Met al het waardevolle (!) van de zuil ben ik bang dat de zuil zo 'groot' is geworden dat het kruis van Christus er beetje bij beetje door in de schaduw is komen te staan.JanRap schreef:@Ad Anker, Heb nog nooit zo'n scherpe analyse van u gelezen. U vindt het moeilijk hierover na te denken. Dat vind ik ook. Maar vanwege bepaalde omstandigheden moet ik dat toch doen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de zwakheid ( u gebruikt zeer scherpe woorden en helaas niet ten onrechte) van de refo-zuil hierin zit dat we de reformatorische theologie heben verlaten, en voor onszelfs een theologie opgetuigd hebben die er op lijkt maar er slechts een ten dele slap, en ten dele onwaar aftreksel van is. En verder vermoed ik dat de welvaart een enorme bedreiging is. We kunnen het ons kennelijk permitteren om van de kerkelijke wereld een soort supermarkt te maken waarin we op onze wenken worden bediend.Ad Anker schreef: ↑Gisteren, 12:03Deels eens.
We plukken vandaag de wrange vruchten van de verzuiling. Ooit hadden we alles van onszelf: onze eigen scholen, kranten en politieke partijen. Binnen die veilige muren hoefden we het nergens écht oneens te zijn. Maar juist daardoor hebben we verleerd om breed te kijken en ruim te denken. Dat is het dodelijke venijn dat onze gezindte van binnenuit aantast.
De gevolgen zijn zichtbaar: verstarring, het aanscherpen van regels omdat we onze veiligheid bedreigd achten, het uiteenvallen van gemeenten. Het Woord verliest aan kracht wanneer hart en gedachten worden gevuld met bijzaken, en dat leidt onvermijdelijk tot verdere individualisering. Zo belanden we in een vicieuze cirkel waaruit alleen de krachtige werking van de Heilige Geest ons kan verlossen.
Ik vind het moeilijk om hierover na te denken. Keert de vermeende zegen van onze reformatorische zuil zich als een vloekende boemerang tegen ons?
We zijn geen Christenen meer maar Refo's.