Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[Posthoorn]

Hoe duidelijk wil je het hebben?

Dat uw vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de Wet zegt. En zo zij iets willen leren, laat haar te huis haar eigen mannen vragen; want het staat lelijk voor de vrouwen dat zij in de gemeente spreken.

Een vrouw late zich leren in stilheid, in alle onderdanigheid. Doch ik laat de vrouw niet toe dat zij lere, noch over den man heerse, maar wil dat zij in stilheid zij. Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva. En Adam is niet verleid geworden, maar de vrouw verleid zijnde, is in overtreding geweest.

[BSH]

Zoals ook door anderen gezegd, we zijn in een kringetje aan het redeneren. En dat gebeurt door de hele CGK heen. En dat gebeurt door heel kerkelijk Nederland heen. En dat gebeurt door heel Nederland heen. Dat zit een beetje in ons.

Ik heb een standpunt. En ik vind al redenerend een weg naar mijn gelijk. Soms is dat niet problematisch, dan loopen mijn weg parallel of in ieder geval naast het pad van een ander. Maar soms kruist mijn weg die van jou. En dan hebben we een probleem. Dan moet er één wijken. Twee mensen met een in eigen oog sluitende redenering, waarbij de redeneringen elkaar uitsluiten. Principieel voor. Principieel tegen. Het moet een cirkel zijn, zegt de één. Het moet 4 rechte hoeken hebben, zegt de ander. En dan loop je vast.

Daarom heeft het geen nut als elke kant voor de zeshonderdvierentwintigste keer zíjn weg tot zijn conclusie uitlegt. Want als ik vertel waarom mijn weg klopt, hoort de ander mij zeggen waarom zijn weg niet klopt. En als de ander vertelt waarom zijn weg klopt, dan hoor ik hem zeggen dat mijn weg niet zou kloppen. Maar mijn weg klopt wel, natuurlijk wel.

En in de CGK is er ook een derde route. Die kruist niet met weg één, maar ook niet met weg twee. Dus die heeft geen last van kruisende wegen, van uitsluitende botsingen. Maar die moet wel accepteren dat de wegen van de andere twee elkaar kruisen, botsen, elkaar uitsluiten.

Dat kan door te stellen: als jullie niet botsen, hebben wij geen probleem. En dat is waar. Dat is dus de weg van de middengemeenten. En die weg, die is juist. Maar die weg botst met de andere wegen, doordat ze ontkent dat de andere wegen botsen.

Zijn de middengemeenten het slachtoffer? Wel als je loopt op de weg: wij hebben geen weg die botst.

Maar feit is gewoon dat er twee wegen zijn die botsen. En het ontkennen van dat feit, is geen oplossing.

Dus we kunnen dan inderdaad nu zeshonderdvierentwintig keer herhalen dat de middengemeenten niet verantwoordelijk zijn voor de botsing van de andere gemeenten. Dan kunnen de middengemeenten tenminste de conclusie trekken dat er niet meer het meest over en door de rechtse en de linkse gemeenten wordt gepraat. Maar uiteindelijk lost dat de botsing niet op.

De botsing, de uitsluiting, moet niet als vermijdbare keuze, maar als feit worden geaccepteerd. En ieder moet consequenties onder ogen gezien.

Het klinkt logischer om te spreken over DE consequenties onder ogen zien. Maar DE is een bepaald lidwoord, alsof DE consequenties helder zijn. Sommige wel, sommige niet. Daarom maar even zonder DE getypt.

[MidMid]

@BSH creatief gevonden! Maar toch klopt het beeld niet.

De middengemeenten lopen niet een weg van gelijk oid. maar zij beschrijven wat zij voor hun ogen in het eigen midden zien.

De gemeente waar ik lid ben, is echt een midden gemeente.
In de verkondiging staat het leven met God door Christus centraal. De gemeente wordt actief bevraagd op het kennen van dit leven.
Het middengemeente zijn wordt vaak afgemeten aan de liturgie.
Bij ons bestaat die principieel uit minimaal de helft Psalmen en de andere liederen zijn gebonden aan de vier criteria voor gemeentezang zoals de GS die heeft gegeven. Begeleiding vindt plaats, passend bij het lied/psalm. Vrouwen draaien in allerlei verbanden in de gemeente volop mee. De ambten zijn voor hun echter gesloten. Rondom homoseksualiteit en homoseksuele relatie volgen wij ook de lijn van de GS. Wij 'voldoen' aan alle vier de vinkjes van Rijnsburg.
Onze predikant beweegt zich, qua preekbeurten ook in het midden van de kerken. Aan beide flanken komt hij nagenoeg niet. Ter linker zijde een enkele keer, ter rechter zijde zijn kansels (uitgesproken!) gesloten.

Toch vind je in deze éne gemeente al de standpunten over vrouw en ambt zoals je die in de breedte van de kerken tegenkomt.
Lokaal, in de gemeente botsen die meningen blijkbaar niet op zo'n wijze dat het kerk (of beter gezegd wat mij betreft) of tafel scheidend zou zijn.
Het frame dat de wegen dus onverenigbaar zijn is een frame vanuit de flank en juist niet vanuit het midden. Want daar is het de levende praktijk.
De houding die ik vaak in het midden zie is dat de liefde voor elkaar en het elkaar niet kwijt willen raken het verschil in standpunt overwint. Br. X zet zijn gedachten niet dwingend en absoluut door, evenmin als zr. of zr. Y. Ze laten zich alle drie overwinnen door de liefde voor de ander, gemotiveerd vanuit de liefde van de Heere voor hen persoonlijk. Acht de ander uitnemender zie ik hier in praktijk worden gebracht.

Wat landelijk eraan schort is dat links en rechts van elkaar vervreemd zijn geraakt. Daar wint de liefde het niet langer van het 'eigen' gelijk. Daar wint de regel (aan beide zijden) het van de liefde van God in Christus, voor elkaar.

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

[BSH]

Daarom schreef ik ook:

En in de CGK is er ook een derde route. Die kruist niet met weg één, maar ook niet met weg twee. Dus die heeft geen last van kruisende wegen, van uitsluitende botsingen. Maar die moet wel accepteren dat de wegen van de andere twee elkaar kruisen, botsen, elkaar uitsluiten.

Dat kan door te stellen: als jullie niet botsen, hebben wij geen probleem. En dat is waar. Dat is dus de weg van de middengemeenten. En die weg, die is juist. Maar die weg botst met de andere wegen, doordat ze ontkent dat de andere wegen botsen.

Zijn de middengemeenten het slachtoffer? Wel als je loopt op de weg: wij hebben geen weg die botst.

Maar feit is gewoon dat er twee wegen zijn die botsen. En het ontkennen van dat feit, is geen oplossing.

Dus we kunnen dan inderdaad nu zeshonderdvierentwintig keer herhalen dat de middengemeenten niet verantwoordelijk zijn voor de botsing van de andere gemeenten. Dan kunnen de middengemeenten tenminste de conclusie trekken dat er niet meer het meest over en door de rechtse en de linkse gemeenten wordt gepraat. Maar uiteindelijk lost dat de botsing niet op.

De botsing, de uitsluiting, moet niet als vermijdbare keuze, maar als feit worden geaccepteerd. En ieder moet consequenties onder ogen gezien.

Het klinkt logischer om te spreken over DE consequenties onder ogen zien. Maar DE is een bepaald lidwoord, alsof DE consequenties helder zijn. Sommige wel, sommige niet. Daarom maar even zonder DE getypt.

Maar je kan er inderdaad voor kiezen om de botsing, de uitsluiting, te zien als een vermijdbare keuze. En niet als feit.

[MidMid]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

[BSH]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Concreet schets je een situatie van verscheidenheid van meningen in een gemeente, zonder dat de wegen kruisen, botsen. Immers, niemand in jullie gemeente loopt principieel weg omdat er geen vrouwen in het ambt worden bevestigd.

Of dat omgekeerd ook zou zijn bij het wel bevestigen van dames, weet ik niet.

Maar het helpt niet om te zeggen dat de 'rechtse' gemeenten dit dan ook moeten verdragen. Want dan ontken je feitelijk dat daar wel een botsing is.

En ja, het klopt dat als rechts er minder principieel in stond, dat het probleem dan niet zo speelde als nu.
En ja, het klopt dat als links niet tot de daad overgegaan was (zoals in jullie gemeente), dat het probleem dan niet zo speelde als nu.

Maar het speelt wel. Het botst wel.

En de zwarte piet kan naar rechts gespeeld (wees net zo verdraagzaam als wij) of naar links gespeeld (was niet tot bevestiging overgegaan). Maar feit is dat dit niet feit is, maar wens.

[huisman]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Ligt het in jullie gemeente ook zo divers als het gaat over bv het inzegenen van homohuwelijk? Kinderen aan het Avondmaal?

[Henk J]

Toch vind je in deze éne gemeente al de standpunten over vrouw en ambt zoals je die in de breedte van de kerken tegenkomt.
Lokaal, in de gemeente botsen die meningen blijkbaar niet op zo'n wijze dat het kerk (of beter gezegd wat mij betreft) of tafel scheidend zou zijn.
Het frame dat de wegen dus onverenigbaar zijn is een frame vanuit de flank en juist niet vanuit het midden. Want daar is het de levende praktijk.
De houding die ik vaak in het midden zie is dat de liefde voor elkaar en het elkaar niet kwijt willen raken het verschil in standpunt overwint. Br. X zet zijn gedachten niet dwingend en absoluut door, evenmin als zr. of zr. Y. Ze laten zich alle drie overwinnen door de liefde voor de ander, gemotiveerd vanuit de liefde van de Heere voor hen persoonlijk. Acht de ander uitnemender zie ik hier in praktijk worden gebracht.

Wat landelijk eraan schort is dat links en rechts van elkaar vervreemd zijn geraakt. Daar wint de liefde het niet langer van het 'eigen' gelijk. Daar wint de regel (aan beide zijden) het van de liefde van God in Christus, voor elkaar.

Het is een gereformeerd standpunt dat er geen gewetensdwang is. Daarnaast is er voor iedereen ruimte in een gemeente, natuurlijk ook voor mensen die afwijken van de Schrift in hun visie op de ambten in de hoop dat ze tot een Bijbelse visie komen. Alleen de linkerflank zegt niet alleen in hun geweten af te wijken maar voegt daar ook daden bij. En dat is het verschil met jullie middengemeente, er zijn mensen met andere meningen maar dat is niet de praktijk. Als jullie een vrouw in het ambt bevestigen scheurt de gemeente. Zo scheurt nu ook het landelijk verband nu een aantal gemeenten de daad voegen bij dat wat ze al lange tijd dachten.

[MidMid]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Concreet schets je een situatie van verscheidenheid van meningen in een gemeente, zonder dat de wegen kruisen, botsen. Immers, niemand in jullie gemeente loopt principieel weg omdat er geen vrouwen in het ambt worden bevestigd.

Of dat omgekeerd ook zou zijn bij het wel bevestigen van dames, weet ik niet.

Maar het helpt niet om te zeggen dat de 'rechtse' gemeenten dit dan ook moeten verdragen. Want dan ontken je feitelijk dat daar wel een botsing is.

En ja, het klopt dat als rechts er minder principieel in stond, dat het probleem dan niet zo speelde als nu.
En ja, het klopt dat als links niet tot de daad overgegaan was (zoals in jullie gemeente), dat het probleem dan niet zo speelde als nu.

Maar het speelt wel. Het botst wel.

En de zwarte piet kan naar rechts gespeeld (wees net zo verdraagzaam als wij) of naar links gespeeld (was niet tot bevestiging overgegaan). Maar feit is dat dit niet feit is, maar wens.

Je mist mijn punt...

a. Intern botst het inderdaad niet;
b. lokaal wint de liefde het van standpunten;
c. lokaal kunnen standpunten dus naast elkaar leven, zonder in actie uit te monden;
d. landelijk wordt dit verschil in standpunt als legitieme reden tot scheuren gezien;
e. wanneer je consequent bent, betekent dit toch dat volgens Rijnsburg en consorten zo'n gemêleerde middengemeente als de onze geen bestaansrecht heeft?
f. mijn punt is dat door wat er nu gebeurt in onze kerken er door een enkele kerkenraad (Rijnsburg in dit geval) toch nog een verkapte leeruitspraak over vrouw en ambt wordt gedaan, waardoor leden bij ons in de gemeente een soort surrogaat (?) worden;
g. of als Rijnsburg in zo'n mêleerde gemeente geen probleem ziet, waarom ziet men dit probleem dan landelijk wel;
h. het is dan toch ook eerlijk en met open vizier de zaken oppakken, moeten wij nu lokaal zeggen tegen brs. en zrs. die anders denken, jullie bewegen je op een ander fundament?

[Overigens mijn laatste poging mijn punt helder te maken, wordt het dan alsnog gemist, zal het vast aan mijn omschrijven liggen...]

[MidMid]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Ligt het in jullie gemeente ook zo divers als het gaat over bv het inzegenen van homohuwelijk? Kinderen aan het Avondmaal?

Nee, absoluut niet - daarin is de gemeente nagenoeg homogeen.

[huisman]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Ligt het in jullie gemeente ook zo divers als het gaat over bv het inzegenen van homohuwelijk? Kinderen aan het Avondmaal?

Nee, absoluut niet - daarin is de gemeente nagenoeg homogeen.

Hoe zie je dan dat met deze thema’s landelijk moet worden omgegaan? Er zijn namelijk ook al tientallen gemeenten die op het thema homoseksualiteit afwijken van de synodale lijn. Kinderen aan het Avondmaal volgens mij tot nu toe slechts één.
De ongehoorzaamheid aan kerkorde en synodale besluiten (en naar mijn overtuiging ook aan de Schrift) gaat dus veel verder dan alleen vrouw en ambt. Ik heb nog niemand binnen de CGK met een oplossing zien komen die te dragen is voor de volle breedte van onze kerken. De grove afwijkingen van de synodale besluiten zijn in ieder geval voor een groot aantal gemeenten niet te dragen. Dat heeft alles te maken met Schriftverstaan en Schriftgezag.

[BSH]

Mijn punt is dat wat je daar schrijft de werkelijkheid niet is...

De echte vraag is voor mij dit:

Waar men meent dat beide wegen onverenigbaar zijn, zegt men als het ware 'middengemeente, jullie zijn een onmogelijke-mogelijkheid - volgens ons denken horen jullie niet bij elkaar, sterker nog naar ons denken moeten jullie uit elkaar'. En dat is de kern... Dat is wat het voor een middengemeente lastig maakt. Meegaan met Rijnsbrug lost die diversiteit binnen de gemeente niet op, maar werkt enkel polarisatie in de hand. Want hoe legitiem ben ik dan nog met mijn afwijkend denken binnen die gemeente?

Zou je daar eens op willen reageren?
Want stel dat Rijnsburg zou zeggen dat de verschillen principieel lokaal wel te verdragen zouden moeten zijn: waarom dan ook niet landelijk?
En als ze stellen dat het echt zo principieel is als ze beweren: moeten de lokale gemeenten waar dit speelt dan niet tot een afscheiding (cq scheur dwars door de gemeente heen) worden opgeroepen?

Concreet schets je een situatie van verscheidenheid van meningen in een gemeente, zonder dat de wegen kruisen, botsen. Immers, niemand in jullie gemeente loopt principieel weg omdat er geen vrouwen in het ambt worden bevestigd.

Of dat omgekeerd ook zou zijn bij het wel bevestigen van dames, weet ik niet.

Maar het helpt niet om te zeggen dat de 'rechtse' gemeenten dit dan ook moeten verdragen. Want dan ontken je feitelijk dat daar wel een botsing is.

En ja, het klopt dat als rechts er minder principieel in stond, dat het probleem dan niet zo speelde als nu.
En ja, het klopt dat als links niet tot de daad overgegaan was (zoals in jullie gemeente), dat het probleem dan niet zo speelde als nu.

Maar het speelt wel. Het botst wel.

En de zwarte piet kan naar rechts gespeeld (wees net zo verdraagzaam als wij) of naar links gespeeld (was niet tot bevestiging overgegaan). Maar feit is dat dit niet feit is, maar wens.

Je mist mijn punt...

a. Intern botst het inderdaad niet;
b. lokaal wint de liefde het van standpunten;
c. lokaal kunnen standpunten dus naast elkaar leven, zonder in actie uit te monden;
d. landelijk wordt dit verschil in standpunt als legitieme reden tot scheuren gezien;
e. wanneer je consequent bent, betekent dit toch dat volgens Rijnsburg en consorten zo'n gemêleerde middengemeente als de onze geen bestaansrecht heeft?
f. mijn punt is dat door wat er nu gebeurt in onze kerken er door een enkele kerkenraad (Rijnsburg in dit geval) toch nog een verkapte leeruitspraak over vrouw en ambt wordt gedaan, waardoor leden bij ons in de gemeente een soort surrogaat (?) worden;
g. of als Rijnsburg in zo'n mêleerde gemeente geen probleem ziet, waarom ziet men dit probleem dan landelijk wel;
h. het is dan toch ook eerlijk en met open vizier de zaken oppakken, moeten wij nu lokaal zeggen tegen brs. en zrs. die anders denken, jullie bewegen je op een ander fundament?

[Overigens mijn laatste poging mijn punt helder te maken, wordt het dan alsnog gemist, zal het vast aan mijn omschrijven liggen...]

Stel dat die 30/40 gemeenten, net als jullie gemeente, niet overgegaan zouden zijn tot bevestiging van vrouwelijke ambtsdragers. Dan:

a. botste het niet
b. won de liefde het van standpunten;
c. konden standpunten dus naast elkaar leven, zonder in actie uit te monden;
d. was er geen verschil in standpunt dat als legitieme reden tot scheuren zou worden gezien;
e. had een gemêleerde kerkverband als de onze gewoon bestaansrecht
f. telden alle leden gewoon mee
g. was zo'n gemêleerde gemeente geen probleem en zag men dit probleem ook landelijk niet;
h. hadden we het in het kerkverband net als bij jullie gezegd: geen verschil in fundament, want ieder houdt zich aan de synodale uitspraken.

[HHR]

Je maakt weer een frame, MidMid.
Natuurlijk mag je binnen een gemeente van mening verschillen. Het is wat anders dan in de praktijk brengen.
Daar gaat het hele verschil over.
Je mag best vinden dat geloofsdoop sterkere papieren heeft dan baby besprenkeling. Alleen als je er praktische consequenties aan verbindt dan wordt het lastig. Vermoedelijk zelfs in jouw gemeente.