Pleiten op je doop

[Lilian1975]

Een goed voorbeeld waaruit blijkt dat het Bijbelse verbond eenzijdig is, is het verbond dat God met Abraham sluit in Genesis 15. En totaal wat anders is dan een contract.

De HEERE belooft Abraham dat hij nakomelingen zal hebben zo talrijk als de sterren en dat zijn nageslacht het land Kanaän zal erven. Abraham vraagt hoe hij zeker kan weten dat dit zal gebeuren. De HEERE geeft de opdracht dieren te nemen, ze in tweeën te snijden en tegenover elkaar te leggen — een oud gebruik bij het sluiten van een verbond. Abraham doet dat en wacht, jaagt het aas etend gevogelte weg..

Normaal gesproken zouden beide partijen van een verbond tussen de stukken door lopen, als teken dat zij beide gebonden zijn aan het verbond: “Moge het mij vergaan zoals deze dieren als ik het verbond verbreek.”

Maar in dit geval gebeurt er iets opvallends:

“Toen de zon was ondergegaan en het donker werd, zie, daar was een rokende oven en een brandende fakkel die tussen de stukken doorging.”
(Genesis 15:17, HSV)

Belangrijk punt:
Alleen de HEERE, gesymboliseerd door de rokende oven en de brandende fakkel, gaat tussen de stukken door.

Abraham zelf doet niets.

Dit betekent dat het verbond eenzijdig is: God verplicht zich alleen, zonder dat Abraham verplichtingen op zich moet nemen.

Dit laat zien dat het verbond volledig rust op Gods initiatief en trouw, niet op menselijke prestatie of wederkerigheid. De HEERE zegt in wezen: “Ik zal mijn beloften nakomen, zelfs als jij faalt.”

Een contract is in wezen iets anders!

[Posthoorn]

Dit zeggen de Statenvertalers over het verbond:

HET woord testament is een Latijns woord, waarmede overgezet wordt het Griekse woord diathèkè, hetwelk de Griekse overzetters gebruiken om uit te drukken het Hebreeuwse woord berith, dat is, verbond. Daardoor wordt eigenlijk verstaan het verbond zelf, dat God met de mensen heeft gemaakt om hun onder zekere conditiën te geven het eeuwige leven; welk verbond tweeërlei is, het oude en het nieuwe. Het oude is hetwelk God gemaakt heeft met den eersten mens voor den val, waarin het eeuwige leven beloofd wordt onder conditie van een gans volkomen gehoorzaamheid en onderhouding der wet; en wordt daarom genaamd het verbond der wet, hetwelk God den Israëlieten wederom voorgehouden heeft, opdat zij daaruit zouden leren verstaan (dewijl deze conditie door alle mensen overtreden is, en nu van geen mens volbracht kan worden), dat zij hun zaligheid moeten zoeken in een ander verbond, hetwelk het nieuwe genaamd wordt en daarin bestaat, dat God Zijn Zoon tot een Middelaar verordineerd heeft, en het eeuwige leven belooft onder conditie dat wij in Hem geloven; en wordt genaamd het verbond der genade.

Ook bij Abraham in Gen. 15 was er sprake van geloof. Het verbond wordt éénzijdig opgericht, maar het moet tweezijdig worden door ons geloof.

[Lilian1975]

Dit zeggen de Statenvertalers over het verbond:

HET woord testament is een Latijns woord, waarmede overgezet wordt het Griekse woord diathèkè, hetwelk de Griekse overzetters gebruiken om uit te drukken het Hebreeuwse woord berith, dat is, verbond. Daardoor wordt eigenlijk verstaan het verbond zelf, dat God met de mensen heeft gemaakt om hun onder zekere conditiën te geven het eeuwige leven; welk verbond tweeërlei is, het oude en het nieuwe. Het oude is hetwelk God gemaakt heeft met den eersten mens voor den val, waarin het eeuwige leven beloofd wordt onder conditie van een gans volkomen gehoorzaamheid en onderhouding der wet; en wordt daarom genaamd het verbond der wet, hetwelk God den Israëlieten wederom voorgehouden heeft, opdat zij daaruit zouden leren verstaan (dewijl deze conditie door alle mensen overtreden is, en nu van geen mens volbracht kan worden), dat zij hun zaligheid moeten zoeken in een ander verbond, hetwelk het nieuwe genaamd wordt en daarin bestaat, dat God Zijn Zoon tot een Middelaar verordineerd heeft, en het eeuwige leven belooft onder conditie dat wij in Hem geloven; en wordt genaamd het verbond der genade.

Ook bij Abraham in Gen. 15 was er sprake van geloof. Het verbond wordt éénzijdig opgericht, maar het moet tweezijdig worden door ons geloof.

Geloof van Abraham was een antwoord geen voorwaarde.
(Genesis 15 vers 6)

Het verbond met Abraham begon voor zijn geloofsantwoord.

Gen 12 vers 1 tot 3

In Genesis 17 . De besnijdenis als teken van het verbond voor het geloof bij het kind.

Romeinen 4

Romeinen 4:11
"...opdat hij zou zijn een vader aller degenen die geloven... en ook een vader der besnijdenis... die in de voetstappen van het geloof gaan..."

Psulus zegt : het geloof is belangrijk, maar hij blijft spreken over Gods belofte als basis.
Het geloof maakt deel uit van het verbond — als antwoord, niet als voorwaarde van oprichting

Verder ook in OT draait in het verbond alles om de nog komende Christus. Kijk alleen al naar de offerdienst. Alleen in het NT is Christus gekomen. En in die zin is het verbond verbeterd. Maar niet wezenlijk anders!

[Posthoorn]

Het geloof maakt deel uit van het verbond — als antwoord, niet als voorwaarde van oprichting

Het is ónze kant van het verbond.

[Valcke]

Het genadeverbond is zowel eenzijdig als tweezijdig, zowel onder het OT als het NT. Maar in zijn beloften is het wel gericht tot Abraham én zijn zaad (OT), alsook in continuïteit hiermee aan de gelovigen én hun kinderen (NT). De huisdoop - die we ontegenzeggelijk diverse malen genoemd vinden in het NT - sluit daar ook geheel bij aan.

[Posthoorn]

Het genadeverbond is zowel eenzijdig als tweezijdig, zowel onder het OT als het NT. Maar in zijn beloften is het wel gericht tot Abraham én zijn zaad (OT), alsook in continuïteit hiermee aan de gelovigen én hun kinderen (NT). De huisdoop - die we ontegenzeggelijk diverse malen genoemd vinden in het NT - sluit daar ook geheel bij aan.

Abraham en zijn zaad is niet hetzelfde als de gelovigen van het NT en hun zaad. Maar goed, deze discussie ga ik nu niet opnieuw voeren.

[Lilian1975]

Het geloof maakt deel uit van het verbond — als antwoord, niet als voorwaarde van oprichting

Het is ónze kant van het verbond.

Als antwoord. Maar de tekst uit Genesis laat juist zien dat voor dat antwoord van Abraham kwam de HEERE dat verbond bekrachtigd heeft. Het stond er. En dan staat er pas... dat Abraham geloofde. Of staat er en Abraham geloofde. En toen liep de HEERE door de rij dieren en daarna Abraham?

Ps ik heb waarschijnlijk ook niet veel tijd. De komende dagen... om te reageren.

[Posthoorn]

Het geloof maakt deel uit van het verbond — als antwoord, niet als voorwaarde van oprichting

Het is ónze kant van het verbond.

Als antwoord. Maar de tekst uit Genesis laat juist zien dat voor dat antwoord van Abraham kwam de HEERE dat verbond bekrachtigd heeft. Het stond er. En dan staat er pas... dat Abraham geloofde. Of staat er en Abraham geloofde. En toen liep de HEERE door de rij dieren en daarna Abraham?

Nee, maar wat zegt dat over de doop? Dat er geen geloof nodig is? Zei Filippus het dan verkeerd tegen de moorman? Of wil je ermee suggereren dat kinderen geen geloof nodig hebben, omdat ze al eenzijdig in het verbond zijn? Welke kant wil je ermee op?

[Valcke]

Het genadeverbond is zowel eenzijdig als tweezijdig, zowel onder het OT als het NT. Maar in zijn beloften is het wel gericht tot Abraham én zijn zaad (OT), alsook in continuïteit hiermee aan de gelovigen én hun kinderen (NT). De huisdoop - die we ontegenzeggelijk diverse malen genoemd vinden in het NT - sluit daar ook geheel bij aan.

Abraham en zijn zaad is niet hetzelfde als de gelovigen van het NT en hun zaad. Maar goed, deze discussie ga ik nu niet opnieuw voeren.

Het is niet hetzelfde, maar er is een duidelijke analogie die we dat ook in het NT terugvinden. Het verbond met Abraham strekt zich nu - in Zijn vervulling in Christus - uit tot alle volken. Dat vinden we ook al voorzegd in Genesis (bv.: 'en in uw Zaad zullen gezegend worden alle volken der aarde') en dit wordt ook herhaald in Handelingen. Hoewel onder de nieuwe bedeling er omstandigheden gewijzigd zijn, zijn er ook dingen gebleven. En zoals voor Abraham het geloof noodzakelijk was voor het daadwerkelijk deelhebben aan het verbond, zo geldt dat nu ook. Terwijl het verbondsteken zich ook uitstrekt tot de kleine kinderen. Er zijn verschillen én er is continuïteit.

[Valcke]

Westminster Kleine Catechismus:

95 Vr. Aan wie moet de Doop bediend worden?
Antw. De Doop moet aan niemand buiten de zichtbare kerk bediend worden,
voordat zij hun geloof in Christus
en hun gehoorzaamheid aan Hem belijden;(a)
maar de kleine kinderen van hen
die lid zijn van de zichtbare kerk,
moeten gedoopt worden.(b)
(a) Hand. 8:36, 37; 2:38. (b) Hand. 2:38, 39. Gen. 17:10 vergeleken met Kol. 2:11, 12. 1 Kor. 7:14.

[Valcke]

Het geloof maakt deel uit van het verbond — als antwoord, niet als voorwaarde van oprichting

Het is ónze kant van het verbond.

En dat was dus ook zo onder de oude bedeling van het verbond. Gen. 15 en Rom. 4. Dus hierin is er continuïteit.
Dat bevestigt ook dat er een uitwendige zijde van het verbond is én een inwendige zijde. Zoals we ook vinden in het NT: Hand. 2:38, 39. 1 Kor. 7:14.
In essentie is ook de betekende zaak identiek, Romeinen 4 en Kol. 2:11, 12.
Het teken verschilt, maar heeft vervolgens weer overeenkomst dat het de genadebeloften betekent en verzegelt. O.a. Kol. 2:11, 12.
Polycarpus werd in de tijd van de apostelen als jong kind gedoopt en tot discipel gemaakt - volgens zijn getuigenis was hij 85 jaar een discipel van Christus toen hij de marteldood stierf.
Het tot discipel maken en dopen behoort volstrekt bij elkaar volgens Matth. 28:19.
Enzovoort.

[Posthoorn]

Ik ga uitdrukkelijk deze discussie nu niet aan. Want die is al vele malen gevoerd. En de standpunten zijn duidelijk.

[DDD]

Een goed voorbeeld waaruit blijkt dat het Bijbelse verbond eenzijdig is, is het verbond dat God met Abraham sluit in Genesis 15. En totaal wat anders is dan een contract.

De HEERE belooft Abraham dat hij nakomelingen zal hebben zo talrijk als de sterren en dat zijn nageslacht het land Kanaän zal erven. Abraham vraagt hoe hij zeker kan weten dat dit zal gebeuren. De HEERE geeft de opdracht dieren te nemen, ze in tweeën te snijden en tegenover elkaar te leggen — een oud gebruik bij het sluiten van een verbond. Abraham doet dat en wacht, jaagt het aas etend gevogelte weg..

Normaal gesproken zouden beide partijen van een verbond tussen de stukken door lopen, als teken dat zij beide gebonden zijn aan het verbond: “Moge het mij vergaan zoals deze dieren als ik het verbond verbreek.”

Maar in dit geval gebeurt er iets opvallends:

“Toen de zon was ondergegaan en het donker werd, zie, daar was een rokende oven en een brandende fakkel die tussen de stukken doorging.”
(Genesis 15:17, HSV)

Belangrijk punt:
Alleen de HEERE, gesymboliseerd door de rokende oven en de brandende fakkel, gaat tussen de stukken door.

Abraham zelf doet niets.

Dit betekent dat het verbond eenzijdig is: God verplicht zich alleen, zonder dat Abraham verplichtingen op zich moet nemen.

Dit laat zien dat het verbond volledig rust op Gods initiatief en trouw, niet op menselijke prestatie of wederkerigheid. De HEERE zegt in wezen: “Ik zal mijn beloften nakomen, zelfs als jij faalt.”

Een contract is in wezen iets anders!

Onzin.

Als je nu eerst eens samenvat wat de ander zegt, dan zou dat al drie kwart van de discussies schelen. Dan zou duidelijker worden dat je regelmatig langs de ander heen praat, omdat je niet echt hoort wat hij zegt.

Als je in jouw tekst de woorden contract en verbond zou omdraaien, is hij even waar. Kortom: het is invullen.

Ik ontken niets van het (deels) eenzijdige karakter van het Bijbels verbond. Maar dat zit hem niet in het woord verbond of contract, maar in God als de onveranderlijke, die trouw is aan het werk van zijn handen.

De nuance die je kunt aanbrengen is dat alle verbonden wel overeenkomsten zijn, maar niet alle overeenkomsten zijn verbonden. Idem met contracten. Een contract is schriftelijk. Een verbond is met een eed. Maar, en dat is mijn punt, het verschil tussen een verbond en een contract zit hem zeker niet in de tweezijdigheid.

[Valcke]

Gravemeijer op de tegenwerpingen van de baptisten:

"1. Geen bevel tot het dopen van kinderen.
Antwoord: Maar Matth. 28:19: 'al de volken' - en Mark. 10:13, 14.
Daar de besnijdenis bepaaldelijk voor kinderen was, zo was er een verbod nodig, wanneer het inlijvingsteken van het Nieuwe Verbond niet aan kinderen zou gegeven worden.

2. Geen voorbeeld in het NT.
Antwoord: Maar huisgezinnen gedoopt: Hand. 16:15, 33 e.a.
Het vroeg gebruik van de kinderdoop is onverklaarbaar, wanneer niet de apostelen zelf daardoe de grond hadden gelegd (hetwelk ook de kerkvader Origenes betuigt).
Van een eigenlijke invoering van de kinderdoop zegt de kerkgeschiedenis niets.

3. Nutteloos.
Gelijk de besnijdenis! en gelijk het zegenen. Mark. 10:16.
Zaligheid uit genade, naar Gods belofte, niet eerst uit het werk der mensen.
Bovendien de kinderen komen onder de leiding, tucht en leer der kerk.

4. Onderwijzing, bekering en geloof vooraf.
Antwoord: Bij volwassenen, voor wie geen ander in de plaats staat.
God doet wat Godes is, wat der kinderen is, nemen de ouders voor een tijd op zich.
Matth. 28:19: 'maakt tot discipelen al de volken', hoe? a) dezelve dopende b) hen lerende alles onderhouden.
De kinderen die Paulus Ef. 6:1 e.v. leert, waren zeker gedoopt."

Gravemeyer: Gereformeerde geloofsleer. Catechetisch onderwijs met aantekeningen. (Verkrijgbaar bij MTH Reprints, Veenendaal.)

[Valcke]

Ik ga uitdrukkelijk deze discussie nu niet aan. Want die is al vele malen gevoerd. En de standpunten zijn duidelijk.

Dat laat ik aan jou. Ik laat alleen zien wat de Schrift hierover zegt. Dat is eveneens duidelijk.