Hoe ervoer je de zondag door de jaren heen

[windorgel]

Ik ben mijn ouders kort na elkaar kwijt geraakt. Daar ging ik elke zondag even heen. Het gemis van het ouderlijk huis valt me gewoon zwaar. Ik probeer elke zondag er een draai aan te geven.

Dat is zeker een gemis. Sterkte!

[Ambtenaar]

Tot de middelbare school was het vooral geen aanstoot geven aan de dorpsgenoten, daarna was na verhuizing naar een stad het relatieve vrijheid. Het beklemmende was weg.

[merel]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Vroeger: ritueel van vroeg uit je bed, nette kleren aan, vroeg in de kerk zitten (anders kon je niet bij elkaar zitten) en dan een lange dienst waarbij het voor niemand kon. 's Middags heel stil zijn want papa en mama slapen. Dan weer dat het hele kerkritueel. Hoorde later een bandje uit de tijd van de betreffende dominee en toen ik zijn stem hoorde overviel me een enorm depressief gevoel wat ik opeens herkende uit die tijd.

Nu: veel preken waarvan je denkt: zo kan ik het ook. Het is een beetje opzitten en pootjes geven geworden die kerkdiensten. Verder de wekelijkse spanningen in het gezin om de zondag zonder al te veel kleerscheuren door te komen, wat maar zeer zelden lukt. Hele dag met elkaar opgehokt te zitten met karakters die nogal verschillen leidt standaard tot gedoe. Teveel prikkels, teveel gedoe, een energie slurpende dag is het.

Ik moest gisteren tijdens de preek aan deze post denken. Onze predikant blinkt niet uit in diepgang of theologische dogmatiek. Wat hij daarentegen wel kan is Gods liefde en Gods heiligheid heel dichtbij brengen in de preek, liturgie en het gebed. Voor mensen die dogmatisch sterk en snelle denkers zijn is juist dat laatste een leerpunt. Zij weten aan het begin van de preek al waar het heengaat en raken snel verveeld. Juist 'het geloven met je hart' is voor hen een leerpunt. Ik heb zo'n vermoeden dat dit een mede oorzaak is voor jouw weerzin ten aanzien van de diensten.

[Johann Gottfried Walther]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Vroeger: ritueel van vroeg uit je bed, nette kleren aan, vroeg in de kerk zitten (anders kon je niet bij elkaar zitten) en dan een lange dienst waarbij het voor niemand kon. 's Middags heel stil zijn want papa en mama slapen. Dan weer dat het hele kerkritueel. Hoorde later een bandje uit de tijd van de betreffende dominee en toen ik zijn stem hoorde overviel me een enorm depressief gevoel wat ik opeens herkende uit die tijd.

Nu: veel preken waarvan je denkt: zo kan ik het ook. Het is een beetje opzitten en pootjes geven geworden die kerkdiensten. Verder de wekelijkse spanningen in het gezin om de zondag zonder al te veel kleerscheuren door te komen, wat maar zeer zelden lukt. Hele dag met elkaar opgehokt te zitten met karakters die nogal verschillen leidt standaard tot gedoe. Teveel prikkels, teveel gedoe, een energie slurpende dag is het.

Ik moest gisteren tijdens de preek aan deze post denken. Onze predikant blinkt niet uit in diepgang of theologische dogmatiek. Wat hij daarentegen wel kan is Gods liefde en Gods heiligheid heel dichtbij brengen in de preek, liturgie en het gebed. Voor mensen die dogmatisch sterk en snelle denkers zijn is juist dat laatste een leerpunt. Zij weten aan het begin van de preek al waar het heengaat.

Gebrek aan diepgang is wel een grote aanklacht voor een predikant, hoe kan een predikant weinig diepgang hebben en toch Gods liefde en Gods heiligheid heel dichtbij brengen in de preek??

[merel]

Niet alle predikanten hebben dogmatische diepgang om teksten net wat dieper uit te leggen. Net zoals niet alle predikanten pastorale bewogenheid hebben. Onze predikant heeft het eerste wat minder, maar wel het tweede.

[DDD]

Waarom ervaar jij het als de minst fijne dag? Volgens mij doe je dan echt wat verkeerd. Ik vind het een heerlijke dag, bijna een wekelijkse feestdag.

Vroeger: ritueel van vroeg uit je bed, nette kleren aan, vroeg in de kerk zitten (anders kon je niet bij elkaar zitten) en dan een lange dienst waarbij het voor niemand kon. 's Middags heel stil zijn want papa en mama slapen. Dan weer dat het hele kerkritueel. Hoorde later een bandje uit de tijd van de betreffende dominee en toen ik zijn stem hoorde overviel me een enorm depressief gevoel wat ik opeens herkende uit die tijd.

Nu: veel preken waarvan je denkt: zo kan ik het ook. Het is een beetje opzitten en pootjes geven geworden die kerkdiensten. Verder de wekelijkse spanningen in het gezin om de zondag zonder al te veel kleerscheuren door te komen, wat maar zeer zelden lukt. Hele dag met elkaar opgehokt te zitten met karakters die nogal verschillen leidt standaard tot gedoe. Teveel prikkels, teveel gedoe, een energie slurpende dag is het.

Ik moest gisteren tijdens de preek aan deze post denken. Onze predikant blinkt niet uit in diepgang of theologische dogmatiek. Wat hij daarentegen wel kan is Gods liefde en Gods heiligheid heel dichtbij brengen in de preek, liturgie en het gebed. Voor mensen die dogmatisch sterk en snelle denkers zijn is juist dat laatste een leerpunt. Zij weten aan het begin van de preek al waar het heengaat.

Gebrek aan diepgang is wel een grote aanklacht voor een predikant, hoe kan een predikant weinig diepgang hebben en toch Gods liefde en Gods heiligheid heel dichtbij brengen in de preek??

Wat een onzin. Als er binnen de GG vijf predikanten zijn met diepgang in de preek, is het mijns inziens al veel. Maar dat sluit natuurlijk aandacht voor Gods liefde en heiligheid allerminst uit.

Hoe kom je erbij.

Ik ben benieuwd hoe je 'diepgang' definieert.

[Johann Gottfried Walther]

Gods heiligheid komt bij oppervlakkige prediking sowieso niet aanbod.
En Gods liefde kunnen wij pas werkelijk peilen/recht verkondigen als Gods heiligheid ook werkelijk op Bijbelse wijze wordt verkondigd.

Als Christus offer aan het kruis voor zondaren, alleen maar uit liefde was, en er verder weinig tot niets over gezegd wordt, dan is dat eenzijdig en zeker niet iets wat met diepgang te maken heeft.

Als je weet dat je de hel en de eeuwige verdoemenis verdient hebt, dan is het een onbegrijpelijk wonder als je door Gods genade, omwille van het offer van Christus, vrijuit mag gaan, en meer dan dat, Christus gerechtigheid toegerekend krijgt.

Aan het kruis werd voldaan aan Gods recht, Gods eisende recht, Gods rechtvaardige toorn over de zonde.
Dat Christus kwam (liefde van God de Vader), en dat Christus wilde lijden en daadwerkelijk leed, was Zijn grote liefde.

Maar al Gods deugden werden verheerlijk door Christus.
Als je gezond bent, kun je blij zijn dat er een dokter bestaat, maar als je doodziek bent, dan krijgt die dokter toch een heel andere waarde.

Als ik weet van mijn schuld, mijn grote zware schuld, en wat ik verdient heb,
dan is het zo'n uitzonderlijk wonder, dat God een middel, een gezegende Middelaar heeft gegeven, Jezus Christus,
die verlossing heeft aangebracht, en als ik dat persoonlijk mag geloven, dan schieten woorden tekort,
liefde oneindig groot voor iemand die het totaal niet verdiende,

Efeze 3:17 opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gefundeerd bent,
18. opdat u ten volle zou kunnen begrijpen, met alle heiligen, wat de breedte en lengte en diepte en hoogte is,
19. en u de liefde van Christus zou kennen, die de kennis te boven gaat, opdat u vervuld zou worden tot heel de volheid van God.

Bij diepgang, wordt altijd Gods liefde én Gods heiligheid Bijbels recht gepredikt, en anders niet, anders is er vaak een verwrongen beeld van het één of het ander.

Er zijn heel wat teksten over de liefde van God in de Bijbel, maar dat is geen menselijke liefde, en geen lievigheid,
want het uiterste van zijn liefde is Zij toorn.

God IS liefde, er staat nergens God IS toorn,
maar wel dat God is

God is een rechtvaardige Rechter,
een God Die iedere dag toornt. Ps 7 vers 12

Een predikant kan Gods rechtvaardigheid of heiligheid benoemen, maar het gaat erom dat Gods heiligheid zich op mij richt, als ik ongelovig ben, dan hangt Gods rechtvaardige zwaard boven mijn leven.
Ik heb wel predikanten gehoord die geven een soort college over bijv. God als Rechter, maar het bleef zo gezegd zweven, die Rechter was op niemand gericht...
met de liefde van God kan dat ook gebeuren, Gods is liefde... God houdt van iedereen, of liefde van God die niet gericht is...

Denk aan Nathan bij David:

2 Samuel 12:1 En de HEERE zond Nathan naar David. Toen die bij hem kwam, zei hij tegen hem: Er waren twee mannen in een stad, de één rijk en de ander arm.
2. De rijke had heel veel schapen en runderen.
3. Maar de arme had helemaal niets dan alleen één enkel klein ooilam, dat hij gekocht had. Hij hield het in leven en het werd groot, samen met hem en met zijn kinderen. Het at mee van zijn stuk brood, dronk uit zijn beker en sliep in zijn schoot. Het was als een dochter voor hem.
4. Toen er een reiziger bij de rijke man kwam, kon hij er niet toe komen een van zijn eigen schapen en runderen te nemen, om een maaltijd te bereiden voor de reiziger die bij hem gekomen was. Daarom nam hij het ooilam van de arme man en bereidde het voor de man die bij hem gekomen was.
5. Toen ontstak David in grote woede tegen die man, en hij zei tegen Nathan: Zo waar de HEERE leeft, voorzeker, de man die dat gedaan heeft, is een kind des doods!
6. En dat ooilam moet hij viervoudig vergoeden, omdat hij dit gedaan heeft en geen medelijden had.
7. Toen zei Nathan tegen David: U bent die man! Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ík heb u tot koning gezalfd over Israël en Ík heb u uit Sauls hand gered.
8. Ik heb u het huis van uw heer gegeven, en bovendien de vrouwen van uw heer in uw schoot. Ja, Ik heb u het huis van Israël en Juda gegeven. En als dat te weinig was geweest, zou Ik u nog wel meer gegeven hebben.
9. Waarom hebt u dan het woord van de HEERE veracht, door te doen wat slecht is in Zijn ogen? U hebt Uria, de Hethiet, met het zwaard gedood. Zijn vrouw hebt u tot vrouw genomen en hem hebt u door het zwaard van de Ammonieten gedood.
10. Welnu dan, het zwaard zal voor eeuwig niet van uw huis wijken, omdat u Mij veracht hebt en de vrouw van Uria, de Hethiet, genomen hebt om u tot vrouw te zijn.
11. Zo zegt de HEERE: Zie, Ik breng onheil over u uit uw eigen huis, en zal uw vrouwen voor uw ogen nemen en hen aan uw naaste geven; die zal op klaarlichte dag met uw vrouwen slapen.
12. Voorzeker, ú hebt in het geheim gehandeld, maar Ík zal dit doen ten aanschouwen van heel Israël en in het volle licht.
13. Toen zei David tegen Nathan: Ik heb gezondigd tegen de HEERE. En Nathan zei tegen David: De HEERE heeft ook uw zonde weggenomen; u zult niet sterven.

Zie ook:
Jesaja 3:10 Zeg de rechtvaardige dat het hem goed zal gaan,
dat hij de vrucht van zijn daden zal eten.
11. Wee de goddeloze, het zal hem slecht vergaan,
want wat zijn handen verdienen, zal hem aangedaan worden.

Diepgang, is geen bepaalde zaken noemen, diepgang is niet bepaalde teksten citeren,
diepgang heeft ook zeker met toespitsing en toepassing van Gods woord te maken.

En ja deugdelijke exegese is zeer zeker nodig, maar exegese zonder toepassing is ook niet iets wat bij diepgang hoort.

Als het om Gods liefde gaat, is dat niet zomaar iets, dan is dat iets bijzonders, maar ook iets wat om een geloofsantwoord vraagt.
Want als de Zoon van Gods liefde, Jezus Christus wordt afgewezen, of juist op verkeerde gronden wordt omhelst dan is er alleen Gods heilige toorn.

[DDD]

Ernst lijkt me iets anders dan diepgang. Diepgang betekent onder andere dat er geen oppervlakkige toepassingen of interpretaties gelden, maar dat iemand blijk geeft van een helder inzicht in de Schrift en dat ook zorgvuldig kan verbinden aan de leefwereld van de luisteraars.

[Johann Gottfried Walther]

Ernst lijkt me iets anders dan diepgang. Diepgang betekent onder andere dat er geen oppervlakkige toepassingen of interpretaties gelden, maar dat iemand blijk geeft van een helder inzicht in de Schrift en dat ook zorgvuldig kan verbinden aan de leefwereld van de luisteraars.

Jah ik weet het jij mist het niet als de ernst mist, maar die ernst zit al in Gods woord, de scherpe kantjes er vanaf halen is de Bijbel tekort doen.
Die leefwereld kan zeker meespelen, maar is een bijzaak. De mens is niet verandert wij hebben nog steeds hetzelfde nodig als de zondaren in de tijd van de Bijbel.
Oppervlakkige toepassing is ook als mensen onterecht gerust gesteld worden,

Christus zelf geeft de opdracht:
Lukas 24:47 En in Zijn Naam moet onder alle volken bekering en vergeving van zonden gepredikt worden, te beginnen bij Jeruzalem.

Vergeving van zonden, welke zonden? Als je niet weet dat je ziek bent, dan hecht je geen belang aan een bepaalde behandeling of therapie, maar als je ziek bent wel.

Bekering en vergeving van zonden, dat moet gepredikt worden, alleen dat? Nee, maar het is wel een heel belangrijke zaak, geen bijzaak, een hoofdzaak.

Vergeving van zonde heeft te maken met Christus offer, maar ook met Gods heiligheid.

Hier openbaart zich voor de zoveelste keer, jouw voorliefde voor oppervlakkige prediking, alleen jij noemt het anders.

Gods woord moet het volle pond krijgen, Gods heiligheid en liefde op Bijbelse wijze verkondigd worden.

[DDD]

Ernst lijkt me iets anders dan diepgang. Diepgang betekent onder andere dat er geen oppervlakkige toepassingen of interpretaties gelden, maar dat iemand blijk geeft van een helder inzicht in de Schrift en dat ook zorgvuldig kan verbinden aan de leefwereld van de luisteraars.

Jah ik weet het jij mist het niet als de ernst mist, maar die ernst zit al in Gods woord, de scherpe kantjes er vanaf halen is de Bijbel tekort doen.
Die leefwereld kan zeker meespelen, maar is een bijzaak.
Oppervlakkige toepassing is ook als mensen onterecht gerust gesteld worden,

Christus zelf geeft de opdracht:
Lukas 24:47 En in Zijn Naam moet onder alle volken bekering en vergeving van zonden gepredikt worden, te beginnen bij Jeruzalem.

Vergeving van zonden, welke zonden? Als je niet weet dat je ziek bent, dan hecht je geen belang aan een bepaalde behandeling of therapie, maar als je ziek bent wel.

Bekering en vergeving van zonden, dat moet gepredikt worden, alleen dat? Nee, maar het is wel een heel belangrijke zaak, geen bijzaak, een hoofdzaak.

Vergeving van zonde heeft te maken met Christus offer, maar ook met Gods heiligheid.

Hier openbaart zich voor de zoveelste keer, jouw voorliefde voor oppervlakkige prediking, alleen jij noemt het anders.

Gods woord moet het volle pond krijgen, Gods heiligheid en liefde op Bijbelse wijze verkondigd worden.

Allemaal best en prima, maar onduidelijk formuleren zorgt voor misverstanden. Van diepgang is in de meeste preken in de GG geen sprake. En van Gods Woord het volle pond overigens ook niet, je moet maar eens kijken op Prekenweb: er zijn hoofdstukken waarover nooit gepreekt wordt, en er zijn hoofdstukken waarover 30 preken zijn. En dan zijn de preken op Prekenweb nog een kwalitatief goede doorsnede, want slechte preken komen daar minder snel op.