Homoseksualiteit

[MGG]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Het dikgedrukte stukje vind ik kort door de bocht. Je kan prima naast iemand staan en tegelijkertijd aangeven wat de Bijbelse lijn is.

[Profesto]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Volgens mij is dat helemaal niet zo. Er zijn ook dagelijks, wekelijks, maandelijks tv-documentaires (deze discussie startte met een tv documentaire) over andere onderwerpen. Maar die krijgen geen aandacht in reformatorische kring omdat ze niet gemaakt zijn door iemand die reformatorisch is opgevoed en daarover een documentaire maakt.

[Job]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Goede dingen, maar je hebt de essentie van mijn postings gemist. Ik heb het er helemaal niet over dat er vanuit de kerk geen aandacht gegeven zou mogen worden aan dit thema of minder; graag en mag meer zelfs. Een stuk Bijbelse vorming is aItijd heel goed en het elkaar blijven wijzen op ongeveinsde naastenliefde ook. Maar ik bespreek juist dat er met name één groep mensen is die zich tekort gedaan voelt en daarmee vrij regelmatig de publiciteit zoekt. Maar ik blijf mezelf herhalen.

[Job]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Volgens mij is dat helemaal niet zo. Er zijn ook dagelijks, wekelijks, maandelijks tv-documentaires (deze discussie startte met een tv documentaire) over andere onderwerpen. Maar die krijgen geen aandacht in reformatorische kring omdat ze niet gemaakt zijn door iemand die reformatorisch is opgevoed en daarover een documentaire maakt.

De LHBTI-lobby is er één van een zoeken naar, nee drammen om erkenning. Lukt het niet goedschiks dan wel kwaadschiks. De besmetting daarmee gaat sommige oud-kerkleden niet voorbij helaas en ik constateer dat de kerken relatief vaak vanaf een hoge toren van slachtofferschap op dit thema publiekelijk ter verantwoording worden geroepen. Kort geleden nog weer een paar mensen gezien uit refo-hoek die recent zijn begonnen met blogs op LinkedIn (waarom LinkedIn?) en daar proberen door schrijven hun recht te halen. De blogs lopen over van de verwijten. Niet over in elkaar geslagen worden, hoor. Maar over niet aan het Avondmaal mogen icm een praktiserend leven en daar verongelijkt over zijn. Ja, dan weet ik het niet meer hoor. Ik merk daarbij op (nu voor het laatst) dat het me opvalt dat er één specifieke groep die publiciteit relatief vaak opzoekt. Maar onze waarnemingen verschillen blijkbaar, dat kan.

[Konijntje]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Het dikgedrukte stukje vind ik kort door de bocht. Je kan prima naast iemand staan en tegelijkertijd aangeven wat de Bijbelse lijn is.

Zeker, en dat onderschrijf ik ook. Alleen stopt het daarmee niet. Het benoemen dat bijvoorbeeld homoseksualiteit niet overeenkomstig de Bijbel is, is wat mij betreft een plicht van de kerk. Tegelijkertijd houdt het daarmee niet op. Als christelijke gemeente hoor je broeders en zusters te ondersteunen die een kruis dragen (ongeacht welk kruis). In dit geval pleit ik daarom voor openheid en gesprek, zodat mensen met een andere geaardheid geen of weinig drempels ervaren om het met hun (directe) omgeving te bespreken. Alleen benoemen dat homoseksualiteit een zonde is, creëert geen veilige omgeving voor deze mensen. Juist een veilige omgeving, waarin mensen zich gehoord voelen, is voor kwetsbare groepen een must. En mijn inziens ontbreekt het daar in reformatorische gemeenten nog wel eens aan.

[Konijntje]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Volgens mij is dat helemaal niet zo. Er zijn ook dagelijks, wekelijks, maandelijks tv-documentaires (deze discussie startte met een tv documentaire) over andere onderwerpen. Maar die krijgen geen aandacht in reformatorische kring omdat ze niet gemaakt zijn door iemand die reformatorisch is opgevoed en daarover een documentaire maakt.

De LHBTI-lobby is er één van een zoeken naar, nee drammen om erkenning. Lukt het niet goedschiks dan wel kwaadschiks. De besmetting daarmee gaat sommige oud-kerkleden niet voorbij helaas en ik constateer dat de kerken relatief vaak vanaf een hoge toren van slachtofferschap op dit thema publiekelijk ter verantwoording worden geroepen. Kort geleden nog weer een paar mensen gezien uit refo-hoek die recent zijn begonnen met blogs op LinkedIn (waarom LinkedIn?) en daar proberen door schrijven hun recht te halen. De blogs lopen over van de verwijten. Niet over in elkaar geslagen worden, hoor. Maar over niet aan het Avondmaal mogen icm een praktiserend leven en daar verongelijkt over zijn. Ja, dan weet ik het niet meer hoor. Ik merk daarbij op (nu voor het laatst) dat het me opvalt dat er één specifieke groep die publiciteit relatief vaak opzoekt. Maar onze waarnemingen verschillen blijkbaar, dat kan.

Ik heb je wel degelijk begrepen, alleen ben ik het niet met je eens. Mijn inziens is er in de maatschappij inderdaad buitensporig veel aandacht voor, maar in reformatorische kerken juist niet. De aanvallen die op reformatorische kerken worden gedaan, komen met name van buitenaf. Niet van mensen met een andere geaardheid die nog steeds lid zijn van een reformatorische kerk.

Wat ik hierboven in een andere post aangeef: ik ben van mening dat je vast moet houden aan de Bijbelse lijn, de zonde moet benoemen, maar tegelijkertijd dat het daar niet mee stopt. Je hebt als christelijke gemeente een verantwoordelijkheid: zorg dragen voor een veilige omgeving, liefde tot je naaste en je ook daarvoor inspannen. Juist ook als mensen een kruis te dragen hebben.

Daarom juich ik een stichting als Hart van Homo's toe. Daar zit kennis en ervaring: zorg als gemeente dan ook dat je daar gebruik van maakt. Juist die kennis en ervaring kan ten dienste staan in het ondersteunen van mensen met een kruis.

[Scheepsbel]

Na de vele berichten hier gelezen over dit onderwerp ben ik benieuwd hoe men Romeinen 1 verstaat rond dit onderwerp.

[Konijntje]

Na de vele berichten hier gelezen over dit onderwerp ben ik benieuwd hoe men Romeinen 1 verstaat rond dit onderwerp.

Ben je daadwerkelijk benieuwd?

Of wil je een punt maken?

Of heb je voorgaande berichten niet goed gelezen? Want ik zie niet het verband tussen de discussie en het verstaan van Romeinen 1.

Dus verklaar je nader.

[Anselmus]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Bij het vetgedrukte gaat het mis. Je bent niet je seksualiteit. Je identiteit ligt als je christen bent in het feit dat je het eigendom bent van Christus en dus kind van God. Dát bepaalt wie je bent en wie je mag/moet zijn. Álles in het leven is daaraan ondergeschikt, ook je seksuele gerichtheid. Als mensen meer vanuit die houding leven, is er minder twijfel en meer strijd tegen welke zonde dan ook. Ik denk dat het daarom moet gaan in het leven. En van daaruit bijvoorbeeld de zaligsprekingen lezen: karaktervorming voor onderdanen van het Koninkrijk van God, op alle terreinen van het leven. Seksualiteit is geen allesoverheersend iets, het is een stukje van het leven dat je op aarde leeft. Je identiteit loopt door tot in het eeuwige leven, seksualiteit niet. Dus het gaat niet om de vraag of je mag zijn wie je bent. Het gaat om de vraag hoe je de eeuwigheid gaat doorbrengen en dan is 1 Korinthe 6:10 veelzeggend.

[Konijntje]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Bij het vetgedrukte gaat het mis. Je bent niet je seksualiteit. Je identiteit ligt als je christen bent in het feit dat je het eigendom bent van Christus en dus kind van God. Dát bepaalt wie je bent en wie je mag/moet zijn. Álles in het leven is daaraan ondergeschikt, ook je seksuele gerichtheid. Als mensen meer vanuit die houding leven, is er minder twijfel en meer strijd tegen welke zonde dan ook. Ik denk dat het daarom moet gaan in het leven. En van daaruit bijvoorbeeld de zaligsprekingen lezen: karaktervorming voor onderdanen van het Koninkrijk van God, op alle terreinen van het leven. Seksualiteit is geen allesoverheersend iets, het is een stukje van het leven dat je op aarde leeft. Je identiteit loopt door tot in het eeuwige leven, seksualiteit niet. Dus het gaat niet om de vraag of je mag zijn wie je bent. Het gaat om de vraag hoe je de eeuwigheid gaat doorbrengen en dan is 1 Korinthe 6:10 veelzeggend.

Ik onderschrijf volledig dat de identiteit van een christen allereerst in Christus ligt en dat alles daaraan ondergeschikt is.

Toch is geaardheid ook onderdeel van jouw identiteit. Ik ben bijvoorbeeld Nederlander. Dat is onderdeel van mijn identiteit. Zo is ook seksualiteit onderdeel van jouw identiteit.

En dat kan soms ook botsen. Soms is het dan kruis opnemen en Hem volgen.

[GGotK]

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Het dikgedrukte stukje vind ik kort door de bocht. Je kan prima naast iemand staan en tegelijkertijd aangeven wat de Bijbelse lijn is.

Ik denk dat de vraag van konijntje is waarom je dat bij voorbaat zou moeten aangeven, omdat je daarmee tenminste de suggestie wekt dat een 'refo-homo' dit niet zou weten of er zich niet aan zou houden.

[Profesto]

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Het dikgedrukte stukje vind ik kort door de bocht. Je kan prima naast iemand staan en tegelijkertijd aangeven wat de Bijbelse lijn is.

Ik denk dat de vraag van konijntje is waarom je dat bij voorbaat zou moeten aangeven, omdat je daarmee tenminste de suggestie wekt dat een 'refo-homo' dit niet zou weten of er zich niet aan zou houden.

Dat denk ik ook. Volgens mij wordt aan singles waarvan vermoed wordt dat ze hetero zijn ook niet een of andere Bijbelse lijn aangegeven als je naast ze gaat staan.
Voor deze speciale behandeling van homo's bestaat een term: homofobie.

[helma]

Als een 'heterojongere' in zonden valt/leeft ga je ook naast ze staan terwijl je, in bewógenheid en als medezondaar, het gesprek aangaat over zonde en genade.
Hetzelfde geldt voor een 'homojongere'.

[MGG]

De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.

Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?

Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.

Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.

Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).

Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.

Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.

Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.

Het dikgedrukte stukje vind ik kort door de bocht. Je kan prima naast iemand staan en tegelijkertijd aangeven wat de Bijbelse lijn is.

Ik denk dat de vraag van konijntje is waarom je dat bij voorbaat zou moeten aangeven, omdat je daarmee tenminste de suggestie wekt dat een 'refo-homo' dit niet zou weten of er zich niet aan zou houden.

Dan heb ik het verkeerd begrepen. Zolang een alleenstaande met welke geaardheid dan ook niet in openbaren zonde leeft of daar naartoe neigt, dan is het niet onze taak om proactief de Bijbelse lijn te gaan vertellen. Ik bedoelde het in het geval dat iemand de Bijbelse lijn lijkt los te laten.

[Profesto]

Als een 'heterojongere' in zonden valt/leeft ga je ook naast ze staan terwijl je, in bewógenheid en als medezondaar, het gesprek aangaat over zonde en genade.
Hetzelfde geldt voor een 'homojongere'.

Volgens mij ging het niet over in zonde leven, maar over homo zijn.
Zie ook wat MGG zegt.