Beroepingswerk discussie [7]

[Herman]

Ik zou niet snel met woorden van vals en waar een kerkverband typeren.

Inderdaad. Zeer pijnlijke avond gehad gisteren omdat ik gekat heb moeten aanhoren op een rouwpreek die niet naar bepaalde snit was.

[Forummer]

Wat een waarheden allemaal. Natuurlijk eens maar een beetje zelfinzicht kan geen kwaad. Er zijn hier forummers die nu anders een preek toesten aan Schrift en belijdenis dan pakweg 10 jaar geleden. Dat heeft alles te maken met hun ontwikkeling.
Je toetst vanuit je eigen blik en niet blanco, neutraal en waardevrij.

Ik ben het zowaar helemaal met je eens huisman.

[Job]

Ontworteling vindt wel plaats ja.. en dat is een pijnlijk proces. Met soms blijvende gevolgen.
Niet iedereen gaat overigens shoppend en mopperend weg. En niet iedereen kijkt met verbittering terug; ook al zijn er pijnlijke gesprekken aan vooraf gegaan. (Ik probeer even je bootje minder te laten wiebelen @Job ...)

Mijn wijkouderling is ex Ger-Gem. Ik heb hem nog nooit een lelijk woord over de Ger.Gem horen zeggen. Wel merk ik altijd weer zijn liefde voor het Woord. En voor de Heere Jezus.
En vinden we elkaar in de verwondering dat de Heere met zondaren van doen wil hebben.


Is hij ontrouw (aan een kerkverband) (geweest) omdat hij trouw wilde blijven aan Gods Woord? Ik weet dat je het expres scherp neerzet als tegenreactie maar je spreekt best een oordeel uit. Terwijl er bijvoorbeeld in de Gereformeerde Gemeenten predikanten zijn (geweest) die eerder lid waren of zelfs predikant in een ander kerkverband.
Vallen zij onder hetzelfde label van 'ontrouw'?


(Ik was niet van plan om te reageren over dit onderwerp omdat het zou lijken dat ik mezelf verdedig; en daar heb ik geen behoefte aan.
Maar ik wil het wel opnemen voor ambtsdragers die vanwege de liefde voor Gods Woord een andere keuze gemaakt hebben dan blijvers.
En zou het kúnnen zijn dat de Heere van de ene persoon vraagt om te blijven en een ander persoon weg mag/moet gaan? Om elders tot zegen te kunnen/mogen zijn? Of sluit je die mogelijkheid helemaal uit?)

(In een ander topic staat nog een vraag open over kerkelijke pijn...)

Weerwoord van jou neem ik erg serieus, Helma. Bedankt. Ik weet dat het niet over iedereen gaat. Het gaat me over het fenomeen natrappen en enkelvoudig de verantwoordelijkheid aan één zijde leggen.

Trouw willen blijven aan Gods Woord door de één, terwijl de ander die keuze niet maakt, blijf ik een lastige vinden. De blijver is dan niet trouw aan Gods Woord. Moeilijk vind ik dat.

Zoals al eerder gezegd: persoonlijk vind ik dat er op huwelijk en wellicht verhuizen na weinig goede redenen zijn om kerkverbanden als de (O)GG(iN) te verlaten (CGK en PKN ken ik niet goed, maar geldt in principe hetzelfde voor wmb). Daar ben ik altijd helder en rechtlijnig over geweest. Je belooft trouw bij één of meerdere ja-woorden die je geeft, je stemt in met de waarheid van Gods Woord die er bediend wordt. Ik kan er eerlijk met de beste goodwill niet bij dat dat soms in een paar jaar tijd helemaal kan veranderen bijvoorbeeld op basis van de nieuwe dominee die er staat en die té dit of té dat is. Zelfs als dat terechte zorgen zijn. Ik krijg het verbreken of omvormen van de eden linksom of rechtsom niet goedgepraat, zeker niet wanneer er vervolgens geen zelfreflectie blijkt, maar er met de vinger naar het verlaten kerkverband, de dominee en de kerkenraad gewezen wordt. Dus ja, dat vind ik ontrouw. Ik vergelijk het toch wel met een huwelijk.

[helma]

Je hebt mij niet horen zeggen dat de blijvers het niet goed doen of ontrouw zijn aan Gods Woord. Dat zal ik ook nooit zeggen. Ik denk dat de Heere wel van mensen een andere keus kan vragen.

Als blijvers biddend blijven/gebleven zijn, begrijp ik dat net zo goed als dat mensen biddend tot een andere keus komen.
Ik denk dat het ook verschillend is (kan zijn) of je een opgroeiend gezin hebt.

Maar de dingen die wij tegen Gods Woord in vonden gaan zijn voor anderen misschien minder zwaarwegend (geweest). Je kan dat voor anderen niet beoordelen toch?
Iedereen moet zelf voor de eigen keuzes verantwoording afleggen aan God.

[Maanenschijn]

…… Ik krijg het verbreken of omvormen van de eden linksom of rechtsom niet goedgepraat, zeker niet wanneer er vervolgens geen zelfreflectie blijkt, maar er met de vinger naar het verlaten kerkverband, de dominee en de kerkenraad gewezen wordt. Dus ja, dat vind ik ontrouw. Ik vergelijk het toch wel met een huwelijk.

Ik haal dit er even uit:

Welke eed of eden worden er verbroken als je naar een andere kerk of kerkverband gaat? Want het verbreken van een eed of meineed is geen lichtvaardige beschuldiging.

Als verduidelijking:

Als ik bij de doop beloof mijn kind op te voeden in de ‘leer in de christelijke kerk die alhier’ geleerd wordt: is het onderwerp dan de ‘kerk alhier’ of de ‘leer’? En als ik met mijn kinderen blijf bij die christelijke leer, heb ik dan beloofd dat ik mijn opvoeding en kerkgang niet ‘aldaar’ mag voortzetten?

En waar vind ik het onderscheid daarin tussen de lokatie (alhier) en het kerkverband?

Wil je ter onderbouwing van je stelling die eden eens op een rijtje zetten en daarbij aangeven waar bij verlaten van je kerk die verbreekt?

[Adagio]

Het wereld wijde web geeft aan dat je je gemeente niet zomaar verlaat, om reden van:

1. Verbondenheid en trouw aan de gemeente
- Verbondsrelatie: In veel kerken wordt het lidmaatschap gezien als een verbondsrelatie, niet zomaar als een vrijwillige associatie. Je belooft trouw en inzet aan de gemeenschap.
- Lichaam van Christus: De Bijbel vergelijkt de gemeente met een lichaam (1 Korintiërs 12). Ieder lid heeft een plek en functie. Zomaar weggaan kan het lichaam schaden.

2. Geestelijke groei en karaktervorming
- Volharding in moeilijkheden: Moeilijkheden in de gemeente kunnen juist een gelegenheid zijn voor geestelijke groei, vergeving en verzoening.
- Geen consumptiegedrag: Als mensen gemeenten ‘consumeren’ op basis van voorkeuren (muziekstijl, sprekers, sfeer), wordt kerk-zijn oppervlakkig. Gemeente-zijn vraagt commitment, ook als het schuurt.

3. Relaties en gemeenschap
- Opgebouwde relaties: Gemeenschap en onderlinge liefde kosten tijd om op te bouwen. Bij een overstap gaan waardevolle relaties vaak verloren.
- Verantwoordelijkheid voor anderen: Je bent niet alleen lid voor jezelf, maar ook voor anderen. Jouw aanwezigheid, gebed en hulp betekenen iets voor je broeders en zusters.

4. Getuigenis naar buiten
- Stabiliteit en geloofwaardigheid: Als mensen gemakkelijk overstappen, kan dat verwarring geven bij buitenstaanders. Het getuigenis van een trouwe en toegewijde gemeenschap is krachtiger dan dat van losse, snel wisselende verbanden.

5. Pastorale en kerkordelijke overwegingen
- Overleg met leiders: Veel kerken moedigen aan om eventuele overstapwensen eerst te bespreken met de oudsten of voorganger. Soms zijn er goede redenen, maar dan is zorgvuldigheid belangrijk.
- Kerkorde of belijdenis: In sommige kerkverbanden zijn er afspraken over hoe en waarom je van gemeente mag veranderen. Zomaar overstappen kan als ongehoorzaam of onzorgvuldig worden gezien.

Wanneer wél veranderen?
Natuurlijk zijn er ook legitieme redenen om een gemeente te verlaten:
- Ernstige leerafwijkingen.
- Ongezond leiderschap of misbruik.
- Een duidelijke roeping naar een andere plek of taak.
- Verhuizing of gezinsomstandigheden.
Maar ook dan is zorgvuldigheid en overleg gepast.

[Vrouwke]

Al die eden zijn nooit anders bedoeld dan als belijdenis van de gereformeerde leer zoals verwoord in de (drie) formulieren (van enigheid). Toen die opgesteld werden, waren er niet eens andere kerkverbanden.

Persoonlijk heb ik toen ik “belijdenis deed”, trouwde en m’n kinderen liet dopen, eigenlijk niet beseft wat dat betekende. Niet wat de gereformeerde leer zei en ook niet het verschil met de leer van het kerkverband. Je “deed het gewoon” zoals iedereen dat deed. Achteraf gezien, schaam ik me daarvoor. Ook al is het zoals je groot gebracht bent.

Inmiddels is er veel veranderd in mijn leven. En door dat alles heen, lopen we ook steeds meer aan tegen de ontsporingen van de gereformeerde leer die er binnen ons kerkverband zijn. Hier weg gaan is het laatste wat we willen omdat de kerkelijke situatie ter plaatste dan in ieder geval niet veranderd. Maar ik geloof niet dat het verkeerd is, als je als gezin daarmee weer meer in het gereformeerde spoor terecht komt.

[Geytenbeekje]

Hersteld Hervormde Kerk

Preekbevoegdheid verleent aan proponent L.Schouten te Elspeet (was PKN)

https://www.rd.nl/artikel/1114836-herst ... eerde-bond

Wat is de reden dat ze dit doen? O hij is HHK geworden begrijp ik?

[Rido91]

Hersteld Hervormde Kerk

Preekbevoegdheid verleent aan proponent L.Schouten te Elspeet (was PKN)

https://www.rd.nl/artikel/1114836-herst ... eerde-bond

Wat is de reden dat ze dit doen? O hij is HHK geworden begrijp ik?

Klopt, hij is overgestapt van de PKN naar de HHK maar heeft daar verder geen toelichting op gegeven. Maar ik vind het op zich een opmerkelijke stap omdat hij al 35 jaar kandidaat was binnen de PKN

[Bertiel]

Die bestaat pas 21 jaar… kandidaat in de NHK dus. Dat waren wel meer dominees inde HHK

[Rido91]

Die bestaat pas 21 jaar… kandidaat in de NHK dus. Dat waren wel meer dominees inde HHK

Met het eerste heb je inderdaad gelijk, ik was niet scherp! Ik vind het opmerkelijke niet dat hij lang kandidaat is maar meer dat je na zo'n lange tijd nog de overstap maakt. Maar goed, de reden weten we niet en daar wil ik ook niet over speculeren.

[BSH]

Als het evangelie niet, beperkt of voorwaardelijk klinkt is dat een ware kerk?

Vaak ook een kwestie van perceptie. Een rasechte NGK’er vindt dat de prediking waar jij onder zit het Evangelie beperkt en voorwaardelijk brengt. Dat vindt jij misschien van de (o)GG(iN). Dat vindt een midden GG’er van de OGG. Een PKN’er van de HHK. Links CGK van rechts CGK enz. enz. ……het in ingewikkeld geworden.

Ik zou niet snel met woorden van vals en waar een kerkverband typeren.

Je verwoordt het mooi: het is inderdaad vaak een kwestie van perspectief en geestelijke beleving. We kijken allemaal door onze eigen bril, gevormd door opvoeding, ervaring en onderwijs. Wat de één als rijk en vol Evangelie ervaart, kan voor de ander als beperkt of voorwaardelijk overkomen.

Juist daarom is het goed om voorzichtig te zijn met termen als "vals" of "waar", zeker als het over een kerkverband gaat. Uiteindelijk mogen we dankbaar zijn als het Woord nog opengaat, mensen onder het Evangelie verkeren, en er ernst gemaakt wordt met Gods dienst — ook al verschilt de kleur of toon soms.

Laten we elkaar daarin proberen te verstaan en zoeken naar wat ons ten diepste verbindt.

Als variant op de onderschrift van één van ons:
Je hebt ware christenen in valse kerken en valse christenen in ware kerken.

[Job]

@Maanenschijn en @Helma, hoop nog te reageren; er zou een weekje overheen kunnen gaan. @Helma, jij had het over een onbeantwoorde vraag over kerkelijke pijn. Ik kan hem niet terugvinden. Welk topic/wanneer was het?

[J.C. Philpot]

Wanneer is kand Van der Schans beroepbaar in de HHK?

Vanaf 17 juli 2025 (gisteren).

[helma]

@Maanenschijn en @Helma, hoop nog te reageren; er zou een weekje overheen kunnen gaan. @Helma, jij had het over een onbeantwoorde vraag over kerkelijke pijn. Ik kan hem niet terugvinden. Welk topic/wanneer was het?

https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 6#p1196666


Waarmee ik niet wil zeggen dat het in de betreffende situatie geen kerkelijke pijn oplevert..wellicht aan beide kanten.

Helaas kunnen we als mensen elkaar bewust en/of onbewust veel pijn doen; ook na ontvangen genade.

Wat ik denk ik heel belangrijk zou vinden is een 'neutrale' mediator.
Te vaak wordt in een kerkelijk conflict iemand als mediator gekozen die geen neutrale positie inneemt.
Misschien zijn kerkvisitatoren ook niet neutraal te noemen en een mede predikant ook niet.


Ik vind het zelf heel ingewikkeld als een conflict tussen broeders/zusters in Christus niet opgelost wordt (in of buiten de kerk).