Gelezen, gedacht, gehoord...

[merel]

Eigenlijk niet. Ik deel toch juist waar wij onze grens trekken? Bij bloot, rare teksten en drank op kleding hebben wij vetorecht. Ik zou niet weten wat daar mis mee is. Mijn dochter gaat juist bedekter naar school dan menig meisje met rok tot net onder haal billen op een gemiddelde refoschool.

Wat ik storend vind is dat blijkbaar een docent ouders/ moeders wegzet vanwege de kleding die hun dochters aanhebben.

Het kan zeker zijn dat grenzen per ouder verschillen. In de opvoeding geef je grenzen mee. Jullie grenzen zijn waarschijnlijk anders dan onze grenzen. Jouw gezin zul je (denk ik) niet kunnen vergelijken met een doorsnee refo-gezin.

Het geeft in een gezin strijd als kinderen iedere keer die grenzen willen passeren. Er worden geen ouders veroordeeld volgens mij. Maar ik vind het wel lastig soms dat er verontwaardiging is over het dragen van een broek bij dames (daar begon dit gesprek over), maar de korte rokken geen probleem lijken. Waarbij ik (nogmaals) aan wil geven dat ik de discussies binnenshuis niet wil bagataliseren.

In welk opzicht zouden jullie grenzen anders zijn dan onze grenzen? Of hangt dat samen met de rok/ broek discussie?

Ik denk dat ieder gezin andere, eigen grenzen heeft. Bij ons is het inderdaad dat wij sterk aandringen op het dragen van een rok. Daarnaast is ook de kledingkeuze tussen vrije tijd, formeel of kerk wel een onderwerp van gesprek.
Een ander punt is dat (als voorbeeld) popmuziek etc niet in huis mag klinken. Ook niet tijdens een verjaardag of avond met vrienden.

Ik haast me ook te zeggen dat nu de kinderen (op 1 na) boven de 19 zijn. Dan zijn de regels veel meer een gesprek dan een bevel .
Toch wil ik heel graag vast houden dat zolang de kinders (we hebben er nog 5 thuis) hun benen onder onze tafel steken en genieten van de goede zorgen van hotel mama, ook onze regels van toepassing zijn. Wij zijn tenslotte verantwoordelijk wat onder ons dak plaats vind.

Ah, duidelijk. Denk dat wij uiteindelijk niet heel veel verschillen hierin. Alleen nuances anders leggen.

Kleding is bij ons weinig onderwerp van gesprek. Zolang het niet bloot, kapot, obsceen, rare teksten en plaatjes heeft, vinden wij veel goed. We voeren wel gesprekken hierover onder het motto ' wat wil je uitstralen naar de buitenwereld'.

En popmuziek luisteren met AirPods? Mag dat wel?

[DDD]

Ik hoef niet in een korte broek op het werk te verschijnen. Het wordt of een verzoek om het niet meer te doen of een verzoek om naar huis te gaan voor een lange broek.

Wat is dat dan voor werk? Bij mij is het geen probleem, in ieder geval.

Ik werk in de financiële sector. Het is in deze sector (zover ik weet) gebruikelijk dan een lange broek verplicht is. Bij genoeg werkgevers is een pakjasje of blouse verplicht. In uitzonderlijke gevallen moeten mannen nog altijd een pak aan.
Als ik het mij goed herinner werk jij in de sociale advocatuur. Mag je ook een korte broek aan als je bezoek krijgt?

Alles mag, maar dat zou ik niet snel doen. Het ligt er ook aan. Is er airconditioning, dan kun je hogere eisen stellen dan als dat er niet is.

[Maanenschijn]

Ah, duidelijk. Denk dat wij uiteindelijk niet heel veel verschillen hierin. Alleen nuances anders leggen.

Kleding is bij ons weinig onderwerp van gesprek. Zolang het niet bloot, kapot, obsceen, rare teksten en plaatjes heeft, vinden wij veel goed. We voeren wel gesprekken hierover onder het motto ' wat wil je uitstralen naar de buitenwereld'.

En popmuziek luisteren met AirPods? Mag dat wel?

Vaak kijken de kinderen in de kamer op hun iPad of telefoon iets, of luisteren ze muziek. Ik weet dat er bij sommige muziek zal klinken die niet goed is. Toch maken we daar geen groot probleem van. We hebben liever dat we met z’n allen in de kamer zitten dan ieder individueel op zijn/haar eigen kamer.

Over muziek, films, games etc hebben we het wel regelmatig.

[Zeeuw]

'Naar her werk ga je ook niet in korte broek', was altijd het argument. Of doe jij dat wel?

Ja, als ik geen afspraken buiten de deur heb trek ik gerust een korte broek aan naar mijn werk.

De tijden van verval gaan snel. In mijn werkzame tijd was een korte broek niet in beeld. Zonder colbert was eveneens ondenkbaar. En een weigering om een stropdas te dragen betekende dat je kon vertrekken. Eenvoudig, duidelijk en goed te handhaven. Overigens speelde dat toen niet. Maar wat men tegenwoordig aan de voeten heeft, zou ook zeker niet door de toetsing komen.

Bij heel veel bedrijven is een korte broek ook niet toegestaan hoor. Dus ik vind de opmerking van @Zeeuw wel een beetje verbazingwekkend. Maar goed, blijkbaar kan het dus wel.

Fijn om je te kunnen blijven verbazen he :-)

[Hendrien]

Tja, dat laatste. Hoe doe je dat in deze tijd? Wanneer ze wel het huis uit willen, maar niet kunnen? Maar ze leven totaal niet zoals jij dat wilt in je huis? Hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid onder jouw dak? Zet jij ze dan op straat?

Nee, op staat zetten niet. Ik weet niet hoe ik zou reageren, het is niet aan de orde. We hebben gelukkig niets te klagen.

Ik denk toch dat ik wel heel stellig zou zijn: als je niet uit huis kunt en jouw leven op jouw manier wilt vorm geven: dat is jouw probleem. Zolang je bij ons woont, zijn onze regels van toepassing. Wel met de nodige zelfreflectie als ouders: zijn onze regels gebaseerd op traditie of vinden ze grondslag in Gods Woord.

Jij sleept ze mee naar de kerk bijv.?

[Maanenschijn]

Tja, dat laatste. Hoe doe je dat in deze tijd? Wanneer ze wel het huis uit willen, maar niet kunnen? Maar ze leven totaal niet zoals jij dat wilt in je huis? Hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid onder jouw dak? Zet jij ze dan op straat?

Nee, op staat zetten niet. Ik weet niet hoe ik zou reageren, het is niet aan de orde. We hebben gelukkig niets te klagen.

Ik denk toch dat ik wel heel stellig zou zijn: als je niet uit huis kunt en jouw leven op jouw manier wilt vorm geven: dat is jouw probleem. Zolang je bij ons woont, zijn onze regels van toepassing. Wel met de nodige zelfreflectie als ouders: zijn onze regels gebaseerd op traditie of vinden ze grondslag in Gods Woord.

Jij sleept ze mee naar de kerk bijv.?

Zeker, touw om hun arm en sjorren maar.

Waar wil je heen? Tot op heden is het geen probleem, gaf ik al aan. Natuurlijk besef ik me dat het ook in gezinnen heel anders kan gaan. En nergens spreek ik daar een oordeel over uit, toch?

[merel]

Ah, duidelijk. Denk dat wij uiteindelijk niet heel veel verschillen hierin. Alleen nuances anders leggen.

Kleding is bij ons weinig onderwerp van gesprek. Zolang het niet bloot, kapot, obsceen, rare teksten en plaatjes heeft, vinden wij veel goed. We voeren wel gesprekken hierover onder het motto ' wat wil je uitstralen naar de buitenwereld'.

En popmuziek luisteren met AirPods? Mag dat wel?

Vaak kijken de kinderen in de kamer op hun iPad of telefoon iets, of luisteren ze muziek. Ik weet dat er bij sommige muziek zal klinken die niet goed is. Toch maken we daar geen groot probleem van. We hebben liever dat we met z’n allen in de kamer zitten dan ieder individueel op zijn/haar eigen kamer.

Over muziek, films, games etc hebben we het wel regelmatig.

Dat je liever hebt dat iedereen beneden zit, begrijp ik. Alleen is het voor mij op dit moment bevreemdend dat je het niet wilt, jijweet dat het gebeurt en het oogluikend toestaat, omdat het in stilte is. Terwijl jij ook aangeeft dat je in bepaalde zaken die je kan zien, zoals kleding, weinig ruimte geeft voor een andere visie. Daarin moeten zij zich wel aanpassen zolang ze in huis wonen.

Geen aanval hoor! Ik ben blij dat we daarover in gesprek kunnen gaan. En ik begrijp ook wel dat het voor volwassenen anders ligt dan voor minderjarigen

[DDD]

Tja, dat laatste. Hoe doe je dat in deze tijd? Wanneer ze wel het huis uit willen, maar niet kunnen? Maar ze leven totaal niet zoals jij dat wilt in je huis? Hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid onder jouw dak? Zet jij ze dan op straat?

Nee, op staat zetten niet. Ik weet niet hoe ik zou reageren, het is niet aan de orde. We hebben gelukkig niets te klagen.

Ik denk toch dat ik wel heel stellig zou zijn: als je niet uit huis kunt en jouw leven op jouw manier wilt vorm geven: dat is jouw probleem. Zolang je bij ons woont, zijn onze regels van toepassing. Wel met de nodige zelfreflectie als ouders: zijn onze regels gebaseerd op traditie of vinden ze grondslag in Gods Woord.

Jij sleept ze mee naar de kerk bijv.?

Zeker, touw om hun arm en sjorren maar.

Waar wil je heen? Tot op heden is het geen probleem, gaf ik al aan. Natuurlijk besef ik me dat het ook in gezinnen heel anders kan gaan. En nergens spreek ik daar een oordeel over uit, toch?

Je schreef wel degelijk dat je heel stellig zou zijn. Dus Hendrien vraagt dan hoe zij zich dat moet voorstellen. Daar was ik ook best benieuwd naar.

[Maanenschijn]

Ah, duidelijk. Denk dat wij uiteindelijk niet heel veel verschillen hierin. Alleen nuances anders leggen.

Kleding is bij ons weinig onderwerp van gesprek. Zolang het niet bloot, kapot, obsceen, rare teksten en plaatjes heeft, vinden wij veel goed. We voeren wel gesprekken hierover onder het motto ' wat wil je uitstralen naar de buitenwereld'.

En popmuziek luisteren met AirPods? Mag dat wel?

Vaak kijken de kinderen in de kamer op hun iPad of telefoon iets, of luisteren ze muziek. Ik weet dat er bij sommige muziek zal klinken die niet goed is. Toch maken we daar geen groot probleem van. We hebben liever dat we met z’n allen in de kamer zitten dan ieder individueel op zijn/haar eigen kamer.

Over muziek, films, games etc hebben we het wel regelmatig.

Dat je liever hebt dat iedereen beneden zit, begrijp ik. Alleen is het voor mij op dit moment bevreemdend dat je het niet wilt, jijweet dat het gebeurt en het oogluikend toestaat, omdat het in stilte is. Terwijl jij ook aangeeft dat je in bepaalde zaken die je kan zien, zoals kleding, weinig ruimte geeft voor een andere visie. Daarin moeten zij zich wel aanpassen zolang ze in huis wonen.

Geen aanval hoor! Ik ben blij dat we daarover in gesprek kunnen gaan. En ik begrijp ook wel dat het voor volwassenen anders ligt dan voor minderjarigen

Ik snap je bevreemding. Het is ook dubbel, dat voelt voor mij/ons ook wel.

Het is misschien wel een slap compromis om te kiezen voor aanwezig te zijn in de huiskamer, dan op de eigen kamer of buitenshuis. Waarbij bij de twee laatste opties we ook geen illusie hebben dat ze geen dingen zien/horen die we liever niet hebben. Ook bij ons is het niet zo zwart-wit.

Als de inwendige behoefte of overtuiging er niet is om dicht bij de Heere God te leven en het leven daarnaar in te richten zal er altijd discussie over zijn, denk ik.

Als de kinderen vragen: Pa, mogen we naar Appelpop? Dan zal ik nooit zeggen dat ik dat goed vind of toestemming geeft. Wel geef ik aan dat de deur open blijft, en als er problemen zijn ze kunnen bellen. En ik probeer vanuit de liefde voor de Heere aan te geven dat ik ze liever niet zie gaan.

Zo proberen we maar een beetje op te voeden….

[Maanenschijn]

Nee, op staat zetten niet. Ik weet niet hoe ik zou reageren, het is niet aan de orde. We hebben gelukkig niets te klagen.

Ik denk toch dat ik wel heel stellig zou zijn: als je niet uit huis kunt en jouw leven op jouw manier wilt vorm geven: dat is jouw probleem. Zolang je bij ons woont, zijn onze regels van toepassing. Wel met de nodige zelfreflectie als ouders: zijn onze regels gebaseerd op traditie of vinden ze grondslag in Gods Woord.

Jij sleept ze mee naar de kerk bijv.?

Zeker, touw om hun arm en sjorren maar.

Waar wil je heen? Tot op heden is het geen probleem, gaf ik al aan. Natuurlijk besef ik me dat het ook in gezinnen heel anders kan gaan. En nergens spreek ik daar een oordeel over uit, toch?

Je schreef wel degelijk dat je heel stellig zou zijn. Dus Hendrien vraagt dan hoe zij zich dat moet voorstellen. Daar was ik ook best benieuwd naar.

Je hebt gelijk. Ik snap nu de vraag beter. Ik denk dat de stelligheid zit in het niet in discussie gaan over de regels, maar mogelijk ben ik, als ik zo nadenk, wel in de praktijk meer rekkelijk.

Het komt misschien ook omdat onze kinderen niet heel erg de grenzen opzoeken. Misschien praat ik dan ook wel uit een comfortabele positie.

[pierre27]

Jij sleept ze mee naar de kerk bijv.?

Zeker, touw om hun arm en sjorren maar.

Waar wil je heen? Tot op heden is het geen probleem, gaf ik al aan. Natuurlijk besef ik me dat het ook in gezinnen heel anders kan gaan. En nergens spreek ik daar een oordeel over uit, toch?

Je schreef wel degelijk dat je heel stellig zou zijn. Dus Hendrien vraagt dan hoe zij zich dat moet voorstellen. Daar was ik ook best benieuwd naar.

Je hebt gelijk. Ik snap nu de vraag beter. Ik denk dat de stelligheid zit in het niet in discussie gaan over de regels, maar mogelijk ben ik, als ik zo nadenk, wel in de praktijk meer rekkelijk.

Het komt misschien ook omdat onze kinderen niet heel erg de grenzen opzoeken. Misschien praat ik dan ook wel uit een comfortabele positie.

Mooie posting, ik ontmoet genoeg ouders die deze worsteling herkennen. Mooi is het aan de ene kant het gesprek blijven voeren en aan de andere kant je grenzen blijven houden.

[Hendrien]

Zeker, touw om hun arm en sjorren maar.

Waar wil je heen? Tot op heden is het geen probleem, gaf ik al aan. Natuurlijk besef ik me dat het ook in gezinnen heel anders kan gaan. En nergens spreek ik daar een oordeel over uit, toch?

Je schreef wel degelijk dat je heel stellig zou zijn. Dus Hendrien vraagt dan hoe zij zich dat moet voorstellen. Daar was ik ook best benieuwd naar.

Je hebt gelijk. Ik snap nu de vraag beter. Ik denk dat de stelligheid zit in het niet in discussie gaan over de regels, maar mogelijk ben ik, als ik zo nadenk, wel in de praktijk meer rekkelijk.

Het komt misschien ook omdat onze kinderen niet heel erg de grenzen opzoeken. Misschien praat ik dan ook wel uit een comfortabele positie.

Mooie posting, ik ontmoet genoeg ouders die deze worsteling herkennen. Mooi is het aan de ene kant het gesprek blijven voeren en aan de andere kant je grenzen blijven houden.

Maar dat is nu net mijn vraag. Hoe doe je dat die grenzen? Jazeker, ik blijf in gesprek, duidelijk makend hoe ik dingen Bijbels zie en heel veel liefde geven. Maar hoe houd je je grenzen? Kinderen kunnen in deze tijd nauwelijks uit huis en al helemaal niet op vrij jonge leeftijd.

[DDD]

Waarom niet eigenlijk? Voor 400 euro moet het toch mogelijk zijn om ergens een kamer te vinden?

[Chrisje72]

Hier in regio Rotterdam niet

[DDD]

Ik kon het mij niet voorstellen. Maar het is werkelijk absurd wat mensen daar voor een kamer durven vragen. In Boskoop daarentegen kan dat wel.