MidMid schreef: ↑25 aug 2025, 11:26
HHR schreef: ↑25 aug 2025, 10:16
Al 'analyserend' denk ik dat het behoudende deel (BhP) al veel langer zag waar het op uit zou lopen maar anderen dat niet wilden zien.
BhP is jarenlang nog wat 'verdacht' gehouden door wat rechtsere midden gemeenten. Je ziet dat veel gemeenten die zich aansluiten bij groep Rijnsburg nu moeten concluderen dat BhP het toch wel juist gezien heeft.
Verschuivingen beginnen niet met v&a etc, dat zijn de gevolgen van een veel subtielere ontwikkeling, die ook, of misschien wel juist, in de prediking begon.
( zie terechte opmerking Herman:)
Herman schreef: ↑25 aug 2025, 09:59
Het kritische punt is hier de veronderstelde wedergeboorte en verbondsautomatisme. Dat zijn volgens mij zaken die wel ooit de kernidentiteit van de CGK raakten (vooral bij het ontstaan en de eerste periode daarna) maar die natuurlijk allang niet meer relevant zijn in veel preken van het niet behoudende deel.
Ik denk zelfs dat veel CGK'ers blij, misschien zelfs wel trots, waren op de veelkleurigheid en goede verhoudingen binnen het kerkverband, en dat echt inhoudelijke discussies om de lieve vrede wil niet werden gevoerd op het scherpst van de bijbelse snede.
De zogenaamde 'pappen en nathouden' cultuur is jarenlang tekenend geweest voor de CGK cultuur. En opzich heeft het ook veel gebracht. Een bepaalde veelzijdigheid is ook goed en mooi. De strakke systemen die men elders kennen paste ook niet bij de CGK. Maar uiteindelijk heeft men niet de bijbelse grenzen kunnen bewaken, zodat er een vorm van ongebreidelde vrijheid ontstaan is.
Ik denk wel dat de terechte vraag blijft staan: Heeft rechts CGK alleen gesignaleerd en daarop zich wat geïsoleerd. Of heeft men echt geprobeerd anderen van hun dwaalwegen af te brengen en terug te krijgen binnen de grenzen. Vermoedelijk alleen het eerste.
Deze vraag heeft ook wel geklonken de laatste GS zittingen met de erkenning dat dit anders had gemoeten.
Dit is toch ontzettend gekleurd? Het zal vooral te maken hebben binnen welk deel van de kerken men zich beweegt. Die sympathie voor de BhP kom ik veel minder tegen. Wat ik vooral hoor is dat ze nu dé kans zien om hun visie door te drukken. Als ik onomwonden hoor zeggen dat men maar een CGBeraad heeft opgericht als BhP light, omdat BhP in de kerken niet zo lekker ligt, dan is het één en al strategie.
Als cgkér herken ik mij juist niet in de prediking zoals die klinkt in de BhP gemeenten. Daar wordt enerzijds de deur opengezet, het heil ruim aangeboden, maar aan het eind alsnog keihard dichtgezet onder de klem van het verkoren zijn. Daarin naderen ze in de praktijk heel dicht de GG lijn en wijken ze af van het cgk-eigene van de drie-verbonden. Zoek maar op bijv. refoweb en je zult zien dat cgk-predikanten daar die twee/drie verbonden ook nuanceren. En toeval of niet, zo lees ik ook het onderschrift van @huisman. Hoewel voluit waar is wat daar staat, torn je met het nivelleren van de verbondsleer aan het specifieke cgk eigene.
Het vetgedrukte is een leugen. Ga naar de site van BhP daar staan talloze leespreken op en bewijs je stelling.
Mijn onderschrift is van een CGK hoogleraar. Benieuwd waarom hij het ‘eigene’ van de CGK zou ondermijnen. Ik ben voluit een drieverbonden mannetje zoals uit al mijn berichten over de doop blijkt maar de leer van de verbonden is niet vastgelegd als eigene van de CGK. Wij hebben geen leeruitspraken zoals de GG in 1931.
De strategie die jij blijkbaar ziet is ook een mythe. Maar ik wordt nooit zo geraakt door valse verwijten. Terechte verwijten doen mij veel meer. Daarom raakten de vreemde verwijten van Ad zaterdagavond mij ook niet. Ik liep niet weg maar meldde netjes dat ik zaterdagavond niet meer zou reageren. De reden daarvoor hoef ik toch hopelijk niet te delen op een openbaar forum?
Ik zou ook nog wel iets willen zeggen over de pluriformiteit die er altijd is geweest in de CGK. Ad, Wim en Tiberius vragen waarom dat nu blijkbaar anders is. Daar zijn veel antwoorden op te geven maar ik ga mij beperken.
1. De pluriformiteit is altijd synodaal vastgelegd. Bv gebruik verschillende vertalingen, het zingen van liederen in de eredienst enz.
Deze verscheidenheid is dus kerkordelijk gelegitimeerd.
2. Ik ben opgegroeid in een lichte CGK onder de volgende predikanten. Ds. T. Brienen, ds. J. Rebel, ds. W. Steenbergen, ds. K.J. Velema (niet te verwarren met zijn bekendere broers) ds. Soeters en ds. Plantinga. Deze predikanten gebruikten dezelfde gereformeerd hermeneutiek als de behoudende predikanten van toen. Zij kwamen dus ook niet uit bij het goedkeuren van homoseksueel samenleven.
De prediking was wel veel verbondsmatiger dan in bv Katwijk of Barendrecht. Maar uit onze gemeente ging toen elk jaar een bus vol naar de Bewaar het Panddag in Kampen. Er was veel meer herkenning zelfs in de prediking kerkbreed dan nu.. (Bij de laatste predikanten in dit rijtje al minder trouwens.)
3. Nu is het verschil dat men pluriformiteit zoekt buiten de kerkorde en de synodale afspraken en dat met toch echt een andere hermeneutiek is gaan hanteren. Als de HEERE zegt dat homoseksueel gedrag Hem een gruwel is kan een deel van onze kerken niet verdragen dat er kerkenraden zijn die het tegendeel gaan beweren.
De pluriformiteit in de CGK was dus altijd begrenst binnen de vierslag van Schrift, belijdenis, kerkorde en synodale besluiten.
Ik kan begrijpen als je in een kerkverband zit (of eruit komt) waar pluriformiteit amper aanwezig is dat jullie tegen de CGK aankijken als een kerkverband waar toch altijd alles al mocht. Maar dat is toch echt te simpel gedacht.
Nog even hand in eigen boezem. Heeft ‘rechts’ niet te lang zijn ogen dichtgedaan voor de grote verschillen? Enerzijds niet want er is op classis niveau de afgelopen decennia regelmatig stevig gebotst en dat heeft geresulteerd in het niet meer vergaderen. Anderzijds is deze crisis ook een resultaat van te laat en te ‘zacht’ ingrijpen. Maar dat kan in deze fundamentele discussie geen reden zijn om nu maar weer te ‘zacht’ in te grijpen.
Ik zou zeggen schiet er maar weer op
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
