Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Job]

Leven toevoegen aan de dagen van longarts Sander de Hosson en Els Quaegebeur. "Voor iedereen die doodgaat", zegt de bladzijde na het titelblad.

Ik ben er ook in bezig, zijn vorige boek : Lotgenoten, ligt ook klaar.
Het is geen boek om aan 1 stuk door te lezen, al vind het wel een interessant boek.

Interessant: zeker. Vaktechnisch ook belangrijk. Wel armzalig dat zalig sterven er geen plaats in ineemt. Desalniettemin belangrijk en ook confronterend om onder ogen te zien wat levensverlengend handelen nogal eens aanricht.

[-DIA-]

Gij hebt mijn omzwerven geteld.
Over het leven en sterven van ds. J. Pannekoek

[Job]

Heeft iemand het boek Schuurtjesvolk van Huib de Vries al gelezen? Is het 't aanschaffen waard?

[Posthoorn]

[Johann Gottfried Walther]

Mij zal niets ontbreken. Achttien preken. Philipp Henry (1631-1696)

[Eloesje]

Triomftocht van ds vreugdenhil. Overdenkingen van Pasen naar Pinksteren. Iedere dag een hoofdstuk, zijn vrij korte stukken, precies goed voor mij

[Maanenschijn]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

[Job]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

Geef er hier gerust eens wat van door, mocht je tijd en zin hebben

[Maanenschijn]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

Geef er hier gerust eens wat van door, mocht je tijd en zin hebben

Ik noem twee stevige uitspraken:

1) Een ketterij is als een ziekte, een verrotting van binnenuit die moet worden bestreden. Een schisma (kerkscheuring) is echter alsof er een deel van het lichaam van Christus is afgehakt. Een ziek lichaam is zeer erg, een gescheurd lichaam is verschrikkelijk en vernietiging van de kerk.

2) Guido de Bres keert zich tegen Menno Simons die kleine kinderen als ongelovigen ziet, terwijl God hen krachtens het verbond tot gelovigen rekent. Hier toont zich een opvallende gelijkenis tussen gereformeerde opvattingen die terug gaat naar ds. G.H. Kersten, die kleine kinderen ook als ongelovigen ziet, tenzij zij door wedergeboorte ingelijfd worden in het genadeverbond. Guido de Bres schrijft echter dat men kleine kinderen geen ongeloof kan toeschrijven.

[Mauries06]

Dwars door lood en dood van Rik Valkenburg. Gaat over de Tweede Wereldoorlog. In het boek houd Rik Valkenburg met mensen interviews met mensen die se oorlog hebben beleefd en schrijft op verhalende wijze hun belevenissen in die tijd op.

Enkele verhalen:
- verhaal over Ds. Overduin in Dachau
- verhaal over Ds v/d Poel op het graafschap
- verhaal van Ds. v. Enk, Ds. Kok en dr. Steenbok samen in één kerk
Maar ook verhalen van soldaten, joden en jodinnen en andere mensen die de oorlog van dichtbij beleefd hebben.

[Mauries06]

Ook ben ik nu schoten klonken in 't nacht'lijk bos aan het lezen van Joh. Veenhof. Mijn vader heeft alle 104 boeken van hem, dus er is hier altijd wel wat te lezen

[Maanenschijn]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

Geef er hier gerust eens wat van door, mocht je tijd en zin hebben

Ik noem twee stevige uitspraken:

1) Een ketterij is als een ziekte, een verrotting van binnenuit die moet worden bestreden. Een schisma (kerkscheuring) is echter alsof er een deel van het lichaam van Christus is afgehakt. Een ziek lichaam is zeer erg, een gescheurd lichaam is verschrikkelijk en vernietiging van de kerk.

2) Guido de Bres keert zich tegen Menno Simons die kleine kinderen als ongelovigen ziet, terwijl God hen krachtens het verbond tot gelovigen rekent. Hier toont zich een opvallende gelijkenis tussen gereformeerde opvattingen die terug gaat naar ds. G.H. Kersten, die kleine kinderen ook als ongelovigen ziet, tenzij zij door wedergeboorte ingelijfd worden in het genadeverbond. Guido de Bres schrijft echter dat men kleine kinderen geen ongeloof kan toeschrijven.

En nog één:

De uitleg van de Schrift wordt niet door de kerk genormeerd, zoals in de Rooms-Katholieke opvatting, maar door de schrift zelf. De schrift is haar eigen uitlegger en het Woord is daarmee belangrijker dan de traditie of de dogmatiek.

[refomart]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

Geef er hier gerust eens wat van door, mocht je tijd en zin hebben

Ik noem twee stevige uitspraken:

1) Een ketterij is als een ziekte, een verrotting van binnenuit die moet worden bestreden. Een schisma (kerkscheuring) is echter alsof er een deel van het lichaam van Christus is afgehakt. Een ziek lichaam is zeer erg, een gescheurd lichaam is verschrikkelijk en vernietiging van de kerk.

2) Guido de Bres keert zich tegen Menno Simons die kleine kinderen als ongelovigen ziet, terwijl God hen krachtens het verbond tot gelovigen rekent. Hier toont zich een opvallende gelijkenis tussen gereformeerde opvattingen die terug gaat naar ds. G.H. Kersten, die kleine kinderen ook als ongelovigen ziet, tenzij zij door wedergeboorte ingelijfd worden in het genadeverbond. Guido de Bres schrijft echter dat men kleine kinderen geen ongeloof kan toeschrijven.

Was dat tweede punt nu echt zo stevig? Dit is wat Guide de Bres schrijft:

Weerlegging: de kinderen zijn geen ongelovigen
Nadat u al deze getuigenissen en voorbeelden voor de ogen van de eenvoudigen en ongeletterden hebt gesteld, maakt u vreugdevuren omdat de waarheid zo sterk aan uw kant is en u zo rijk bent aan Goddelijke autoriteit om uw zeggen te bewijzen. Maar ik bid u, mijn vrienden, wie twist of discussieert er heden ten dage over dat de apostelen de gelovigen hebben gedoopt, behalve u? En waarom voert u hier zoveel autoriteiten uit de Goddelijke Schriften aan om een zaak te bewijzen die wij en de hele wereld zonder tegenspraak belijden? Hebben wij ooit ontkend dat de apostelen de gelovigen hebben gedoopt, volgens de opdracht die de Meester hun had gegeven?2
Wij hebben juist altijd gezegd en zeggen nog dat de apostelen de ongelovigen niet konden en niet behoorden te dopen, omdat zij niet behoren tot het volk van God, noch tot Zijn kerk. In dit opzicht zijn wij het dus zeer wel eens.

Maar ziehier waarin het verschil en de onenigheid tussen u en ons ligt: dat wij naar het Woord van God de kleine kinderen rangschikken onder de gelovigen en het getal van degenen die geheiligd, gewassen en gereinigd zijn door Jezus Christus, en aan wie het Koninkrijk der hemelen toebehoort.3 Maar u wederdopers, u rangschikt hen onder het getal van de ongelovigen en van degenen die in het geheel niet behoren tot het Koninkrijk der hemelen. Is het niet zo?
Ik weet wel dat u hierover erg zult mopperen. Niettemin zou ik niet weten wat eraan te doen. Want als het anders is, waartoe voert u dan al deze voorbeelden aan, waarin wordt getoond dat de apostelen de gelovigen hebben gedoopt, dan alleen omdat u hierdoor wilt bewijzen dat men kleine kinderen als ongelovigen van de doop moet uitsluiten?

Wij hebben al meer dan voldoende laten zien dat men kleine kinderen noodzakelijkerwijs moet rangschikken onder het gezelschap van de gelovigen, als men hen tenminste niet met de ongelovigen wil verdoemen, aangezien het gehele menselijke geslacht slechts in twee delen is verdeeld.

2 Manheiis 28:19; Markus 16:15.
3 Mattheus 19:14; Lukas 19:9; Handelingen 16:31; 1 Korinthe 7:14.

[DDD]

Het punt was dus inderdaad zo stevig. Wat maakt, dat je daaraan twijfelt?

[Job]

Interessant boek. Met stevige en te overdenken uitspraken.

Geef er hier gerust eens wat van door, mocht je tijd en zin hebben

Ik noem twee stevige uitspraken:

1) Een ketterij is als een ziekte, een verrotting van binnenuit die moet worden bestreden. Een schisma (kerkscheuring) is echter alsof er een deel van het lichaam van Christus is afgehakt. Een ziek lichaam is zeer erg, een gescheurd lichaam is verschrikkelijk en vernietiging van de kerk.

2) Guido de Bres keert zich tegen Menno Simons die kleine kinderen als ongelovigen ziet, terwijl God hen krachtens het verbond tot gelovigen rekent. Hier toont zich een opvallende gelijkenis tussen gereformeerde opvattingen die terug gaat naar ds. G.H. Kersten, die kleine kinderen ook als ongelovigen ziet, tenzij zij door wedergeboorte ingelijfd worden in het genadeverbond. Guido de Bres schrijft echter dat men kleine kinderen geen ongeloof kan toeschrijven.

En nog één:

De uitleg van de Schrift wordt niet door de kerk genormeerd, zoals in de Rooms-Katholieke opvatting, maar door de schrift zelf. De schrift is haar eigen uitlegger en het Woord is daarmee belangrijker dan de traditie of de dogmatiek.

Zo zeg.

Bedankt.