Jij ook heel hartelijk dank voor je openheid Edelweiss!Edelweiss schreef: ↑27 sep 2023, 16:29 Dank je wel voor je berichten, helma, erg waardevol. Ik ben een tijdje door vakantie offline geweest, en heb nu slechts heel beperkt even tijd om te reageren. Ik licht er één stukje uit voor nu.
Het is/was niet zozeer mijn doel op de deur op een kier te zetten of er slechts moeilijke voorbeelden uit te lichten. Ik denk dat we allemaal wel eens moeilijke gevallen hebben gehoord of van een afstandje hebben gezien.helma schreef: ↑11 sep 2023, 09:22Verder denk ik op te merken in jouw mening over abortus en euthanasie dat je moeilijke voorbeelden er uit licht om zo de deur op een kier te zetten....
Dat vind ik moeilijk. Want ja...er zijn hele verdrietige voorbeelden te noemen. En dan lijkt abortus of euthanasie de beste oplossing. Maar moeten we ook in moeilijke, verdrietige situaties niet allereerst Gods Woord de doorslag laten geven? Gij zult niet doden...daar hebben we allereerst mee te maken.
In de gevallen die ik aangaf zijn het echter niet 'slechts' (wil er geen afbreuk aan doen) moeilijke 'voobeelden', maar twee hevige persoonlijke ervaringen. Voorbeelden ken ik zelf genoeg uit de praktijk (ik was medicus); of voorbeelden van mensen die je kent maar toch wat verder van je af staan, ken ik ook wel; maar het bleef theorie voor mij - tot het ineens extreem dichtbij kwam en persoonlijk werd. In zulke situaties word je bijna gedwongen om je mening te heroverdenken, en in mijn geval heb ik mijn mening herzien. Dat is uiteraard geen gemakkelijk proces geweest.
Gods Woord heeft zeker de doorslag gegeven. Ik zal nog een persoonlijk aspect delen, wellicht helpt dat ook wat voor jouw beeldvorming. Toen bekend werd dat mijn leven acuut in gevaar was, heb ik direct contact gezocht met mijn vader (ook medicus, maar uiteraard meer ervaren) voor een telefonische second opinion, omdat ik het eerst niet wilde geloven. Dat was niets anders dan een ontkenningsfase, en het niet willen accepteren. Daarna heb ik direct de dominee gebeld van de HHK-gemeente waar ik in Nederland lid was (door de shock lukte het mij haast niet om in een tweede of derde taal te communiceren, mijn dominee hier spreekt uiteraard geen Nederlands). Hij is van grote hulp en tot zegen geweest en in gebed, met hem en mijn man, is de uiteindelijke beslissing gemaakt.
Zou ik het, met de wetenschap van nu, weer zo beslist hebben? Ach, ik weet het niet. Het is haast zinloos zo te denken, want op het moment zelf, waarin je slechts een zeer beperkte tijd hebt voor het doorhakken van een knoop, ben je in een heel andere 'staat van zijn' dan in een rustige situatie waarbij het wellicht niet persoonlijk is en je wellicht ook rationeler kan denken. De moeder, maar zeker ook het kindje, heeft zeker recht op bescherming, en ik ken genoeg casussen waarin een kindje 'niet uitkwam', waar één kind van een tweeling 'teveel' was... om mijn persoonlijke ervaring ben ik gestopt als practiserend medicus en ben de onderzoekswereld ingegaan, op heel andere onderwerpen, omdat ik die zaken niet meer aankon, ook niet van een afstand.
Het is een zeer delicaat, maar interessant onderwerp en ik heb er nu slechts één stukje uitgelicht, maar ik hoop er later nog nader op terug te komen. Ik wil je in elk geval danken voor je waardevolle reactie, helma. Ik denk dat we allemaal kunnen leren van meerdere, andere, en soms persoonlijke inzichten, en zo groeien in onze overtuigingen en geloof. Nog een gezegende dag gewenst!
Wat komen we soms voor keuzes te staan die eigenlijk onmogelijk te maken zijn.
Respect.
