Homoseksualiteit

[Konijntje]

De opmerking en instemming dat pedoseksualiteit en. Homoseksualiteit vergelijkbaar zijn, is heel raar en onbehoorlijk. Bij het eerste gaat het namelijk om misbruik en beschadiging van een kind en bij het tweede om seksualiteit met wederzijdse toestemming. Dat is nogal een verschil.

Toch is de vergelijking niet raar.
Hoe je er ook over denkt, het is beiden een tegennatuurlijke geaardheid. Net als bv zoöfilie
Een 20 jaar terug waren er echt groepen die pedofolie wilden normaliseren. Mits met wederzijds toestemming.
En die gedachten leven nog steeds.

Uiteraard ben ik het met je eens dat praktiserend er een verschil in zit. Maar in de kern is de vergelijking wel juist.

Nog als toevoeging. Vergis je niet in de strijd die mensen met pedofiele gevoelens moeten voeren.
Dat kan ook een groot kruis zijn. Dat is echt vergelijkbaar met de strijd die mensen met homoseksuele gevoelens hebben als men in lijn met Gods woord wil leven.

Ik vind het op zijn zachts gezegd geen handige opmerking. Zoals Merel al opmerkt, zijn er grote verschillen. Het is appels met peren vergelijken.

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp, lijkt mij het een overbodige en onnodige vergelijking.

[Konijntje]

Dankbaar dat de RKK nog wel een Bijbels tegengeluid laat horen



https://www.rd.nl/artikel/1059334

Hoelang zou het nog duren dat ook pedofile geaccepteerd moet worden als een zondeloze geaardheid?

We zijn iig aardig de weg kwijt.

Wat voor een absurde denkwijze moet je hebben om pedofilie erbij te betrekken. Door dit soort zaken met elkaar te vermengen diskwalificeer je jezelf volledig mbt homoseksualiteit en transgenderzorg. Ik zou dit een nodeloos ongefundeerde kwetsende opmerking noemen, een Christen onwaardig

Waarom mag Huisman geen vraag stellen? Pedofilie is een aangeboren seksuele gerichtheid. In pak hem beet 50 jaar tijd is homofilie van iets vreemds en onnatuurlijks veranderd in een breed geaccepteerde geaardheid.

Geaardheden zijn aangeboren en overkomen iemand. Een geaardheid is geen keuze! Ik denk dat een pedofiel zich ontzettend onveilig voelt. Al zit hij met geen vinger aan een kind en heeft hij nooit kinderporno gekeken de maatschappij kotst hem uit. Maar wat kan hij aan zijn aangeboren geaardheid doen?

Ik denk dat de P nog niet is opgenomen in de LHBT…..afkorting is omdat de P nog in het strafrecht zit. Bijbels gezien is alle seksualiteit buiten het huwelijk (van hetero tot dieren) de HEERE een gruwel. Ben bang na de berichten van deze dag dat de bewoners van het RF hier niet allemaal zo over denken.

Ik proef in jouw reacties de zorg voor algehele acceptatie binnen de maatschappij en de kerk. En die zorg begrijp ik ook. Toch denk ik dat de zaken genuanceerder liggen.

Ik werk in een seculiere omgeving in een seculiere stad. Ik kom daardoor in aanraking met veel mensen van allerlei pluimage. Weliswaar is homofilie in zekere zin geaccepteerd, maar toch wordt het gezien als een aparte minderheid. Als homo ben je een minderheid en blijf je een vreemde eend in de bijt. Net zoals ze mij als christen en SGP-er een "vreemd" persoon vinden.

Ik heb een homoseksuele vriend. Een dertiger. Opgegroeid in een onkerkelijk milieu, een gezin met "normale" ouders. Hij heeft lange tijd minder goed in zijn vel gezeten, omdat hij in zijn tiener jaren moeite had om zijn geaardheid te accepteren en hiervoor uit te komen. We hebben het dan over een onkerkelijk milieu. In de reformatorische gezindte heerste er een taboe sfeer. Vooral niet over praten. De gevolgen voor homo's zijn in veel gevallen verstrekkend. In die sfeer begrijp ik dat de homo gemeenschap zich in extremen uit. Ik sta er niet achter, maar begrip is er wel.

Dan denk ik dat we als christenen hard in onze reacties moeten zijn, maar juist moeten wijzen op Christus die juist voor hoeren en tollenaren kwam. Ik vind bovengenoemde stelling dan ook te ver gaan. Zowel onder christenen als onkerkelijke mensen is pedofilie duidelijk een brug te ver. Maar laten we vooral denken aan die broeders en zusters die hier mee lopen. Niet veroordelend, maar er omheen gaan staan om te bidden om kracht en wijsheid.

[huisman]

De opmerking en instemming dat pedoseksualiteit en. Homoseksualiteit vergelijkbaar zijn, is heel raar en onbehoorlijk. Bij het eerste gaat het namelijk om misbruik en beschadiging van een kind en bij het tweede om seksualiteit met wederzijdse toestemming. Dat is nogal een verschil.

Natuurlijk zijn er grote verschillen maar de overeenkomst is dat deze afwijkende seksualiteit niet naar Gods bedoeling is. Zoals elke seksualiteit (ook hetero) buiten de bedding van het huwelijk tussen man en vrouw afgewezen moet worden op grond van de Schrift.

In mijn vorige baan ben ik vertrouwenspersoon geweest van o.a een lesbische collega. Is al zo’n 20 jaar geleden. Ben altijd voor haar opgekomen als ze vervelende opmerkingen of situatie’s meemaakten.
Wij zijn samen een keer weggelopen op een personeelsfeest omdat er een striptease danseres was uitgenodigd. Daarna hebben wij gezamenlijk een klacht ingediend.
Ik schrijf dit omdat vaak gedacht wordt dat als je de zonde aanwijst daarmee ook de zondaar afwijst. Dat is niet zo.

[Herman]

De opmerking en instemming dat pedoseksualiteit en. Homoseksualiteit vergelijkbaar zijn, is heel raar en onbehoorlijk. Bij het eerste gaat het namelijk om misbruik en beschadiging van een kind en bij het tweede om seksualiteit met wederzijdse toestemming. Dat is nogal een verschil.

Toch is de vergelijking niet raar.
Hoe je er ook over denkt, het is beiden een tegennatuurlijke geaardheid. Net als bv zoöfilie
Een 20 jaar terug waren er echt groepen die pedofolie wilden normaliseren. Mits met wederzijds toestemming.
En die gedachten leven nog steeds.

Uiteraard ben ik het met je eens dat praktiserend er een verschil in zit. Maar in de kern is de vergelijking wel juist.

Nog als toevoeging. Vergis je niet in de strijd die mensen met pedofiele gevoelens moeten voeren.
Dat kan ook een groot kruis zijn. Dat is echt vergelijkbaar met de strijd die mensen met homoseksuele gevoelens hebben als men in lijn met Gods woord wil leven.

Ik vind het op zijn zachts gezegd geen handige opmerking. Zoals Merel al opmerkt, zijn er grote verschillen. Het is appels met peren vergelijken.

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp, lijkt mij het een overbodige en onnodige vergelijking.

Ik probeer me te verdiepen in het boek van een christelijke ethicus die over dit thema schrijft. Dan wordt daar ook gewoon aandacht aan gegeven aan verschillende vormen van seksualiteit. Inderdaad is zijn conclusie dan dat het niet te vergelijken is, maar het wordt wel met elkaar vergeleken vanwege een aantal kenmerkende overeenkomsten. Je kunt dus niet ins blaue hinein roepen dat het onvergelijkbaar is, zeker omdat het onderliggende christelijke principe dat seksualiteit in het huwelijk van één man en één vrouw plaatsvind voor veel christenen het grondleggende principe is en ook het denkkader waar de discussie mee wordt gestart.

[DDD]

Je kunt alles vergelijken, als je maar duidelijk maakt in welke opzichten iets vergelijkbaar is. Daar ontbrak het wat aan.

[Herman]

Het ontbreekt volgens mij aan een normerend christelijk denkkader. Dan ben je overgeleverd aan de willekeur van de maatschappelijke verontwaardiging.

[DDD]

Voor een deel ben ik het daarmee eens. Maar het punt is daarnáást ook dat christenen verschillende conclusies trekken uit de Bijbel. Alle christenen leggen bepaalde bepalingen naast zich neer. Óók bepalingen waarvan de Bijbel zegt dat ze de Heere een gruwel zijn.

Oók heel uitdrukkelijke bepalingen uit het Nieuwe Testament. Er is nu eenmaal een ander wereldbeeld dan toen. Het gaat er maar om welke conclusies je daaruit trekt.

Je hebt enkelingen die de slavernij verdedigen, of die beweren dat er wel degelijk wateren onder de aarde zijn en dat de aarde feitelijk plat is, maar dat zijn -gelukkig- uitzonderingen.

Overigens staat er recent een redelijk goede artikelenserie over dit onderwerp in de Saambinder, van de commissie Schriftgezag. Ik vind dat ze wel aspecten niet benoemen, zoals het bovengenoemde aspect, maar de punten waarvoor de commissie aandacht vraagt, zijn wel reëel.

[Konijntje]

De opmerking en instemming dat pedoseksualiteit en. Homoseksualiteit vergelijkbaar zijn, is heel raar en onbehoorlijk. Bij het eerste gaat het namelijk om misbruik en beschadiging van een kind en bij het tweede om seksualiteit met wederzijdse toestemming. Dat is nogal een verschil.

Toch is de vergelijking niet raar.
Hoe je er ook over denkt, het is beiden een tegennatuurlijke geaardheid. Net als bv zoöfilie
Een 20 jaar terug waren er echt groepen die pedofolie wilden normaliseren. Mits met wederzijds toestemming.
En die gedachten leven nog steeds.

Uiteraard ben ik het met je eens dat praktiserend er een verschil in zit. Maar in de kern is de vergelijking wel juist.

Nog als toevoeging. Vergis je niet in de strijd die mensen met pedofiele gevoelens moeten voeren.
Dat kan ook een groot kruis zijn. Dat is echt vergelijkbaar met de strijd die mensen met homoseksuele gevoelens hebben als men in lijn met Gods woord wil leven.

Ik vind het op zijn zachts gezegd geen handige opmerking. Zoals Merel al opmerkt, zijn er grote verschillen. Het is appels met peren vergelijken.

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp, lijkt mij het een overbodige en onnodige vergelijking.

Ik probeer me te verdiepen in het boek van een christelijke ethicus die over dit thema schrijft. Dan wordt daar ook gewoon aandacht aan gegeven aan verschillende vormen van seksualiteit. Inderdaad is zijn conclusie dan dat het niet te vergelijken is, maar het wordt wel met elkaar vergeleken vanwege een aantal kenmerkende overeenkomsten. Je kunt dus niet ins blaue hinein roepen dat het onvergelijkbaar is, zeker omdat het onderliggende christelijke principe dat seksualiteit in het huwelijk van één man en één vrouw plaatsvind voor veel christenen het grondleggende principe is en ook het denkkader waar de discussie mee wordt gestart.

Dat is zo, maar een vergelijking moet ook in een discussie passen en daar gaat het wat mij betreft hier mank. Er is een dusdanig groot verschil (namelijk het tegen de wil in van een ander) dat ik de vergelijking in deze casus ongepast vind.

[Profesto]

Bedankt voor het handzame document. Het is een weergave van schrijnende situaties en een berg verdriet.

Maar mijn suggestie was eigenlijk meer: is er vooral een verband tussen de psyche en de suïcidaliteit? En een verband tussen geaardheid en psyche en/of andersom? Of is de grotere kans op suïcidaliteit louter te linken aan de gevolgen van de geaardheid?

Ik zal je zeggen waarom ik deze moeilijke vragen stel. Wij zagen op school nogal wat leerlingen met complexe persoonlijkheidsproblematiek (dat leek toe te nemen). Niet zelden volgden intensieve behandelingen. Suicidale gevoelens waren nogal eens in het spel, en dat cirkelde mijns inziens vaak rondom allerlei trauma's die helemaal los stonden van geaardheid. Wel viel het ons op, dat gaandeweg de behandeling een best wel aanzienlijk deel van deze jongeren begon te twijfelen aan hun geaardheid. Dit heeft me met veel vragen bezet. Ik leg het maar eerlijk op tafel.

Ik vind het lastig om hier iets zinnigs over te zeggen, want de informatie is nogal beperkt.

Ik ken vrij veel homo's die zo'n 20 jaar geleden de middelbare school hebben doorlopen, een flink aandeel daarvan op een reformatorische school. Dat was echt een andere tijd waarin het taboe op homoseksualiteit echt nog een heel stuk groter was. Er was wel internet, maar geen smartphones en geen social media.
Veel van hen hebben pas na hun middelbare schooltijd verteld dat zij homo zijn. Veel van hen hebben ook de gevolgen van de gebrekkige sociale acceptatie in reformatorische kring of in hun eigen familie ervaren. Dat leidde soms tot het ontwikkelen van stevige psychische problematiek.

Nu, met de toegenomen openheid over homoseksualiteit en de makkelijke toegang tot informatie buiten de reformatorische zuil, zien we een ontwikkeling waarin jongeren eerder vertellen dat zij homo zijn. Ik denk dat de sociale acceptatie (niet alleen in reformatorische kring) nog altijd te wensen overlaat en mede daardoor de druk op homo's en in bredere zin lhbti-ers best groot is op zo'n jonge leeftijd.

Dan nog dit: ik denk dat mensen aan het twijfelen brengen over hun geaardheid op zich kan, maar vaak weten jongeren (zeker jongens) op die leeftijd echt al wel hoe ze in elkaar zitten. Dat voor jezelf erkennen in een omgeving die niet direct positief staat tegenover homo's is denk ik een vaak onderschatte opgave.

Maar goed, dit is wellicht geen antwoord op je vragen. Maar die heb ik denk ik ook niet.

Zelf denk ik, maar ik heb me bescheiden op te stellen omdat ik het niet van binnenuit ervaar, dat de twee beschreven groepen allebei bestaan. Mensen die psychische problematiek ontwikkelen n.a.v. alles rondom hun geaardheid. En mensen die psychisch zo kwetsbaar zijn en als het ware "zwalken" van het één naar het ander. Dat varieert van ernstige lichamelijke onverklaarbare klachten tot een heterohuwelijk tot zelfmoordpogingen tot een scheiding tot een relatie met iemand van hetzelfde geslacht tot trans-gevoelens tot... Soms zomaar in een paar jaar tijd. En daardoorheen een liften tussen de gereformeerde gezindte tot de evangelische beweging, overdoop, hindoestaanse invloeden, gebedsgenezingen, breken met alles...en het gaat maar door. Ik bedoel dit beslist niet neerbuigend of lelijk. Het is een probleem waar inmiddels heel wat jongeren en gezinnen mee kampen, ik ken de voorbeelden en hoofd voor hoofd zijn ze tragisch.

Het is alleen niet aan ons (volgens mij) om te zeggen dat álle homofilie psychiatrisch of psychisch is. We kunnen dat mogelijk vermoeden, maar zolang we het niet zelf kennen, past ons grote terughoudendheid, tact en openheid.

Wat betreft de terughoudendheid ben ik het helemaal met je eens. Ik denk namelijk dat de groep die jij beschrijft tot de extremen behoort. Dat is niet de mainstream.

[Delftenaar]

Zou het ook omgekeerd kunnen zijn dat bepaalde psychische moeilijkheden tot een homoseksuele oriëntatie leiden?

[Profesto]

Ik heb nooit een onderzoek gezien waaruit dat blijkt.

[Herman]

Zou het ook omgekeerd kunnen zijn dat bepaalde psychische moeilijkheden tot een homoseksuele oriëntatie leiden?

In Amerikaanse conversieliteratuur komt je dat wel tegen, ja. Maar hoe dat dan allemaal onderbouwd is, weet ik niet.

[DDD]

Op wat voor manier zou dat dan moeten gaan? Het lijkt mij nogal onwaarschijnlijk.

Een artikel over de vertaling van seksuele begrippen in het NT.

https://www.nd.nl/lees/1220311

[Profesto]

Zou het ook omgekeerd kunnen zijn dat bepaalde psychische moeilijkheden tot een homoseksuele oriëntatie leiden?

In Amerikaanse conversieliteratuur komt je dat wel tegen, ja. Maar hoe dat dan allemaal onderbouwd is, weet ik niet.

Ik vermoed niet al te best, want heel wat conversieprofeten zijn intussen op hun schreden teruggekeerd.

[huisman]

Zou het ook omgekeerd kunnen zijn dat bepaalde psychische moeilijkheden tot een homoseksuele oriëntatie leiden?

Vanuit een vertrouwensrelatie ken ik twee lesbische vrouwen erg goed. Beide ernstig beschadigd door mannelijk seksueel misbruik. Ze zeggen zelf dat dit ze gedreven heeft om geborgenheid en liefde te zoeken bij een vrouw.
M.a.w. gebeurtenissen kunnen invloed hebben en soms ook weggenomen worden.