Kleine ergernissen

[Zeeuw]

Ik moet zeggen dat het me erg meevalt in de winkels waar ik kom. Misschien heb ik een mooie, grote, brede, overtuigende glimlach.

[merel]

Ik moet zeggen dat het me erg meevalt in de winkels waar ik kom. Misschien heb ik een mooie, grote, brede, overtuigende glimlach.

Jij woont in de regio waar mensen nog enigszins fatsoenlijk met elkaar omgaan. @ Zita en ik wonen in regio Rotterdam. Daar is de sfeer vaak wat anders. Ik merk het verschil heel erg als ik bij mijn ouders of schoonmoeder ben. Daar zijn de mensen in de fysieke winkels veel vriendelijker.

[Job]

Ik denk dat het eerder een maatschappijbreed probleem is en niet inherent aan een discounter.

Dat zou kunnen, hoor.

[Vrouwke]

Action is nergens in te vergelijken met een gewone winkel. Het is eigenlijk gewoon een groothandel voor particulieren. Dat verklaart ook direct hun prijzen.

[J.C. Philpot]

Aktion is één van de weinige winkels waar ik regelmatig kom. Ik ben heel tevreden over deze winkel.

Het enige nadeel vind ik dat mensen er dingen kopen die ze anders niet zouden kopen, omdat het zo weinig kost. En vervolgens na korte tijd weer weggooien. Met als resultaat een grote belasting voor het millieu.

[Zeeuw]

Ik moet zeggen dat het me erg meevalt in de winkels waar ik kom. Misschien heb ik een mooie, grote, brede, overtuigende glimlach.

Jij woont in de regio waar mensen nog enigszins fatsoenlijk met elkaar omgaan. @ Zita en ik wonen in regio Rotterdam. Daar is de sfeer vaak wat anders. Ik merk het verschil heel erg als ik bij mijn ouders of schoonmoeder ben. Daar zijn de mensen in de fysieke winkels veel vriendelijker.

Weer een pluspunt voor Zeeland :-)

[Edelweiss]

Een kleine ergernis is toch wel dat je dan weer eens in Nederland bent en dan kennis mag maken met het oer-Hollands fenomeen fatbike tuig: twee buitengewoon stoere jongens (met schattige jeugdpuistjes, dat dan weer wel) die onder het trekken van een keukenmes je geld en je telefoon willen hebben. Nu geef ik vrij ruimhartig aan de armen maar niet die dag.

De politie was erg hartelijk: 'tsja, we kennen het probleem'. Ze waren overigens meer geinteresseerd waarom het hen niet lukte dan in de knapen zelf. Dat vond ik vrij schokkend.
Treurig dat je zo diverse buurten compleet onleefbaar ziet worden en de arm der wet reageert als nat brood.

[Posthoorn]

Waarom lukte het niet?

[Job]

Een kleine ergernis is toch wel dat je dan weer eens in Nederland bent en dan kennis mag maken met het oer-Hollands fenomeen fatbike tuig: twee buitengewoon stoere jongens (met schattige jeugdpuistjes, dat dan weer wel) die onder het trekken van een keukenmes je geld en je telefoon willen hebben. Nu geef ik vrij ruimhartig aan de armen maar niet die dag.

De politie was erg hartelijk: 'tsja, we kennen het probleem'. Ze waren overigens meer geinteresseerd waarom het hen niet lukte dan in de knapen zelf. Dat vond ik vrij schokkend.
Treurig dat je zo diverse buurten compleet onleefbaar ziet worden en de arm der wet reageert als nat brood.

Sjonge, dat is toch niets minder dan een overval? Knap dat je het als een kleine ergernis ziet.

[Edelweiss]

Het is al jaren een onfrisse buurt, dus er echt van opkijken deed ik niet - hoewel ik me natuurlijk terdege besef dat zulks echt niet normaal is.
Mijn man viel zowat van zijn stoel toen ik hem er later telefonisch over informeerde (hij bleef in CH).

@ Posthoorn: ik had vrij snel door dat echt geen zware jongens waren, eerder een paar irritante vervelio's.
Ik heb in Israel veel geleerd over crisissituaties; bovendien heb ik daar krav maga geleerd en hou dat sindsdien bij. Daarnaast draag ik in Nederland altijd wat spulletjes bij me voor het geval dat (ik heb vaker incidenten in die buurt meegemaakt). Dat alles bij elkaar gaf het nodige zelfvertrouwen, want voor de goede orde, bij echte zware jongens zou ik niets riskeren. Een telefoon en een portomonnee staan namelijk in geen enkele verhouding tot je gezondheid, of erger, je leven.

En Job: je hebt natuurlijk gelijk. Ik voel dat de ergernis 'm vooral zit in de lakse houding van het gezag die nog net niet de schouders ophaalt. Ik voel voor de hardwerkende, goedwillende mensen die daar dag in dag uit moeten wonen, en helemaal voor de kwetsbare ouderen die geen kant op kunnen (veel sociale huur). Ikzelf ben echter weer veilig terug, het is goed afgelopen, en veel meer is het niet voor mij.

[MGG]

Het is al jaren een onfrisse buurt, dus er echt van opkijken deed ik niet - hoewel ik me natuurlijk terdege besef dat zulks echt niet normaal is.
Mijn man viel zowat van zijn stoel toen ik hem er later telefonisch over informeerde (hij bleef in CH).

@ Posthoorn: ik had vrij snel door dat echt geen zware jongens waren, eerder een paar irritante vervelio's.
Ik heb in Israel veel geleerd over crisissituaties; bovendien heb ik daar krav maga geleerd en hou dat sindsdien bij. Daarnaast draag ik in Nederland altijd wat spulletjes bij me voor het geval dat (ik heb vaker incidenten in die buurt meegemaakt). Dat alles bij elkaar gaf het nodige zelfvertrouwen, want voor de goede orde, bij echte zware jongens zou ik niets riskeren. Een telefoon en een portomonnee staan namelijk in geen enkele verhouding tot je gezondheid, of erger, je leven.

En Job: je hebt natuurlijk gelijk. Ik voel dat de ergernis 'm vooral zit in de lakse houding van het gezag die nog net niet de schouders ophaalt. Ik voel voor de hardwerkende, goedwillende mensen die daar dag in dag uit moeten wonen, en helemaal voor de kwetsbare ouderen die geen kant op kunnen (veel sociale huur). Ikzelf ben echter weer veilig terug, het is goed afgelopen, en veel meer is het niet voor mij.

Het probleem en een groot deel van de oorzaken is bekend, maar de politieke wil om het op te lossen ontbreekt. Ik ben bang dat we langzaam afgeleiden naar een maatschappij waar je op jezelf aangewezen bent. Ik vind het vooral sneu voor de hardwerkende Nederlander die te weinig verdient om in een betere wijk te gaan wonen.

[Terri]

Een kleine ergernis is toch wel dat je dan weer eens in Nederland bent en dan kennis mag maken met het oer-Hollands fenomeen fatbike tuig: twee buitengewoon stoere jongens (met schattige jeugdpuistjes, dat dan weer wel) die onder het trekken van een keukenmes je geld en je telefoon willen hebben. Nu geef ik vrij ruimhartig aan de armen maar niet die dag.

De politie was erg hartelijk: 'tsja, we kennen het probleem'. Ze waren overigens meer geinteresseerd waarom het hen niet lukte dan in de knapen zelf. Dat vond ik vrij schokkend.
Treurig dat je zo diverse buurten compleet onleefbaar ziet worden en de arm der wet reageert als nat brood.

Minimaal een grote ergernis en ik vind dat je in verhouding coulant reageert.
Voor mij als Nederlandse die haar land ziet verloederen keert m'n maag b.v. vandaag ook weer om, wat een intriest gebeuren daar in Amsterdam.
Als dit degenen zijn die z.g. opkomen voor de Palestijnen ( overigens wat een vreselijke leuzen scandeerden ze ) dan heb ik medelijden met de Palestijnen.

[Job]

Het is al jaren een onfrisse buurt, dus er echt van opkijken deed ik niet - hoewel ik me natuurlijk terdege besef dat zulks echt niet normaal is.
Mijn man viel zowat van zijn stoel toen ik hem er later telefonisch over informeerde (hij bleef in CH).

@ Posthoorn: ik had vrij snel door dat echt geen zware jongens waren, eerder een paar irritante vervelio's.
Ik heb in Israel veel geleerd over crisissituaties; bovendien heb ik daar krav maga geleerd en hou dat sindsdien bij. Daarnaast draag ik in Nederland altijd wat spulletjes bij me voor het geval dat (ik heb vaker incidenten in die buurt meegemaakt). Dat alles bij elkaar gaf het nodige zelfvertrouwen, want voor de goede orde, bij echte zware jongens zou ik niets riskeren. Een telefoon en een portomonnee staan namelijk in geen enkele verhouding tot je gezondheid, of erger, je leven.

En Job: je hebt natuurlijk gelijk. Ik voel dat de ergernis 'm vooral zit in de lakse houding van het gezag die nog net niet de schouders ophaalt. Ik voel voor de hardwerkende, goedwillende mensen die daar dag in dag uit moeten wonen, en helemaal voor de kwetsbare ouderen die geen kant op kunnen (veel sociale huur). Ikzelf ben echter weer veilig terug, het is goed afgelopen, en veel meer is het niet voor mij.

Ja, het is heel zuur. Gelukkig nog geen gemeengoed op elke straathoek, vertel dat ook maar aan je man, voordat hij nooit meer een stap hier durft te zetten ;-)

Serieus zorgelijk is dat de politie zit met een geweldig gebrek aan capaciteit. Vervolgens zie je ophef op X over agenten die mee-eten met Iftars. Hun verweer is dan: een heel belangrijke rol van ons is verbinden. Daar ben ik het dan op zich ook weer mee eens.

En stel dat we genoeg agenten hadden, dan zit het volgende knelpunt bij justitie. Veel teveel rechtszaken. Nog een knelpunt: te weinig cellen.

[Wim Anker]

Wat een gejammer zeg. Er gebeurd in NL - en dit is een symptoom - langzamerhand een beetje waar ook dit hele forum al jaren om vraagt.
En het gaat nog veel erger worden lettend op de wensen van de meeste Nederlanders (ook op dit forum).

[refo]

Ja. We kopen liever bommen en granaten.