Job schreef:KDD schreef: ↑19 okt 2024, 20:16
Ds. Meeuse heeft een keer geschreven over die aanvallen en strijd dat hij had met 4 diensten per zondag te leiden. Hij kreeg te weten dat hij het mocht doen:
(...)
Toen deed ik wat ik nog niet vaak heb gedaan: Ik vroeg de Heere om een teken. Als het niet mocht, wilde Hij het dan tonen en ik zou het nooit meer doen. Die nacht droomde ik dat er vijf diensten waren. Om twee uur 's middags was er ook nog een dienst in eigen kerkgebouw. Ik zat in de ouderlingenbank, want vijf keer preken was toch te veel. En ik kreeg het benauwd! De Heere had me met Jesaja 62:6 geroepen om te preken en mocht ik dan nu zwijgen? De volgende ochtend werd ik vijf minuten voor de wekker zou gaan gewekt door twee van onze kinderen, drie en vijf jaar. Zo ben ik voor die tijd en na die tijd nooit gewekt. Hand in kwamen ze de slaapkamer binnen en gingen naast me staan zingen: Psalm 25:2 en Psalm 81:12. Het mocht kennelijk. Mijn bloeddruk was die avond beter dan anders.
(...)
Hier heb ik nog eens over na zitten denken. Vind het een moeilijke. Misschien zouden we wel een apart draadje kunnen vol schrijven over het bidden om een teken en hoe dat dat dan wel/niet vervuld wordt. Ik zou het los willen proberen te knippen van de persoon ds. Meeuse en ook even van het twee, drie of vijf keer preken op een zondag. Maar nu het hier wordt ingebracht als "bewijs" wil ik het niet onbesproken laten. Een paar kanttekeningen.
* Er wordt om een teken gevraagd wat iets bevestigt dat de vrager zelf heel graag wil.
* Het teken wordt vooraf niet gespecificeerd.
Ik vind dit voorbeeld erg ingewikkeld en het helpt me (bepaald) niet in deze discussie. Integendeel zelfs. Als ik kijk naar Gideon: daar ging het vragen om en krijgen van een teken wel even anders. Daar ging het om een zaak die Gideon eigenlijk helemaal niet zag zitten. Vervolgens vraagt Gideon om een specifiek teken wat eigenlijk onmogelijk is en bij de vervulling daarom niet anders geinterpreteerd kan worden dan als teken.
Ik zou (als ik mee mag doen met het gesprek
) niet het stukje van Meeuse in twijfel willen trekken. Dit zijn persoonlijke zaken (die hij beter, wat mij betreft, persoonlijk had moeten houden).Wel ben ik met je eens dat bij het vragen van een teken de nodige kanttekeningen geplaatst kunnen worden.
Het tweede wat ik lastig vind is (en dat gebeurt hier ook volop): dergelijke tekens worden als aanduiding aangevoerd (zelfs nog wel met een vleugje geestelijkheid) dat zoveel als mogelijk preken heel goed is, ja zelfs bijna vanzelfsprekend. ‘Want dat is immers het werk van een predikant?’. En ik denk dat dat niet zo is. Je kunt als predikant ook preken in pastorale bezoeken, in het leiden van bijbel- of gebedskringen, in onderwijs voor de jeugd, bij een preekbespreking, in ontmoeting met de gemeente. Daar is in andere landen ruime ervaring mee.
Die vele diensten ‘draaien’ is, ik blijf erbij, symptoombestrijding, om het tekort wat te verlichten. En ik begrijp dat heel goed en gun vacante gemeenten hun gastpredikant. De praktijk is dat veel predikanten fors veel kilometers maken op zondag (want ja, de nabijgelegen gemeente heeft een andere ligging), zelden op zondag in hun gezin zijn en tijd voor gemeenteontmoeting (preekbespreking, gezamenlijk maaltijd, Bijbelkring of een keer bij de zondagsschool aanschuiven) er niet is.
Daarom: laten we deze zaken ook durven benoemen.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.
