Gereformeerde Gemeenten

[Herman]

Dus, besluit van de kerkenraad met hulp van de naastgelegen gemeente. Dat ook, daar de Classis niet zittend is, en in wezen niet bestaat tussen de zittingen...

In het geval Waardenburg was het inderdaad een schorsing door kerkenraad en de naastgelegen gemeente (Opheusden). Hier (Gmalsen) gaat het om ds. Visscher (consulent als vertegenwoordiger van de naastgelegen gemeente met twee van zijn ouderlingen). En vermoedelijk heeft hij dus ook ruggespraak met de classis gehad. Casus rond, zou ik zeggen.

Ik snap je niet. Het gaat toch over Tricht-Geldermalsen?

Ja, ik geef in de eerste zin een aanvullend voorbeeld. De tweede zin begint met 'hier' en dat verwijs ik naar waar we het over hebben. Ik heb het ge-edit.

[BSH]

Zojuist een puber uit G gesproken. Bewust niet gevraagd naar de details. Maar alleen sterkte gewenst.

Maar als een puber het heeft over "die ***dominee", dan zegt dat mij dat er zoveel haat rondgepompt wordt in gezinnen, dat de dominee - los van de schuldvraag - nooit meer een gerespecteerde plaats in zal kunnen nemen.

En nee, die puber heeft geen enkel idee van de theologische achtergronden van meningsverschillen...

Waarom de haat naar de dominee? In de kerkenraad gaat het mis! Laten we alstublieft onze dominee er buiten houden!!

Snap ik. Ook mee eens. Maar zo werkt het in de praktijk helaas niet.

[Bert Mulder]

Die classis heeft dus vergaderd, vorige week. Het rd bericht dat de scriba van de classis geen informatie geeft. Als hij er niks mee te maken heeft, zou hij dat zeggen of zou het rd de meest naaste gemeente gebeld hebben.

Blijft toch, dat de Classis niet kan afzetten, alleen de kerkenraad kan dat, met hulp van nabijzijnde gemeente.

[GG links]

Wat voor de één een accent is, is voor de ander een wezenlijk onderdeel. Waar de één het als een open volwassen gesprekscultuur beziet, benoemt de de ander dit als pappen en nathouden. Ik denk wel dat er in de GG een volwassen gesprekscultuur is in het algemeen, ook zeker tussen dominees onderling.

Ik denk ook wel dat je in het algemeen kunt stellen dat er in de GG een volwassen gesprekscultuur aanwezig is. Dat is wat anders wanneer je ergens niet je zin krijgt en dit dan maar gaat ventileren tot en met websites en open brieven in kranten. Wat absoluut een gegeven is dat er in mijn beleving onvoldoende veiligheid in kerkenraden aanwezig is om elkaar broederlijk te vermanen dan wel aan te spreken. En dan kunnen de aloude bekende casussen van Bijbelvertalingen en visies op het verbond langskomen, wanneer de broederlijke liefde aanwezig is kan er veel gesproken worden. De situatie in Tricht-Geldermalsen lijkt me een combinatie van factoren te zijn.

Ik betwijfel of die volwassen gesprekscultuur er is. Denk bijvoorbeeld aan de boeken die dominee C. Harinck heeft geschreven. Het is hem niet in dank afgenomen. Ook dominee Vreugdenhil heeft meerdere keren uitspraken teruggenomen, nadat hij op de vingers is getikt.

Tegelijkertijd valt er ook iets te zeggen voor de strakke leiding. We zien ook kerkverbanden waar een open gesprekscultuur eerder voor verwijdering dan toenadering heeft gezorgd.

Het is simpelweg niet makkelijk om een (groot) kerkverband te leiden.

Daarom sprak ik ook over het algemeen. Van de casus ds. C. Harinck weet ik weinig af, dat ds. Vreugdenhil uitspraken heeft gedaan en deze terug heeft genomen siert hem maar verbaast me niet. Toch blijf ik erbij dat er grotendeels sprake is van een volwassen gesprekscultuur.

Ds. Vreugdenhil flapt er nog wel is wat uit maar om de lieve vrede wil (en dwang?) Neemt hij het dan terug. Van een volwassen gesprekscultuur (elkaar een beetje vrijlaten)is naar mijn idee geen sprake

[Gergemlid]

Die classis heeft dus vergaderd, vorige week. Het rd bericht dat de scriba van de classis geen informatie geeft. Als hij er niks mee te maken heeft, zou hij dat zeggen of zou het rd de meest naaste gemeente gebeld hebben.

Blijft toch, dat de Classis niet kan afzetten, alleen de kerkenraad kan dat, met hulp van nabijzijnde gemeente.

Kerkenraad is op dringend advies van de classes afgetreden! En mogen nog wat lopende dingen afronden.

Gemeente en leden vallen nu onder de verantwoordelijkheid van de classes!!

Ds Silfhout heeft het moeten terug geven omdat er escalatie kwam. Hij wilde er juist alles aan doen het op te lossen.

De kerkraad las het afgelopen jaar ook kritische preken voor met hoe de gemeente zich moest gedragen en ingetogen moesten zijn. Wat ook weer frustratie oproept, want ze zijn zichzelf daarbij vergeten

[GG links]

Of de kerkenraad nu zelf is opgestapt of afgezet maakt toch niks uit.

Laten we gewoon even afwachten hoe de zaken zich ontwikkelen. Zo spannend is het toch ook weer niet ? Het is jammer maar daar is ook alles meegezegd.

[Tiberius]

Sorry, Bert, en ook Groepscirkel, maar de classis kan wel degelijk een kerkenraad afzetten.
Zoals ik eerder zei, wel onder strikte voorwaarden, maar dat zal hier wel het geval zijn, gezien het al zolang loopt.

[Bert Mulder]

Sorry, Bert, en ook Groepscirkel, maar de classis kan wel degelijk een kerkenraad afzetten.
Zoals ik eerder zei, wel onder strikte voorwaarden, maar dat zal hier wel het geval zijn, gezien het al zolang loopt.

Sorry, maar heb je eerdere bericht niet gezien... kun je even aangeven waar dat staat?

En zo ik kan begrijpen hoe het volgens de Kerkorde van de GG kan, kun je dat even uitleggen, daar Janssen zegt dat het absoluut niet kan, hetwelk klopt met wat ik weet van andere kerkverbanden, ook hier in Noord Amerika...

[Tiberius]

Moet ik even nazoeken, kom ik op terug.

[pierre27]

Ik denk ook wel dat je in het algemeen kunt stellen dat er in de GG een volwassen gesprekscultuur aanwezig is. Dat is wat anders wanneer je ergens niet je zin krijgt en dit dan maar gaat ventileren tot en met websites en open brieven in kranten. Wat absoluut een gegeven is dat er in mijn beleving onvoldoende veiligheid in kerkenraden aanwezig is om elkaar broederlijk te vermanen dan wel aan te spreken. En dan kunnen de aloude bekende casussen van Bijbelvertalingen en visies op het verbond langskomen, wanneer de broederlijke liefde aanwezig is kan er veel gesproken worden. De situatie in Tricht-Geldermalsen lijkt me een combinatie van factoren te zijn.

Ik betwijfel of die volwassen gesprekscultuur er is. Denk bijvoorbeeld aan de boeken die dominee C. Harinck heeft geschreven. Het is hem niet in dank afgenomen. Ook dominee Vreugdenhil heeft meerdere keren uitspraken teruggenomen, nadat hij op de vingers is getikt.

Tegelijkertijd valt er ook iets te zeggen voor de strakke leiding. We zien ook kerkverbanden waar een open gesprekscultuur eerder voor verwijdering dan toenadering heeft gezorgd.

Het is simpelweg niet makkelijk om een (groot) kerkverband te leiden.

Daarom sprak ik ook over het algemeen. Van de casus ds. C. Harinck weet ik weinig af, dat ds. Vreugdenhil uitspraken heeft gedaan en deze terug heeft genomen siert hem maar verbaast me niet. Toch blijf ik erbij dat er grotendeels sprake is van een volwassen gesprekscultuur.

Ds. Vreugdenhil flapt er nog wel is wat uit maar om de lieve vrede wil (en dwang?) Neemt hij het dan terug. Van een volwassen gesprekscultuur (elkaar een beetje vrijlaten)is naar mijn idee geen sprake

Helder, daar verschillen we dan dus over;)

[huisman]

Moet ik even nazoeken, kom ik op terug.

Staat o.a. in dit stuk van KOKR. (paragraaf 5) Het hele stuk van KOKR is trouwens wel betwist. Op sommige punten ook terecht maar dat is een andere discussie. Weet natuurlijk niet of in de GG dezelfde redenering wordt gevolgd. De basis is bij beide kerkverbanden de DKO.

https://cgk.nl/binnen-de-kerk/deputaats ... aderingen/

[MGG]

Ik denk ook wel dat je in het algemeen kunt stellen dat er in de GG een volwassen gesprekscultuur aanwezig is. Dat is wat anders wanneer je ergens niet je zin krijgt en dit dan maar gaat ventileren tot en met websites en open brieven in kranten. Wat absoluut een gegeven is dat er in mijn beleving onvoldoende veiligheid in kerkenraden aanwezig is om elkaar broederlijk te vermanen dan wel aan te spreken. En dan kunnen de aloude bekende casussen van Bijbelvertalingen en visies op het verbond langskomen, wanneer de broederlijke liefde aanwezig is kan er veel gesproken worden. De situatie in Tricht-Geldermalsen lijkt me een combinatie van factoren te zijn.

Ik betwijfel of die volwassen gesprekscultuur er is. Denk bijvoorbeeld aan de boeken die dominee C. Harinck heeft geschreven. Het is hem niet in dank afgenomen. Ook dominee Vreugdenhil heeft meerdere keren uitspraken teruggenomen, nadat hij op de vingers is getikt.

Tegelijkertijd valt er ook iets te zeggen voor de strakke leiding. We zien ook kerkverbanden waar een open gesprekscultuur eerder voor verwijdering dan toenadering heeft gezorgd.

Het is simpelweg niet makkelijk om een (groot) kerkverband te leiden.

Daarom sprak ik ook over het algemeen. Van de casus ds. C. Harinck weet ik weinig af, dat ds. Vreugdenhil uitspraken heeft gedaan en deze terug heeft genomen siert hem maar verbaast me niet. Toch blijf ik erbij dat er grotendeels sprake is van een volwassen gesprekscultuur.

Ds. Vreugdenhil flapt er nog wel is wat uit maar om de lieve vrede wil (en dwang?) Neemt hij het dan terug. Van een volwassen gesprekscultuur (elkaar een beetje vrijlaten)is naar mijn idee geen sprake

Jij zal ds. Vreugdenhil beter kennen dan ik, maar het lijkt mij niet iemand die zich onder druk laat zetten. Ik vind het best heftig dat jij denk dat hij mogelijk onder dwang dingen terugneemt. Je suggereert hiermee dat hij niet oprecht dingen terugneemt.

[GG links]

Ik betwijfel of die volwassen gesprekscultuur er is. Denk bijvoorbeeld aan de boeken die dominee C. Harinck heeft geschreven. Het is hem niet in dank afgenomen. Ook dominee Vreugdenhil heeft meerdere keren uitspraken teruggenomen, nadat hij op de vingers is getikt.

Tegelijkertijd valt er ook iets te zeggen voor de strakke leiding. We zien ook kerkverbanden waar een open gesprekscultuur eerder voor verwijdering dan toenadering heeft gezorgd.

Het is simpelweg niet makkelijk om een (groot) kerkverband te leiden.

Daarom sprak ik ook over het algemeen. Van de casus ds. C. Harinck weet ik weinig af, dat ds. Vreugdenhil uitspraken heeft gedaan en deze terug heeft genomen siert hem maar verbaast me niet. Toch blijf ik erbij dat er grotendeels sprake is van een volwassen gesprekscultuur.

Ds. Vreugdenhil flapt er nog wel is wat uit maar om de lieve vrede wil (en dwang?) Neemt hij het dan terug. Van een volwassen gesprekscultuur (elkaar een beetje vrijlaten)is naar mijn idee geen sprake

Jij zal ds. Vreugdenhil beter kennen dan ik, maar het lijkt mij niet iemand die zich onder druk laat zetten. Ik vind het best heftig dat jij denk dat hij mogelijk onder dwang dingen terugneemt. Je suggereert hiermee dat hij niet oprecht dingen terugneemt.

Ik denk dat je het zo moet zien: inhoudelijk blijft hij bij zn standpunt maar omwille van de kerkelijke eenheid neemt hij het terug.

Heeft hij bij de HSV ook gedaan. Terugtreden vanwege de kerkelijke eenheid maar hij is nog steeds voorstander van de HSV.

Terugnemen is nog geen afstand doen van...

[Zita]

Ik zou terughoudend zijn met het publiekelijk inkleuren van de woorden en daden van anderen.

[Bert Mulder]

Moet ik even nazoeken, kom ik op terug.

Staat o.a. in dit stuk van KOKR. (paragraaf 5) Het hele stuk van KOKR is trouwens wel betwist. Op sommige punten ook terecht maar dat is een andere discussie. Weet natuurlijk niet of in de GG dezelfde redenering wordt gevolgd. De basis is bij beide kerkverbanden de DKO.

https://cgk.nl/binnen-de-kerk/deputaats ... aderingen/

Dank je, het betreffende stuk:

Tucht over kerkenraden
Wanneer er binnen een gemeente openbare zondige praktijken worden gebezigd of systematisch dwaalleer wordt verkondigd, dan heeft de classis een taak om de plaatselijke kerkenraad hierop te wijzen en desnoods over te gaan tot vermaan (via de visitatoren, art. 44 KO). Maar wat als een kerkenraad hieraan totaal geen gehoor geeft en binnen de gemeente zondige praktijken en leringen worden getolereerd of zelfs worden gefaciliteerd? Kan dan worden overgaan tot schorsing en afzetting van ambtsdragers?
Uitgangspunt is dat de meerdere vergaderingen plaatselijke kerkenraden wel kunnen oproepen om tucht toe te passen, maar niet kunnen dwingen tot tucht, en ook de wijze waarop tucht geoefend wordt niet kunnen opleggen. Het is aan de eigen pastorale overwegingen van de ouderlingen om in concrete gevallen al dan niet over te gaan tot tuchtmaatregelen. Een kerkenraad kan hierop natuurlijk worden bevraagd door de visitatoren, maar daarmee houdt het wel op. De meerdere vergaderingen hebben geen bevoegdheid om de tucht toe te passen. Uitzondering op deze regel is de bevoegdheid van de classis om in samenspraak met de betreffende kerkenraden tuchtmaatregelen te nemen jegens een predikant (art. 79 KO).
Nu dringt de vraag zich wel op, hoe tucht kan worden toegepast wanneer niet alleen één ambtsdrager (al of niet predikant) tuchtwaardig is, maar een gehele kerkenraad. Het laat zich denken dat de ‘normale route’ zoals in art. 79-80 KO beschreven dan niet tot resultaat kan leiden: die kerkenraad zal namelijk nooit een naburige kerkenraad roepen om zich collectief te laten schorsen. In de Gereformeerde Kerken in Nederland is in de 20e eeuw het tuchtrecht niet alleen toegekend aan de classis, maar zelfs aan de generale synode. We duiden dat in de literatuur aan als ‘nieuw kerkrecht’. De CGK heeft deze lijn nooit tot de hunne verklaard. Tucht over ambtsdragers blijft een individuele zaak van kerkenraad en classis; voor ouderlingen en diakenen volstaan de kerkenraden in elkaars geografische nabijheid, voor predikanten is de finale beslissing aan de classis.
Voor de exceptionele situatie dat in een gemeente (nagenoeg) àlle ambtsdragers tuchtwaardig zijn, hebben de CGK art. 30 KO in omgekeerde zin in stelling gebracht.52 Er móet immers een kerkordelijke mogelijkheid zijn om een dergelijke situatie kerkelijk het hoofd te bieden, bijvoorbeeld wanneer de kerkenraad zich collectief schuldig maakt aan corruptie, excessief wanbeleid, machtsmisbruik of het verbreiden van onschriftuurlijke leringen. Bij grove openbare zonde op grond waarvan een individuele ambtsdrager zou kunnen worden afgezet naar artikel 79 en 80 KO kan een gehele kerkenraad (of wellicht beter: kunnen alle kerkenraadsleden) worden afgezet door de classis, wanneer de kerkenraadsleden zich collectief aan die zonde schuldig maken. Men zou het de ‘uiterste rand’ van de toepassing van art. 30 KO kunnen noemen.53 Ds. Quant schreef over dit gebruik van art. 30 in ‘omgekeerde zin’: ‘Vanouds is in de K.O. de mogelijkheid benoemd van het optreden tegen een ambtsdrager – maar dat kan dus ook een complete kerkenraad zijn – wegens ‘onschriftuurlijke leringen’ (art. 80). Dan is de aangewezen weg die van schorsing en afzetting, wanneer de tijd van vermaan niet heeft opgeleverd waartoe het dient: bekering. De kerkelijke route hierbij is – hoe verdrietig ook – niet ingewikkeld. Zij gebeurt met inschakeling van een genabuurde kerkenraad en – als het om een predikant gaat – van een classis. Bij het schorsen van een complete kerkenraad kan dit uiteraard niet op deze manier: de eigen kerkenraad zal geen verzoek indienen om zichzelf te schorsen. Dan treedt art. 30 K.O. in omgekeerde zin in werking en doet de meerdere vergadering wat de mindere niet kan doen: zij gaat over tot schorsing en afzetting, en roept daarbij de adviserende hulp in van deputaten naar art. 49 K.O. Dit instrument is in het verleden verschillende keren in de kerken gebruikt, het laatst bij de moeiten in Zeewolde, 2002-2004.’54
Het spreekt voor zich dat een dergelijk optreden zeer ingrijpend is en slechts uiterst behoedzaam kan worden toegepast en als ultimum remedium moet worden gezien. Basis en uitgangspunt voor het gereformeerde kerkelijke leven is de erkenning van de zelfstandigheid van de plaatselijke kerken. De meerdere vergaderingen hebben slechts een beperkt gezag en een beperkte macht, begrensd door de bepalingen van de kerkorde (zie paragraaf 3). Het ingrijpen in plaatselijke kerken door kerkenraden af te zetten, is alleen denkbaar in exceptionele gevallen van wanbeleid en grove openbare zonden. Dergelijk ingrijpen is noodzakelijk wanneer er een legitieme roep daartoe komt vanuit de gemeente. En zelfs als die roep niet komt, zou een classis in het uiterste geval moeten ingrijpen en de kerkenraad dienen af te zetten, om de kerk zodoende te zuiveren en de gemeente te verlossen van een verdorven kerkenraad. De kerkvisitatie van de classis is immers een kerkrechtelijk geijkt middel om de gemeente bij een dergelijke situatie geestelijk te bewaren.

Ik zie nu de redenering. Ben er niet helemaal mee eens, maar dat is iets anders...