Hoe leren jullie je kinderen Bijbellezen?

[Zita]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

Dat 'omstebeurt een vers lezen' doe ik als docent nooit. Ik lees zelf. Ik wil de regie hebben, al is een dagopening vaak ook wel interactief, doordat ik vragen stel aan leerlingen. Maar bij het Bijbellezen wil ik de mogelijkheid hebben om tussendoor woorden te kunnen uitleggen of halverwege een langer gedeelte verbanden te kunnen aangeven. En ook als ik achter elkaar doorlees: zinnen lopen regelmatig over de verzen heen. Je raakt ieder besef van de tekst kwijt als je 'm in van die brokjes gaat lezen.
En stel dat een leerling de beurt heeft en niet weet waar we gebleven zijn, dan kun je de dagopening onderbreken om de leerling te gaan vermanen. Of er ontstaat hilariteit, omdat we bij vers 7 zijn en de leerling gokt op vers 5.

[merel]

Een school setting is natuurlijk wel een andere setting dan thuis.

Hij had nog niet zo'n probleem met een straffende God, begrijp ik wel.

Dr moeite met een straffende God heb ik bij mijn kinderen nooit teruggehoord. Eerlijk gezegd vinden zij deze verhalen mooier dan de verhalen uit het NT.

[Maanenschijn]

Waarom om en om een vers. Wat is daar de gedachte achter?

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

Dat 'omstebeurt een vers lezen' doe ik als docent nooit. Ik lees zelf. Ik wil de regie hebben, al is een dagopening vaak ook wel interactief, doordat ik vragen stel aan leerlingen. Maar bij het Bijbellezen wil ik de mogelijkheid hebben om tussendoor woorden te kunnen uitleggen of halverwege een langer gedeelte verbanden te kunnen aangeven. En ook als ik achter elkaar doorlees: zinnen lopen regelmatig over de verzen heen. Je raakt ieder besef van de tekst kwijt als je 'm in van die brokjes gaat lezen.
En stel dat een leerling de beurt heeft en niet weet waar we gebleven zijn, dan kun je de dagopening onderbreken om de leerling te gaan vermanen. Of er ontstaat hilariteit, omdat we bij vers 7 zijn en de leerling gokt op vers 5.

Mijn zoon met ernstige leesproblemen vond het omstebeurt lezen verschrikkelijk. Thuis in een veilige setting las hij wel op zijn beurt aan de tafel na het eten, maar in het openbaar was het een schrikbeeld voor hem. Op clubs, op catechisatie, op school. Ondanks dat iedereen echt vriendelijk was en hem niet voor gek zette.

Toen de kinderen jonger waren lazen ze altijd uit de Bijbel na het eten, het gedeelte helemaal, op hun beurt. Soms spraken we er over, soms niet. Terugdenkend hebben wij maar matige inspanning geleverd om ze het Bijbellezen goed mee te geven, helaas.

[merel]

Wat had je hen dan meer mee willen geven? Op deze wijze lezen ze toch meerdere keren op een dag uit de bijbel?

[ZWP]

Moet je in ieder geval opletten en meelezen. Houdt de aandacht er hopelijk bij.

Dat heb ik nooit zo ervaren. Ik voelde altijd een schokje op catechisatie en thuis als ik moest lezen en was meer gefocust op het goed genoeg en zonder hakkelend lezen. Achteraf voelde ik mijn hartslag dalen, was een vers of drie niet gefocust omdat ik me af vroeg of ik genoeg op toon had gelezen of of de docent de fout ook had gehoord. Daarna telde ik mijn volgende vers uit een oefende die een aantal keren. Achteraf geen idee waar het gedeelte over ging.

Dat 'omstebeurt een vers lezen' doe ik als docent nooit. Ik lees zelf. Ik wil de regie hebben, al is een dagopening vaak ook wel interactief, doordat ik vragen stel aan leerlingen. Maar bij het Bijbellezen wil ik de mogelijkheid hebben om tussendoor woorden te kunnen uitleggen of halverwege een langer gedeelte verbanden te kunnen aangeven. En ook als ik achter elkaar doorlees: zinnen lopen regelmatig over de verzen heen. Je raakt ieder besef van de tekst kwijt als je 'm in van die brokjes gaat lezen.
En stel dat een leerling de beurt heeft en niet weet waar we gebleven zijn, dan kun je de dagopening onderbreken om de leerling te gaan vermanen. Of er ontstaat hilariteit, omdat we bij vers 7 zijn en de leerling gokt op vers 5.

Mijn zoon met ernstige leesproblemen vond het omstebeurt lezen verschrikkelijk. Thuis in een veilige setting las hij wel op zijn beurt aan de tafel na het eten, maar in het openbaar was het een schrikbeeld voor hem. Op clubs, op catechisatie, op school. Ondanks dat iedereen echt vriendelijk was en hem niet voor gek zette.

Toen de kinderen jonger waren lazen ze altijd uit de Bijbel na het eten, het gedeelte helemaal, op hun beurt. Soms spraken we er over, soms niet. Terugdenkend hebben wij maar matige inspanning geleverd om ze het Bijbellezen goed mee te geven, helaas.

Dank voor jullie adviezen. Ik zal nog eens nagaan of deze methode dan vruchtbaar is. Ze kunnen gelukkig allemaal goed lezen, dat scheelt. Maar misschien wordt het toch te 'brokkerig'.

[Ararat]

Wij hebben best een poos de uitleg van de BMU gebruikt om de grootte van de leesbrokjes te laten bepalen. Welke vertaling of taal een kind ook las, de uitleg van de BMU deed ook mee.