Wat zijn de voordelen van Reformatorisch Onderwijs?

[Job]

Dit oude topic even afgestoft om hier nog even bij stil te staan. Hij heeft zeker een punt, ds. Vlot. In hoeverre voelen jullie het appel persoonlijk wat uitgaat van de nood in reformatorische zorg en onderwijs? Voor zover je er al niet in werkt natuurlijk.

Ik zou er vanuit eigen ervaring nog een zorgpunt aan toe willen voegen: ook al heb je eigen, reformatorisch personeel zegt dat ook lang niet alles (meer?). We worstelen helaas met het stuk uitholling van binnenuit, het uiteengroeien van meningen over leer en leven, kerkelijke trouw, wedergeboorte, geloof enz. waardoor regelmatig binnen één en dezelfde organisatie datgene wat met de ene hand wordt opgebouwd met de andere hand zomaar weer wordt afgebroken, leerlingen, stagiaires en clientèle in verwarring achterlatend. Herkennen jullie dit vanuit jullie omgeving ook als iets wat de laatste jaren enorm toeneemt? Of verkijk ik me op een locale situatie?

Uhh, wat bedoel je?

Had korter gekund indd.
- Of jij (of wie dan ook) je aangesproken voelt door het grote tekort in ref zorg en onderwijs.
- Of je ook ervaart dat er nog een andere brand woedt: de uitholling van binnenuit.

[Herman]

Ik zou er vanuit eigen ervaring nog een zorgpunt aan toe willen voegen: ook al heb je eigen, reformatorisch personeel zegt dat ook lang niet alles (meer?). We worstelen helaas met het stuk uitholling van binnenuit, het uiteengroeien van meningen over leer en leven, kerkelijke trouw, wedergeboorte, geloof enz. waardoor regelmatig binnen één en dezelfde organisatie datgene wat met de ene hand wordt opgebouwd met de andere hand zomaar weer wordt afgebroken, leerlingen, stagiaires en clientèle in verwarring achterlatend. Herkennen jullie dit vanuit jullie omgeving ook als iets wat de laatste jaren enorm toeneemt? Of verkijk ik me op een locale situatie?

Het is volgens mij goed een aantal dingen op voorhand te herkennen. De gereformeerde gezindte is bijvoorbeeld nooit zo één geweest als allerlei berichten ons doen voorkomen. Vroeger was het eigenlijk ook altijd wat. Een kritische beschouwing komt dus vaak neer op je eigen persoonlijke waarneming van wat je denkt dat een homogene groep is, maar wat het feitelijk nooit is geweest.
Een beoordeling van de (schijnbare) droevige staat zal dan vooraleerst naast een aantal kenmerken van gemeenschappelijkheid moeten lopen en niet moeten afhangen van de exact toegelaten lengte van de rok of het collectief onderschrijven van de exacte verhouding wedergeboorte-geloof van denominatie X.
Het niet om kunnen gaan met de onderlinge verschillen lijkt me helaas een kenmerk van deze groep, die door de verzuiling van de reformatorische groep duidelijker naar voren is gekomen. Maar misschien kunnen we daar de komende 50 jaar wel een positieve verandering in bespeuren.

[Herman]

Vergrijzing en de toename van de zorgvraag is overigens een collectief probleem in Nederland en dat hoeft dus niet specifiek het probleem van onze gezindte te zijn.

[newton]

Met het teruglopende geboortecijfer, ook in de gereformeerde gezindte zal de personeelsbehoefte op de scholen ook wel afnemen.
Van de 5 reformatorische basisscholen in Rijssen gaat er op termijn wel 1 sluiten.

[-DIA-]

Ik zou er vanuit eigen ervaring nog een zorgpunt aan toe willen voegen: ook al heb je eigen, reformatorisch personeel zegt dat ook lang niet alles (meer?). We worstelen helaas met het stuk uitholling van binnenuit, het uiteengroeien van meningen over leer en leven, kerkelijke trouw, wedergeboorte, geloof enz. waardoor regelmatig binnen één en dezelfde organisatie datgene wat met de ene hand wordt opgebouwd met de andere hand zomaar weer wordt afgebroken, leerlingen, stagiaires en clientèle in verwarring achterlatend. Herkennen jullie dit vanuit jullie omgeving ook als iets wat de laatste jaren enorm toeneemt? Of verkijk ik me op een locale situatie?

Het is volgens mij goed een aantal dingen op voorhand te herkennen. De gereformeerde gezindte is bijvoorbeeld nooit zo één geweest als allerlei berichten ons doen voorkomen. Vroeger was het eigenlijk ook altijd wat. Een kritische beschouwing komt dus vaak neer op je eigen persoonlijke waarneming van wat je denkt dat een homogene groep is, maar wat het feitelijk nooit is geweest.
Een beoordeling van de (schijnbare) droevige staat zal dan vooraleerst naast een aantal kenmerken van gemeenschappelijkheid moeten lopen en niet moeten afhangen van de exact toegelaten lengte van de rok of het collectief onderschrijven van de exacte verhouding wedergeboorte-geloof van denominatie X.
Het niet om kunnen gaan met de onderlinge verschillen lijkt me helaas een kenmerk van deze groep, die door de verzuiling van de reformatorische groep duidelijker naar voren is gekomen. Maar misschien kunnen we daar de komende 50 jaar wel een positieve verandering in bespeuren.

Je kunt het ook anders zien. Als ik 60 jaar terugkijk is de gereformeerde gezindte nooit zo verdeeld geweest, en juist in een wereld die steeds vijandiger wordt. Ik weet hoe dichtbij elkaar we stonden als verschillende kerken, er was op veel gebieden samenwerking mogelijk zonder verlies van identiteit. Op meer plaatsen was er weinig of geen verschil bv. tussen GG en GB in de NHK of de CGK. Ik merk tegelijk dat de rechterkant van de GG als het ware naar de kant van de GGiN of OGG wordt gedrongen. Dit acht ik een verbetering, ware het niet dat dit uit de nood onstaat. Ik weet niet of we het zien, maar we groeien verder uit elkaar. Als we de tijd waarin we leven er ook in betrekken, dan is het zeker niet rooskleurig. De oordelen zijn als het ware voelbaar, en we gaan door of er niets aan de hand is. Niet opmerken kan een oordeel in het oordeel zijn.

[Ambtenaar]

Je kunt het ook anders zien. Als ik 60 jaar terugkijk is de gereformeerde gezindte nooit zo verdeeld geweest, en juist in een wereld die steeds vijandiger wordt. Ik weet hoe dichtbij elkaar we stonden als verschillende kerken, er was op veel gebieden samenwerking mogelijk zonder verlies van identiteit. Op meer plaatsen was er weinig of geen verschil bv. tussen GG en GB in de NHK of de CGK. Ik merk tegelijk dat de rechterkant van de GG als het ware naar de kant van de GGiN of OGG wordt gedrongen. Dit acht ik een verbetering, ware het niet dat dit uit de nood onstaat. Ik weet niet of we het zien, maar we groeien verder uit elkaar. Als we de tijd waarin we leven er ook in betrekken, dan is het zeker niet rooskleurig. De oordelen zijn als het ware voelbaar, en we gaan door of er niets aan de hand is. Niet opmerken kan een oordeel in het oordeel zijn.

En jouw perceptie van de werkelijkheid is de enige ware perceptie? Zo interpreteer ik althans je laatste zin.

[Piet Puk]

Had korter gekund indd. :hum
- Of jij (of wie dan ook) je aangesproken voelt door het grote tekort in ref zorg en onderwijs.
- Of je ook ervaart dat er nog een andere brand woedt: de uitholling van binnenuit.

Ik denk dat een reformatorische instelling in zorg of onderwijs ook naar zich zelf moet kijken. Ik hoor namelijk elk jaar een oproep om potentieel personeel warm te maken om te werken in instellingen van de eigen richting. Wat blijkbaar bestuurders niet zien, maar wat ik wel hoor is dat er qua principes met 2 maten word gemeten. Enerzijds bijvoorbeeld op het gebied van werkethos word de Bijbel gehanteerd om toch vooral hard te werken, terwijl op andere principes(en dat kan divers zijn zoals het dragen van kleding) er juist lichtvaardig mee word omgegaan en er een benauwde sfeer ontstaat en velen afhaken. Ligt dan het tekort aan de werknemerskant of werkgeverskant?

En ja, de uitholling van binnenuit is al tijden gaande.

[-DIA-]

perceptie:
1) Apperceptie 2) Beleving 3) Heffing 4) Inning 5) Inzameling 6) Inzicht 7) Observatie 8) Ontvangst 9) Voorstelling 10) Waarneming 11) Waarneming in de geest 12) Waarnemingsvermogen

Ik denk dat dit in wat 'lichtere' kerken inderdaad niet wordt opgemerkt of ingezien. Dat niet vreemd:
Als we de Bijbel kennen lezen we dat er een tijd komt dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap vallen.

[Zeeuw]

Dit oude topic even afgestoft om hier nog even bij stil te staan. Hij heeft zeker een punt, ds. Vlot. In hoeverre voelen jullie het appel persoonlijk wat uitgaat van de nood in reformatorische zorg en onderwijs? Voor zover je er al niet in werkt natuurlijk.

Ik zou er vanuit eigen ervaring nog een zorgpunt aan toe willen voegen: ook al heb je eigen, reformatorisch personeel zegt dat ook lang niet alles (meer?). We worstelen helaas met het stuk uitholling van binnenuit, het uiteengroeien van meningen over leer en leven, kerkelijke trouw, wedergeboorte, geloof enz. waardoor regelmatig binnen één en dezelfde organisatie datgene wat met de ene hand wordt opgebouwd met de andere hand zomaar weer wordt afgebroken, leerlingen, stagiaires en clientèle in verwarring achterlatend. Herkennen jullie dit vanuit jullie omgeving ook als iets wat de laatste jaren enorm toeneemt? Of verkijk ik me op een locale situatie?

Uhh, wat bedoel je?

Had korter gekund indd.
- Of jij (of wie dan ook) je aangesproken voelt door het grote tekort in ref zorg en onderwijs.
- Of je ook ervaart dat er nog een andere brand woedt: de uitholling van binnenuit.

Het eerste gaat hier gelukkig nog redelijk goed. Het tweede valt volgens mij in het lokale onderwijs hier ook mee.

[Maanenschijn]

het reformatorisch onderwijs maakt deel uit van één van de laatste zuilen van ons land. En doordat veel van de zuilen al zijn afgebrokkeld, ligt de focus erg op onze eigen zuil.

Binnen het reformatorisch onderwijs heeft altijd verschil bestaan tussen scholen. Als voorbeeld: een Gomarus in Gorinchem heeft door haar lokale situering altijd veel Bonders uit de Alblasserwaard getrokken. Daar heerste veel meer een ‘hervormde’ sfeer. Dit tot tegenstelling tot de scholen in Amersfoort/Hoevelaken, die een veel grotere regio bestrijkt en meer gevoed wordt vanuit de afgescheiden kerken van de Veluwe. Ik denk dat deze regionale verschillen er altijd zijn geweest.

Wat wel steeds meer gemist wordt zijnde zgn identificatiefiguren, denk ik. Leerkrachten die vanuit hun levenshouding zeggingskracht hebben. Heel vaak waren dat de wat oudere leerkrachten, die naast hun vak ook de les van het leven, of zelfs Het Leven gaven. Er is (naar dat ik kan waarnemen) veel vergrijzing en verloop van wat oudere leerkrachten. Een gezonde mix van leeftijdsopbouw in het onderwijs is denk ik erg belangrijk.

Aan de andere kant: onze gezindte is (zoals altijd al) aan verandering onderhevig. Dat ook een school daarin meebeweegt is vanzelfsprekend. Het reformatorisch onderwijs kent wel een structuur waar de besturen een behoorlijke vinger in de pap hebben. Van verandering (‘verrotting van binnenuit’) van deze besturen zie ik nog niet veel. Hoe kan dan dat gevoel (@Job) dan optreden en zichtbaar worden?

[Ambtenaar]

perceptie:
1) Apperceptie 2) Beleving 3) Heffing 4) Inning 5) Inzameling 6) Inzicht 7) Observatie 8) Ontvangst 9) Voorstelling 10) Waarneming 11) Waarneming in de geest 12) Waarnemingsvermogen

Ik denk dat dit in wat 'lichtere' kerken inderdaad niet wordt opgemerkt of ingezien. Dat niet vreemd:
Als we de Bijbel kennen lezen we dat er een tijd komt dat de wijze en dwaze maagden samen in slaap vallen.

Waarbij degene die niet hetzelfde denkt als jij een dwaze maagd is.

[Job]

het reformatorisch onderwijs maakt deel uit van één van de laatste zuilen van ons land. En doordat veel van de zuilen al zijn afgebrokkeld, ligt de focus erg op onze eigen zuil.

Binnen het reformatorisch onderwijs heeft altijd verschil bestaan tussen scholen. Als voorbeeld: een Gomarus in Gorinchem heeft door haar lokale situering altijd veel Bonders uit de Alblasserwaard getrokken. Daar heerste veel meer een ‘hervormde’ sfeer. Dit tot tegenstelling tot de scholen in Amersfoort/Hoevelaken, die een veel grotere regio bestrijkt en meer gevoed wordt vanuit de afgescheiden kerken van de Veluwe. Ik denk dat deze regionale verschillen er altijd zijn geweest.

Wat wel steeds meer gemist wordt zijnde zgn identificatiefiguren, denk ik. Leerkrachten die vanuit hun levenshouding zeggingskracht hebben. Heel vaak waren dat de wat oudere leerkrachten, die naast hun vak ook de les van het leven, of zelfs Het Leven gaven. Er is (naar dat ik kan waarnemen) veel vergrijzing en verloop van wat oudere leerkrachten. Een gezonde mix van leeftijdsopbouw in het onderwijs is denk ik erg belangrijk.

Aan de andere kant: onze gezindte is (zoals altijd al) aan verandering onderhevig. Dat ook een school daarin meebeweegt is vanzelfsprekend. Het reformatorisch onderwijs kent wel een structuur waar de besturen een behoorlijke vinger in de pap hebben. Van verandering (‘verrotting van binnenuit’) van deze besturen zie ik nog niet veel. Hoe kan dan dat gevoel (@Job) dan optreden en zichtbaar worden?

Verrotting van binnenuit waren niet mijn woorden. Mijn eigen referentiepunt is de reformatorische zorglocatie waar ik bij betrokken ben, en waar men qua benoemingen met de handen in het haar zit. Enerzijds weinig sollicitanten, anderzijds toestanden met mensen die eerder werden benoemd maar die een andere levensstijl en -ligging uitdragen of zijn gaan uitdragen richting de zorgvragers. En zich tegelijk reformatorisch (blijven) noemen, net als directe collega's, waarmee er echter een kloof aan het ontstaan is.

[Maanenschijn]

het reformatorisch onderwijs maakt deel uit van één van de laatste zuilen van ons land. En doordat veel van de zuilen al zijn afgebrokkeld, ligt de focus erg op onze eigen zuil.

Binnen het reformatorisch onderwijs heeft altijd verschil bestaan tussen scholen. Als voorbeeld: een Gomarus in Gorinchem heeft door haar lokale situering altijd veel Bonders uit de Alblasserwaard getrokken. Daar heerste veel meer een ‘hervormde’ sfeer. Dit tot tegenstelling tot de scholen in Amersfoort/Hoevelaken, die een veel grotere regio bestrijkt en meer gevoed wordt vanuit de afgescheiden kerken van de Veluwe. Ik denk dat deze regionale verschillen er altijd zijn geweest.

Wat wel steeds meer gemist wordt zijnde zgn identificatiefiguren, denk ik. Leerkrachten die vanuit hun levenshouding zeggingskracht hebben. Heel vaak waren dat de wat oudere leerkrachten, die naast hun vak ook de les van het leven, of zelfs Het Leven gaven. Er is (naar dat ik kan waarnemen) veel vergrijzing en verloop van wat oudere leerkrachten. Een gezonde mix van leeftijdsopbouw in het onderwijs is denk ik erg belangrijk.

Aan de andere kant: onze gezindte is (zoals altijd al) aan verandering onderhevig. Dat ook een school daarin meebeweegt is vanzelfsprekend. Het reformatorisch onderwijs kent wel een structuur waar de besturen een behoorlijke vinger in de pap hebben. Van verandering (‘verrotting van binnenuit’) van deze besturen zie ik nog niet veel. Hoe kan dan dat gevoel (@Job) dan optreden en zichtbaar worden?

Verrotting van binnenuit waren niet mijn woorden. Mijn eigen referentiepunt is de reformatorische zorglocatie waar ik bij betrokken ben, en waar men qua benoemingen met de handen in het haar zit. Enerzijds weinig sollicitanten, anderzijds toestanden met mensen die eerder werden benoemd maar die een andere levensstijl en -ligging uitdragen of zijn gaan uitdragen richting de zorgvragers. En zich tegelijk reformatorisch (blijven) noemen, net als directe collega's, waarmee er echter een kloof aan het ontstaan is.

Ahh, excuus. Dat had ik even niet scherp. Het moeilijk vervullen van de vacatures is wel een punt.

De grote vraag (voor mij) is: hebben we in het verleden niet de verkeerde keus gemaakt om ons terug te trekken in een eigen zuil, en daarmee de dure plicht om als getuigen in deze wereld te staan niet verzuimd? Mijn sterke vermoeden is dat we in komende decennia weer terug gaan naar huisgodsdienst, waarbij we terug geworpen zullen worden op onze persoonlijke motivatie en persoonlijk geloof in opvoeding en het staan in de wereld.

[Job]

Ja, goede vraag. Ik denk dat het reformatorische basisonderwijs onmisbaar was en is en zal blijven. Dat wordt mi alleen maar urgenter gezien de genderideologie en vrije seksuele moraal die al op zeer jonge leeftijd bijgebracht schijnt te moeten worden. Maar verder? Ik snap de behoefte aan herkenning en veiligheid wel, maar lees in de Bijbel indd nergens over eigen verzorgingshuizen, eigen stukjes begraafplaats, eigen alles. De Heere Jezus at met tollenaren en zondaren en was tot zegen voor ieder in zijn omgeving.

[DDD]

Ik ben het wel met DIA eens dat de verschillen tussen GB en GG midden groter lijken te worden. Al denk ik niet dat alleen de GB verandert, de GG veranderen ook. Waar de laatste honderd jaar steeds met kleine stapjes geactualiseerd werd, om zowel recht te doen aan de behoudende trekjes van de gemeenten, als niet teveel uit de pas te lopen, is de laatste 30 jaar een beweging achteruit zichtbaar. Maar ja, dat kan op korte termijn onderscheidend werken, maar op lange termijn gaat dat wringen. Ik geloof niet zo in de heilzaamheid van conservatisme van de kansel.