Homoseksualiteit

[Herman]

Los van de pastorale context, waarom is het tegenwoordig een grove fout om een homo het advies te geven gewoon te trouwen met iemand van het andere geslacht? Denken we daar nog over na, of gaan we makkelijk mee in de stereotype beeldvorming die de maatschappij voorschrijft?

Trouwen zonder aantrekkingskracht lijkt me geen goede keuze

Dat is maar één aspect van het geheel wat we onder een relatie en huwelijk verstaan.

[Herman]

@Herman:
Wel. De hoofdreden is wat mij betreft, dat de Heere God in Zijn Woord er volstrekt duidelijk over is, dat Hij de voorkeur heeft voor oprechtheid en een afschuw van dubbelhartigheid.

Zo'n advies -en dan heb ik het nog over de situatie dat beide personen op de hoogte zijn- staat daarmee toch op gespannen voet?

Ik snap niet waarom zo'n relatie dubbelhartig zou moeten zijn. Ik zou dat als een volwaardige relatie zien met een stuk gebrokenheid, maar niet als dubbelhartig. Tenzij je de gerichtheid zo'n zwaar accent geeft (wat logisch is in deze tijd) dat de eenheid van jezelf als persoon daaraan ten onder gaat.

[Herman]

Los van de pastorale context, waarom is het tegenwoordig een grove fout om een homo het advies te geven gewoon te trouwen met iemand van het andere geslacht? Denken we daar nog over na, of gaan we makkelijk mee in de stereotype beeldvorming die de maatschappij voorschrijft?

Heb jij er over nagedacht? Als iemand in een eerste gesprek aangeeft dat hij homoseksueel is, dan het is wel heel onnadenkend om dit direct te adviseren. Dat je na verloop van tijd bepaalde opties schetst, is nog daar aan toe. Meer in algemene zin denk ik dat je de realiteit geen geweld moet aandoen door een huwelijk met het andere geslacht te adviseren.

Ik benoemde mijn vraag los van deze pastorale context. Dus je eerste opmerking onderschrijf ik, maar is voor mijn vraag overbodig.

Aan welke realiteit doen we allemaal geweld in zo'n geadviseerde relatie? Ik lees momenteel het boek van Ad de Bruijne over deze thematiek. Mijn meest basale reactie zou nu kunnen zijn: 'is er wel zo'n realiteit'?

[DDD]

@Herman:
Wel. De hoofdreden is wat mij betreft, dat de Heere God in Zijn Woord er volstrekt duidelijk over is, dat Hij de voorkeur heeft voor oprechtheid en een afschuw van dubbelhartigheid.

Zo'n advies -en dan heb ik het nog over de situatie dat beide personen op de hoogte zijn- staat daarmee toch op gespannen voet?

Ik snap niet waarom zo'n relatie dubbelhartig zou moeten zijn. Ik zou dat als een volwaardige relatie zien met een stuk gebrokenheid, maar niet als dubbelhartig. Tenzij je de gerichtheid zo'n zwaar accent geeft (wat logisch is in deze tijd) dat de eenheid van jezelf als persoon daaraan ten onder gaat.

Maar wordt het leven dan niet één groot toneelspel? Hoe wil je dat dan uitleggen in de richting van eventuele kinderen?

Ik vraag me ook af of het mogelijk is om vooraf goed in te schatten wat het psychisch met een vrouw doet als een man gewoon niet opgewonden van haar wordt.

Ik ben geen psycholoog, maar dat lijkt me toch een ongezonde situatie.

[parsifal]

@Herman:
Wel. De hoofdreden is wat mij betreft, dat de Heere God in Zijn Woord er volstrekt duidelijk over is, dat Hij de voorkeur heeft voor oprechtheid en een afschuw van dubbelhartigheid.

Zo'n advies -en dan heb ik het nog over de situatie dat beide personen op de hoogte zijn- staat daarmee toch op gespannen voet?

Ik snap niet waarom zo'n relatie dubbelhartig zou moeten zijn. Ik zou dat als een volwaardige relatie zien met een stuk gebrokenheid, maar niet als dubbelhartig. Tenzij je de gerichtheid zo'n zwaar accent geeft (wat logisch is in deze tijd) dat de eenheid van jezelf als persoon daaraan ten onder gaat.

Het is waar dat aamtrekkingskracht lang niet altijd een factor is geweest. Bij uithuwelijken e.d. was men vrij pragmatisch daarin (zelfs zo dat het voor mannen niet zo'n probleem was er wat minaressen bij te hebben en een leger aan buitenechtelijke kinderen).

De tijden zijn wel veranderd, en ook het denken waardoor op een goede manier hier mee omgaan (zonder alle minaressen), moeilijker is nu (en ook uithuwelijken niet zo'n goede naam meer heeft).

[Ararat]

Het gaat hier om nogal ernstige vergissingen, niet om een verkeerde blik of onbeholpen reactie. In zijn algemeenheid is het wel waar wat je zegt, maar in het verband van de vraag en het antwoord vind ik het een ongepaste bijdrage.

Ik vind het ook ongepast om zonder wederhoor al te grote dingen te zeggen en ambtsdragers gladiool te noemen. Het is nogal makkelijk om hier in het wilde weg te roepen. Ik maak me daar ook vaak schuldig aan, dit keer probeerde ik ook de andere kant te laten zien. Je moet snappen dat ik dit niet wilde bagatelliseren tot een beetje onbeholpenheid, maar dat ik wilde aangeven hoe snel het mis kan gaan in het pastoraat. Je ziet de reacties op deze casus als bewijs van de (terechte) emoties die dit oproept.
Degenen die ambtsdrager zijn (geweest) herkennen waarschijnlijk wél wat ik eerder schreef.

Het is altijd goed om misverstanden uit te sluiten. Maar noem eens een situatie waarin het denkbaar is dat iemand per ongeluk concludeert dat het advies van de ambtsdrager is om als homo met een meisje te trouwen? Ik ben in het dagelijks leven juist gefocust op misverstanden en communicatiefouten en ik neem echt niet alles zomaar aan. Maar ik kan mij hier nog niets bij voorstellen.

Ik kan het vooralsnog niet anders dan onnozel noemen als zoiets per ongeluk de boodschap is die overkomt.

Jij bent geen leek op het gebied van communicatie. In communicatie heb je een zender en ontvanger.

Ik snap Ararat wel een beetje, denk ik. Als ik een reconstructie van een gesprek als volgt voorstel:

Een gespannen, onzekere en emotioneel in een rollercoaster verkerende jongen komt bij een ambtsdrager. Daar komt, gezien de emotionele toestand elk woord met een lading binnen.

Nu de kant van de ambtsdrager. Mogelijk verlegen met de situatie, heeft geen ervaring in het pastoraat, familie om omgeving met homoseksuele geaardheid. Die probeert, mogelijk onbeholpen, maar met goede intenties het gesprek aan te gaan. Brengt in zijn onbeholpenheid een voorbeeld aan waarin een jongen met een homofiele geaardheid getrouwd is met een meisje en daarin Gods zegen heeft ervaren.

Dit voorbeeld kan opgevat en opgeslagen worden als: trouw maar met een meisje, dan gaat het wel over.

Met bovenstaand voorbeeld vul ik zaken in, die ik niet weet. Ik kan het me voorstellen. Ik vind het ook een onhandig en onjuist onderwerp in een dergelijk gesprek. En wil ook zeker niets afdoen van de ervaring die een dergelijk gesprek bij de jongen kan opleveren. Maar ik beoog te zeggen dat we niet direct van onjuiste intenties uit moeten gaan.

En gladiolen zijn best mooie bloemen.

Ik ben regelmatig blij met de manier waarop een ander gedachten beter weet te communiceren dan ik. Zo ook nu. Dank!

@DDD ik bedoelde zeker niet de ambtsdrager te verdedigen, maar zoals @Maanenschijn met wat invullen uitlegt wat nuance aan te brengen: het is elke keer weer ontzettend moeilijk voor ons allemaal om op geen enkele manier te kwetsen in zo'n gevoelige situatie. Enfin, ik val in herhaling en weet dat DDD een... vasthoudend persoon is. Genoeg hierover dus.

Overigens heb ik nog nooit zwarte gladiolen gezien.

[Maanenschijn]

Los van de pastorale context, waarom is het tegenwoordig een grove fout om een homo het advies te geven gewoon te trouwen met iemand van het andere geslacht? Denken we daar nog over na, of gaan we makkelijk mee in de stereotype beeldvorming die de maatschappij voorschrijft?

Heb jij er over nagedacht? Als iemand in een eerste gesprek aangeeft dat hij homoseksueel is, dan het is wel heel onnadenkend om dit direct te adviseren. Dat je na verloop van tijd bepaalde opties schetst, is nog daar aan toe. Meer in algemene zin denk ik dat je de realiteit geen geweld moet aandoen door een huwelijk met het andere geslacht te adviseren.

Ik benoemde mijn vraag los van deze pastorale context. Dus je eerste opmerking onderschrijf ik, maar is voor mijn vraag overbodig.

Aan welke realiteit doen we allemaal geweld in zo'n geadviseerde relatie? Ik lees momenteel het boek van Ad de Bruijne over deze thematiek. Mijn meest basale reactie zou nu kunnen zijn: 'is er wel zo'n realiteit'?

Ik denk dat seksuele aantrekkingskracht een realiteit is in een huwelijk. Ik denk ook dat liefde en seksuele aantrekkingskracht bij elkaar horen. Het ‘tot één vlees zijn’ zal een basis moeten hebben.

Maar, dit schrijvende besef ik mij ook dat mijn beeld erg 2024 is. In de Bijbel lees ik niet zo vaak dat een huwelijk aangegaan wordt op basis van liefde. Maar dat staat altijd wel in de context van man-vrouw. In een situatie dat er geen aantrekkingskracht is tot het andere geslacht is samenleven als man en vrouw een extra opgave, denk ik. Mogelijk zelfs een onmogelijke. Al weet ik ook een huwelijk waar de Heere zelf dat heeft willen veranderen (voor het huwelijk).

Maar, ongetwijfeld heb je zelf ook nagedacht over een mogelijk antwoord op je vraag?

[Ambtenaar]

Ik snap niet waarom zo'n relatie dubbelhartig zou moeten zijn. Ik zou dat als een volwaardige relatie zien met een stuk gebrokenheid, maar niet als dubbelhartig. Tenzij je de gerichtheid zo'n zwaar accent geeft (wat logisch is in deze tijd) dat de eenheid van jezelf als persoon daaraan ten onder gaat.

Volgens mij is seksualiteit een belangrijk aspect in een relatie. Als een man zich seksueel aangetrokken voelt tot andere mannen, dan is seksualiteit tussen hem en een vrouw op zijn minst ongemakkelijk. Het lijkt mij in ieder geval een slechte basis voor een bestendige relatie.

[Ambtenaar]

Maar, dit schrijvende besef ik mij ook dat mijn beeld erg 2024 is. In de Bijbel lees ik niet zo vaak dat een huwelijk aangegaan wordt op basis van liefde. Maar dat staat altijd wel in de context van man-vrouw. In een situatie dat er geen aantrekkingskracht is tot het andere geslacht is samenleven als man en vrouw een extra opgave, denk ik. Mogelijk zelfs een onmogelijke. Al weet ik ook een huwelijk waar de Heere zelf dat heeft willen veranderen (voor het huwelijk).

Dat zijn dan weer verhalen die ik waag te betwijfelen. Dat mensen biseksueel kunnen zijn wordt in deze context vaak genegeerd.

[HHR]

Maar, dit schrijvende besef ik mij ook dat mijn beeld erg 2024 is. In de Bijbel lees ik niet zo vaak dat een huwelijk aangegaan wordt op basis van liefde. Maar dat staat altijd wel in de context van man-vrouw. In een situatie dat er geen aantrekkingskracht is tot het andere geslacht is samenleven als man en vrouw een extra opgave, denk ik. Mogelijk zelfs een onmogelijke. Al weet ik ook een huwelijk waar de Heere zelf dat heeft willen veranderen (voor het huwelijk).

Dat zijn dan weer verhalen die ik waag te betwijfelen. Dat mensen biseksueel kunnen zijn wordt in deze context vaak genegeerd.

Twijfel je ook aan de wonderen in de bijbel?
Zo niet, waarom hieraan wel?

[Ambtenaar]

Twijfel je ook aan de wonderen in de bijbel? Zo niet, waarom hieraan wel?

Voor een wonder is geen verklaring. Voor een man die op zowel mannen als vrouwen valt is wel een logische verklaring. Hij is dan biseksueel. Seksuele geaardheid is ook niet altijd een constante. Dit kan veranderen in de loop van de jaren.

[Herman]

Volgens mij is seksualiteit een belangrijk aspect in een relatie. Als een man zich seksueel aangetrokken voelt tot andere mannen, dan is seksualiteit tussen hem en een vrouw op zijn minst ongemakkelijk. Het lijkt mij in ieder geval een slechte basis voor een bestendige relatie.

Volgens kan je dus het belang van seksualiteit ter discussie stellen. Nu lijkt het een primaire voorwaarde en een lotsbestemming te zijn. Dat kan alleen omdat seksualiteit en romantiek een verbinding zijn aangegaan en daardoor is gaan functioneren als een voorwaarde voor het hebben van een goed huwelijk. Dat vind ik een sociologisch construct en omdat ik het huwelijk vooral vanuit bijbelse liefde wil definiëren, wordt de voorwaarde van seksuele voorkeur een stuk minder belangrijk. Zoals dat ook eeuwenlang zo niet enkele millennia heeft gefunctioneerd.

[HHR]

Twijfel je ook aan de wonderen in de bijbel? Zo niet, waarom hieraan wel?

Voor een wonder is geen verklaring. Voor een man die op zowel mannen als vrouwen valt is wel een logische verklaring. Hij is dan biseksueel. Seksuele geaardheid is ook niet altijd een constante. Dit kan veranderen in de loop van de jaren.

Dat kan, maar geloof je niet dat, zoals een blinde ziende kon worden, iemand met homoseksuele geaardheid een heteroseksuele geaardheid kan krijgen?

[parsifal]

Twijfel je ook aan de wonderen in de bijbel? Zo niet, waarom hieraan wel?

Voor een wonder is geen verklaring. Voor een man die op zowel mannen als vrouwen valt is wel een logische verklaring. Hij is dan biseksueel. Seksuele geaardheid is ook niet altijd een constante. Dit kan veranderen in de loop van de jaren.

Dat kan, maar geloof je niet dat, zoals een blinde ziende kon worden, iemand met homoseksuele geaardheid een heteroseksuele geaardheid kan krijgen?

Maar ik denk wel dat het verstandig is pas na het wonder de vrouw te gaan zoeken.

[Geytenbeekje]

Twijfel je ook aan de wonderen in de bijbel? Zo niet, waarom hieraan wel?

Voor een wonder is geen verklaring. Voor een man die op zowel mannen als vrouwen valt is wel een logische verklaring. Hij is dan biseksueel. Seksuele geaardheid is ook niet altijd een constante. Dit kan veranderen in de loop van de jaren.

Dat kan, maar geloof je niet dat, zoals een blinde ziende kon worden, iemand met homoseksuele geaardheid een heteroseksuele geaardheid kan krijgen?

Dat kan, maar Bijbelser lijkt mij is de bedoeling ervan in te zien en te vragen naar Gods weg in je leven dan naar allerlei gebedsbijeenkomsten of maar trouwen met een vrouw oid. Ik vraag me af of er veel mannen die vallen op mannen zoeken naar een vrouw om mee te trouwen/omgang te hebben met vrouwen.