Ik heb hier 2 bedenkingen bij. Mijn eerste bedenking is of je wel recht doet als je dit een stroming binnen de reformatie noemt. Het is de theologie van de reformatie om geloof en zekerheid samen te voegen, pas in de 17e eeuw is de stroming opgekomen/gegroeid die dit ging scheiden (al dan niet alleen met woorden).TSD schreef: ↑07 dec 2024, 15:09 Natuurlijk kan je het geloof in Christus niet scheiden van de rechtvaardigmaking.
Maar het niet willen scheiden van de rechtvaardigmaking en de verzekering / verzegeling daaromtrent is inderdaad een altijd een stroming geweest binnen de reformatie, maar zeker niet de hoofdstroom, laat staan de enige. En dat is wel wat je nu in feite doet.
Als Christus zich aan je ziel openbaart, dan ben je daarbij, dat is echt heel wat anders dan een heenwijzing naar Hem. Om dan vervolgens te zeggen: het is niets, wanneer dat niet gepaard gaat met een bewuste vrijspraak, dan is het slechts een heenwijzing, ik vind dat een hele gevaarlijke redenering een redenering. Ik denk dat je dan écht heel erg tekort doet aan de veelkleurigheid van het werk van de Heilige Geest.
Mijn tweede bedenking is dat de Heidelbergse Catechismus de verzekering samenvoegt met het geloof, als zij het geloof beschrijft als 'een vast vertrouwen dat mij vergeving van zonden van God geschonken is', terwijl uit de vraagstelling duidelijk blijkt dat dit het ware geloof (volgens de Catechismus) onderscheidt van andere soorten geloof. De Heidelbergse Catechismus is echter een belijdenisgeschrift van onze kerk. Dus zelfs al is dit niet (meer) de hoofdstroom, dan geeft dat nog steeds het recht niet om van de belijdenis af te wijken, onder de noemer: het is de hoofdstroom niet, tenzij dat de belijdenis aangepast wordt.
