De grens ligt denk ik inderdaad bij "leuk lijken". Als je als pa een familiebedrijf runt en het je leuk lijkt als een eigen jongen het ooit eens voort zou kunnen zetten. Als je als moeder creatief bent en het je geweldig lijkt om samen met een dochter dingen in elkaar te zetten. Daar is niks mis mee. Maar als de keerzijde is dat je echt teleurgesteld bent (maar vooral blijft) wanneer blijkt dat er geen jongens cq. meiden komen, tsja, dan is dat een gegeven paard in de bek kijken, maar dan in een veel ernstiger vorm.KDD schreef: ↑07 feb 2025, 21:56
Maar het is geen ongevoelige vraag. Het is net als aan een vrijgezel vragen of hij wil trouwen. Misschien wil hij dat wel, maar dat is niet zijn lot in het leven. Er is niets mis mee om dat toe te geven. Hetzelfde geldt als je alleen jongens hebt, er is niets mis mee om te zeggen dat het leuk zou zijn om een meisje te hebben. Of andersom.
Abortus plegen omdat het geslacht je niet aanstaat, dat is natuurlijk helemaal verschrikkelijk. Het hangt volkomen samen met de maakbaarheidsgedachte natuurlijk: alles inplannen, ook de vorming van het gezin. Blijft ingewikkeld, gaat onze gezindte niet voorbij. Ds. Huijser zegt daar in de preek van zondagmorgen die Dia ons aanbeval heel goede dingen over. Het luisteren echt waard. Met een open oog voor draagkracht van moeders.
