Hyperdordt

[Cyrillus]

Deze discussie hangt menige forummer de keel uit. Het boek van vd Brink wordt je door je strot geduwd. Dat roept kokhalsneigingen op.

Bij jou ongetwijfeld. Vandaar de wat zurige uitbraaksels.

Ik snap het niet, het boek gaat er bij mij in als zoete koek.

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

[Arja]

Wat is dat toch met Hyperdordt. Ik ga maar eens googelen.

[Inwoner]

Bij jou ongetwijfeld. Vandaar de wat zurige uitbraaksels.

Ik snap het niet, het boek gaat er bij mij in als zoete koek.

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

Het is wel veelzeggend dat een discussie over dit boek zo moet eindigen...

[Cyrillus]

Ik snap het niet, het boek gaat er bij mij in als zoete koek.

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

Het is wel veelzeggend dat een discussie over dit boek zo moet eindigen...

Eindigen, het begint nog maar met. Stof genoeg. Ik twijfel wanneer ik de knuppel in het hoenderhok zal gooien.

[huisman]

Ik snap het niet, het boek gaat er bij mij in als zoete koek.

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

Het is wel veelzeggend dat een discussie over dit boek zo moet eindigen...

Dit zijn dan ook boekjes die over een paar jaar vergeten zijn. Wil iemand een goede meditatieve verklaring lezen over de DL dan blijf ik Om ‘t eeuwig welbehagen van ds C den Boer aanbevelen. Prachtig geregisseerd en een heldere opbouw. Uitgegeven in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en onlangs is er weer een nieuwe druk verschenen.

[Zeeuw]

de ongenuanceerde tegenreacties waaronder die van jou ook Thea.

Volgens mij heb ik een onderbouwde poging gedaan om te laten zien dat dr vd Brink op zijn minst zeer eenzijdig is. O.a. heb ik daar DL 1:16 en Mattheüs 5 (de Zaligsprekingen) bij genoemd. Ook dan wordt je als een vd Brink basher weggezet.

Ik denk dan ook dat het dr vd Brink pro kamp zelfs onderbouwde kritiek niet kan verdragen.

Waar ik dat het duidelijkst zag was in het gesprek over Johannes 3:16 waar dr vd Brink het woord wereld uitsluitend betrekt op de uitverkoren. Als een GGiN predikant dit zegt roepen alle dr vd Brink aanhangers er schande van. Nu dr vd Brink dit zegt werd het wat vergoelijkt en recht gepraat. (Behalve door @Cyrillus) .

Denk dat een vruchtbaar gesprek moeilijk nog te voeren is .

Het andere kamp heeft het er ook uitermate moeilijk mee. Maar....ziet dat net zo min in.

het ene kamp... het andere kamp.. Ik hoor je daar wel meer over, Zeeuw.
Ben jij neutraal?

Ik zie in de meeste zaken vaak de nuances wel. Ik schuif zelden, naar ik zelf meen, door naar het ene of het andere uiterste. Ik lees vaak van 'beide zijden' best steekhoudende argumenten, waardoor mijn positie vaak wel in het midden uitkomt.

[Cyrillus]

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

Het is wel veelzeggend dat een discussie over dit boek zo moet eindigen...

Dit zijn dan ook boekjes die over een paar jaar vergeten zijn. Wil iemand een goede meditatieve verklaring lezen over de DL dan blijf ik Om ‘t eeuwig welbehagen van ds C den Boer aanbevelen. Prachtig geregisseerd en een heldere opbouw. Uitgegeven in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en onlangs is er weer een nieuwe druk verschenen.

off-topic, meditatieve boeken hebben niets met het boek van Van den Brink uit te staan.

[Mannetje]

Dan zou ik de inhoud temeer met een schep zout nemen.

Dus het boek mag mij niet lekker smaken? Jij bent gunnend zeg.

Het is wel veelzeggend dat een discussie over dit boek zo moet eindigen...

Eindigen, het begint nog maar met. Stof genoeg. Ik twijfel wanneer ik de knuppel in het hoenderhok zal gooien.

Lekker doen als je je er goed bij voelt.

"And when you know that you’re right there ain’t no need to be kind."
Don Francisco in een vertolking van de vrienden van Job.

[Psalm]

Weer een prachtig antwoord van dr. van den Brink op Refoweb.

In de beantwoording van de vraag over Bijbelse bevinding zegt ds. G. A. van den Brink het volgende: “Veel mensen zien geloven vooral als overgeven en niet als aannemen. Zij geven zich over aan Christus zonder zeker te zijn dat zij daarop vergeving, leven, rechtvaardiging en genade zullen ontvangen. En dan kan de rust en vreugde inderdaad pas later komen.” Dit onderscheid raakte me. Is dit hetzelfde verschil als tussen -wat ik wel eens gehoord heb- de hebbelijkheid van het geloof (toevluchtnemend geloof) en de wederkerende daad van het geloof (verzekerd geloof)?

Maar hoe kom je van overgeven tot aannemen? Ik denk dat er veel meer onder ons zijn die met deze vraag worstelen! Wat is dan Bijbelse bevinding, want ik ben bang dat er op dit punt sprake is van zo veel onbijbelse bevinding!

Beste vragensteller,

Stel je twee bedelaars voor. De ene zit langs een drukke weg, strekt zijn hand uit in een smekend gebaar, maar is totaal onzeker of hij vandaag voldoende geld krijgt. De tweede bedelaar heeft een rijke man voor zich staan die zich naar hem overbuigt, een stapel bankbiljetten aan de bedelaar toereikt en hem vriendelijk aanspoort: Toe maar! Neem maar aan! Dit is voor jou! Ook deze bedelaar strekt zijn hand uit. Zou hij nog onzeker kunnen zijn of hij vandaag voldoende geld krijgt? Onmogelijk!

De vraag is welk van beide bedelaars het zaligmakende geloof uitbeeldt. Het antwoord is: de tweede. Het ware geloof is niet een verlangen, zoals bij de eerste bedelaar - alsof God, niet geïnteresseerd in ons lot, achteloos aan ons voorbijgaat. Maar het ware geloof is het antwoord op Gods vrijgevigheid die aan ons aannemen voorafgaat. God is de eerste! Omdat God geeft, daarom mogen wij aannemen. Want een mens kan geen ding aannemen, als het hem niet uit de hemel gegeven is (Johannes 3:27).

De gereformeerde theologen zeggen daarom (in dogmatische taal) dat de zekerheid van het geloof niet slechts bij de reflexieve daad van het geloof behoort, maar ook bij de directe daad (jij noemt 'de hebbelijkheid van het geloof' maar bedoelt wellicht de 'directe daad'). De directe daad van het geloof is het geloven zelf; de reflexieve daad is de reflectie op de geloofsdaad waardoor de gelovige weet dat hij gelooft.

Als zekerheid alleen bij de reflexieve daad behoorde, zou ik mijzelf moeten onderzoeken, me moeten afvragen of mijn geloof wel echt is, of ik in de goede toestand ben, enzovoorts. Pas als ik dat heb vastgesteld, komt er misschien wat zekerheid… Maar omdat het heil mij in het Evangelie wordt aangeboden, behoort de zekerheid reeds tot de directe geloofsdaad. Al bij de allereerste geloofsdaad mag ik (móet ik!) zeker zijn dat ik het volle heil zal ontvangen. Want dat wordt mij aangeboden. Het voorbeeld van de tweede bedelaar is hier zo krachtig en eenvoudig, dat er geen misverstand mogelijk is.

De kritiek van Brakel op de Labadisten was dat zij feitelijk de eerste bedelaar als voorbeeld namen. Je bedelt, je smeekt, je verlangt, je vraagt, je bidt, je tobt – maar zonder enige zekerheid hoe het afloopt. Brakel is hier buitengewoon kritisch. Hij is diep verontwaardigd omdat de Labadisten hiermee het hart van het Evangelie verloochenen. Helaas komt deze labadistische dwaling nu op veel plaatsen in de gereformeerde gezindte voor.

Als je een buitengewoon helder en overtuigend boek wil lezen over dit thema, lees dan de “Evangelische Heiligmaking” van Walter Marshall. Vooral “de tiende bestiering” is een goudmijn. “Wij moeten in Christus met een volle verzekerdheid trachten te geloven, en onszelf in de [directe] daad van het geloof overtuigen en vergewissen dat God ons om niet een aandeel in Christus en zijn zaligheid volgens zijn genadige belofte geeft”, aldus de titel van dit hoofdstuk.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Bron: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/30 ... -aannemen/

[Psalm]

Dit zijn dan ook boekjes die over een paar jaar vergeten zijn. Wil iemand een goede meditatieve verklaring lezen over de DL dan blijf ik Om ‘t eeuwig welbehagen van ds C den Boer aanbevelen. Prachtig geregisseerd en een heldere opbouw. Uitgegeven in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en onlangs is er weer een nieuwe druk verschenen.

Wat is er zo positief aan dat boekje van ds. C. den Boer?

[Mannetje]

Misschien eerst zelf lezen voor je er vragen over stelt?

[Bertiel]

Ik kan het je ook van harte aanbevelen.
Maar voor het door denken over aanbod en hyper calvinisme is dr van den Brink uitgebreider.

Huisman doet alsof de laatste een uitleg van de DL heeft geschreven maar dat is simpelweg niet zo.

[Cyrillus]

Weer een prachtig antwoord van dr. van den Brink op Refoweb.

In de beantwoording van de vraag over Bijbelse bevinding zegt ds. G. A. van den Brink het volgende: “Veel mensen zien geloven vooral als overgeven en niet als aannemen. Zij geven zich over aan Christus zonder zeker te zijn dat zij daarop vergeving, leven, rechtvaardiging en genade zullen ontvangen. En dan kan de rust en vreugde inderdaad pas later komen.” Dit onderscheid raakte me. Is dit hetzelfde verschil als tussen -wat ik wel eens gehoord heb- de hebbelijkheid van het geloof (toevluchtnemend geloof) en de wederkerende daad van het geloof (verzekerd geloof)?

Maar hoe kom je van overgeven tot aannemen? Ik denk dat er veel meer onder ons zijn die met deze vraag worstelen! Wat is dan Bijbelse bevinding, want ik ben bang dat er op dit punt sprake is van zo veel onbijbelse bevinding!

Beste vragensteller,

Stel je twee bedelaars voor. De ene zit langs een drukke weg, strekt zijn hand uit in een smekend gebaar, maar is totaal onzeker of hij vandaag voldoende geld krijgt. De tweede bedelaar heeft een rijke man voor zich staan die zich naar hem overbuigt, een stapel bankbiljetten aan de bedelaar toereikt en hem vriendelijk aanspoort: Toe maar! Neem maar aan! Dit is voor jou! Ook deze bedelaar strekt zijn hand uit. Zou hij nog onzeker kunnen zijn of hij vandaag voldoende geld krijgt? Onmogelijk!

De vraag is welk van beide bedelaars het zaligmakende geloof uitbeeldt. Het antwoord is: de tweede. Het ware geloof is niet een verlangen, zoals bij de eerste bedelaar - alsof God, niet geïnteresseerd in ons lot, achteloos aan ons voorbijgaat. Maar het ware geloof is het antwoord op Gods vrijgevigheid die aan ons aannemen voorafgaat. God is de eerste! Omdat God geeft, daarom mogen wij aannemen. Want een mens kan geen ding aannemen, als het hem niet uit de hemel gegeven is (Johannes 3:27).

De gereformeerde theologen zeggen daarom (in dogmatische taal) dat de zekerheid van het geloof niet slechts bij de reflexieve daad van het geloof behoort, maar ook bij de directe daad (jij noemt 'de hebbelijkheid van het geloof' maar bedoelt wellicht de 'directe daad'). De directe daad van het geloof is het geloven zelf; de reflexieve daad is de reflectie op de geloofsdaad waardoor de gelovige weet dat hij gelooft.

Als zekerheid alleen bij de reflexieve daad behoorde, zou ik mijzelf moeten onderzoeken, me moeten afvragen of mijn geloof wel echt is, of ik in de goede toestand ben, enzovoorts. Pas als ik dat heb vastgesteld, komt er misschien wat zekerheid… Maar omdat het heil mij in het Evangelie wordt aangeboden, behoort de zekerheid reeds tot de directe geloofsdaad. Al bij de allereerste geloofsdaad mag ik (móet ik!) zeker zijn dat ik het volle heil zal ontvangen. Want dat wordt mij aangeboden. Het voorbeeld van de tweede bedelaar is hier zo krachtig en eenvoudig, dat er geen misverstand mogelijk is.

De kritiek van Brakel op de Labadisten was dat zij feitelijk de eerste bedelaar als voorbeeld namen. Je bedelt, je smeekt, je verlangt, je vraagt, je bidt, je tobt – maar zonder enige zekerheid hoe het afloopt. Brakel is hier buitengewoon kritisch. Hij is diep verontwaardigd omdat de Labadisten hiermee het hart van het Evangelie verloochenen. Helaas komt deze labadistische dwaling nu op veel plaatsen in de gereformeerde gezindte voor.

Als je een buitengewoon helder en overtuigend boek wil lezen over dit thema, lees dan de “Evangelische Heiligmaking” van Walter Marshall. Vooral “de tiende bestiering” is een goudmijn. “Wij moeten in Christus met een volle verzekerdheid trachten te geloven, en onszelf in de [directe] daad van het geloof overtuigen en vergewissen dat God ons om niet een aandeel in Christus en zijn zaligheid volgens zijn genadige belofte geeft”, aldus de titel van dit hoofdstuk.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Bron: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/30 ... -aannemen/

Het lijkt erop dat hypercalvinisten Brakel dus vaak geen recht doen als ik dit zo lees. Want dit hoor je van hen nooit.

[Psalm]

Het lijkt erop dat hypercalvinisten Brakel dus vaak geen recht doen als ik dit zo lees. Want dit hoor je van hen nooit.

Inderdaad. Dat zie je ook terug in de vele citaten die ik van Brakel deelde. De hypercalvinisten scheiden de bediening en dogmatiek niet goed. Die kunst verstond Brakel, Dordt en refomatoren uiteraard wel.

[Cyrillus]

Het lijkt erop dat hypercalvinisten Brakel dus vaak geen recht doen als ik dit zo lees. Want dit hoor je van hen nooit.

Inderdaad. Dat zie je ook terug in de vele citaten die ik van Brakel deelde. De hypercalvinisten scheiden de bediening en dogmatiek niet goed. Die kunst verstond Brakel, Dordt en refomatoren uiteraard wel.

Vandaar ook 'redelijke' godsdienst, dat klinkt al niet zo 'bevindelijk'.