Homoseksualiteit

[helma]

Het ging over openheid en bespreekbaar maken. Dan maakt het niet uit welke organisatie er wordt uitgenodigd dacht ik. Zeker niet als bij beide organisaties mensen vanuit eigen ervaring spreken.

[DDD]

Ik vind het oprichten van een eigen clubje niet zo'n goed teken. Daar hebben we pas nog uitvoerig over kunnen lezen.

[Job]

(...) Iemand in dit topic zei iets als: alweer zo'n verhaal. Maar dat is denk ik geredeneerd vanuit het voorrecht om niet op die manier behandeld te zijn geweest. (...)

De verhalen gaan ten diepste vaak over de behoefte aan erkenning, het gezien willen worden, voor vol willen worden aangezien. Meermaals zijn het óók verhalen over de pijn van dat er een Bijbelse grens getrokken wordt. Ik vind het op zichzelf mooi dat je voor deze mensen opkomt en aandacht toont voor hun pijn.

Toch vraag ik me ook wel regelmatig af wat de reden is dat juist specifiek deze groep relatief vaak de aandacht zoekt (maatschappij-breed) voor waarin ze zich tekort gedaan voelen. Dat gaat van ingetogen tot volkomen aan Sodom en Gomorra gelijk. Volgens mij zit de ergernis er vooral in dat daarmee een bepaalde exclusiviteit wordt opgeëist en men zich alsnog tot "anders" maakt. Dit wordt anderzijds ook weer versterkt door de inclusiviteitsdrammers die met hun regenboogzebra's en regenboogvlaggen deze groep volkomen apart zet van alle andere subgroepen in de maatschappij.

Zijn er niet veel meer subgroepen, ook binnen onze gezindte? Waar zijn bijvoorbeeld de onvrijwillig heteroseksuele singles die opduiken in docu na docu of boek na boek uitgeven over wat zij tekortkomen door de regels van de kerk terwijl ze wel hun behoeften en gevoelens hebben? Die er soms een beetje bij hangen omdat veel kerken en de reformatorische wereld over het algemeen sterk ingericht zijn op gezinnen? Denk ook even terug aan de uitdrukking die ds. Heemskerk gebezigd zou hebben over oudere vrijgezelle vrouwen.. Waar zijn kinderloze echtparen die soms wat harder moeten werken om betrokken te blijven worden bij de kerkelijke gemeente, omdat gezinnen nu eenmaal het interessantst zijn? Waar zijn mensen met een visuele beperking, mensen met...

En ga zo maar door. Vanuit dit perspectief bezien begrijp ik de opmerking: alweer zo'n verhaal.

[huisman]

Ik vind het oprichten van een eigen clubje niet zo'n goed teken. Daar hebben we pas nog uitvoerig over kunnen lezen.

Het is geen ‘eigen clubje’ dat weet jij ook. Maar wel een club die zich laat gezeggen door Gods Woord.

[DDD]

Voor kinderloze echtparen is ook een vereniging. Maar voor kinderloze alleenstaanden geloof ik niet. Dat zit al inbegrepen, denk ik.

In ieder geval: ik heb geen idee of wat je zegt, waar is.

[DDD]

Ik vind het oprichten van een eigen clubje niet zo'n goed teken. Daar hebben we pas nog uitvoerig over kunnen lezen.

Het is geen ‘eigen clubje’ dat weet jij ook. Maar wel een club die zich laat gezeggen door Gods Woord.

Waarom is het geen eigen clubje? En wat voegt het toe aan Hart van homo's?

[Job]

Voor kinderloze echtparen is ook een vereniging. Maar voor kinderloze alleenstaanden geloof ik niet. Dat zit al inbegrepen, denk ik.

In ieder geval: ik heb geen idee of wat je zegt, waar is.

Met een vereniging ben je er niet, al is het heel mooi dat erin geinvesteerd wordt. Maar daar heb ik het ook niet over. Ik leg er de vinger bij dat er maatschappij-breed volgens mij onevenredig veel aandacht is voor (en verongelijktheid over een gebrek aan) de rechten van homo's en lesbiennes. En onder die verongelijkten bevinden zich ook vroegere kerkmensen, die met de beschuldigende vinger wijzen naar instituties als scholen en kerken. Hoe verdrietig hun leed ook is, ze zijn echter niet alleen op de wereld. Hun nood wordt naar mijn smaak weleens wat te overheersend, soms zelfs dwingend en regelmatig wat té exclusief over het voetlicht gebracht. Maatschappij breed dus. Dat helpt niet. Maar ik ben mezelf aan het herhalen.

[DDD]

Ik begrijp wel wat je schrijft. Ik heb alleen geen idee of het waar is. Ik herken het niet.

[Profesto]

(...) Iemand in dit topic zei iets als: alweer zo'n verhaal. Maar dat is denk ik geredeneerd vanuit het voorrecht om niet op die manier behandeld te zijn geweest. (...)

De verhalen gaan ten diepste vaak over de behoefte aan erkenning, het gezien willen worden, voor vol willen worden aangezien. Meermaals zijn het óók verhalen over de pijn van dat er een Bijbelse grens getrokken wordt. Ik vind het op zichzelf mooi dat je voor deze mensen opkomt en aandacht toont voor hun pijn.

Toch vraag ik me ook wel regelmatig af wat de reden is dat juist specifiek deze groep relatief vaak de aandacht zoekt (maatschappij-breed) voor waarin ze zich tekort gedaan voelen. Dat gaat van ingetogen tot volkomen aan Sodom en Gomorra gelijk. Volgens mij zit de ergernis er vooral in dat daarmee een bepaalde exclusiviteit wordt opgeëist en men zich alsnog tot "anders" maakt. Dit wordt anderzijds ook weer versterkt door de inclusiviteitsdrammers die met hun regenboogzebra's en regenboogvlaggen deze groep volkomen apart zet van alle andere subgroepen in de maatschappij.

Zijn er niet veel meer subgroepen, ook binnen onze gezindte? Waar zijn bijvoorbeeld de onvrijwillig heteroseksuele singles die opduiken in docu na docu of boek na boek uitgeven over wat zij tekortkomen door de regels van de kerk terwijl ze wel hun behoeften en gevoelens hebben? Die er soms een beetje bij hangen omdat veel kerken en de reformatorische wereld over het algemeen sterk ingericht zijn op gezinnen? Denk ook even terug aan de uitdrukking die ds. Heemskerk gebezigd zou hebben over oudere vrijgezelle vrouwen.. Waar zijn kinderloze echtparen die soms wat harder moeten werken om betrokken te blijven worden bij de kerkelijke gemeente, omdat gezinnen nu eenmaal het interessantst zijn? Waar zijn mensen met een visuele beperking, mensen met...

En ga zo maar door. Vanuit dit perspectief bezien begrijp ik de opmerking: alweer zo'n verhaal.

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

[MGG]

(...) Iemand in dit topic zei iets als: alweer zo'n verhaal. Maar dat is denk ik geredeneerd vanuit het voorrecht om niet op die manier behandeld te zijn geweest. (...)

De verhalen gaan ten diepste vaak over de behoefte aan erkenning, het gezien willen worden, voor vol willen worden aangezien. Meermaals zijn het óók verhalen over de pijn van dat er een Bijbelse grens getrokken wordt. Ik vind het op zichzelf mooi dat je voor deze mensen opkomt en aandacht toont voor hun pijn.

Toch vraag ik me ook wel regelmatig af wat de reden is dat juist specifiek deze groep relatief vaak de aandacht zoekt (maatschappij-breed) voor waarin ze zich tekort gedaan voelen. Dat gaat van ingetogen tot volkomen aan Sodom en Gomorra gelijk. Volgens mij zit de ergernis er vooral in dat daarmee een bepaalde exclusiviteit wordt opgeëist en men zich alsnog tot "anders" maakt. Dit wordt anderzijds ook weer versterkt door de inclusiviteitsdrammers die met hun regenboogzebra's en regenboogvlaggen deze groep volkomen apart zet van alle andere subgroepen in de maatschappij.

Zijn er niet veel meer subgroepen, ook binnen onze gezindte? Waar zijn bijvoorbeeld de onvrijwillig heteroseksuele singles die opduiken in docu na docu of boek na boek uitgeven over wat zij tekortkomen door de regels van de kerk terwijl ze wel hun behoeften en gevoelens hebben? Die er soms een beetje bij hangen omdat veel kerken en de reformatorische wereld over het algemeen sterk ingericht zijn op gezinnen? Denk ook even terug aan de uitdrukking die ds. Heemskerk gebezigd zou hebben over oudere vrijgezelle vrouwen.. Waar zijn kinderloze echtparen die soms wat harder moeten werken om betrokken te blijven worden bij de kerkelijke gemeente, omdat gezinnen nu eenmaal het interessantst zijn? Waar zijn mensen met een visuele beperking, mensen met...

En ga zo maar door. Vanuit dit perspectief bezien begrijp ik de opmerking: alweer zo'n verhaal.

Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.

Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.

Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.

Vanuit de Bijbel*

Als het wedstrijdje zielig, zieliger zieligst wordt, kijk dan vooral naar mensen die op kinderen vallen. Hoevaak wordt een niet praktiserende homo geslagen? Denk jij dat een niet praktiserende pedofiel onveiliger is dan een praktiserende homo? Deze mensen zijn nergens veilig. Weet jij een niet praktiserende pedofiel te noemen?

[Profesto]

Het gaat niet om zielig. Maar ik denk dat je dat wel had begrepen, anders had je niet met deze vergelijkingen gereageerd.

[MGG]

Het gaat niet om zielig. Maar ik denk dat je dat wel had begrepen, anders had je niet met deze vergelijkingen gereageerd.

De vergelijking gaat mank, omdat het minder erg/zielig is. Zo vat ik jouw bericht tenminste op. Wat maakt het anders uit dat de vergelijking wat mank gaat? Jammer dat je mijn serieuze vragen niet beantwoord.

[J.C. Philpot]

Bishop Mar Mari Emmanuel - Understanding Why LGBT Is A Crime Against God
https://www.youtube.com/watch?v=YIES5vZieWU

Zo duidelijk hoor ik het in Nederland helaas niet vaak meer. We beseffen niet hoe ver we al heen zijn.

[helma]

Ik luister op youtube nog wel eens naar Becket Cook en of Rosaria Butterfield.
Allebei door God uit de wereld van LHBTQ gehaald. Beiden overtuigd atheïst en Rosaria was feminist, activiste voor lesbians en professor.
Becket was werkzaam in Hollywood Los Angeles.
Beiden vol overtuiging levend in de homoseksuele praxis.

Radicaal spreken zij nu over de zonde van homoseksualiteit.

https://youtube.com/@becketcook?si=y0B3Zg80r9ldWpJt


https://youtu.be/dQ_49Qx6KLE?si=5iVqfKx48YQJaT86

https://www.becketcook.com/bio
https://rosariabutterfield.com/

[Lilian1975]

Ik luister op youtube nog wel eens naar Becket Cook en of Rosaria Butterfield.
Allebei door God uit de wereld van LHBTQ gehaald. Beiden overtuigd atheïst en Rosaria was feminist, activiste voor lesbians en professor.
Becket was werkzaam in Hollywood Los Angeles.
Beiden vol overtuiging levend in de homoseksuele praxis.

Radicaal spreken zij nu over de zonde van homoseksualiteit.

https://youtube.com/@becketcook?si=y0B3Zg80r9ldWpJt


https://youtu.be/dQ_49Qx6KLE?si=5iVqfKx48YQJaT86

https://www.becketcook.com/bio
https://rosariabutterfield.com/

Ik heb het boek van Rosaria Butterfield ook gelezen. En proef wat verschil met het eerste stukje van de link die Philphot hier plaatst. (Die ik niet helemaal bekeken heb, maar waar ik wat onheimisch gevoel bij kreeg, waarom?)
@Philphot: Wie is deze man?

En is elke zonde niet misdaad tegen God. Wij (alllen inclusief mijzelf)hebben God op het hoogst misdaan.... we zijn (allen inclusief mijzelf) van het heilspoor afgegaan. En juist in die gestalte in gesprek met degene die met bepaalde gevoelens worstelen... niet in de gestalte jullie zijn slechter. Ach, wij zijn wel allen zondaren maar jullie zijn daarbij ook nog eens misdadigers....Dat is iets wat ik bijvoorbeeld niet bij Butterfield proefde maar wel in die link van Philphot. Dan kan je nog steeds alle zonden duidelijk afwijzen. Maar wijs je de zondaar niet af! Omdat wij allen misdadigers zijn! Zonde is misdaad! En dan is de ene niet meer misdadiger. Maar ben jij persoonlijk de grootste misdadiger!