Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[J P Zoon]

Herman, u heeft het over kerkelijke goederen en eigendommen. Het is mij juist opgevallen dat daar nog helemaal niet over gesproken wordt en dat men zich uitermate waardig gedraagt. Je hoort geen dreigementen, geen grote woorden. Dat was in 2004 in de Hervormde Kerk wel anders. Toen gedroegen velen zich als straatvechters.

Misschien wordt het tijd dat daar (kerkelijke goederen) nu juist wel over gesproken gaat worden nu de klok aanwijs dat er een tweedeling is ontstaan die onoverbrugbaar is.

Zijn er veel gemeenten waar dit gaat spelen dan? De meeste plaatselijke gemeenten gaan waarschijnlijk toch niet scheuren, is mijn indruk.

[Tiberius]

Herman, u heeft het over kerkelijke goederen en eigendommen. Het is mij juist opgevallen dat daar nog helemaal niet over gesproken wordt en dat men zich uitermate waardig gedraagt. Je hoort geen dreigementen, geen grote woorden. Dat was in 2004 in de Hervormde Kerk wel anders. Toen gedroegen velen zich als straatvechters.

Misschien wordt het tijd dat daar (kerkelijke goederen) nu juist wel over gesproken gaat worden nu de klok aanwijs dat er een tweedeling is ontstaan die onoverbrugbaar is.

De kerkelijke goederen en eigendommen zijn in de CGK minder van belang, omdat gebouwen e.d. eigendom zijn van de lokale gemeenten, niet van het kerkverband (of kerkgenootschap in het geval van de Hervormde Kerk).
Er speelt wel een financieel aspect, bijvoorbeeld de emerituskas en de theologische universiteit, maar dat weegt dus veel minder dan in 2004.

[DDD]

De kerkelijke weg leidt dus niet tot een oplossing. Dan is het enige dat dus buiten de kerkelijk weg om stappen gezet worden tot een ander model. Is dat een juiste conclusie?

Of moet ik gewoon concluderen (ik heb er geen aanwijzingen voor) dat er feitelijk een gevecht plaatsvind over de kerkelijke goederen? Dus de meerderheid gaat pronken met alle eigendommen, mocht het in verschillende delen uiteenvallen? En dat ze daarom geen enkele kant op willen bewegen. Of ieder deel de kant op die in haar eigen voordeel werkt.

@ Herman, u heeft het over kerkelijke goederen en eigendommen. Het is mij juist opgevallen dat daar nog helemaal niet over gesproken wordt en dat men zich uitermate waardig gedraagt. Je hoort geen dreigementen, geen grote woorden. Dat was in 2004 in de Hervormde Kerk wel anders. Toen gedroegen velen zich als straatvechters. Er waren zelfs gisteren echt diep-geestelijke momenten van verootmoediging. Je kon merken dat veel predikanten kapot waren. Inmiddels zat ik me af te vragen hoe het zo diep kon zinken. Zou het zijn omdat de kerkelijke tucht niet heeft gefunktioneerd op landelijk niveau? Omwille van de zogenaamde broederschap en de zogenaamde eenheid en de zogenaamde vrede werd alles getolereerd.

In het gereformeerde kerkrecht kan een synode of classis geen tucht uitoefenen over een gemeente. Gemeenten die niet kunnen of willen dragen wat er in een kerkverband gebeurt hebben in feite alleen maar de optie om er zelf uit te gaan. Hoe wrang en onrechtvaardig dat ook kan voelen voor die gemeenten. Daar komt bij dat vanwege de synodebesluiten het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet geoorloofd is in de CGK, maar er is niet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt van 1998 ingaat tegen Schrift en belijdenis. Die ruimte heeft een aantal kerken gebruikt; ze erkennen dat het ingaat tegen een synodebesluit, maar niet tegen Schrift en belijdenis, met een verwijzing naar dezelfde synodebesluiten. Dit verklaart voor een deel de nu ontstane situatie.

Maar dan nogmaals de vraag: Wat weerhoudt de behoudende gemeenten ervan om gewoon te accepteren dat een aantal gemeenten synodebesluiten niet opvolgt en verder overgaat tot de orde van de dag? Welk - onoverkomelijk - probleem wordt hiermee gecreëerd of niet opgelost?

De BHP-broeders en zusters vinden dat de linkerflank onvoldoende de kenmerken van een ware kerk vertoont. Reden waarom ze vinden dat het een kwestie is van bekering of wegsturen. Alleen is het als ik goed geinformeerd ben, nog geen 30 procent van de kerken die dat standpunt inneemt, terwijl ruim 30 procent juist vindt dat er vrouwelijke ouderlingen en diakenen moeten zijn.

Dus dit is een probleem dat niet eenvoudig is op te lossen. Ik vind het op het eerste gezicht wel wat onaardig van de linkerflank om tegen een aparte kerk voor de rechterflank te stemmen. Maar goed, misschien zijn daarvoor redenen die ik nog heb gemist (want ik moet de synode nog terugkijken).

[Middenrefo]

De kerkelijke weg leidt dus niet tot een oplossing. Dan is het enige dat dus buiten de kerkelijk weg om stappen gezet worden tot een ander model. Is dat een juiste conclusie?

Of moet ik gewoon concluderen (ik heb er geen aanwijzingen voor) dat er feitelijk een gevecht plaatsvind over de kerkelijke goederen? Dus de meerderheid gaat pronken met alle eigendommen, mocht het in verschillende delen uiteenvallen? En dat ze daarom geen enkele kant op willen bewegen. Of ieder deel de kant op die in haar eigen voordeel werkt.

@ Herman, u heeft het over kerkelijke goederen en eigendommen. Het is mij juist opgevallen dat daar nog helemaal niet over gesproken wordt en dat men zich uitermate waardig gedraagt. Je hoort geen dreigementen, geen grote woorden. Dat was in 2004 in de Hervormde Kerk wel anders. Toen gedroegen velen zich als straatvechters. Er waren zelfs gisteren echt diep-geestelijke momenten van verootmoediging. Je kon merken dat veel predikanten kapot waren. Inmiddels zat ik me af te vragen hoe het zo diep kon zinken. Zou het zijn omdat de kerkelijke tucht niet heeft gefunktioneerd op landelijk niveau? Omwille van de zogenaamde broederschap en de zogenaamde eenheid en de zogenaamde vrede werd alles getolereerd.

In het gereformeerde kerkrecht kan een synode of classis geen tucht uitoefenen over een gemeente. Gemeenten die niet kunnen of willen dragen wat er in een kerkverband gebeurt hebben in feite alleen maar de optie om er zelf uit te gaan. Hoe wrang en onrechtvaardig dat ook kan voelen voor die gemeenten. Daar komt bij dat vanwege de synodebesluiten het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet geoorloofd is in de CGK, maar er is niet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt van 1998 ingaat tegen Schrift en belijdenis. Die ruimte heeft een aantal kerken gebruikt; ze erkennen dat het ingaat tegen een synodebesluit, maar niet tegen Schrift en belijdenis, met een verwijzing naar dezelfde synodebesluiten. Dit verklaart voor een deel de nu ontstane situatie.

Maar dan nogmaals de vraag: Wat weerhoudt de behoudende gemeenten ervan om gewoon te accepteren dat een aantal gemeenten synodebesluiten niet opvolgt en verder overgaat tot de orde van de dag? Welk - onoverkomelijk - probleem wordt hiermee gecreëerd of niet opgelost?

Dat kan ik u niet zeggen, die vraag zouden die gemeenten moeten beantwoorden. Hun vertegenwoordigers hebben op de synode gezegd dat het volgens hun zonde is, dat het ingaat tegen de Schrift en dat ze dat niet kunnen dragen; maar dat is niet gebaseerd op een synodebesluit. De splitsing in A en B is voor hun acceptabel omdat ze dan formeel niet meer verantwoordelijk zijn voor wat in hun ogen zonde is. Kerkrechtelijk rammelt dat nogal, maar het zou de CGK wel weer wat tijd en ruimte geven.

[Lilian1975]

@ Herman, u heeft het over kerkelijke goederen en eigendommen. Het is mij juist opgevallen dat daar nog helemaal niet over gesproken wordt en dat men zich uitermate waardig gedraagt. Je hoort geen dreigementen, geen grote woorden. Dat was in 2004 in de Hervormde Kerk wel anders. Toen gedroegen velen zich als straatvechters. Er waren zelfs gisteren echt diep-geestelijke momenten van verootmoediging. Je kon merken dat veel predikanten kapot waren. Inmiddels zat ik me af te vragen hoe het zo diep kon zinken. Zou het zijn omdat de kerkelijke tucht niet heeft gefunktioneerd op landelijk niveau? Omwille van de zogenaamde broederschap en de zogenaamde eenheid en de zogenaamde vrede werd alles getolereerd.

Dus als ik je goed begrijp; de synode heeft eigenlijk gezegd. Vrouwen in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis. Maar dan dwaalt de synode toch? . Ik s




In het gereformeerde kerkrecht kan een synode of classis geen tucht uitoefenen over een gemeente. Gemeenten die niet kunnen of willen dragen wat er in een kerkverband gebeurt hebben in feite alleen maar de optie om er zelf uit te gaan. Hoe wrang en onrechtvaardig dat ook kan voelen voor die gemeenten. Daar komt bij dat vanwege de synodebesluiten het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet geoorloofd is in de CGK, maar er is niet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt van 1998 ingaat tegen Schrift en belijdenis. Die ruimte heeft een aantal kerken gebruikt; ze erkennen dat het ingaat tegen een synodebesluit, maar niet tegen Schrift en belijdenis, met een verwijzing naar dezelfde synodebesluiten. Dit verklaart voor een deel de nu ontstane situatie.

Maar dan nogmaals de vraag: Wat weerhoudt de behoudende gemeenten ervan om gewoon te accepteren dat een aantal gemeenten synodebesluiten niet opvolgt en verder overgaat tot de orde van de dag? Welk - onoverkomelijk - probleem wordt hiermee gecreëerd of niet opgelost?

Dat kan ik u niet zeggen, die vraag zouden die gemeenten moeten beantwoorden. Hun vertegenwoordigers hebben op de synode gezegd dat het volgens hun zonde is, dat het ingaat tegen de Schrift en dat ze dat niet kunnen dragen; maar dat is niet gebaseerd op een synodebesluit. De splitsing in A en B is voor hun acceptabel omdat ze dan formeel niet meer verantwoordelijk zijn voor wat in hun ogen zonde is. Kerkrechtelijk rammelt dat nogal, maar het zou de CGK wel weer wat tijd en ruimte geven.

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

[Middenrefo]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

[Lilian1975]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Omdat iets wat bijbels gegegrond is niet tegen Schrift en belijdenis gaat en wat niet bijbels gegrond is wel? Of wil men niet herzien? Omdat alle "flanken" binnenboord moe(s)ten blijven. Maar ondertussen is de flank die dat wel tegen Schrift en belijdenis ( en dan ook geweten) in vindt gaan in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd en worden zij als eventuele scheurmakers gezien.

En hoe kan er dan wel tucht uitgeoefend worden volgens gereformeerd kerkrecht? Want dat is toch immers een kenmerk van de ware kerk ? (NGB)

[Middenrefo]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Of wil men niet herzien?

Eind januari lagen er 50 revisieverzoeken over dit besluit op de tafel van de synode, maar die gingen juist over het openstellen van de ambten voor vrouwen. De commissie die deze verzoeken moest beoordelen was verdeeld; een meerderheid wilde de verzoeken afwijzen, een minderheid wilde ze toekennen en één lid kon zich in geen van beide rapporten vinden. Beide rapporten stellen ook nu weer dat het Schriftgezag niet meteen in het geding is. De opstellers van het meerderheidsrapport zeiden tijdens de zitting wel dat het mogelijk raakt aan het Schriftgezag, dat je het niet bij voorbaat kunt uitsluiten. Maar dat is geen harde uitspraak en ook geen besluit van de synode die uiteindelijk voor het meerderheidsrapport koos en alle 50 revisieverzoeken daarmee afwees.

[Middenrefo]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Omdat iets wat bijbels gegegrond is niet tegen Schrift en belijdenis gaat en wat niet bijbels gegrond is wel? Of wil men niet herzien? Omdat alle "flanken" binnenboord moe(s)ten blijven. Maar ondertussen is de flank die dat wel tegen Schrift en belijdenis ( en dan ook geweten) in vindt gaan in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd en worden zij als eventuele scheurmakers gezien.

En hoe kan er dan wel tucht uitgeoefend worden volgens gereformeerd kerkrecht? Want dat is toch immers een kenmerk van de ware kerk ? (NGB)

Kerkenraden (ouderlingen) oefenen tucht uit over leden. Via het recht van appel kan dit wel bij de classis komen, particuliere synode en zelfs generale synode, maar die kunnen een tuchtmaatregel niet opheffen of nemen. Ze kunnen wel zeggen wat een kerkenraad moet doen.

[ZWP]

Beide rapporten stellen ook nu weer dat het Schriftgezag niet meteen in het geding is. De opstellers van het meerderheidsrapport zeiden tijdens de zitting wel dat het mogelijk raakt aan het Schriftgezag, dat je het niet bij voorbaat kunt uitsluiten.

Als dit zo is, dan is er geen scheuring nodig en kunnen beide standpunten in één kerkverband samengaan, lijkt me?

[Lilian1975]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Of wil men niet herzien?

Eind januari lagen er 50 revisieverzoeken over dit besluit op de tafel van de synode, maar die gingen juist over het openstellen van de ambten voor vrouwen. De commissie die deze verzoeken moest beoordelen was verdeeld; een meerderheid wilde de verzoeken afwijzen, een minderheid wilde ze toekennen en één lid kon zich in geen van beide rapporten vinden. Beide rapporten stellen ook nu weer dat het Schriftgezag niet meteen in het geding is. De opstellers van het meerderheidsrapport zeiden tijdens de zitting wel dat het mogelijk raakt aan het Schriftgezag, dat je het niet bij voorbaat kunt uitsluiten. Maar dat is geen harde uitspraak en ook geen besluit van de synode die uiteindelijk voor het meerderheidsrapport koos en alle 50 revisieverzoeken daarmee afwees.

Ik bedoelde niet van die 50 revisieverzoeken in januari. Ik bedoel herzien dat het wel tegen Schrift en belijdenis ingaat.
Maar ik begrijp inmiddels dat ze daar nooit (meer) een meerderheid voor krijgen?

[Lilian1975]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Omdat iets wat bijbels gegegrond is niet tegen Schrift en belijdenis gaat en wat niet bijbels gegrond is wel? Of wil men niet herzien? Omdat alle "flanken" binnenboord moe(s)ten blijven. Maar ondertussen is de flank die dat wel tegen Schrift en belijdenis ( en dan ook geweten) in vindt gaan in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd en worden zij als eventuele scheurmakers gezien.

En hoe kan er dan wel tucht uitgeoefend worden volgens gereformeerd kerkrecht? Want dat is toch immers een kenmerk van de ware kerk ? (NGB)

Kerkenraden (ouderlingen) oefenen tucht uit over leden. Via het recht van appel kan dit wel bij de classis komen, particuliere synode en zelfs generale synode, maar die kunnen een tuchtmaatregel niet opheffen of nemen. Ze kunnen wel zeggen wat een kerkenraad moet doen.

Best wel apart eigenlijk. Als een classis "dwaalt". Of ongehoorzaam is, kan het dus een eigen leven gaan leiden zo.
Hoe is dat eigenlijk in de Gergem of HHK geregeld?

[DDD]

Beide rapporten stellen ook nu weer dat het Schriftgezag niet meteen in het geding is. De opstellers van het meerderheidsrapport zeiden tijdens de zitting wel dat het mogelijk raakt aan het Schriftgezag, dat je het niet bij voorbaat kunt uitsluiten.

Als dit zo is, dan is er geen scheuring nodig en kunnen beide standpunten in één kerkverband samengaan, lijkt me?

Dat is wel het standpunt van een ruime meerderheid, maar niet van een (grote?) minderheid.

[HHR]

Beide rapporten stellen ook nu weer dat het Schriftgezag niet meteen in het geding is. De opstellers van het meerderheidsrapport zeiden tijdens de zitting wel dat het mogelijk raakt aan het Schriftgezag, dat je het niet bij voorbaat kunt uitsluiten.

Als dit zo is, dan is er geen scheuring nodig en kunnen beide standpunten in één kerkverband samengaan, lijkt me?

Alleen wordt dit niet gedeeld door een grote minderheid.
Daarnaast gaan er natuurlijk ook gevoeligheden spelen wat betreft het vertrouwen etc.
Net als met overspel, je hoeft niet te scheiden, maar vaak is het wel de beste oplossing.

[J P Zoon]

Dus als ik het goed begrijp. Zou de synode zelf dwalen of gedwaald hebben doordat ze eigenlijk zeggen: vrouw in ambt etc. gaat niet in tegen Schrift en belijdenis? En omdat ze dat zeggen, kan er geen tucht uitgeoefend worden?

Nee, zo ligt het niet. Dat de synode geen tucht kan uitoefenen over gemeenten is een algemeen gegeven; die ruimte is er niet in het gereformeerde kerkrecht, in geen enkele situatie. Of de synode dwaalt weet ik niet; ze hebben besloten dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers niet is toegestaan, dat ze daarvoor Bijbelse gronden hebben, maar tegelijk expliciet uitgesproken dat het minderheidsstandpunt niet in strijd is met Schrift en belijdenis. Dat kan door sommigen als een dwaling worden beschouwd en dat gebeurt dus ook. Het zijn typische CGK besluiten die te maken hebben met de balans tussen de flanken en het zoeken naar meerderheden voor besluiten.

Ok, dank voor de uitleg. En dat expliciet uitgesproken standpunt kan niet worden herzien? Omdat iets wat bijbels gegegrond is niet tegen Schrift en belijdenis gaat en wat niet bijbels gegrond is wel? Of wil men niet herzien? Omdat alle "flanken" binnenboord moe(s)ten blijven. Maar ondertussen is de flank die dat wel tegen Schrift en belijdenis ( en dan ook geweten) in vindt gaan in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd en worden zij als eventuele scheurmakers gezien.

En hoe kan er dan wel tucht uitgeoefend worden volgens gereformeerd kerkrecht? Want dat is toch immers een kenmerk van de ware kerk ? (NGB)

Kerkenraden (ouderlingen) oefenen tucht uit over leden. Via het recht van appel kan dit wel bij de classis komen, particuliere synode en zelfs generale synode, maar die kunnen een tuchtmaatregel niet opheffen of nemen. Ze kunnen wel zeggen wat een kerkenraad moet doen.

Als dit ook voor andere kerkverbanden binnen de reformatorische gezindte geldt, mag er wel heel snel een aanpassing komen van het kerkrecht. Het lijkt me namelijk wel dringend noodzakelijk dat ook meerdere classes of synodes een tuchtrecht zouden moeten kunnen hebben.