Mannetje schreef: ↑19 jan 2024, 21:37
Wat is de kern van zijn betoog, ik kan Cvandaag niet lezen.
Heel eenvoudig, dr. Van der Sluijs waarschuwt voor verstandsgeloof, een verstandelijk aannemen van Jezus.
Het is zoals ds. Jac. Westland (eveneens hervormd-gereformeerd) eens schreef:
"Zo namen zij Jezus aan. We aarzelen even, als we dat neerschrijven. En u, die dit leest wellicht ook. Is dat niet te vlak uitgedrukt? Jezus aannemen, het woord aannemen. Uw aarzeling is terecht. Er gaat veel oppervlakkigheid schuil onder deze uitdrukking. Sommigen nemen Jezus aan, zoals geld bij een bank wordt aangenomen. Het is vanzelfsprekend, dat u het krijgt. U heeft er recht op. Het is uw eigen geld. U mag het met het gebaar van de rechtmatige bezitter naar u toe halen. Maar zo kan de prediking van Gods genade toch niet worden aangenomen! Hier geldt toch geen recht! Hier hebben wij toch alles alleen maar verbeurd en verzondigd. We zijn toch het minste blijk van Gods genade onwaardig. Dat hebben die mannen daar voor Petrus wel beseft. U ook? Het ware aannemen van het Woord gaat altijd gepaard met een diep gevoel van onwaardigheid en ook van schaamte en verlegenheid. „Hoe is het toch mogelijk HEERE: verlossing voor mij, ja, uw eigen lieve Zoon gegeven voor mij, de ellendigste van alle mensen".
Anderen nemen Christus aan, zoals we een folder aannemen, die ons bij het station in de hand wordt gedrukt. We hechten er nauwelijks waarde aan. We geven er dan ook weinig aandacht aan, we zetten het hart er niet op. Het ware aannemen van Christus en Zijn Woord is echter een hartelijk aannemen. We lezen in onze tekst: Die dan zijn woord gaarne aannamen. De uitdrukking hier wordt ook gebruikt voor het ontvangen van een welkome gast. Gastvrij opnemen, kunnen we zegen. Een hotelhouder verwacht gasten. En hij zal ze ook vriendelijk en gastvrij tegemoet treden. Toch is er bij hem altijd het zakelijk belang. Heel anders is het wanneer ik uitzie naar iemand, die ik hoogacht en hartelijk liefheb en die in mijn huis mag ontvangen. Het beste is dan niet genoeg. Ik heb alles voor mijn gast over. In die geest namen zij het woord aan. Er is geen sprake van oppervlakkigheid. Met heel hun hart vielen zij Christus toe. Het was dus ook geen verstandelijk aannemen, zoals dat ook wel voor wil komen. Met wat redeneringen haalt men Jezus naar zich toe en neemt dan verder maar aan, dat het wel goed zit. En als het erom gaat een werelds aanbod aan te nemen, is men er veel meer en veel dieper bij betrokken.
Het aannemen van die mannen echter was het aannemen des geloofs. Heel het hart en het verstand en de wil zijn daarbij betrokken. En als u vraagt: „Hoe konden ze dat toch doen, ik zou het nooit durven", dan is het antwoord: Ze moesten eenvoudig, ze konden niet anders. Hun schuld voor God was opengelegd. Ze hadden Zijn Geliefde aan het kruis geslagen. Niet anders dan de dood en de verdoemenis kon nu nog hun deel zijn. Jezus echter was hen verkondigd en Zijn verzoenend bloed. In Hem mocht het wonder van Gods genade en liefde voor hen opengaan. Nu konden ze niet meer van Hem wegblijven. Alles wat aan Hem is, dat was voor hen gans begeerlijk geworden. En zo konden ze: gevlogen als duiven tot haar vensters, als een vogeltje bevend uit Egypteland. Jezus aannemen, lezer, dat gaat of het gaat niet."
Het is denk ik het bovenstaande wat dr. Van der Sluijs mist in alle rationele betogen van dr. Van den Brink.
