Waar denk je op dit moment aan? [4]

[-DIA-]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

[helma]

De eerste begrafenis van dit jaar staat inmiddels in de agenda...Dat is best confronterend.
Mijn moeders oudste broer stierf vanmorgen plotseling.

[Als gast hier]

De eerste begrafenis van dit jaar staat inmiddels in de agenda...Dat is best confronterend.
Mijn moeders oudste broer stierf vanmorgen plotseling.

Gecondoleerd Helma! Wat blijkt dan weer: het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur!

[Als gast hier]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

Dia, 'heden ik en morgen gij', zo zegt Gods Woord.

[Job]

De eerste begrafenis van dit jaar staat inmiddels in de agenda...Dat is best confronterend.
Mijn moeders oudste broer stierf vanmorgen plotseling.

Gecondoleerd. Het zet de gezelligheid van alle goede wensen zo aan het begin van een nieuw jaar gelijk ook weer in dringend perspectief. Wijsheid gewenst om je moeder in dit verdriet terzijde te staan.

[helma]

Dank je. Ik merk dat het haar erg aanngrijpt. Als je zelf al weduwe bent mis je in zo’n rouwproces ook erg je 'wederhelft'.

[merel]

Dank je. Ik merk dat het haar erg aanngrijpt. Als je zelf al weduwe bent mis je in zo’n rouwproces ook erg je 'wederhelft'.

Gecondoleerd en sterkte helma!

[Edelweiss]

Dank je. Ik merk dat het haar erg aanngrijpt. Als je zelf al weduwe bent mis je in zo’n rouwproces ook erg je 'wederhelft'.

Gecondoleerd helma. Ik wens je veel kracht, sterkte en wijsheid toe om je eigen verdriet te verwerken maar tegelijkertijd ook je moeder bij te staan. Dat zal niet altijd gemakkelijk zijn.

[Job]

Dank je. Ik merk dat het haar erg aanngrijpt. Als je zelf al weduwe bent mis je in zo’n rouwproces ook erg je 'wederhelft'.

In het licht hiervan en van veel andere voorbeelden in mijn omgeving kan ik de vurige wens van veel mensen om oud te mogen worden, niet altijd goed begrijpen. Als je ze mag hebben is lang bij je kinderen en kleinkinderen blijven natuurlijk erg fijn. Maar daarnaast? Vaak verlieservaring op verlieservaring. Wat moet dat toch moeilijk zijn. Zo gelukkig dat wij er zelf niet over hoeven te beslissen maar dat de Heere ons de levenstijd toeschikt (wat een armoe voor oude mensen die nergens aan doen, dientengevolge geregeld een klein netwerk hebben en dan ook nog eens de optie "voltooid leven" in de schoot geworpen krijgen).

Sterkte, hoor.

[Terri]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

Hoe is het nu met je buurman? Het lijkt me zo heftig om een bericht te krijgen dat het einde er ws over enkele dagen zal zijn.

[-DIA-]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

Hoe is het nu met je buurman? Het lijkt me zo heftig om een bericht te krijgen dat het einde er ws over enkele dagen zal zijn.

Ik hoor al twee dagen niets. Het huis is donker, er is op de brievenbus een briefje dat verwijst naar de bovenburen. Hij ligt nog in het hospice. Laatste hoorde ik zaterdag, toen zijn vrouw even hier was. Hij was toen nog af en toe bij kennis. We weten niet hoe kort of lang dit nog kan duren. Enkele dagen had de dokter gezegd. Mijn buurvrouw hoopte dat hij nog in het hospice kon komen (dat was vlak voor de jaarwisseling). Dat is mogen gebeuren, maar we weten dat hij daar nu als het ware stervend ligt, als hij nu nog leeft.
Overigens het doet heel goed dat er nog naar geïnformeerd wordt. Het is echt aangrijpend als je zoveel mensen om je heen ziet wegsterven. Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur.

[Terri]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

Hoe is het nu met je buurman? Het lijkt me zo heftig om een bericht te krijgen dat het einde er ws over enkele dagen zal zijn.

Ik hoor al twee dagen niets. Het huis is donker, er is op de brievenbus een briefje dat verwijst naar de bovenburen. Hij ligt nog in het hospice. Laatste hoorde ik zaterdag, toen zijn vrouw even hier was. Hij was toen nog af en toe bij kennis. We weten niet hoe kort of lang dit nog kan duren. Enkele dagen had de dokter gezegd. Mijn buurvrouw hoopte dat hij nog in het hospice kon komen (dat was vlak voor de jaarwisseling). Dat is mogen gebeuren, maar we weten dat hij daar nu als het ware stervend ligt, als hij nu nog leeft.
Overigens het doet heel goed dat er nog naar geïnformeerd wordt. Het is echt aangrijpend als je zoveel mensen om je heen ziet wegsterven. Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur.

Ja @Dia wij komen op een leeftijd ( ik heb wel eens begrepen dat je van rond 1952 bent, toch?) dat er in verhouding minder trouw- en geboortekaartjes in de brievenbus liggen dan rouwkaarten. En dat is aangrijpend. Ook als het lichamelijk achteruit gaat en je steeds meer moet inleveren.
Alleen ken ik de eenzaamheid niet, ik ben getrouwd, heb kinderen en kleinkinderen. Dat zorgt overigens ook regelmatig voor feedback

[-DIA-]

Mijn buurman.... kreeg het bericht dat hij nog enkele dagen te leven heeft (volgens de doctoren)
Het is in korte tijd 3e op onze etage die dit jaar deze tijding kreeg. Het wordt leeg hier.

Hoe is het nu met je buurman? Het lijkt me zo heftig om een bericht te krijgen dat het einde er ws over enkele dagen zal zijn.

Ik hoor al twee dagen niets. Het huis is donker, er is op de brievenbus een briefje dat verwijst naar de bovenburen. Hij ligt nog in het hospice. Laatste hoorde ik zaterdag, toen zijn vrouw even hier was. Hij was toen nog af en toe bij kennis. We weten niet hoe kort of lang dit nog kan duren. Enkele dagen had de dokter gezegd. Mijn buurvrouw hoopte dat hij nog in het hospice kon komen (dat was vlak voor de jaarwisseling). Dat is mogen gebeuren, maar we weten dat hij daar nu als het ware stervend ligt, als hij nu nog leeft.
Overigens het doet heel goed dat er nog naar geïnformeerd wordt. Het is echt aangrijpend als je zoveel mensen om je heen ziet wegsterven. Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur.

Ja @Dia wij komen op een leeftijd ( ik heb wel eens begrepen dat je van rond 1952 bent, toch?) dat er in verhouding minder trouw- en geboortekaartjes in de brievenbus liggen dan rouwkaarten. En dat is aangrijpend. Ook als het lichamelijk achteruit gaat en je steeds meer moet inleveren.
Alleen ken ik de eenzaamheid niet, ik ben getrouwd, heb kinderen en kleinkinderen. Dat zorgt overigens ook regelmatig voor feedback

En zo lijken er toch steeds weer dingen van mij bekend te zijn.... Ja, dat moet ook ingeleefd worden: alleen, en geen familie meer, althans geen nauwe banden meer met neven en nichten... waarvan er ook al velen zijn overleden.

[Terri]

Hoe is het nu met je buurman? Het lijkt me zo heftig om een bericht te krijgen dat het einde er ws over enkele dagen zal zijn.

Ik hoor al twee dagen niets. Het huis is donker, er is op de brievenbus een briefje dat verwijst naar de bovenburen. Hij ligt nog in het hospice. Laatste hoorde ik zaterdag, toen zijn vrouw even hier was. Hij was toen nog af en toe bij kennis. We weten niet hoe kort of lang dit nog kan duren. Enkele dagen had de dokter gezegd. Mijn buurvrouw hoopte dat hij nog in het hospice kon komen (dat was vlak voor de jaarwisseling). Dat is mogen gebeuren, maar we weten dat hij daar nu als het ware stervend ligt, als hij nu nog leeft.
Overigens het doet heel goed dat er nog naar geïnformeerd wordt. Het is echt aangrijpend als je zoveel mensen om je heen ziet wegsterven. Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur.

Ja @Dia wij komen op een leeftijd ( ik heb wel eens begrepen dat je van rond 1952 bent, toch?) dat er in verhouding minder trouw- en geboortekaartjes in de brievenbus liggen dan rouwkaarten. En dat is aangrijpend. Ook als het lichamelijk achteruit gaat en je steeds meer moet inleveren.
Alleen ken ik de eenzaamheid niet, ik ben getrouwd, heb kinderen en kleinkinderen. Dat zorgt overigens ook regelmatig voor feedback

En zo lijken er toch steeds weer dingen van mij bekend te zijn.... Ja, dat moet ook ingeleefd worden: alleen, en geen familie meer, althans geen nauwe banden meer met neven en nichten... waarvan er ook al velen zijn overleden.

Ja, je had je leeftijd een keer genoemd en toen dacht ik, he, dat is ongeveer de leeftijd van mijn man.

[-DIA-]

Maar mijn gedachten waren ergens anders, voor ik bovenstaande las.
Ik ben bezig het boek "De woestijnreis van een bijwoner" te lezen.
Hier kom ik vanaf blz. 157 veel mensen tegen die ik persoonlijk heb gekend.
o.a. de beide dominees Karels, die we al kenden toen ze kind waren, en dan lees je veel andere namen die je ook van nabij of meer van verder weg hebt gekend.
Je leest zo dan over de familienamen die je wel wat zeggen: De Geus, Cromwijk, over de ouders van Wim (ds. W.J. Karels, en J. Karels) over de broers Machiel en Rien (Marien) enz. Dat waren onvergetelijke tijden, toen, en als je dat dan zo leest komt dat alles zo weer in je gedachten.