Pleiten op je doop

[Posthoorn]

Zeer verheugend, om dit te lezen van een GG predikant.
En ook nog eens uit onverwachte hoek. Mooi!

[Vrouwke]

Ds. M. Boersma:
De doop lijft in het genadeverbond in, maar alleen door wedergeboorte wordt de vervulling van de belofte ontvangen.

Geheel mee eens!

Het vetgedrukte is toch echt andersom. Omdat de dopeling is ingelijfd in het verbond der genade ontvangt hij/zij het teken van de doop. De rest kan ik mee instemmen.

Maar met jouw omschrijving vallen geadopteerden, pleegkinderen of onkerkelijken die tot geloof komen (in eerste instantie) buiten het genadeverbond. Bij de omschrijving van ds. Boersma is dat niet zo.

We belijden toch de 3FvE? De kinderdoop brengt niet in het verbond. De kinderdoop is een teken en zegel van het verbond . Kan mij ook niet voorstellen dat ds Boersma het zo gezegd heeft als Refojongere opschreef.

P.S. Lees net het artikel in het RD. Verderop zegt ds Boersma het wel correct. Dat baptisten ontkennen dat kinderen binnen het verbond geboren worden.

Zie link https://www.rd.nl/artikel/1078438


Die verbondspositie is in de gereformeerde theologie de grond voor de kinderdoop.

Trouwens verrassend dat een GG predikant zo ruim over het verbond der genade spreekt. Ben er blij mee!

Is waarschijnlijk reactie op dit van gisteren..?

[Marco]

Zo verrassend is dat niet: wie de belijdenisgeschriften leest kan toch geen andere conclusie trekken??

[Arja]

Zo verrassend is dat niet: wie de belijdenisgeschriften leest kan toch geen andere conclusie trekken??

Ik vind het vooral verrassend dat ik zoveel over en uit belijdenisgeschrften en boeken van oudvaders aangehaald zie worden, om te bewijzen dat je mag pleiten op de doop, of om de betekenis van de doop uit te leggen.

Wie komt er eigenlijk met Gods Woord zelf? Dat is pas een uitdaging. Beide discussies (ook of een kindje bekeerd is, en daarom gedoopt moet wezen) gaan grotendeels uit van oudvaders, belijdenisgeschriften. Heel mooi en goed, maar het Woord van de Heere sneeuwt onder als iemand dingen wil bewijzen of bekritiseren met bewijsteksten vanuit een belijdenisgeschrift.

Zou je het zonder ook kunnen, met je Bijbeltje naast je computer?

[Adagio]

Calvijn blijft altijd even fris. In boek 3, Hoofdstuk 21 schrijft hij:

Hoewel reeds voldoende duidelijk is, dat God door zijn verborgen raad vrij verkiest, wie Hij wil, met verwerping van anderen, is toch zijn genadige verkiezing slechts voor de helft uiteengezet, totdat men komt tot de afzonderlijke personen, aan wie God niet alleen de zaligheid aanbiedt, maar ook zo toewijst, dat de zekerheid van de uitwerking niet onzeker of twijfelachtig is. Dezen worden gerekend in dat enige zaad, waarvan Paulus spreekt (Rom. 9:8), (Gal. 3:16), (Gal. 3:19,20). Want ofschoon de aanneming tot kinderen in de hand van Abraham geplaatst was, is het toch, omdat vele van zijn nakomelingen als verrotte ledematen afgesneden zijn, opdat de verkiezing doeltreffend en waarlijk bestendig zij, nodig op te klimmen tot het Hoofd, in wie de hemelse Vader zijn uitverkorenen met elkander verenigd en door een onlosmakelijke band met zich verbonden heeft. Zo heeft wel in de aanneming van Abrahams geslacht de milddadige gunst geschitterd, die Hij anderen ontzegd heeft; maar in Christus' leden blinkt de kracht van zijn genade veel voortreffelijker, omdat ze, in hun Hoofd ingelijfd, nooit van de zaligheid afvallen.

Verstandig beredeneert dus Paulus uit de plaats van Maleachi, die ik zoëven aanhaalde, dat wanneer God door het tussenstellen van het verbond der eeuwigen levens, een bepaald volk tot zich nodigt, in een deel daarvan nog een bijzondere wijze van verkiezing plaats heeft, zodat Hij niet alleen door een genade zonder onderscheid krachtdadig verkiest.
Wat daar gezegd wordt: "Jakob heb ik liefgehad", heeft betrekking op het ganse nakroost van de aartsvader, hetwelk de profeet daar stelt tegenover de nakomelingen van Ezau. Maar toch verhindert dat niet, dat in de persoon van één mens ons een bewijs der verkiezing is voorgesteld, die niet kan verdwijnen zonder haar einddoel te bereiken. Niet zonder reden merkt Paulus op (Rom. 11:5), dat dezen een overblijfsel genoemd worden; want de ervaring toont, dat uit een grote menigte de meesten vergaan en verdwijnen, zodat meermalen slechts een gering deel overblijft.
En dat de algemene verkiezing van een volk niet altijd vast en bekrachtigd is, daarvan ligt de reden voor de hand, namelijk deze, dat God niet terstond hem, met wie Hij zijn verbond sluit, begiftigd met de Geest der wedergeboorte, door wiens kracht zij ten einde toe in het verbond zouden kunnen volharden; maar de uitwendige verandering zonder de innerlijke werking der genade, die krachtig zou zijn om hen bij het verbond te houden, is iets dat in het midden ligt tussen de verwerping van het menselijk geslacht en de verkiezing van een gering getal vromen.
Het gehele volk Israël werd het erfdeel Gods genoemd, hoewel toch velen daarvan buitenstaanders waren; maar omdat God niet voor niets was overeengekomen, dat Hij de Vader en Verlosser van het volk zou zijn, zag Hij meer op zijn genadige gunst dan op de trouweloze afval van velen, door wie ook zijn waarheid niet vernietigd was. Want daar Hij zich een overblijfsel bewaard heeft, bleek, dat zijn roeping zonder berouw is. Want dat Hij zich liever uit de kinderen van Abraham allengs een kerk heeft verzameld dan uit de onheilige volken, daarin heeft Hij rekening gehouden met zijn verbond, hetwelk Hij, daar het door de menigte zelf geschonden was, tot weinigen beperkt heeft, opdat het niet geheel zou ondergaan.

Kortom, die algemene aanneming van Abrahams zaad was als een zichtbaar beeld van de grotere weldaad, welke God sommigen uit velen heeft waardig gekeurd. Dit is de reden, waarom Paulus zo naarstig onderscheidt tussen de kinderen Abrahams naar het vlees en de geestelijke kinderen, die naar het voorbeeld van Izak geroepen zijn; niet omdat eenvoudigweg een kind van Abraham te zijn een ijdele en onvruchtbare zaak was (wat niet gezegd zou kunnen worden, zonder dat men het verbond smaadde), maar omdat de onveranderlijke raad Gods, waardoor Hij zich gepredestineerd heeft hen, die Hij wilde, op zichzelf eerst voor deze nakomelingen alleen krachtig was tot zaligheid. Maar ik vermaan de lezers, dat zij geen vooroordeel opvatten in de ene of de andere richting, alvorens uit de plaatsen der Schrift, die ik bij zal brengen, duidelijk is, welke opvatting men hebben moet. Wij zeggen dus, wat de Schrift duidelijk aantoont, dat God door een eeuwige en onveranderlijke raad eenmaal vastgesteld heeft, welke mensen Hij eenmaal tot zaligheid wilde aannemen, en welke aan de andere kant aan het verderf prijsgeven. Wij beweren, dat deze raad, wat betreft de uitverkorenen, gegrond is in zijn onverdiende barmhartigheid, zonder enig aanzien der menselijke waardigheid; en dat voor hen, die Hij aan de verdoemenis overgeeft, door zijn wel rechtvaardig en onberispelijk, maar toch onbegrijpelijk oordeel de toegang tot het leven gesloten wordt. Verder stellen wij vast, dat bij de uitverkorenen de roeping een getuigenis is van hun verkiezing. Dat verder de rechtvaardigmaking een tweede teken is, waardoor zij hun geopenbaard wordt, totdat men komt tot de heerlijkheid, waarin haar vervulling gelegen is. En evenals de Heere zijn uitverkorenen tekent door de roeping en de rechtvaardigmaking, zo maakt Hij ook aan de verworpenen, door hen uit te sluiten van de kennis zijns naams of van de heiligmaking zijns Geestes, als door tekenen bekend, welk oordeel hun te wachten staat.

[Herman]

Calvijn blijft altijd even fris. In boek 3, Hoofdstuk 21 schrijft hij:

Boek 3 hoofdstuk 21 gaat niet over de (kinder)doop.

[Adagio]

Zo verrassend is dat niet: wie de belijdenisgeschriften leest kan toch geen andere conclusie trekken??

Ik vind het vooral verrassend dat ik zoveel over en uit belijdenisgeschrften en boeken van oudvaders aangehaald zie worden, om te bewijzen dat je mag pleiten op de doop, of om de betekenis van de doop uit te leggen.

Wie komt er eigenlijk met Gods Woord zelf? Dat is pas een uitdaging. Beide discussies (ook of een kindje bekeerd is, en daarom gedoopt moet wezen) gaan grotendeels uit van oudvaders, belijdenisgeschriften. Heel mooi en goed, maar het Woord van de Heere sneeuwt onder als iemand dingen wil bewijzen of bekritiseren met bewijsteksten vanuit een belijdenisgeschrift.

Zou je het zonder ook kunnen, met je Bijbeltje naast je computer?

De doop is een bevel, zoals ook de besnijdenis was.
"De verborgen dingen zijn voor den HEERE onzen God, maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden dezer wet."
"En wat mannelijk is, de voorhuid hebbende, wiens voorhuids vlees niet zal besneden worden, dezelve ziel zal uit haar volken uitgeroeid worden: hij heeft Mijn verbond gebroken." (Deut. 10)
"Besnijdt dan de voorhuid uws harten, en verhardt uw nek niet meer. Want de HEERE uw God, Die is een God der goden en Heere der heren; die grote, die machtige en die vreselijke God, Die geen aangezicht aanneemt, noch geschenk ontvangt." (Deut 10)
"Maar die is een Jood, die het in het verborgene is; en de besnijdenis des harten, in den geest, niet in de letter, is de besnijdenis; wiens lof niet is uit de mensen, maar uit God." (Rom. 2)

[Mistig]

Zeer verheugend, om dit te lezen van een GG predikant.
En ook nog eens uit onverwachte hoek. Mooi!

Is er iets wat je onduidelijk vindt?

Met onverwacht bedoelde ik dat het geen uitgesproken flank-predikant is.
En toch dit verrassende bericht.

[Posthoorn]

viewtopic.php?t=10495

[Ad Anker]

viewtopic.php?t=10495

Berichten verplaatst. Hier weer on topic.

[MNB]

Juist het zo op schema stellen van het geloof is problematisch. Men gaat dan in zichzelf wroeten om te zien of men wel de juiste kenmerken van de 'checklist' heeft, en op welke van deze standen men zich nu bevindt.

U spreekt wat snel, ik heb het over geen enkele stand gehad. Ik heb slechts een beknopte samenvatting gegeven van de leer van het Evangelie zoals het ons vanuit Gods Woord wordt overgeleverd, namelijk dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken waarvan ik de voornaamste ben. Daarin zitten alle zaken die ik zojuist heb genoemd.
Dat u hier een aversie tegen hebt en dit wegzet als een ‘schema’ zij dan zo zolang het maar de orde is die Gods Woord ons aandraagt.

Geloof kan ook heel eenvoudig beginnen met het erkennen dat we Iemand anders nodig hebben, omdat we het zelf niet redden kunnen.

Van de oppervlakkige en algemene verwoording van het geloof die u geeft is er in Gods hele Woord geen spoor te vinden.

Hoe gevaarlijk zijn zulke stappenplannen! Vind je het gek dat er zoveel onzekerheid heerst onder ons?

U noemt het een stappenplan, maar dat is maar om het verachtelijk en belachelijk te maken. Het is in het geheel geen stappenplan. Ik zeg alleen dat deze zaken gekend worden en ook ordelijk gekend worden. Dat er geen waar besef van zonde kan zijn, zonder te weten tegen Wie we gezondigd hebben en waarin we gezondigd hebben. Dat er geen noodzaak van een Borg gevoeld wordt zonder besef dat we reddeloos verloren zijn zonder deze Borg. Dat er geen deel aan die Borg is, zonder met een waar geloof tot Hem te vluchten. Dat er geen verzekering van ons aandeel aan Christus is zonder Hem met een waar geloof tot zaligheid te hebben omhelsd als de vaste grond waarop God de zondaar vrijspreekt van schuld en straf en recht geeft op het eeuwige leven.

[MNB]

@huisman: zo verrassend is dat niet. Wat hij zegt, zal toch een meerderheid van de predikanten be-amen. Maar er zijn er ook die een wat magerder visie hebben, inderdaad.

Er zijn er zeker meer. Of het een meerderheid is betwijfel ik maar hoop het wel. De eerste leerstelling uit 1931 heeft veel van wat bv de oudvaders beleden in een kwaad daglicht gezet. Zij zagen de kinderen voluit als verbondskinderen. Daar werd na 1931 de uitverkiezing overheen gelegd en toen werd het inderdaad mager.
De beloften waren opeens alleen voor de uitverkoren kinderen. Daarom kwam er moeite met o.a. het doopformulier. Er zijn zelfs gemeenten geweest die het dankgebed uit dit formulier weglieten.

Maar ik ben dankbaar voor de wending die ik opmerk.

Ik weet niet of je er zo dankbaar voor zijn moet. Er zijn er weinigen die na verloop van tijd nog evenwichtig over zonde en genade spreken (wat ik gelukkig in jouw spreken wel zie en ook waardeer!) wanneer ze eenmaal spreken over een ‘in het genadeverbond zijn’ van alle gedoopten.

Dat is echter mijn bezwaar niet tegen deze stellingname. Er is eerder uitgebreid met elkaar gesproken over dit onderwerp in onder meer het topic viewtopic.php?t=15537&start=180 en eerder ook in dit topic waarin ik geprobeerd heb zowel op grond van de Bijbel als de oudvaders aan te geven dat dit zo in het geheel niet is geleerd. Helaas stopt het gesprek dan weer na verloop van tijd zonder dat daar conclusies aan worden verbonden om elders weer verder te gaan met grote niet onderbouwde claims van wat de oudvaders leerden. En zeker, ik ben er een groot voorstander van om zowel Gods Woord als de oudvaders in hun geheel te lezen, want elke ketter heeft zijn letter, zelfs in Gods Woord kan iedereen wel een citaat vinden dat hij gebruiken kan, daarom moeten we de zaken altijd in verband blijven lezen en bij voorkeur ook de oudvaders niet enkel als naslagwerk gebruiken (want dan wordt het citaten zoeken) maar in hun geheel lezen van voor tot achter, zodat we het geheel van het door hen voorgestane gedachtegoed begrijpen. Dan zien we ook de samenhang en evenwichtigheid die tegenwoordig zo sterk gemist wordt. Als ik dat echter doe, kan ik niet anders dan het volgende concluderen, maar het wordt een herhaling van de eerder gevoerde discussie:

• Van nature liggen we allen onder de eis van het werkverbond, die geen mens meer kan onderhouden. Ik geloof dat hier de meesten nog wel overeenstemmen

• Er is maar één genadeverbond, geen uitwendig en inwendig verbond. Daar vinden we geen grond voor in de schrift en dit is ook altijd bestreden door de (Nadere) Reformatoren. Dat bestrijd bijvoorbeeld Brakel stellig in zijn ‘Redelijke Godsdienst’. Hier lopen de wegen al uiteen vrees ik.

• We zijn of in het genadeverbond, of we staan er buiten en liggen daarmee nog onder de eis van het werkverbond. Zonder een waar geloof leven we nog onder de eis van het werkverbond en staan daarmee buiten het genadeverbond. Ook hier lopen de meningen breed uiteen. Wat dit aan gevolgen heeft voor de noodzaak van Christus Borgwerk is werkelijk niet te overzien.

• Als we in het genadeverbond zijn, bezitten we ook alle goederen van het genadeverbond. Dit wordt ook ontkend door de meesten die spreken van een ‘ruime verkondiging van het genadeverbond’. Het is echter een arm, uitgekleed verbond dat wordt voorgesteld.

• Alleen het ware geloof lijft de zondaar in, in het genadeverbond. Dat doet niet de Heilige Doop, en ook doet dat niet onze geboorte uit gelovige ouders. Vrijwel niemand lijkt dit meer zo voor te staan terwijl dit uiterst helder is uit Gods Woord en uit de oudvaders.

Lees voor dit laatste punt bijvoorbeeld Efeze 2 vanaf vers 11 waarin Paulus aangeeft dat de gelovigen zonder hoop waren en vreemdelingen van de verbonden der beloften. Dat hier het genadeverbond wordt bedoelt is onweerspreekbaar. Daarna geeft hij aan hoe de heidenen nu in dat verbond waren opgenomen. Niet door hun geboorte uit gelovige ouders, niet door de Heilige Doop, maar door het geloof in Christus zoals dat verwoord wordt in vers 18 (met kanttekening) van hetzelfde hoofdstuk.

Verder stemmen daar ook alle door mij gelezen (Nadere) Reformatoren (onder meer Ursinus, Brakel, van Mastricht) in overeen waarnaar verwezen is in eerder genoemd topic. Ik heb ook in dat en in dit topic niets gezien wat het tegenovergestelde bevestigd.

Door de afwijkende visie op het genadeverbond ontstaan er allerlei tegenstrijdigheden, namelijk deze:

• Men kan in het genadeverbond zijn, zonder genade te hebben ontvangen, of..

• Men kan genade hebben ontvangen, zonder geloof te hebben ontvangen

• In het genadeverbond zijn doet ons geen deel hebben aan de goederen van het genadeverbond, daarvoor is nog iets anders nodig.

Daarnaast wordt veel van de troost uit de beloften voor Gods Volk weggenomen, omdat de vervulling afhankelijk wordt gemaakt van het geloof, terwijl de beloften die God aan Zijn volk doet juist haar grond vinden in het feit dat zij door het geloof in Christus begrepen liggen aan Wie de beloften ten diepste Zijn gedaan, Die de beloofde zaken op grond van Zijn borgwerk vrij uitdeelt aan Zijn kinderen en in Wie de beloften ‘ja’ en ‘amen’ zijn en daarom ontwijfelbaar zeker vervuld worden. In plaats daarvan stelt men algemene beloften aan alle kinderen uit gelovige ouders (of alleen de gedoopte kinderen van gelovige ouders) onder een voorwaarde die door de mens moet worden vervuld door te geloven dat die beloften voor hem/haar zijn. Waar dit toe leidt heb ik eerder in dit topic proberen toe te lichten, namelijk dat een mens zichzelf moet verzekeren van zijn eigen zaligheid, door de beloften op zichzelf toe te passen, zonder door genade te hebben leren vluchten tot Christus als enige toevlucht en grond van behoudenis. Dat dit geheel in strijd is met wat Gods Woord, de Drie Formulieren en de (Nadere) Reformatoren hebben geleerd is overduidelijk.

Het is echter een herhaling van wat ik al eerder heb gezegd.

[CvD]

@huisman: zo verrassend is dat niet. Wat hij zegt, zal toch een meerderheid van de predikanten be-amen. Maar er zijn er ook die een wat magerder visie hebben, inderdaad.

Er zijn er zeker meer. Of het een meerderheid is betwijfel ik maar hoop het wel. De eerste leerstelling uit 1931 heeft veel van wat bv de oudvaders beleden in een kwaad daglicht gezet. Zij zagen de kinderen voluit als verbondskinderen. Daar werd na 1931 de uitverkiezing overheen gelegd en toen werd het inderdaad mager.
De beloften waren opeens alleen voor de uitverkoren kinderen. Daarom kwam er moeite met o.a. het doopformulier. Er zijn zelfs gemeenten geweest die het dankgebed uit dit formulier weglieten.

Maar ik ben dankbaar voor de wending die ik opmerk.

Ik weet niet of je er zo dankbaar voor zijn moet. Er zijn er weinigen die na verloop van tijd nog evenwichtig over zonde en genade spreken (wat ik gelukkig in jouw spreken wel zie en ook waardeer!) wanneer ze eenmaal spreken over een ‘in het genadeverbond zijn’ van alle gedoopten.

Dat is echter mijn bezwaar niet tegen deze stellingname. Er is eerder uitgebreid met elkaar gesproken over dit onderwerp in onder meer het topic viewtopic.php?t=15537&start=180 en eerder ook in dit topic waarin ik geprobeerd heb zowel op grond van de Bijbel als de oudvaders aan te geven dat dit zo in het geheel niet is geleerd. Helaas stopt het gesprek dan weer na verloop van tijd zonder dat daar conclusies aan worden verbonden om elders weer verder te gaan met grote niet onderbouwde claims van wat de oudvaders leerden. En zeker, ik ben er een groot voorstander van om zowel Gods Woord als de oudvaders in hun geheel te lezen, want elke ketter heeft zijn letter, zelfs in Gods Woord kan iedereen wel een citaat vinden dat hij gebruiken kan, daarom moeten we de zaken altijd in verband blijven lezen en bij voorkeur ook de oudvaders niet enkel als naslagwerk gebruiken (want dan wordt het citaten zoeken) maar in hun geheel lezen van voor tot achter, zodat we het geheel van het door hen voorgestane gedachtegoed begrijpen. Dan zien we ook de samenhang en evenwichtigheid die tegenwoordig zo sterk gemist wordt. Als ik dat echter doe, kan ik niet anders dan het volgende concluderen, maar het wordt een herhaling van de eerder gevoerde discussie:

• Van nature liggen we allen onder de eis van het werkverbond, die geen mens meer kan onderhouden. Ik geloof dat hier de meesten nog wel overeenstemmen

• Er is maar één genadeverbond, geen uitwendig en inwendig verbond. Daar vinden we geen grond voor in de schrift en dit is ook altijd bestreden door de (Nadere) Reformatoren. Dat bestrijd bijvoorbeeld Brakel stellig in zijn ‘Redelijke Godsdienst’. Hier lopen de wegen al uiteen vrees ik.

• We zijn of in het genadeverbond, of we staan er buiten en liggen daarmee nog onder de eis van het werkverbond. Zonder een waar geloof leven we nog onder de eis van het werkverbond en staan daarmee buiten het genadeverbond. Ook hier lopen de meningen breed uiteen. Wat dit aan gevolgen heeft voor de noodzaak van Christus Borgwerk is werkelijk niet te overzien.

• Als we in het genadeverbond zijn, bezitten we ook alle goederen van het genadeverbond. Dit wordt ook ontkend door de meesten die spreken van een ‘ruime verkondiging van het genadeverbond’. Het is echter een arm, uitgekleed verbond dat wordt voorgesteld.

• Alleen het ware geloof lijft de zondaar in, in het genadeverbond. Dat doet niet de Heilige Doop, en ook doet dat niet onze geboorte uit gelovige ouders. Vrijwel niemand lijkt dit meer zo voor te staan terwijl dit uiterst helder is uit Gods Woord en uit de oudvaders.

Lees voor dit laatste punt bijvoorbeeld Efeze 2 vanaf vers 11 waarin Paulus aangeeft dat de gelovigen zonder hoop waren en vreemdelingen van de verbonden der beloften. Dat hier het genadeverbond wordt bedoelt is onweerspreekbaar. Daarna geeft hij aan hoe de heidenen nu in dat verbond waren opgenomen. Niet door hun geboorte uit gelovige ouders, niet door de Heilige Doop, maar door het geloof in Christus zoals dat verwoord wordt in vers 18 (met kanttekening) van hetzelfde hoofdstuk.

Verder stemmen daar ook alle door mij gelezen (Nadere) Reformatoren (onder meer Ursinus, Brakel, van Mastricht) in overeen waarnaar verwezen is in eerder genoemd topic. Ik heb ook in dat en in dit topic niets gezien wat het tegenovergestelde bevestigd.

Door de afwijkende visie op het genadeverbond ontstaan er allerlei tegenstrijdigheden, namelijk deze:

• Men kan in het genadeverbond zijn, zonder genade te hebben ontvangen, of..

• Men kan genade hebben ontvangen, zonder geloof te hebben ontvangen

• In het genadeverbond zijn doet ons geen deel hebben aan de goederen van het genadeverbond, daarvoor is nog iets anders nodig.

Daarnaast wordt veel van de troost uit de beloften voor Gods Volk weggenomen, omdat de vervulling afhankelijk wordt gemaakt van het geloof, terwijl de beloften die God aan Zijn volk doet juist haar grond vinden in het feit dat zij door het geloof in Christus begrepen liggen aan Wie de beloften ten diepste Zijn gedaan, Die de beloofde zaken op grond van Zijn borgwerk vrij uitdeelt aan Zijn kinderen en in Wie de beloften ‘ja’ en ‘amen’ zijn en daarom ontwijfelbaar zeker vervuld worden. In plaats daarvan stelt men algemene beloften aan alle kinderen uit gelovige ouders (of alleen de gedoopte kinderen van gelovige ouders) onder een voorwaarde die door de mens moet worden vervuld door te geloven dat die beloften voor hem/haar zijn. Waar dit toe leidt heb ik eerder in dit topic proberen toe te lichten, namelijk dat een mens zichzelf moet verzekeren van zijn eigen zaligheid, door de beloften op zichzelf toe te passen, zonder door genade te hebben leren vluchten tot Christus als enige toevlucht en grond van behoudenis. Dat dit geheel in strijd is met wat Gods Woord, de Drie Formulieren en de (Nadere) Reformatoren hebben geleerd is overduidelijk.

Het is echter een herhaling van wat ik al eerder heb gezegd.

Duidelijk en keurig uiteengezet.

[Vrouwke]

Dat van Efeze 2 gaat over heidenen die tot geloof gekomen waren. Dat is niet 1 op 1 over te zetten op iedere situatie. Is volgens mij toch echt anders als kinderen van gelovige ouders bijvoorbeeld.

[Forummer]

@huisman: zo verrassend is dat niet. Wat hij zegt, zal toch een meerderheid van de predikanten be-amen. Maar er zijn er ook die een wat magerder visie hebben, inderdaad.

Er zijn er zeker meer. Of het een meerderheid is betwijfel ik maar hoop het wel. De eerste leerstelling uit 1931 heeft veel van wat bv de oudvaders beleden in een kwaad daglicht gezet. Zij zagen de kinderen voluit als verbondskinderen. Daar werd na 1931 de uitverkiezing overheen gelegd en toen werd het inderdaad mager.
De beloften waren opeens alleen voor de uitverkoren kinderen. Daarom kwam er moeite met o.a. het doopformulier. Er zijn zelfs gemeenten geweest die het dankgebed uit dit formulier weglieten.

Maar ik ben dankbaar voor de wending die ik opmerk.

Ik weet niet of je er zo dankbaar voor zijn moet. Er zijn er weinigen die na verloop van tijd nog evenwichtig over zonde en genade spreken (wat ik gelukkig in jouw spreken wel zie en ook waardeer!) wanneer ze eenmaal spreken over een ‘in het genadeverbond zijn’ van alle gedoopten.

Dat is echter mijn bezwaar niet tegen deze stellingname. Er is eerder uitgebreid met elkaar gesproken over dit onderwerp in onder meer het topic viewtopic.php?t=15537&start=180 en eerder ook in dit topic waarin ik geprobeerd heb zowel op grond van de Bijbel als de oudvaders aan te geven dat dit zo in het geheel niet is geleerd. Helaas stopt het gesprek dan weer na verloop van tijd zonder dat daar conclusies aan worden verbonden om elders weer verder te gaan met grote niet onderbouwde claims van wat de oudvaders leerden. En zeker, ik ben er een groot voorstander van om zowel Gods Woord als de oudvaders in hun geheel te lezen, want elke ketter heeft zijn letter, zelfs in Gods Woord kan iedereen wel een citaat vinden dat hij gebruiken kan, daarom moeten we de zaken altijd in verband blijven lezen en bij voorkeur ook de oudvaders niet enkel als naslagwerk gebruiken (want dan wordt het citaten zoeken) maar in hun geheel lezen van voor tot achter, zodat we het geheel van het door hen voorgestane gedachtegoed begrijpen. Dan zien we ook de samenhang en evenwichtigheid die tegenwoordig zo sterk gemist wordt. Als ik dat echter doe, kan ik niet anders dan het volgende concluderen, maar het wordt een herhaling van de eerder gevoerde discussie:

• Van nature liggen we allen onder de eis van het werkverbond, die geen mens meer kan onderhouden. Ik geloof dat hier de meesten nog wel overeenstemmen

• Er is maar één genadeverbond, geen uitwendig en inwendig verbond. Daar vinden we geen grond voor in de schrift en dit is ook altijd bestreden door de (Nadere) Reformatoren. Dat bestrijd bijvoorbeeld Brakel stellig in zijn ‘Redelijke Godsdienst’. Hier lopen de wegen al uiteen vrees ik.

• We zijn of in het genadeverbond, of we staan er buiten en liggen daarmee nog onder de eis van het werkverbond. Zonder een waar geloof leven we nog onder de eis van het werkverbond en staan daarmee buiten het genadeverbond. Ook hier lopen de meningen breed uiteen. Wat dit aan gevolgen heeft voor de noodzaak van Christus Borgwerk is werkelijk niet te overzien.

• Als we in het genadeverbond zijn, bezitten we ook alle goederen van het genadeverbond. Dit wordt ook ontkend door de meesten die spreken van een ‘ruime verkondiging van het genadeverbond’. Het is echter een arm, uitgekleed verbond dat wordt voorgesteld.

• Alleen het ware geloof lijft de zondaar in, in het genadeverbond. Dat doet niet de Heilige Doop, en ook doet dat niet onze geboorte uit gelovige ouders. Vrijwel niemand lijkt dit meer zo voor te staan terwijl dit uiterst helder is uit Gods Woord en uit de oudvaders.

Lees voor dit laatste punt bijvoorbeeld Efeze 2 vanaf vers 11 waarin Paulus aangeeft dat de gelovigen zonder hoop waren en vreemdelingen van de verbonden der beloften. Dat hier het genadeverbond wordt bedoelt is onweerspreekbaar. Daarna geeft hij aan hoe de heidenen nu in dat verbond waren opgenomen. Niet door hun geboorte uit gelovige ouders, niet door de Heilige Doop, maar door het geloof in Christus zoals dat verwoord wordt in vers 18 (met kanttekening) van hetzelfde hoofdstuk.

Verder stemmen daar ook alle door mij gelezen (Nadere) Reformatoren (onder meer Ursinus, Brakel, van Mastricht) in overeen waarnaar verwezen is in eerder genoemd topic. Ik heb ook in dat en in dit topic niets gezien wat het tegenovergestelde bevestigd.

Door de afwijkende visie op het genadeverbond ontstaan er allerlei tegenstrijdigheden, namelijk deze:

• Men kan in het genadeverbond zijn, zonder genade te hebben ontvangen, of..

• Men kan genade hebben ontvangen, zonder geloof te hebben ontvangen

• In het genadeverbond zijn doet ons geen deel hebben aan de goederen van het genadeverbond, daarvoor is nog iets anders nodig.

Daarnaast wordt veel van de troost uit de beloften voor Gods Volk weggenomen, omdat de vervulling afhankelijk wordt gemaakt van het geloof, terwijl de beloften die God aan Zijn volk doet juist haar grond vinden in het feit dat zij door het geloof in Christus begrepen liggen aan Wie de beloften ten diepste Zijn gedaan, Die de beloofde zaken op grond van Zijn borgwerk vrij uitdeelt aan Zijn kinderen en in Wie de beloften ‘ja’ en ‘amen’ zijn en daarom ontwijfelbaar zeker vervuld worden. In plaats daarvan stelt men algemene beloften aan alle kinderen uit gelovige ouders (of alleen de gedoopte kinderen van gelovige ouders) onder een voorwaarde die door de mens moet worden vervuld door te geloven dat die beloften voor hem/haar zijn. Waar dit toe leidt heb ik eerder in dit topic proberen toe te lichten, namelijk dat een mens zichzelf moet verzekeren van zijn eigen zaligheid, door de beloften op zichzelf toe te passen, zonder door genade te hebben leren vluchten tot Christus als enige toevlucht en grond van behoudenis. Dat dit geheel in strijd is met wat Gods Woord, de Drie Formulieren en de (Nadere) Reformatoren hebben geleerd is overduidelijk.

Het is echter een herhaling van wat ik al eerder heb gezegd.

Duidelijk uiteengezet. Je probeert evenwichtig te zijn, dat waardeer ik.
En toch, het wordt zo theoretisch allemaal als het volgordelijk beleefd moet worden. Je kunt dan wel zeggen dat het geen schema is enz, maar het heeft er wel alle schijn van, juist door zo'n opmerking.
Het wonder en de bevinding is eruit. Men gaat zoeken naar ervaringen in zichzelf, terwijl er juist niets van ons bij kan en mag. Enkel genade!

Jouw schuingedrukte opmerkingen zie ik voorkomen aan de hypercalvinistische kant, goed dat je daar ook oog voor hebt. Veel wat je zegt kan ik het overigens gewoon mee eens zijn, maar lijstjes die op volgorde beleefd moeten worden doen meestal geen goed, maar geven bij velen onnodige onzekerheid. Dus ja, daar ben ik allergisch voor. Dat wil ik best toegeven. Ik zie daarvan namelijk de verwoestende gevolgen om mij heen.