden in het bloed van Christus.

[SpijkerWiet]

Wat erg Edelweiss. Jammer dat het zo moet.

Ik sluit me aan bij Edelweiss. Het respect voor door God aangestelde kerkenraad is weg.

[SpijkerWiet]

Ik zou terughoudend zijn met zulke teksten in crisissituaties. Het kan al snel als geestelijke druk worden ervaren of zelfs (on)bewust manipulatief worden. Dat kan dan afhankelijk, voorzichtig, ordelijk en richtinggevend leiderschap bemoeilijken.

En wat dacht u van de andere kant, dat er in die "anonieme appgroep" die sinds begin dit jaar, net zo goed allerlei teksten worden geplaatst, om de wil des mensen te voldoen, en mensen weg te pesten? Ze gebruiken teksten en liederen ook als dekmantel.

[Tiberius]

Wat erg Edelweiss. Jammer dat het zo moet.

Ik sluit me aan bij Edelweiss. Het respect voor door God aangestelde kerkenraad is weg.

[Ooievaar]

.

[Groepscirkel]

Ik zou terughoudend zijn met zulke teksten in crisissituaties. Het kan al snel als geestelijke druk worden ervaren of zelfs (on)bewust manipulatief worden. Dat kan dan afhankelijk, voorzichtig, ordelijk en richtinggevend leiderschap bemoeilijken.

En wat dacht u van de andere kant, dat er in die "anonieme appgroep" die sinds begin dit jaar, net zo goed allerlei teksten worden geplaatst, om de wil des mensen te voldoen, en mensen weg te pesten? Ze gebruiken teksten en liederen ook als dekmantel.

Ik zit niet in die anonieme appgroep, maar dan zou mijn reactie hetzelfde zijn. Verder heb ik het niet over een dekmantel, maar over het risico van geestelijke druk en manipulatie.