De kleine lettertjes van het Evangelie

[Simon0612]

(...) Ook hoe erg het is dat hij een tweelingbroer van genoemd is. (...)

Dat vind ik ook bijzonder van hem.
Hoewel ik het zelf ook een bizarre uitspraak vind, is die eerder vermakelijk als serieus te noemen: zou meer hier op het forum passen dan in een serieuze theologisch gesprek.
Maar een tweelingbroer zegt niets: Jakob en Ezau waren ook tweelingbroers, en zij hadden toch een verschillende ligging.

Ja maar dat weet je: als je kaatst kan je de bal terug verwachten. En daar is hij enorm slecht in. Dan vindt ds. van den Brink het persoonlijk worden. Maarja, hij deed ook deze uitspraken. Hij had een enorme slechte vergelijking over zijn collega’s uitgesproken. Als je die analyseert, oordeelt hij dan ook niet over de staat van zijn mede dienstknechten? Vervolgens piepen als hij de bal terug krijgt. Daarnaast zegt hij dat ds. Schultink een groot deel van zijn preek besteed aan hem. Dat is een leugen. Als ik me goed herinner was het stukje iets van 8 minuten. Vind ik typisch hoe groot hij het dan wil maken voor ‘zijn’ artikel in het ND.

[huisman]

Ds. G.A. van den Brink constateert een gevaar. Laten we het rustig achteraan kijken of hij gelijk heeft of niet.
Heftige reacties doet vermoeden dat er zeker een kern van waarheid in zit.

Ik denk dat de heftige reacties twee oorzaken hebben.
1. Ds van den Brink zegt heel stellig zonder enige nuance zaken over een heel deel van de gereformeerde gezindte.
2. Wat hij daar tegenover zet is zo eenzijdig dat het niet het Bijbelse en gereformeerde evenwicht heeft.

Zo ken ik hem. Ook zijn doopstandpunt is radicaal en m.i. veel te eenzijdig.

Als hij (en ik met hem) zaken constateert die scheef zijn gegaan dan zijn er andere manieren omdat aan de orde te stellen.
Zoals bv ds. C. Harinck die uit liefde voor zijn kerkverband zaken evenwichtig maar duidelijk aan de orde stelt. Vaderlijk en liefdevol.

Die liefde heb ik bij ds. van den Brink ontzettend gemist. Hoe zegt Paulus het ook alweer: Al ware het, dat ik de talen der engelen sprak, en de liefde niet had, zo ware ik een klinkend metaal, of een luidende schel geworden. En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik niets.


Het zou fijn zijn als ds. van den Brink dit las en in het openbaar zou zeggen: ja, in het heetst van mijn strijd heb ik de liefde vergeten. In het interview in het ND was geen liefde te bekennen. Helaas!

[Simon0612]

Je brengt dit als een feit, het is uiteraard slechts jouw mening.

Kan je ook inhoudelijk reageren?

Uhh, waarom reageer je hier als moderator op? Zeg ik iets wat niet volgens de regels is? Als moderators op al dit soort berichten gaan reageren kleurt het forum groen denk ik. Volgens mij sta ik vrij in wat ik schrijf, mits ik me aan de regels hou. En ik zie niet in waar ik die hier overtreed.

Voor inhoudelijke reactie. Deze is al voorbijgekomen in 1 van de 257 afgelopen pagina’s. Succes met zoeken.

[Tiberius]

Hierboven was het hele interview geplaatst. Dat is niet toegestaan in verband met auteursrechten. Daarom heb ik dat bericht ingekort.

[TSD]

[

Dat zou kunnen, reactie-prediking is over het algemeen niet evenwichtig.

Dit is precies het punt, denk ik.

Als reactie op het (terechte) gevaar van verbondsautomatisme is het hypercalvinisme in bepaalde flanken van de reformatorische kerken binnen geslopen.
Veel mensen worstelen daardoor met de toe-eigening van het heil.
Vd Brink waarschuwt daar terecht voor. Alleen slaat zelf ook een beetje door. Mijns inziens.
Tal van predikanten die ook regelmatig op het gevaar van hypercalvinisme wijzen doen dat veel evenwichtiger.
Neem bv ds. Simons.

Luister deze preek eens van Zondag 18 december 2022 > 09:15 > https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/10769

Je duiding gaat me wat te snel, eerlijk gezegd, maar ik ben met het je eens dat het gevaar voor onevenwichtigheid aan beide kanten zich manifesteert. Het helpt sowieso niet om daar dan weer de term hypercalvinisme aan te hangen.

Ik ga deze preek nu niet luisteren, misschien later, maar ik heb recent wel 2 preken van Ds. Simons beluisterd, o.a. de volledige preek over Joh. 3:16 waar hier op dit forum een fragment van werd gedeeld en bediscussieerd. Laat ik als eerste zeggen dat ik ook vind dat Ds. Simons echt van een andere orde en evenwichtigheid is als ds. van den Brink. Daarbij laat Ds. Simons expliciet niet onbesproken dat het geloof een gave Gods is en dat de Middelaar je geopenbaard wordt (ook niet in die besproken preek), hij laat ook niet onbesproken dat er een toeleidende weg is tot Christus.

Wat dat betreft kan ik veel beter naar ds. Simons luisteren dan naar ds. van den Brink. Echter, ik vind eerlijk gezegd ook in de preken van Simons een dusdanig sterke nadruk op de verantwoordelijkheid van de mens om Christus aan de nemen, die, zoals Ds. Simons het regelmatig zegt, in je schoot wordt gelegd (via de prediking) en de zaken die ik noemde vaak als een bijzin in enkele minuten worden genoemd, dat ik die ook onevenwichtig vind. (In genoemde preek van Joh. 3:16 komt dit denk ik in anderhalve minuut aan de orde, puur als antwoord op een "fictieve tegenvraag van de hoorder", beetje aan het einde van de preek.)

Nu moet ik er wel bij zeggen, ik heb best regelmatig een preek van hem geluisterd (en ook wel lezingen via JijDaar), maar het kan zijn dat in andere preken die ik niet ken het evenwicht heel anders ligt. Maar ik vind bij onze oudvaders, en dan maar even expliciet de "Schotten" (toch ook predikers die sterk de nadruk legden op het onvoorwaardelijke aanbod van genade en de oproep tot geloof en bekering) toch wel een ander evenwicht. Die konden ook scherp en nadrukkelijk preken over de onmacht van de mens, de wijze waarop de Heilige Geest nu in het hart werkt. Die schuwden ook niet om daar hele preken aan te wijden. En dat vind ik bij Ds. Simons zeker niet in die mate, in elk geval niet in de preken/lezingen die ik heb gehoord.

Ik denk dat jongeren ook nodig hebben dat duidelijk en met voldoende aandacht het werk van God wordt gepreekt en dus wat nu een waar geloof is, gewerkt door de Heilige Geest en hoe Hij dat werkt. In deze tijd van verwarring is dat meer dan ooit nodig. Ik voel me daarom het meest thuis bij een prediking waarin je beide hoort: Het aanbod van genade, het wijzen op de menselijke verantwoordelijkheid en tegelijkertijd ook de nadruk op het werk van de Heilige Geest in het hart van een mens, ter bemoediging en ter toetsing.

Persoonlijk denk ik dat het evenwicht zoek raakt als een sterk appellerende prediking niet gepaard gaat met scherpe onderscheidingen tussen wat het wél en wat het niet is. De andere kant is natuurlijk een prediking waarin het appél ontbreekt (en waarin zoveel nadruk ligt op het eerste werk van de Heilige Geest, dat de kennis van Christus minder noodzakelijk lijkt)

[bombus]

Ik zie veel gevallen van de pot verwijt de ketel in dit topic en een hoop hete hoofden.
Alsof er een hele strijd moet gevoerd worden tegen ds. Van den Brink en ons met hand en tand moeten verdedigen.
Ik snap dat niet zo.
Als je vind dat ds. Van den Brink geen gelijk hebt, schrijf daar dan één keer over en laat het verder lekker rusten.
We hoeven echt niet te strijden voor kerkverbanden, predikanten en ons eigen gelijk.

[refo]

Waarom reageert er niemand die het met dr. Van den Brink eens is op zijn onterechte en ongefundeerde kritiek richting de kerkenraden van de GG's te Rijssen en de onjuiste informatie die hij daarover verspreid? Vindt men dat een te gevoelige kwestie?

Het zal best wel kloppen. In de GG wordt dan iets gezegd in de trant van 'onlangs kon je op internet lezen'. Dan wordt inderdaad geen naam genoemd.

[TSD]

Ik zie veel gevallen van de pot verwijt de ketel in dit topic en een hoop hete hoofden.
Alsof er een hele strijd moet gevoerd worden tegen ds. Van den Brink en ons met hand en tand moeten verdedigen.
Ik snap dat niet zo.
Als je vind dat ds. Van den Brink geen gelijk hebt, schrijf daar dan één keer over en laat het verder lekker rusten.
We hoeven echt niet te strijden voor kerkverbanden, predikanten en ons eigen gelijk.

Sorry hoor, maar als we dan toch in spreekwoorden gaan spreken. Dan slaat jouw post als een tang op een varken.

De enige reden dat deze discussie weer is begonnen is nota bene opnieuw een interview met Ds. van den Brink zélf. Dat is de hele aanleiding. Een interview waarin hij zich (opnieuw) in de slachtofferrol manoeuvreert.

Verder vind vind ik het nogal meevallen met hete hoofden en vind er best een inhoudelijke discussie plaats nu.

Maar gezien jouw positie begrijp ik wel dat jij vindt dat hij gewoon lekker door mag gaan hiermee en dat wij allemaal onze mond moeten houden. Het is alleen niet objectief

[Bezorgd]

@TSD, ik kan een heel eind met je mee komen.
Al denk ik ook dat we het Evangelie radicaal moeten laten spreken en de mens totaal schuldig stellen in hun ongeloof.
Door te evenwichtig te zijn wordt de klem er vaak uitgehaald.

Want vind je bv deze bekende preek van Luther ook te eenzijdig? https://www.tabernakel.nl/storage/data/ ... ristus.pdf

[GerefGemeente-lid]

[

Dat zou kunnen, reactie-prediking is over het algemeen niet evenwichtig.

Dit is precies het punt, denk ik.

Als reactie op het (terechte) gevaar van verbondsautomatisme is het hypercalvinisme in bepaalde flanken van de reformatorische kerken binnen geslopen.
Veel mensen worstelen daardoor met de toe-eigening van het heil.
Vd Brink waarschuwt daar terecht voor. Alleen slaat zelf ook een beetje door. Mijns inziens.
Tal van predikanten die ook regelmatig op het gevaar van hypercalvinisme wijzen doen dat veel evenwichtiger.
Neem bv ds. Simons.

Luister deze preek eens van Zondag 18 december 2022 > 09:15 > https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/10769

Je duiding gaat me wat te snel, eerlijk gezegd, maar ik ben met het je eens dat het gevaar voor onevenwichtigheid aan beide kanten zich manifesteert. Het helpt sowieso niet om daar dan weer de term hypercalvinisme aan te hangen.

Ik ga deze preek nu niet luisteren, misschien later, maar ik heb recent wel 2 preken van Ds. Simons beluisterd, o.a. de volledige preek over Joh. 3:16 waar hier op dit forum een fragment van werd gedeeld en bediscussieerd. Laat ik als eerste zeggen dat ik ook vind dat Ds. Simons echt van een andere orde en evenwichtigheid is als ds. van den Brink. Daarbij laat Ds. Simons expliciet niet onbesproken dat het geloof een gave Gods is en dat de Middelaar je geopenbaard wordt (ook niet in die besproken preek), hij laat ook niet onbesproken dat er een toeleidende weg is tot Christus.

Wat dat betreft kan ik veel beter naar ds. Simons luisteren dan naar ds. van den Brink. Echter, ik vind eerlijk gezegd ook in de preken van Simons een dusdanig sterke nadruk op de verantwoordelijkheid van de mens om Christus aan de nemen, die, zoals Ds. Simons het regelmatig zegt, in je schoot wordt gelegd (via de prediking) en de zaken die ik noemde vaak als een bijzin in enkele minuten worden genoemd, dat ik die ook onevenwichtig vind. (In genoemde preek van Joh. 3:16 komt dit denk ik in anderhalve minuut aan de orde, puur als antwoord op een "fictieve tegenvraag van de hoorder", beetje aan het einde van de preek.)

Nu moet ik er wel bij zeggen, ik heb best regelmatig een preek van hem geluisterd (en ook wel lezingen via JijDaar), maar het kan zijn dat in andere preken die ik niet ken het evenwicht heel anders ligt. Maar ik vind bij onze oudvaders, en dan maar even expliciet de "Schotten" (toch ook predikers die sterk de nadruk legden op het onvoorwaardelijke aanbod van genade en de oproep tot geloof en bekering) toch wel een ander evenwicht. Die konden ook scherp en nadrukkelijk preken over de onmacht van de mens, de wijze waarop de Heilige Geest nu in het hart werkt. Die schuwden ook niet om daar hele preken aan te wijden. En dat vind ik bij Ds. Simons zeker niet in die mate, in elk geval niet in de preken/lezingen die ik heb gehoord.

Ik denk dat jongeren ook nodig hebben dat duidelijk en met voldoende aandacht het werk van God wordt gepreekt en dus wat nu een waar geloof is, gewerkt door de Heilige Geest en hoe Hij dat werkt. In deze tijd van verwarring is dat meer dan ooit nodig. Ik voel me daarom het meest thuis bij een prediking waarin je beide hoort: Het aanbod van genade, het wijzen op de menselijke verantwoordelijkheid en tegelijkertijd ook de nadruk op het werk van de Heilige Geest in het hart van een mens, ter bemoediging en ter toetsing.

Persoonlijk denk ik dat het evenwicht zoek raakt als een sterk appellerende prediking niet gepaard gaat met scherpe onderscheidingen tussen wat het wél en wat het niet is. De andere kant is natuurlijk een prediking waarin het appél ontbreekt (en waarin zoveel nadruk ligt op het eerste werk van de Heilige Geest, dat de kennis van Christus minder noodzakelijk lijkt)

Geheel eens.

Pas werd door o.a. @Bezorgd de loftrompet geheven over de prediking van wijlen ds. A.F. Honkoop. En juist het onderstreepte gedeelte van de dikgedrukte zin, wat in diens prediking ook sterk naar voren kwam, naast de andere appèllerende zaken die genoemd worden, zorgde voor een brede gedragenheid binnen de gehele GG. Dat ontbreken bij diverse predikanten - helaas zie ik dat ook binnen de GG ontstaan, al dan niet in leespreken - heeft een andere eenzijdigheid tot gevolg. Met andere woorden: de eenzijdigheid die dr. Van den Brink brengt, zorgt er juist voor dat de eenzijdigheid aan de andere kant alleen maar groter wordt.

[TSD]

@TSD, ik kan een heel eind met je mee komen.
Al denk ik ook dat we het Evangelie radicaal moeten laten spreken en de mens totaal schuldig stellen in hun ongeloof.
Door te evenwichtig te zijn wordt de klem er vaak uitgehaald.

Want vind je bv deze bekende preek van Luther ook te eenzijdig? https://www.tabernakel.nl/storage/data/ ... ristus.pdf

Ik ga de preek binnenkort lezen!

En oh ja, ik schreef bewust "prediking", want evenwicht kan ook ontstaan door meerdere preken bij elkaar. Ik heb een mooi boek van John Flavel (Christus aan de Deur van het hart) over Openb. 3:20, een prachtig boek, waarbij de accenten per preek heel erg uiteenlopen. Dat zag je "vroeger" veel meer dan nu is mijn ervaring.

En het evenwicht waar de klem er uit is, dat bedoel ik uiteraard niet (lees laatste stukje van mijn post nog eens terug). Ik moet nog vaak denken aan een uitspraak die ik hoorde van dr. Kater (de CGK Kater, voor de duidelijkheid).

Hij sprak over het doopformulier, enkele jaren terug, en zei n.a.v. de 1e doopvraag (even vrij, bijna letterlijk:). "Wij, mét onze kinderen....in zonden ontvangen en geboren en daarom aan allerhande ellendigheid, aan de verdoemenis zelf onderworpen..... en laat dát nu eens uitpraten in je leven en niet voor het zogenaamde evenwicht dat andere er metéén weer achteraan, want met die zogenaamde evenwichtigheid is nog nooit iemand tot Jezus gekomen."

[Bezorgd]

@TSD, ik kan een heel eind met je mee komen.
Al denk ik ook dat we het Evangelie radicaal moeten laten spreken en de mens totaal schuldig stellen in hun ongeloof.
Door te evenwichtig te zijn wordt de klem er vaak uitgehaald.

Want vind je bv deze bekende preek van Luther ook te eenzijdig? https://www.tabernakel.nl/storage/data/ ... ristus.pdf

Ik ga de preek binnenkort lezen!

En het evenwicht waar de klem er uit is, dat bedoel ik uiteraard niet (lees laatste stukje van mijn post nog eens terug). Ik moet nog vaak denken aan een uitspraak die ik hoorde van dr. Kater (de CGK Kater, voor de duidelijkheid).

Hij sprak over het doopformulier, enkele jaren terug, en zei n.a.v. de 1e doopvraag (even vrij, bijna letterlijk:). "Wij, mét onze kinderen....in zonden ontvangen en geboren en daarom aan allerhande ellendigheid, aan de verdoemenis zelf onderworpen..... en laat dát nu eens uitpraten in je leven en niet voor het zogenaamde evenwicht dat andere er metéén weer achteraan, want met die zogenaamde evenwichtigheid is nog nooit iemand tot Jezus gekomen."

Eens, een altijd maar aanwezig evenwicht kan zowel wets- als evangelieprediking doen verslappen.

[bombus]

De enige reden dat deze discussie weer is begonnen is nota bene opnieuw een interview met Ds. van den Brink zélf. Dat is de hele aanleiding. Een interview waarin hij zich (opnieuw) in de slachtofferrol manoeuvreert.

Je bent toch niet verplicht om op alle interviews te reageren die gegeven worden.
Zeker als het om iemand gaat waarvan je al meerdere keren hebt geconstateerd dat je een afwijkende mening hebt en je toch niet tot elkaar gaat komen en je er verder ook niets van kan leren. Dan houdt het op een gegeven moment gewoon op en is het vooral zonde van je tijd en energie.

Maar gezien jouw positie begrijp ik wel dat jij vindt dat hij gewoon lekker door mag gaan hiermee en dat wij allemaal onze mond moeten houden. Het is alleen niet objectief

Kben wel benieuwd wat jij bedoelt met mijn positie?

[Posthoorn]

Ik heb de preek van ds. A. Simons geluisterd op verzoek van een vriendin. Dit was mijn reactie naar haar:

"Ik heb de preek van ds. Simons beluisterd. Sowieso houd ik niet van zijn stijl. Maar ik vond het ook geen mooie preek. Ik hou er niet van als een prediker het Evangelie erin wil 'ranselen' bij zijn hoorders, en dat is wat hij doet.
Het citaat van ds. Kohlbrugge vond ik zeer deprimerend. Laat God mensen hun hele leven vergeefs roepen, omdat zij niet geloven? Maar wat als wij niet kunnen geloven? Mogen we dan niet bidden óm het geloof? Nee, erg troosteloos."

[refomart]

@TSD, ik kan een heel eind met je mee komen.
Al denk ik ook dat we het Evangelie radicaal moeten laten spreken en de mens totaal schuldig stellen in hun ongeloof.
Door te evenwichtig te zijn wordt de klem er vaak uitgehaald.

Want vind je bv deze bekende preek van Luther ook te eenzijdig? https://www.tabernakel.nl/storage/data/ ... ristus.pdf

Het doet me altijd goed als de huisgodsdienst positief onder de aandacht wordt gebracht, zoals met deze preek. Deze preek is overigens uitgesproken op een 2e pinksterdag.

Overigens is in mijn optiek evenwicht niet gevaarlijk. Veel gevaarlijker is radicaliteit, waarbij uit een misplaatste eenheidsdrang het geheel, dwaling of niet, wordt geperst in een eenheid met flanken en verschillen in ligging. Ik kan het niet anders zien, dan dat op die wijze het onderscheid tussen waarheid en leugen wordt weggenomen.