De kleine lettertjes van het Evangelie

[Cyrillus]

Wie kan zijn zonden belijden zonder dat God in hem werkt? Is dat geen wonder?

Ik wil je graag dit stukje voorhouden dat ik vond op www.geloofstoerusting.nl (en ja, ik weet dat het daarna wellicht over een andere categorie mensen gaat dan je nu voor ogen hebt, maar wat hier staat, is precies het punt dat ik bij jou mis):

Is er iets ergers denkbaar dan dat je meent dat je gevonden bent terwijl je ondertussen verloren gaat? Is er iemand op de brede weg die naar het verderf leidt er zo ellendig aan toe als degene die onderweg christelijke liederen zingt, gebeden opzegt en talloze preken aanhoort? Het meest tragische dat je je kunt voorstellen is het beeld van een man die in de woestijn uit een beker zand drinkt omdat hij denkt dat er water in zit? Het is al afschuwelijk als je nonchalant het leven na dit leven binnenstapt. Maar denk je eens in dat je een vroom leven geleid hebt en dan toch op een dood spoor blijkt te zitten.
Er zijn tijden geweest dat ik niet geloofde dat zulke mensen bestonden – laat staan dat ik zelf een van hen zou kunnen zijn. Iedereen die met zijn mond Jezus als Heere beleed zou zeker zalig worden – waarom zou je anders elke zondag naar de kerk gaan? Maar toen zag ik het staan, in letters die gloeiden alsof ze in vuur uitgehakt waren: Jezus Zelf beschrijft hoe het sommige mensen op de oordeelsdag zal vergaan.
‘Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!’ (Mattheüs 7:21-23).

Ja en wat moet ik er mee? Moeten we mensen verloren laten gaan omdat er andere mensen zijn die een vals geloof hebben? Leggen we de drempel heel hoog zodat wij op aarde kunnen beoordelen wie er in de hemel mogen komen? Moeten we dat niet aan God overlaten?

Je kan de vraag ook omdraaien: mogen we op wankele gronden zomaar mensen zalig spreken op grond van een verstandsgeloof, waarvan in leer en leven aantoonbaar blijkt dat het niet is naar Gods Woord? Leggen we de drempel dan niet zo laag dat we iedereen in de hemel willen hebben, waardoor de boodschap van zonde wordt weggemoffeld en we mensen bedriegen voor de eeuwigheid?

Waar legt God die drempel?

[Maanenschijn]

Gisteren nog veel aan de discussie over de kleine lettertjes gedacht tijdens het luisteren van een preek.
De prediker, een groot redenaar, binnenkort voorganger in een van de grootste gemeenten van NL. Luistert zeer prettig. Zei ook echt wel mooie dingen. Zeker.
Maar in verhouding weinig tekstverklaring en ten diepste hoorde ik heel veel wat het niet is. Veel negatieve duiding.
God je Vader noemen kon zo maar niet. "Dat enge geklets over: is God je Vader, nee God is je rechter" "Hij kan het wel worden, maar gaat in een hele eerlijke weg"
Met het 'geloof van tegenwoordig' kon hij het niet doen. Gaf hij niets voor. "Dat je gemis maar groter mag zijn dan je bezit" "Bij de godsdienst vind je Jezus niet"
"Dan heb ik het natuurlijk niet over dat geloof dat de vinger ligt bij het Woord en de belofte, nee ach nee, dat niet, dan heb ik het over Gods ware volk" "Er zijn vandaag heel veel lieve christenen, die bedoelen het zo lief, doen zo lief, zijn zo lief, ik heb er helemaal niets mee"
Een uitleg van de heilsfeiten hoe dat ervaren wordt.
Vooral beschrijvend hoe het allemaal gaat.

En nogmaals er zaten ook hele mooie dingen in. Die ervaringen kunnen ook herkenning oproepen. Dat je net als David, zo noemde hij het ook, je ook na genade zo kan verlustigen in de zonden. Maar dat God je niet laat vallen. Dat er tijden zijn dat je het helemaal kwijt bent en je terug kijkt naar eerdere perioden waar het zo levend was. Maar dat God vasthoud. Hoe hij ook de vastheid van de genade bepreekte. Zeker. Dan blijft er verwondering over.

Maar toch ben ik bij zulke prediking bang dat zoekers, die met twijfelende handen zich naar Jezus uitstrekken, vooral op zichzelf teruggeworpen worden.
Want in die tijden betrek je juist alles op jezelf. Dan worden er , misschien onbedoeld, drempels gelegd die als kleine lettertjes uitgelegd kunnen worden.

Begrijp je vraag niet precies. Klinkt als een separerende preek waarin tegelijk geestelijk leiding werd gegeven, zowel verder leidend als waarschuwend. Je post roept bij mij wat vragen op: wat maakt dat jij graag wilt dat we weten dat het hier om ds. Huijser ging? En met welke intentie luisterde je zijn preek? Je bent geen liefhebber van de gereformeerde gemeenten, wat dat betreft had je het luisteren net zo goed achterwege kunnen laten, want dit is gewoon een gergempreek. Kortom, begrijp het geheel niet zo.

Waarom reageer jij zo? Mag iemand die geen GG is niet wat vinden van een preek?

Het is best interessant om deze (volgen jou) typische GG preek dan eens naast een goede evangelieverkondiging te leggen.

Ik bemerk een (ook typische GG?) allergie bij jou als men iets negatief of kritisch roept over de GG. Dat vind ik haast nog het meest bijzondere kenmerk van de GG: elkaar in hokjes plaatsen en daar wat van vinden, maar alles wat van buiten komt neer sabelen. Dat is op een breed forum best jammer, het polariseert de discussie.

[Posthoorn]

En zo blijven we langs elkaar heen draaien, want jij hebt een heel ander beeld van 'je zonden belijden en aan Christus overgeven' dan de doorsnee-RF'er (hoewel...). Natuurlijk kun je dat met je verstand doen. Alleen gebeurt er dan niets. Want dan heb je het zelf gedaan. En niet door de kracht van de Heilige Geest.

Edit> Zie ook de post van Evangelist.

Denk je dat je dat zonder verstand kan doen? En met hoeveel gevoel is het acceptabel genoeg? Welke menselijke hoogmoed brengt de mens ertoe om te denken dat de werking van Gods Geest in een theologie valt samen te vatten?

Het is niet verstand versus gevoel, maar verstand versus hart. Zonde en genade worden doorleefd als iemand tot geloof komt. Dat is geen beslissing die je zo even neemt. Maar hierin zullen wij het niet eens worden, denk ik.

[Cyrillus]

Door een streep te zetten door alles waar jij jouw redding in dacht te vinden, inclusief alle theologische werken die je in je boekenkast hebt staan.

Dit impliceert dat de 'jij' in deze zin naarstig zocht naar redding, zoals bijv. in theologische werken. Klopt dat?

De 'jij' in deze zin is de gemiddelde refo, die graag onder de zuivere waarheid zijn preken wil beluisteren, theologisch precies weet hoe het zit, maar geen idee heeft wat geloof is. En met het verstand op zoek gaat naar bevinding, terwijl bevinding juist voortkomt uit het geloof.

Waarom zou die 'jij' daar dan een streep door gaan zetten?

Als hij inziet dat geloof niets anders is dan alleen bij Hem rust te vinden.
Ik kan ook zeggen, als God hem dat laat inzien, dat is de werking van Gods Geest. Het is beide waar.

[huisman]

Eens hoor. Johannes 3:8.
Maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. God openbaart Zich in Zijn Woord. En dat gebeurt met twee woorden. Dus het is inderdaad, zoals Cyrillus zegt, hoogmoed om dat in een theologie te vangen (Wat veel gebeurt! We weten precies hoe het moet en houden dat in de kanselgebeden de Heere ook graag nog voor! )

Toch krijg ik van Cyrillus niet echt antwoord. Ik heb vanmorgen al iets geschreven over zijn voorbeeld over de liefdesverklaring. Die gaat mank. Daarin gaat Cyrillus zelf het wonder verklaren. En dat lukt niet! Jezus heeft in het openbaar gezegd dat niemand tot Hem komen zal wanneer de Vader hem of haar trekt. Het is een eenzijdige liefde die noopt tot wederliefde.

Ik verklaar helemaal geen wonder. Ik probeer aan te geven dat we bij God in theologie vervallen Dus, zeg maar, de wederliefde voor God, al dan niet aanwezig, proberen met het verstand te vangen. Terwijl we in menselijke relaties onze liefde (veel) gemakkelijk(er) accepteren. En dat is niet consequent. Iedereen weet in elk huwelijk dat we fouten maken. Toch trouwen we. Maar als Christus met ons wil trouwen dan zijn er veel mensen om ons heen die ons tegenhouden, want dat mag niet zomaar. Er moet eerst een wonder gebeuren. En dit, terwijl Christus zelf Zijn liefde verklaart. Op welk wonder moeten wij dan wachten? En hoe weet ik dat wonder? Immers, ik belijd mijn zonden en wil niets liever dan naar Hem gaan. Waarop moet ik wachten?

Jammer dat je niet op mijn laatste post bent ingegaan. Denk dat ons verschil is dat jij het niet hebt over Christus, de gekruisigde. Als je daar enigszins een bevatting van krijgt kun je nooit meer zo gemakkelijk spreken over het voorbeeld wat jij noemt.
Lees Jesaja 53 om een beetje begrip te krijgen over Gods toorn over de zonde en over Zijn liefde tot verloren, vijandige zondaren. Lees voor het evenwicht Romeinen 3 over de toestand van de zondaar. Er is niemand die God zoekt!
Maar het wonder is dat God zondaren zoekt:Adam waar zijt gij?

[GerefGemeente-lid]

Ik wil je graag dit stukje voorhouden dat ik vond op www.geloofstoerusting.nl (en ja, ik weet dat het daarna wellicht over een andere categorie mensen gaat dan je nu voor ogen hebt, maar wat hier staat, is precies het punt dat ik bij jou mis):

Ja en wat moet ik er mee? Moeten we mensen verloren laten gaan omdat er andere mensen zijn die een vals geloof hebben? Leggen we de drempel heel hoog zodat wij op aarde kunnen beoordelen wie er in de hemel mogen komen? Moeten we dat niet aan God overlaten?

Je kan de vraag ook omdraaien: mogen we op wankele gronden zomaar mensen zalig spreken op grond van een verstandsgeloof, waarvan in leer en leven aantoonbaar blijkt dat het niet is naar Gods Woord? Leggen we de drempel dan niet zo laag dat we iedereen in de hemel willen hebben, waardoor de boodschap van zonde wordt weggemoffeld en we mensen bedriegen voor de eeuwigheid?

Waar legt God die drempel?

Dat weet jij vast zelf wel.

De vraag is of dat wat wat jij een drempel vindt, wel een drempel is. Denk aan de gelijkenissen die ik eerder noemde.

Waarom staan die in de Bijbel??

[Cyrillus]

En zo blijven we langs elkaar heen draaien, want jij hebt een heel ander beeld van 'je zonden belijden en aan Christus overgeven' dan de doorsnee-RF'er (hoewel...). Natuurlijk kun je dat met je verstand doen. Alleen gebeurt er dan niets. Want dan heb je het zelf gedaan. En niet door de kracht van de Heilige Geest.

Edit> Zie ook de post van Evangelist.

Denk je dat je dat zonder verstand kan doen? En met hoeveel gevoel is het acceptabel genoeg? Welke menselijke hoogmoed brengt de mens ertoe om te denken dat de werking van Gods Geest in een theologie valt samen te vatten?

Het is niet verstand versus gevoel, maar verstand versus hart. Zonde en genade worden doorleefd als iemand tot geloof komt. Dat is geen beslissing die je zo even neemt. Maar hierin zullen wij het niet eens worden, denk ik.

Doorleving van zonde en genade zijn theologische kreten geworden. Denk je echt dat we ook maar iets van zonde doorleven, zo zondig als we nog steeds zijn? Wie had meer doorleving van zonde en genade: de Petrus die door Jezus werd geroepen achter zijn vissersboot vandaan, of de Petrus die Jezus verloochende? Tot geloof komen is maar een begin van zondebesef.

[Framboos]

En zo blijven we langs elkaar heen draaien, want jij hebt een heel ander beeld van 'je zonden belijden en aan Christus overgeven' dan de doorsnee-RF'er (hoewel...). Natuurlijk kun je dat met je verstand doen. Alleen gebeurt er dan niets. Want dan heb je het zelf gedaan. En niet door de kracht van de Heilige Geest.

Edit> Zie ook de post van Evangelist.

Denk je dat je dat zonder verstand kan doen? En met hoeveel gevoel is het acceptabel genoeg? Welke menselijke hoogmoed brengt de mens ertoe om te denken dat de werking van Gods Geest in een theologie valt samen te vatten?

Het is niet verstand versus gevoel, maar verstand versus hart. Zonde en genade worden doorleefd als iemand tot geloof komt. Dat is geen beslissing die je zo even neemt. Maar hierin zullen wij het niet eens worden, denk ik.

Ik ben het met posthoorn eens. Vandaar dat ik ook zo doorvroeg hoe een mens daar nu aan komt. En het lijkt erop dat Cyrillus eigenlijk zegt: door een verstandelijke beslissing dat je Jezus wilt volgen. Maar dat is volgens mij niet wat geloven inhoudt. Geloof is geen verstandswerk, geen gevoelswerk, maar wordt door God Geest in ons gewerkt. Geloof wordt in de wedergeboorte (zonder ons, in ons!) gegeven. Dat is wat Dordt ons leert.

[Thea]

Man, man, waar ben je toch mee bezig, @Cyrillus.

[ZWP]

Man, man, waar ben je toch mee bezig, @Cyrillus.

Ik weet niet hoor, maar op dit soort reacties zit niemand te wachten die deze discussie volgt.

[Thea]

Sorry, maar ik vind het zo eindeloos.

[Posthoorn]

Doorleving van zonde en genade zijn theologische kreten geworden. Denk je echt dat we ook maar iets van zonde doorleven, zo zondig als we nog steeds zijn? Wie had meer doorleving van zonde en genade: de Petrus die door Jezus werd geroepen achter zijn vissersboot vandaan, of de Petrus die Jezus verloochende? Tot geloof komen is maar een begin van zondebesef.

Nee dat zijn geen theologische kreten geworden. Dat is wérkelijkheid in het leven van de genade. Ja, we komen als verloren zondaar voor God terecht, en dáár wordt het Evangelie ons verklaard. Nee, niet door theologische boeken te lezen (hoewel God dat zeker kan gebruiken!), maar doordat de Heilige Geest het verstand verlicht en het hart opent.
Als je hier afstand van neemt, zijn we wat mij betreft uitgepraat.

[Cyrillus]

Eens hoor. Johannes 3:8.
Maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. God openbaart Zich in Zijn Woord. En dat gebeurt met twee woorden. Dus het is inderdaad, zoals Cyrillus zegt, hoogmoed om dat in een theologie te vangen (Wat veel gebeurt! We weten precies hoe het moet en houden dat in de kanselgebeden de Heere ook graag nog voor! )

Toch krijg ik van Cyrillus niet echt antwoord. Ik heb vanmorgen al iets geschreven over zijn voorbeeld over de liefdesverklaring. Die gaat mank. Daarin gaat Cyrillus zelf het wonder verklaren. En dat lukt niet! Jezus heeft in het openbaar gezegd dat niemand tot Hem komen zal wanneer de Vader hem of haar trekt. Het is een eenzijdige liefde die noopt tot wederliefde.

Ik verklaar helemaal geen wonder. Ik probeer aan te geven dat we bij God in theologie vervallen Dus, zeg maar, de wederliefde voor God, al dan niet aanwezig, proberen met het verstand te vangen. Terwijl we in menselijke relaties onze liefde (veel) gemakkelijk(er) accepteren. En dat is niet consequent. Iedereen weet in elk huwelijk dat we fouten maken. Toch trouwen we. Maar als Christus met ons wil trouwen dan zijn er veel mensen om ons heen die ons tegenhouden, want dat mag niet zomaar. Er moet eerst een wonder gebeuren. En dit, terwijl Christus zelf Zijn liefde verklaart. Op welk wonder moeten wij dan wachten? En hoe weet ik dat wonder? Immers, ik belijd mijn zonden en wil niets liever dan naar Hem gaan. Waarop moet ik wachten?

Jammer dat je niet op mijn laatste post bent ingegaan. Denk dat ons verschil is dat jij het niet hebt over Christus, de gekruisigde. Als je daar enigszins een bevatting van krijgt kun je nooit meer zo gemakkelijk spreken over het voorbeeld wat jij noemt.
Lees Jesaja 53 om een beetje begrip te krijgen over Gods toorn over de zonde en over Zijn liefde tot verloren, vijandige zondaren. Lees voor het evenwicht Romeinen 3 over de toestand van de zondaar. Er is niemand die God zoekt!
Maar het wonder is dat God zondaren zoekt:Adam waar zijt gij?

huisman, heb je echt niet door dat dit alleen maar een beschouwelijke beschrijving is van het werk van Christus? Zegt God dat wij het moeilijk moeten maken? Hoe verging het de vrouw die met dure olie Zijn voeten zalfde. Moest ze een hoge drempel over? Was ze niet zondig genoeg in eigen ogen?

[Cyrillus]

Doorleving van zonde en genade zijn theologische kreten geworden. Denk je echt dat we ook maar iets van zonde doorleven, zo zondig als we nog steeds zijn? Wie had meer doorleving van zonde en genade: de Petrus die door Jezus werd geroepen achter zijn vissersboot vandaan, of de Petrus die Jezus verloochende? Tot geloof komen is maar een begin van zondebesef.

Nee dat zijn geen theologische kreten geworden. Dat is wérkelijkheid in het leven van de genade. Ja, we komen als verloren zondaar voor God terecht, en dáár wordt het Evangelie ons verklaard. Nee, niet door theologische boeken te lezen (hoewel God dat zeker kan gebruiken!), maar doordat de Heilige Geest het verstand verlicht en het hart opent.
Als je hier afstand van neemt, zijn we wat mij betreft uitgepraat.

Vreemde reactie, In een goed huwelijk is het algemeen bekend dat liefde zich verdiept naarmate de tijd vordert. Reden: je leert elkaar steeds meer en dieper kennen. Maar bij onze wedergeboorte zouden we al diep zijn doorgeleid. Het is een en al hoogmoed. Je gaat aan mijn voorbeeld van Petrus voorbij, ik noem dat niet voor niets.

[Ad Anker]

Dit impliceert dat de 'jij' in deze zin naarstig zocht naar redding, zoals bijv. in theologische werken. Klopt dat?

De 'jij' in deze zin is de gemiddelde refo, die graag onder de zuivere waarheid zijn preken wil beluisteren, theologisch precies weet hoe het zit, maar geen idee heeft wat geloof is. En met het verstand op zoek gaat naar bevinding, terwijl bevinding juist voortkomt uit het geloof.

Waarom zou die 'jij' daar dan een streep door gaan zetten?

Als hij inziet dat geloof niets anders is dan alleen bij Hem rust te vinden.
Ik kan ook zeggen, als God hem dat laat inzien, dat is de werking van Gods Geest. Het is beide waar.

Het is beide waar. Inzien dat geloof etc... Is dat dan 'geloven'?
God laat het hem inzien; Is dat 'geloven'?

Dus de streep erdoor zetten is het gevolg van 'inzicht'. Inzicht door Gods Geest. (Zondag 25, vraag 65)
Oftewel: geloof, ontvangen door de Heilige Geest, Die het geloof in onze harten werkt door de verkondiging des Heiligen Evangelies en het sterkt door het gebruik van de Sacramenten.