De kleine lettertjes van het Evangelie

[pierre27]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Mooi beschreven over de preek van gister, bij ons ging het 2e paasdag erover. De Wandelaar naast deze Emmaüsgangers die hen ging onderwijzen. Hij als de Overwinnaar. Een rijke prediking en dat in de GG in Scherpenzeel. Het kan verkeren.

[Geytenbeekje]

Ik krijg het er nu ook heel erg koud van.

Geloof gaat nooit zonder gevoel (al kan er wel heel veel gevoel zijn zonder geloof). De bevindelijke toepassing is volgens @Cyrillus niet nodig. Het is een droge, koude theoretische uiteenzetting geworden die kant noch wal raakt.

Maar juist de grootste vraag van heel veel mensen is: hoe kom ik met God verzoend?
@Cyrillus zegt: je moet geloven! En wel nu direct.
Het lijkt wel een commandeergeloof. Maar dat vind ik in de Bijbel niet terug. Lees maar eens wat Brakel daarover schrijft in de viervoudige staat.

'" Geloof gaat nooit zonder gevoel". Er zijn veel mensen met psychische aandoeningen die moeite hebben met hun gevoelens, die moeite hebben om te voelen. Bijvoorbeeld autisme. Als jij zegt dat geloof nooit zonder gevoel gaat, dan zijn deze mensen voor eeuwig verloren. Praat dus geen onzin. Geloof gaat om geloof. Gevoel kan daarin een rol spellen, soms een belangrijke, zeker. Maar om iemand te geloven is de voorwaarde van gevoel niet nodig.

Ook autistische mensen hebben gevoelens, alleen uiten die het anders.

[huisman]

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Dank voor deze post. Er kunnen inderdaad meerder kliffen zijn waarop wij schipbreuk kunnen leiden. Van een prediking die onder de beheersing van de uitverkiezing staat tot een prediking die alles van onderop laat komen en waar het wonder en het werk van de Heilige Geest gemist wordt. Aan de ene kant staat de onbekeerde mens in het middelpunt en aan de andere kant staat de gelovige mens met zijn gaven in het middelpunt. En we kennen allemaal de nog steeds prachtige uitdrukking hoe het wel zou moeten. Een rijke Christus voor een arme zondaar.

Leestip tot verwondering: Eerst Openbaring 3 :17 daarna 2 Korinthe 8 : 9

"...tot een prediking die alles van onderop laat komen en waar het wonder en het werk van de Heilige Geest gemist wordt.". Noem eens een voorbeeld, want dit lijkt me totaal geen relevante opmerking binnen onze gezindte.

‘Onze gezindte’ ? Welke is dat? Die jij te vuur en te zwaard bestrijdt? Ik denk echt dat jouw gezindte niet die van mij is. Daarvoor heb jij veel te veel afstand genomen van de gereformeerde leer.

Met de prediking die jij blijkbaar niet herkent ben ik opgegroeid. Linkerkant CGK maar ook in de GKv/NGK/ PKN kom je deze prediking veel tegen. Maar helaas ook dichterbij. Van hoeveel kansels is er een prediking met een gemeentebeschouwing die alle hoorders voor gelovigen houdt of preken dat geloven iets is wat wij zonder de werking van Gods Geest kunnen. Waar over wedergeboorte nooit gesproken wordt laat staan over de doodstaat van ieder mens.

[Cyrillus]

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Mooie post, dank daarvoor.
Volgens GG-lid, en vele met hem, lijkt het te gaan om een commandeer geloof. Er lijkt voorbij te gaan aan het feit dat een mens niet wil en niet kan geloven. Ik denk dat dat een legitieme opmerking is. Ik vind persoonlijk ook dat ds. v/d Brink te ver gaat in zijn opmerkingen. Wat niet wegneemt is dat er aan de andere kant van de medaille ook een gevaar op de loer ligt. Er word te veel vanuit de uitverkiezing geredeneerd plus wat mystieke bevindingen. Dit vinden we nergens terug in de Schrift. Ik denk dat V/D Brink daar wel een terecht punt heeft. Het word dan een Evangelie met wat kleine lettertjes.

Het komt er eigenlijk op neer dat beide uitersten er naast zitten. Gelukkig zijn er nog zeer veel predikanten te vinden die beide kanten, wet en evangelie verkondigen. En dan zonder kleine lettertjes. Een rijke Christus voor een arme zondaar, en dat een ieder die onder de prediking zit dit nog kan krijgen, uit loutere genade. Omdat de Heere dit zelf wil. Als iemand hongerig is, komt hij toch wel, omdat het nergens anders te vinden is.

Als de Bijbel op vele plaatsen zegt: "Bekeert u", is er dan sprake van een commanderen of niet? Gaat de Bijbel voorbij aan het feit dat de mens niet wil en kan geloven?

[Bezorgd]

@Cyrillus ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of je je in mijn post herkent?

[-DIA-]

Gisteren tweemaal ds. H.A. van Zetten.
In de morgendienst een preek over JEZUS EN THOMAS
naar aanleiding van JOHANNES 20 de verzen 20-29
Uitgangspunt was vers 28: En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God.
Drie hoofdgedachten werden behandeld:
1. Het ongeloof (van Thomas)
2. De verschijning (van Jezus)
3. De belijdenis (van Thomas)

In de middagdienst (leesdienst) het vervolg van de Bijbellezing van ds. G. Hoogerland.
Vanmiddag verder met de zegeningen van Jakob, nu van Jozef en dan drie punten:
a. de vruchtbaarheid van Jozef
b. de beproeving van Jozef
c. de grote zegen van Jozef

In de avonddienst opnieuw ds. H.A. van Zetten
Een preek eigenlijk voor onze jongeren die soms heen weer geslingerd worden.
Hij sprak over DE PREDIKING VAN PAULUS n.a.v. de hoofdstukken 1 en 2 van de eerste brief aan de Korintiërs.
Uitgangspunt was 1 KORINTHE 2:2:
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
Het thema was dus de prediking van Paulus en hij benoemde 3 punten:
1. Het nabijkomende werk (met name in hoofdst. 1:1-23
2. Het enige Fundament (hoofdst. 2:2)
3. De ware christenen (hoofdst. 1:26-31)
In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

Hij deelde dus het standpunt van dr. Van de Brink?

Nee, het tegendeel.

[Cyrillus]

@Cyrillus ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of je je in mijn post herkent?

Ik heb met veel waardering je post gelezen. Maar het is best een lange post. Kun je aangeven om welk deel het je vooral gaat?

[Bertiel]

Met de prediking die jij blijkbaar niet herkent ben ik opgegroeid. Linkerkant CGK maar ook in de GKv/NGK/ PKN kom je deze prediking veel tegen. Maar helaas ook dichterbij. Van hoeveel kansels is er een prediking met een gemeentebeschouwing die alle hoorders voor gelovigen houdt of preken dat geloven iets is wat wij zonder de werking van Gods Geest kunnen. Waar over wedergeboorte nooit gesproken wordt laat staan over de doodstaat van ieder mens.

Ik hoor die in de HHK toch echt niet, dus ik weet niet hoe dichtbij het is.
CGK buiten de BWP wordt dit toch ook uitgebreid gehoord?

[-DIA-]

Gisteren tweemaal ds. H.A. van Zetten.
In de morgendienst een preek over JEZUS EN THOMAS
naar aanleiding van JOHANNES 20 de verzen 20-29
Uitgangspunt was vers 28: En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God.
Drie hoofdgedachten werden behandeld:
1. Het ongeloof (van Thomas)
2. De verschijning (van Jezus)
3. De belijdenis (van Thomas)

In de middagdienst (leesdienst) het vervolg van de Bijbellezing van ds. G. Hoogerland.
Vanmiddag verder met de zegeningen van Jakob, nu van Jozef en dan drie punten:
a. de vruchtbaarheid van Jozef
b. de beproeving van Jozef
c. de grote zegen van Jozef

In de avonddienst opnieuw ds. H.A. van Zetten
Een preek eigenlijk voor onze jongeren die soms heen weer geslingerd worden.
Hij sprak over DE PREDIKING VAN PAULUS n.a.v. de hoofdstukken 1 en 2 van de eerste brief aan de Korintiërs.
Uitgangspunt was 1 KORINTHE 2:2:
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
Het thema was dus de prediking van Paulus en hij benoemde 3 punten:
1. Het nabijkomende werk (met name in hoofdst. 1:1-23
2. Het enige Fundament (hoofdst. 2:2)
3. De ware christenen (hoofdst. 1:26-31)
In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

Hij deelde dus het standpunt van dr. Van de Brink?

Jij kan echt scherp lezen, Bevindelijk. Ik kan wel om je opmerking lachen.

Ik begrijp het wel. Althans dat hoop ik. De preek was op zich niet echt bevindelijk, maar wel waar. Het ging over de leer. De dwalingen. En ja, ik zie nu ook dat op Bevindelijk gereageerd werd.

[Piet Puk]

In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

Hij deelde dus het standpunt van dr. Van de Brink?

Ik begrijp het wel. Althans dat hoop ik. De preek was op zich niet echt bevindelijk, maar wel waar. Het ging over de leer. De dwalingen. En ja, ik zie nu ook dat op Bevindelijk gereageerd werd.

Zie het onderstreepte. Als je heel, heel, heel goed leest zeg je hiermee precies het tegenovergestelde van wat je bedoeld te zeggen(denk ik)

[Bezorgd]

@Cyrillus ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of je je in mijn post herkent?

Ik heb met veel waardering je post gelezen. Maar het is best een lange post. Kun je aangeven om welk deel het je vooral gaat?

Dat er ook wel degelijk een gevaar is van oppervlakkig geloof. Ook in onze kringen.
Waarbij het de vraag is of het de naam geloof dragen mag.

[Cyrillus]

@Cyrillus ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of je je in mijn post herkent?

Ik heb met veel waardering je post gelezen. Maar het is best een lange post. Kun je aangeven om welk deel het je vooral gaat?

Dat er ook wel degelijk een gevaar is van oppervlakkig geloof. Ook in onze kringen.
Waarbij het de vraag is of het de naam geloof dragen mag.

Zeker, ik zou het in onze kringen alleen niet oppervlakkig willen noemen, maar onverschillig. Oppervlakkig reserveer ik voor mensen die denken er te zijn op grond van hun doop, ik noem maar een vb. Maar die mensen ken ik in onze kerk weinig. Wat onverschilligheid betreft komt het gevaar van 2 kanten:
1) als je hoort dat het onmogelijk is bij God te komen (want kleine lettertjes) dan haal je je schouders op en dan kun je onverschillig worden en dus een oppervlakkig leven leiden.
2) je gaat uit gewoonte naar de kerk, en door een dorre prediking (alle waarheden en clichés ken je al) haal je je schouders wederom op.

[Bezorgd]

@Cyrillus ik ben eigenlijk ook wel benieuwd of je je in mijn post herkent?

Ik heb met veel waardering je post gelezen. Maar het is best een lange post. Kun je aangeven om welk deel het je vooral gaat?

Dat er ook wel degelijk een gevaar is van oppervlakkig geloof. Ook in onze kringen.
Waarbij het de vraag is of het de naam geloof dragen mag.

Zeker, ik zou het in onze kringen alleen niet oppervlakkig willen noemen, maar onverschillig. Oppervlakkig reserveer ik voor mensen die denken er te zijn op grond van hun doop, ik noem maar een vb. Maar die mensen ken ik in onze kerk weinig. Wat onverschilligheid betreft komt het gevaar van 2 kanten:
1) als je hoort dat het onmogelijk is bij God te komen (want kleine lettertjes) dan haal je je schouders op en dan kun je onverschillig worden en dus een oppervlakkig leven leiden.
2) je gaat uit gewoonte naar de kerk, en door een dorre prediking (alle waarheden en clichés ken je al) haal je je schouders wederom op.

Je gaat nu net niet in op wat ik bedoel. Hopelijk onbewust.
Het lijkt er op dat je de andere kant niet wil zien.
Een activistisch geloof, waar het wonder uit is.
Vaak gaat het samen met een levensstijl waar alles er mee door kan. En er weinig begrip lijkt te zijn voor geloofsworstelingen.

Dat kom jij niet tegen ?

[Cyrillus]

Ik heb met veel waardering je post gelezen. Maar het is best een lange post. Kun je aangeven om welk deel het je vooral gaat?

Dat er ook wel degelijk een gevaar is van oppervlakkig geloof. Ook in onze kringen.
Waarbij het de vraag is of het de naam geloof dragen mag.

Zeker, ik zou het in onze kringen alleen niet oppervlakkig willen noemen, maar onverschillig. Oppervlakkig reserveer ik voor mensen die denken er te zijn op grond van hun doop, ik noem maar een vb. Maar die mensen ken ik in onze kerk weinig. Wat onverschilligheid betreft komt het gevaar van 2 kanten:
1) als je hoort dat het onmogelijk is bij God te komen (want kleine lettertjes) dan haal je je schouders op en dan kun je onverschillig worden en dus een oppervlakkig leven leiden.
2) je gaat uit gewoonte naar de kerk, en door een dorre prediking (alle waarheden en clichés ken je al) haal je je schouders wederom op.

Je gaat nu net niet in op wat ik bedoel. Hopelijk onbewust.
Het lijkt er op dat je de andere kant niet wil zien.
Een activistisch geloof, waar het wonder uit is.
Vaak gaat het samen met een levensstijl waar alles er mee door kan. En er weinig begrip lijkt te zijn voor geloofsworstelingen.

Dat kom jij niet tegen ?

Voor we misverstanden krijgen: je bedoelt dus mensen met een 'gemakkelijk verkregen/toegeëigend' geloof? Die het als vanzelfsprekend beschouwen dat ze geloven. En die denken dat het er niet heel veel toe doet hoe zij leven, want ze worden toch behouden?

[Bezorgd]

Juist.
Vooral onder jongeren in bepaalde kringen zie ik dat toch wel opkomen.