Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit

[Job]

@Job:
Ik vrees dat je toch iets te veel een ongezonde verering voor predikanten hebt.

Ik ben erg blij met mijn dominee. Het is een voorrecht dat hij zijn werk in onze gemeente doet. Hij had ook een andere keuze kunnen maken. Hij doet verder zijn best om goed te preken en doet geen gekke dingen, voor zover ik weet. En natuurlijk zou ik geschokt zijn als hij de belasting blijkt te ontduiken of in nog ergere zonden valt.

Maar dat zou voor mijn mening over de preken niets uitmaken. Hooguit zou ik zeggen: 'Medicijnmeester, genees uzelf'. Maar ik besef dat dat een dom spreekwoord is, want een dokter is niet verschoond van de kwetsbaarheid van het leven. Dominees zijn geen kleinere zondaars dan de gemeenteleden.

Als mensen hun geloof mede bouwen op hun emotionele band met de dominee, dan is er ergens iets erg mis, wat mij betreft.

Een emotionele band zou ik niet voor willen pleiten, indd. Maar je hebt gelijk: bij predikanten die voor mij tot zegen mochten zijn op allerlei gebied moet ik daar weleens tegen vechten ja. Heeft ook met een stuk levensloop en mate van gevoeligheid te maken. Voor mezelf ervaar ik het nuttig (hoe verdrietig ook en niet goed te praten) om te ondervinden dat juist deze mensen zondige mensenkinderen zijn. Dat zet me altijd weer met beide voetjes op de grond. De hoop vestigen op de Heere en op Hem alleen. Als dat ook een zegen is die voortvloeit uit verdrietige kwesties rondom predikanten, dan maakt de Heere van iets bitters een medicijn.

[Ad Anker]

Maar als dit dan de emotie is waar je mee loopt. Hoe kun je dan op een stichtelijke manier gaan spreken over de zonden van een predikant waar deze zweem van status omheen hangt. Dat kan niet en verhoudt zich niet met het geheel van Gods Woord en het eerder genoemde hoofdstuk uit 1 Korinthe 13.

Echt waar, ik zie dit soort gesprekken als de donkerste kanten van onze hele gezindte. Er heerst overal verdeeldheid en niemand lijkt de minste moeite te hebben om een ander die er anders over denkt zo hard mogelijk te laten vallen. De liefde is weg. We graven kuilen voor elkaar...

Of je begrijpt me echt helemaal niet, ik denk dat dit het is of je bent hier bewust negatief aan het doen over een ander. De liefde ontbreekt denk ik echt (en nu ga ik doen wat jij ook deed) bij figuren als jij. Ik heb diverse keren aangegeven dit ingewikkeld te vinden, ik laat er een emotie bij zien. Dan heb ik een arm om mijn schouder nodig, iemand die uitvraagt waar mijn pijn zit, helemaal in lijn met 1 Kor. 13, en geen belerende refo die in bevindelijke taal mij, in plaats van een arm om de schouder, een trap na geeft. En met een arm om de schouder kan ik ook bestraft worden hoor! En wellicht is dat hier ook nodig, al hou ik me bewust heel afzijdig.

[DDD]

Mijn oma zei altijd: 'als je veel van een dominee wilt leren, moet je niet te vaak met hem verkeren'.

Nu hoop ik dat daar zeker uitzonderingen op zijn, maar er zit wel een kern van waarheid in. Wij mensen struikelen allen in vele.

[Maanenschijn]

Er lijkt een loyaliteitsconflict op te treden. Ik denk dat te kunnen bemerken bij @Ad Anker. Je gaat je verbonden voelen met mensen waarvan je zaken hebt gehoord en besproken die je hart raken. Dat kunnen vrienden zijn, ouders, ook predikanten. Er ontstaat dan een innerlijk conflict.

Het is daarom goed om een oprecht gecommuniceerde boodschap ook zo te blijven zien, maar te beseffen dat de mens erachter een zondig mens is. Met fouten. En dan is, denk ik, in deze casus niet zozeer het punt dat er in het oorlogsverleden mogelijke fouten zijn gemaakt. Maar vooral dat die fouten bewust of onbewust verzwegen zijn voor het kerkpubliek, wat nu dus in dat loyaliteitsconflict verzeild raakt.

Wel is het zo dat je jezelf ernstig moet onderzoeken naar de grond en vastheid van het geloof, als misstappen van een predikant je in ernstige vertwijfeling brengt. Want ook hier is het: Vestig op (kerk)prinsen geen betrouwen.

[Job]

Er lijkt een loyaliteitsconflict op te treden. Ik denk dat te kunnen bemerken bij @Ad Anker. Je gaat je verbonden voelen met mensen waarvan je zaken hebt gehoord en besproken die je hart raken. Dat kunnen vrienden zijn, ouders, ook predikanten. Er ontstaat dan een innerlijk conflict.

Het is daarom goed om een oprecht gecommuniceerde boodschap ook zo te blijven zien, maar te beseffen dat de mens erachter een zondig mens is. Met fouten. En dan is, denk ik, in deze casus niet zozeer het punt dat er in het oorlogsverleden mogelijke fouten zijn gemaakt. Maar vooral dat die fouten bewust of onbewust verzwegen zijn voor het kerkpubliek, wat nu dus in dat loyaliteitsconflict verzeild raakt.

Wel is het zo dat je jezelf ernstig moet onderzoeken naar de grond en vastheid van het geloof, als misstappen van een predikant je in ernstige vertwijfeling brengt. Want ook hier is het: Vestig op (kerk)prinsen geen betrouwen.

Dikke streep onder en uitroepteken achter deze post. Wat mij betreft een perfecte samenvatting.

[refo]

Ik heb dat in deze discussie al meermalen zien staan.

[Job]

Ik heb dat in deze discussie al meermalen zien staan.

Klopt, maar komt wat zurig op me over. Het is gewoon erg zoeken naar woorden. Dan ben je blij als iemand het kernachtig weet weer te geven.

[Ad Anker]

Er lijkt een loyaliteitsconflict op te treden. Ik denk dat te kunnen bemerken bij @Ad Anker. Je gaat je verbonden voelen met mensen waarvan je zaken hebt gehoord en besproken die je hart raken. Dat kunnen vrienden zijn, ouders, ook predikanten. Er ontstaat dan een innerlijk conflict.

Het is daarom goed om een oprecht gecommuniceerde boodschap ook zo te blijven zien, maar te beseffen dat de mens erachter een zondig mens is. Met fouten. En dan is, denk ik, in deze casus niet zozeer het punt dat er in het oorlogsverleden mogelijke fouten zijn gemaakt. Maar vooral dat die fouten bewust of onbewust verzwegen zijn voor het kerkpubliek, wat nu dus in dat loyaliteitsconflict verzeild raakt.

Wel is het zo dat je jezelf ernstig moet onderzoeken naar de grond en vastheid van het geloof, als misstappen van een predikant je in ernstige vertwijfeling brengt. Want ook hier is het: Vestig op (kerk)prinsen geen betrouwen.

Jij begrijpt wat ik bedoel. Dank.

[MNB]

Ik weet het niet, hoor, maar ik heb hier nog niemand liefdeloos over ds. P. Blok zien spreken. Wel zie ik allerlei gehakketak tegenover de mensen die deze kwestie ter sprake brengen. Openbare zonden mogen openbaar besproken worden, mogen openbaar bestraft worden. Dat is heel Bijbels.
Van bijdragen als die van MNB en Wim Anker krijg ik jeuk. Daar ben ik gewoon heel eerlijk in. Wim brengt het in rond Hollands, MNB meer in de 'tale Kanaäns', maar het komt op hetzelfde neer.

Op zich een waarheid die op de Bijbel kan worden gefundeerd. Ik heb echter nergens een verantwoording kunnen lezen (wellicht over het hoofd gezien door mij?) op grond van Gods Woord op basis waarvan de discussietrant van dit topic wordt gerechtvaardigd. Het is bij algemeenheden gebleven dat 'Ook de zonden van Gods volk in de Bijbel genoemd worden' of zoals jij hierboven aangeeft dat 'Openbare zonden openbaar besproken en bestraft mogen worden'. Nergens zie ik een onderbouwing 1) op welke manier dit in de Bijbel gebeurd en 2) met welk doel dit in de Bijbel gebeurd. Nog veel minder zie ik vervolgens de onderbouwing op welke manier we in dit topic dan handelen in overeenstemming met de Bijbel met 1) de manier waarop wij (blijkbaar niet allemaal, maar toch velen anoniem) spreken over de zonden van een overleden persoon en 2) het doel waarmee we dit doen. Dat moet uiteindelijk toch de grondslag zijn van ons spreken.

Het zal mijn gebrek zijn, maar ik kan de lijnen niet trekken en ik heb ook niemand die lijnen zien trekken. Wel lijnen die hier volledig tegenin gaan.

[MNB]

Maar als dit dan de emotie is waar je mee loopt. Hoe kun je dan op een stichtelijke manier gaan spreken over de zonden van een predikant waar deze zweem van status omheen hangt. Dat kan niet en verhoudt zich niet met het geheel van Gods Woord en het eerder genoemde hoofdstuk uit 1 Korinthe 13.

Echt waar, ik zie dit soort gesprekken als de donkerste kanten van onze hele gezindte. Er heerst overal verdeeldheid en niemand lijkt de minste moeite te hebben om een ander die er anders over denkt zo hard mogelijk te laten vallen. De liefde is weg. We graven kuilen voor elkaar...

Of je begrijpt me echt helemaal niet, ik denk dat dit het is of je bent hier bewust negatief aan het doen over een ander. De liefde ontbreekt denk ik echt (en nu ga ik doen wat jij ook deed) bij figuren als jij. Ik heb diverse keren aangegeven dit ingewikkeld te vinden, ik laat er een emotie bij zien. Dan heb ik een arm om mijn schouder nodig, iemand die uitvraagt waar mijn pijn zit, helemaal in lijn met 1 Kor. 13, en geen belerende refo die in bevindelijke taal mij, in plaats van een arm om de schouder, een trap na geeft. En met een arm om de schouder kan ik ook bestraft worden hoor! En wellicht is dat hier ook nodig, al hou ik me bewust heel afzijdig.

Excuses, ik heb dit niet gelezen als een emotionele uiting, maar als een innerlijke worsteling om één en ander met elkaar in overeenstemming te brengen. Wellicht een tekort aan inlevingsvermogen van mijn kant of de beperkingen van spreken via een forum, of beiden. Excuses daarvoor. Ik heb geen behoefte met opzet je te kwetsen. Mijn behoefte is vooral kenbaar te maken dat de manier van spreken in dit topic mijns inziens tegen Gods Woord ingaat en zowel onszelf als Gods Koninkrijk beschadigd. Maar daar heb ik genoeg over gezegd, die zienswijze wordt blijkbaar nauwelijks gedeeld.

[Ad Anker]

Mooi MNB. Dank.

[pierre27]

Maar als dit dan de emotie is waar je mee loopt. Hoe kun je dan op een stichtelijke manier gaan spreken over de zonden van een predikant waar deze zweem van status omheen hangt. Dat kan niet en verhoudt zich niet met het geheel van Gods Woord en het eerder genoemde hoofdstuk uit 1 Korinthe 13.

Echt waar, ik zie dit soort gesprekken als de donkerste kanten van onze hele gezindte. Er heerst overal verdeeldheid en niemand lijkt de minste moeite te hebben om een ander die er anders over denkt zo hard mogelijk te laten vallen. De liefde is weg. We graven kuilen voor elkaar...

Of je begrijpt me echt helemaal niet, ik denk dat dit het is of je bent hier bewust negatief aan het doen over een ander. De liefde ontbreekt denk ik echt (en nu ga ik doen wat jij ook deed) bij figuren als jij. Ik heb diverse keren aangegeven dit ingewikkeld te vinden, ik laat er een emotie bij zien. Dan heb ik een arm om mijn schouder nodig, iemand die uitvraagt waar mijn pijn zit, helemaal in lijn met 1 Kor. 13, en geen belerende refo die in bevindelijke taal mij, in plaats van een arm om de schouder, een trap na geeft. En met een arm om de schouder kan ik ook bestraft worden hoor! En wellicht is dat hier ook nodig, al hou ik me bewust heel afzijdig.

Excuses, ik heb dit niet gelezen als een emotionele uiting, maar als een innerlijke worsteling om één en ander met elkaar in overeenstemming te brengen. Wellicht een tekort aan inlevingsvermogen van mijn kant of de beperkingen van spreken via een forum, of beiden. Excuses daarvoor. Ik heb geen behoefte met opzet je te kwetsen. Mijn behoefte is vooral kenbaar te maken dat de manier van spreken in dit topic mijns inziens tegen Gods Woord ingaat en zowel onszelf als Gods Koninkrijk beschadigd. Maar daar heb ik genoeg over gezegd, die zienswijze wordt blijkbaar nauwelijks gedeeld.

Die zienswijze delen meerderen maar er is zoals al meer aangegeven ook een andere kant waar o.a. ik wellicht wat minder oog voor heb. De geschiedenis mag en moet gezien worden, hoe we ermee omgaan is een ander punt. Dat ik een achting voor ds. P. Blok had en heb zal wellicht bijdragen in mijn visie, dat zij dan zo. Of ik er dan een bepaalde verering op na hou weet ik niet. Ik zie die ellende teveel in mijn vorige gemeente als ook elders.

[Refojongere]

Filippenzen 1

15 Sommigen prediken weliswaar Christus uit afgunst en twistzucht, maar anderen ook uit welwillendheid. 16 De eersten verkondigen Christus wel uit eigenbelang, niet zuiver, met de bedoeling aan mijn gevangenschap verdrukking toe te voegen, 17 maar de laatsten uit liefde, omdat zij weten dat ik tot verdediging van het Evangelie aangesteld ben. 18 Maar wat dan nog? Toch wordt Christus op allerlei wijze verkondigd, of het nu onder een voorwendsel is of in waarheid; en daarover verblijd ik mij, ja, zal ik mij ook verblijden.

Verblijden wij ons ook over de predikers die Christus prediken? Ook al zijn de motieven totaal onzuiver? En dan hebben we het hier over dominees die voor of tijdens hun bekering misstappen hebben gezet...

[helma]

Heeft iemand wat over de prediking van ds P Blok gezegd dan?

[CvdW]

Heeft iemand wat over de prediking van ds P Blok gezegd dan?

Zover ik weet niet. Er wordt gekeken naar de procedures, maar dat mag ook al niet.