Gereformeerde Gemeenten

[refo]

Ik denk dat het voor kerkenraden ook een hele worsteling is om een goede groslijst op te stellen van kandidaten voor de ambten. Ze kijken niet alleen naar de avondmaalsgang, maar ook naar persoonlijkheid van de kandidaat. En avondmaalsgang an sich, zegt ook niet alles. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de scheiding ligt niet bij de avondmaalstafel, maar de scheiding gaat dwars door de gemeente en de avondmaalstafel heen. Maar het verlangen zal zijn om iemand te kandideren, die én een avondmaalsganger is én waar een reuke van Christus van uit gaat. Maar die twee zijn niet per se altijd bij elkaar.

en de voorkeur van de kerkenraad.

[GGG038]

Ik heb de discussie vanaf de zijlijn gevolgd. Graag wil ik een stukje delen uit het boek Gereformeerd kerkrecht in kort bestek van ds. W. Silfhout. In artikel 22 – de verkiezing van ouderlingen staat:

‘Voor de eisen die aan ouderlingen gesteld kunnen worden, verwijzen we naar 1 Timotheüs 3:1-10 en Titus 1:5-9. Het Convent van Wezel (1568), gaf daarvan een samenvatting in artikel VI: "Maar men zal zeer bearbeiden, dat ze mogen begaafd zijn met hoedanigheden, welke Paulus vereist; dat zij zin in hun leven onstraffelijk, in religie zuiver, in Godzaligheid uitstekend, in beleid van geestelijke voorzienigheid, waartoe ook zeer dienstig is, dat ze enige kennis hebben van burgerlijke zaken; en vooral moeten zij heel afgezonderd zijn van alle eergierigheid en grootsheid, ja van alle kwaad vermoeden van dusdanige gebreken. ' Ook aan hun vrouwen worden eisen gesteld: ‘De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters, wakker, getrouw in alles' (1 Tim. 3:11).

Uit de uitspraken van kerkelijke vergaderingen kunnen nog een paar criteria worden aangegeven.

1. als er, buiten hun schuld, op de vrouwen en kinderen wat valt aan te merken, moet men als er geen anderen zijn, de beste kiezen;
2. afgezette ouderlingen moeten niet lichtelijk weer in het ambt worden gesteld, ook al is het niet uitdrukkelijk verboden;
3. het ene ambt sluit het andere niet uit, dat wil zeggen: een diaken kan tot ouderling worden gekozen;
4. vader en zoon of twee broers of zwagers kunnen samen in de kerkenraad zitten. Principieel is er geen bezwaar tegen. Indien er echter andere genoegzame personen zijn is het, vooral in kleine kerkenraden, wenselijk geen nauwverwante familieleden te verkiezen.

Jacobus Koelman in de 17e eeuw en ds. A. C. van Raalte in de 19e eeuw, stonden een opleiding voor de ouderlingen voor. Na gedaan examen konden zij dan op het dubbelgetal worden geplaatst. Calvijn stond vooral personen voor met praktische vorming en praktische levenswijsheid’.

[GGG038]

Voor een ambt van ouderling vind ik het ook dubbel als ze nooit aangaan. Want hij heeft tenslotte het leerambt.
Voor diakenen (zonder leerambt) vind ik dat anders, niet dat ik zeg dat het goed is dat ze niet aan (kunnen) gaan.

Deze haal ik er even uit. Niet omdat ik die redenering nog nooit gehoord heb, integendeel, maar omdat die onjuist is.

Want vanwaar die knip tussen het ambt van ouderling enerzijds en van diaken anderzijds?
De eerste diakenen waren mannen vol van geloof en de Heilige Geest.
Paulus zegt van hen in 1 Tim 3: 9 Houdende de verborgenheid des geloofs in een reine consciëntie.

Zonder geloof kan iemand toch ook geen diaken zijn?

Is het juist wat Simon0612 zegt?

Volgens mij is de predikant de herder en leraar van de gemeente. Hij heeft om zo te zeggen het leerambt en regeert samen met de ouderlingen de gemeente. De ouderling heeft het regeerambt.

Als alle ouderlingen een leerambt zou hebben, waarom spreken we dan in sommige gevallen over een lerend ouderling?
Dat is volgens mij een persoon die, met toestemming van de classis, het recht krijgt om in de gemeente waartoe hij behoort of in de kerken van de classis of in alle kerken van het kerkverband een stichtelijk woord te spreken.

[Rido91]

Ja natuurlijk wil ik dat. ik krijg echter steeds een foutmelding dat ik maar max 4 quotes kan plaatsen in het bericht wat ik quote. Hoe kan ik dat oplossen?

De middelste quotes gewoon verwijderen en alleen het laatste bericht.

Ik krijg dan dit:

Ja natuurlijk wil ik dat. ik krijg echter steeds een foutmelding dat ik maar max 4 quotes kan plaatsen in het bericht wat ik quote. Hoe kan ik dat oplossen?[/quote ]

Super, dank je wel!

[Tom]

https://dep-israel.nl/kerkdienst
Mooi dat er zoveel voor Oekraniers opgezet wordt in Nunspeet. Er worden zelfs schriftuurlijke gezangen gezongen zou mooi zijn als dit onder ons ook eens zou mogen maar dat terzijde.

Weet iemand waarom dit onder het Deputaatschap Israel valt en niet gewoon onder de plaatselijke kerkenraad van Nunspeet of het Deputaatschap Evangelisatie? Want deze diensten zijn niet perse voor Joodse Oekraniers zo lijkt het.

[Ambtenaar]

Is het juist wat Simon0612 zegt?

Er zijn verschillende taken te onderscheiden van ouderlingen:

- herder en opziener (Handelingen 20:17,28-30)
- bestuurder en beheerder (1 Thessalonicenzen 5:12-13; 1 Timotheüs 3:4-5; 5:17; Titus 1:7)
- leraar (1 Thessalonicenzen 5:12; 1 Timotheüs 3:2; 5:17; Titus 1:9)
- dienaar (Mattheüs 20:25-28; 1 Petrus 5:2-3)

En het is van belang dat er een raad van ouderlingen is (de kerkenraad) die met elkaar de taken vervullen mede ook om autoritair leiderschap te voorkomen.

[MGG]

Je zult het hier ook niet over eens worden, temeer er een groot verschil kan zijn in gemeenten betreffende avondmaal-drang dan wel avondmaal-dwang. Dan hoor ik de kids op school vragen, waarom gaat er soms zo weinig uit van veel avondmaalgangers. Ik meen wat antwoorden uit bovenstaande postings te kunnen meenemen.

Kids = basisschoolleeftijd en zij vragen: 'waarom gaat er niets van uit?' of begrijp ik iets niet goed?

Ik hoor andersom pubers zeggen: "serieus, bij ons zitten meer dan duizend mensen, bijna niemand gaat aan. Als toch iedereen verloren gaat, wat is het nut dan van geloven". Volgens mij hebben jongeren juist in deze tijd van depressie en onrustig wereldtoneel een boodschap van hoop nodig: er is verlossing, ook voor jou wanneer je gelooft in de Heere Jezus Christus, dan zúl je zalig worden, dat heeft Hij beloofd!

Dat er een groot nood is aan levende voorbeelden is helaas waar. Maar meer avondmaalsgangers lost de nood niet (automatisch) op. Ik had als jong kind altijd een grote hoogachting voor iemand die niet aan het avondmaal ging. (Lamp op de rug. Hij straalde uit 'komt ga met ons en doe al wij' Psalm 122 vers 1.) Het bracht mij juist in verwarring dat er mensen aangingen waaraan ik nooit iets merkte (terwijl ik ze wel kende). Dit is absoluut niet als waardeoordeel bedoelt, maar als kind begreep ik er niks van. Later realiseerde ik mij pas dat sommige mensen een gesloten karakter hebben. Net als het feit dat sommige avondmaalsgangers een klein lichtje zijn en andere een heldere lichtbundel.

Wat stralen de kinderen, familie en juffen/meesters van deze kinderen uit. Levende voorbeelden in de nabije omgeving (van kinderen) zijn zo ontzettend belangrijk.

[Marck]

Je zult het hier ook niet over eens worden, temeer er een groot verschil kan zijn in gemeenten betreffende avondmaal-drang dan wel avondmaal-dwang. Dan hoor ik de kids op school vragen, waarom gaat er soms zo weinig uit van veel avondmaalgangers. Ik meen wat antwoorden uit bovenstaande postings te kunnen meenemen.

Kids = basisschoolleeftijd en zij vragen: 'waarom gaat er niets van uit?' of begrijp ik iets niet goed?

Ik hoor andersom pubers zeggen: "serieus, bij ons zitten meer dan duizend mensen, bijna niemand gaat aan. Als toch iedereen verloren gaat, wat is het nut dan van geloven". Volgens mij hebben jongeren juist in deze tijd van depressie en onrustig wereldtoneel een boodschap van hoop nodig: er is verlossing, ook voor jou wanneer je gelooft in de Heere Jezus Christus, dan zúl je zalig worden, dat heeft Hij beloofd!

Dat er een groot nood is aan levende voorbeelden is helaas waar. Maar meer avondmaalsgangers lost de nood niet (automatisch) op. Ik had als jong kind altijd een grote hoogachting voor iemand die niet aan het avondmaal ging. (Lamp op de rug. Hij straalde uit 'komt ga met ons en doe al wij' Psalm 122 vers 1.) Het bracht mij juist in verwarring dat er mensen aangingen waaraan ik nooit iets merkte (terwijl ik ze als kind wel kende). Dit is absoluut niet als waardeoordeel bedoelt, maar als kind begreep ik er niks van. Later realiseerde ik mij pas dat sommige mensen een gesloten karakter hebben en dat sommige avondmaalsgangers kleine lichtjes zijn en andere een krachtig licht.

Wat stralen de kinderen, familie en juffen/meesters van deze kinderen uit. Levende voorbeelden in de nabije omgeving (van kinderen) zijn zo ontzettend belangrijk.

Herkenbare verwarring

[CvdW]

Ik denk dat het voor kerkenraden ook een hele worsteling is om een goede groslijst op te stellen van kandidaten voor de ambten. Ze kijken niet alleen naar de avondmaalsgang, maar ook naar persoonlijkheid van de kandidaat. En avondmaalsgang an sich, zegt ook niet alles. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de scheiding ligt niet bij de avondmaalstafel, maar de scheiding gaat dwars door de gemeente en de avondmaalstafel heen. Maar het verlangen zal zijn om iemand te kandideren, die én een avondmaalsganger is én waar een reuke van Christus van uit gaat. Maar die twee zijn niet per se altijd bij elkaar.

Ik mag hopen dat alle mansleden op de groslijst staan en dat dan een lijst wordt gemaakt middels stemming. De praktijk zal anders zijn (weet ik) en dan maakt de kerkenraad een scheiding die God toekomt.

[MGG]

Ik denk dat het voor kerkenraden ook een hele worsteling is om een goede groslijst op te stellen van kandidaten voor de ambten. Ze kijken niet alleen naar de avondmaalsgang, maar ook naar persoonlijkheid van de kandidaat. En avondmaalsgang an sich, zegt ook niet alles. Ik hoorde eens een dominee zeggen: de scheiding ligt niet bij de avondmaalstafel, maar de scheiding gaat dwars door de gemeente en de avondmaalstafel heen. Maar het verlangen zal zijn om iemand te kandideren, die én een avondmaalsganger is én waar een reuke van Christus van uit gaat. Maar die twee zijn niet per se altijd bij elkaar.

Ik mag hopen dat alle mansleden op de groslijst staan en dat dan een lijst wordt gemaakt middels stemming. De praktijk zal anders zijn (weet ik) en dan maakt de kerkenraad een scheiding die God toekomt.

Alle mansleden op de groslijst? Dat wordt een lange lijst in kerken met +2k leden.

[Anselmus]

Ik heb de discussie vanaf de zijlijn gevolgd. Graag wil ik een stukje delen uit het boek Gereformeerd kerkrecht in kort bestek van ds. W. Silfhout. In artikel 22 – de verkiezing van ouderlingen staat:

‘Voor de eisen die aan ouderlingen gesteld kunnen worden, verwijzen we naar 1 Timotheüs 3:1-10 en Titus 1:5-9. Het Convent van Wezel (1568), gaf daarvan een samenvatting in artikel VI: "Maar men zal zeer bearbeiden, dat ze mogen begaafd zijn met hoedanigheden, welke Paulus vereist; dat zij zin in hun leven onstraffelijk, in religie zuiver, in Godzaligheid uitstekend, in beleid van geestelijke voorzienigheid, waartoe ook zeer dienstig is, dat ze enige kennis hebben van burgerlijke zaken; en vooral moeten zij heel afgezonderd zijn van alle eergierigheid en grootsheid, ja van alle kwaad vermoeden van dusdanige gebreken. ' Ook aan hun vrouwen worden eisen gesteld: ‘De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters, wakker, getrouw in alles' (1 Tim. 3:11).

Uit de uitspraken van kerkelijke vergaderingen kunnen nog een paar criteria worden aangegeven.

1. als er, buiten hun schuld, op de vrouwen en kinderen wat valt aan te merken, moet men als er geen anderen zijn, de beste kiezen;
2. afgezette ouderlingen moeten niet lichtelijk weer in het ambt worden gesteld, ook al is het niet uitdrukkelijk verboden;
3. het ene ambt sluit het andere niet uit, dat wil zeggen: een diaken kan tot ouderling worden gekozen;
4. vader en zoon of twee broers of zwagers kunnen samen in de kerkenraad zitten. Principieel is er geen bezwaar tegen. Indien er echter andere genoegzame personen zijn is het, vooral in kleine kerkenraden, wenselijk geen nauwverwante familieleden te verkiezen.

Jacobus Koelman in de 17e eeuw en ds. A. C. van Raalte in de 19e eeuw, stonden een opleiding voor de ouderlingen voor. Na gedaan examen konden zij dan op het dubbelgetal worden geplaatst. Calvijn stond vooral personen voor met praktische vorming en praktische levenswijsheid’.

Dat ligt aan de kerkorde. Bij de HHK mag dit niet, zie artikel 3 van: https://www.hersteldhervormdekerk.nl/hh ... rkiezingen

[Marck]

Ik heb de discussie vanaf de zijlijn gevolgd. Graag wil ik een stukje delen uit het boek Gereformeerd kerkrecht in kort bestek van ds. W. Silfhout. In artikel 22 – de verkiezing van ouderlingen staat:

‘Voor de eisen die aan ouderlingen gesteld kunnen worden, verwijzen we naar 1 Timotheüs 3:1-10 en Titus 1:5-9. Het Convent van Wezel (1568), gaf daarvan een samenvatting in artikel VI: "Maar men zal zeer bearbeiden, dat ze mogen begaafd zijn met hoedanigheden, welke Paulus vereist; dat zij zin in hun leven onstraffelijk, in religie zuiver, in Godzaligheid uitstekend, in beleid van geestelijke voorzienigheid, waartoe ook zeer dienstig is, dat ze enige kennis hebben van burgerlijke zaken; en vooral moeten zij heel afgezonderd zijn van alle eergierigheid en grootsheid, ja van alle kwaad vermoeden van dusdanige gebreken. ' Ook aan hun vrouwen worden eisen gesteld: ‘De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters, wakker, getrouw in alles' (1 Tim. 3:11).

Uit de uitspraken van kerkelijke vergaderingen kunnen nog een paar criteria worden aangegeven.

1. als er, buiten hun schuld, op de vrouwen en kinderen wat valt aan te merken, moet men als er geen anderen zijn, de beste kiezen;
2. afgezette ouderlingen moeten niet lichtelijk weer in het ambt worden gesteld, ook al is het niet uitdrukkelijk verboden;
3. het ene ambt sluit het andere niet uit, dat wil zeggen: een diaken kan tot ouderling worden gekozen;
4. vader en zoon of twee broers of zwagers kunnen samen in de kerkenraad zitten. Principieel is er geen bezwaar tegen. Indien er echter andere genoegzame personen zijn is het, vooral in kleine kerkenraden, wenselijk geen nauwverwante familieleden te verkiezen.

Jacobus Koelman in de 17e eeuw en ds. A. C. van Raalte in de 19e eeuw, stonden een opleiding voor de ouderlingen voor. Na gedaan examen konden zij dan op het dubbelgetal worden geplaatst. Calvijn stond vooral personen voor met praktische vorming en praktische levenswijsheid’.

Dat ligt aan de kerkorde. Bij de HHK mag dit niet, zie artikel 3 van: https://www.hersteldhervormdekerk.nl/hh ... rkiezingen

Er is een mogelijkheid tot dispensatie lees ik onderaan.

[Anselmus]

Ik heb de discussie vanaf de zijlijn gevolgd. Graag wil ik een stukje delen uit het boek Gereformeerd kerkrecht in kort bestek van ds. W. Silfhout. In artikel 22 – de verkiezing van ouderlingen staat:

‘Voor de eisen die aan ouderlingen gesteld kunnen worden, verwijzen we naar 1 Timotheüs 3:1-10 en Titus 1:5-9. Het Convent van Wezel (1568), gaf daarvan een samenvatting in artikel VI: "Maar men zal zeer bearbeiden, dat ze mogen begaafd zijn met hoedanigheden, welke Paulus vereist; dat zij zin in hun leven onstraffelijk, in religie zuiver, in Godzaligheid uitstekend, in beleid van geestelijke voorzienigheid, waartoe ook zeer dienstig is, dat ze enige kennis hebben van burgerlijke zaken; en vooral moeten zij heel afgezonderd zijn van alle eergierigheid en grootsheid, ja van alle kwaad vermoeden van dusdanige gebreken. ' Ook aan hun vrouwen worden eisen gesteld: ‘De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters, wakker, getrouw in alles' (1 Tim. 3:11).

Uit de uitspraken van kerkelijke vergaderingen kunnen nog een paar criteria worden aangegeven.

1. als er, buiten hun schuld, op de vrouwen en kinderen wat valt aan te merken, moet men als er geen anderen zijn, de beste kiezen;
2. afgezette ouderlingen moeten niet lichtelijk weer in het ambt worden gesteld, ook al is het niet uitdrukkelijk verboden;
3. het ene ambt sluit het andere niet uit, dat wil zeggen: een diaken kan tot ouderling worden gekozen;
4. vader en zoon of twee broers of zwagers kunnen samen in de kerkenraad zitten. Principieel is er geen bezwaar tegen. Indien er echter andere genoegzame personen zijn is het, vooral in kleine kerkenraden, wenselijk geen nauwverwante familieleden te verkiezen.

Jacobus Koelman in de 17e eeuw en ds. A. C. van Raalte in de 19e eeuw, stonden een opleiding voor de ouderlingen voor. Na gedaan examen konden zij dan op het dubbelgetal worden geplaatst. Calvijn stond vooral personen voor met praktische vorming en praktische levenswijsheid’.

Dat ligt aan de kerkorde. Bij de HHK mag dit niet, zie artikel 3 van: https://www.hersteldhervormdekerk.nl/hh ... rkiezingen

Er is een mogelijkheid tot dispensatie lees ik onderaan.

Dispensatie moet onderbouwt zijn en kan geweigerd worden. Wenselijk is mijns inziens dan een te zwakke uitdrukking. In principe geen verwanten tenzij er zwaarwegende redenen zijn en dan nog met toestemming van de classis.

[Marck]

Ik heb de discussie vanaf de zijlijn gevolgd. Graag wil ik een stukje delen uit het boek Gereformeerd kerkrecht in kort bestek van ds. W. Silfhout. In artikel 22 – de verkiezing van ouderlingen staat:

‘Voor de eisen die aan ouderlingen gesteld kunnen worden, verwijzen we naar 1 Timotheüs 3:1-10 en Titus 1:5-9. Het Convent van Wezel (1568), gaf daarvan een samenvatting in artikel VI: "Maar men zal zeer bearbeiden, dat ze mogen begaafd zijn met hoedanigheden, welke Paulus vereist; dat zij zin in hun leven onstraffelijk, in religie zuiver, in Godzaligheid uitstekend, in beleid van geestelijke voorzienigheid, waartoe ook zeer dienstig is, dat ze enige kennis hebben van burgerlijke zaken; en vooral moeten zij heel afgezonderd zijn van alle eergierigheid en grootsheid, ja van alle kwaad vermoeden van dusdanige gebreken. ' Ook aan hun vrouwen worden eisen gesteld: ‘De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters, wakker, getrouw in alles' (1 Tim. 3:11).

Uit de uitspraken van kerkelijke vergaderingen kunnen nog een paar criteria worden aangegeven.

1. als er, buiten hun schuld, op de vrouwen en kinderen wat valt aan te merken, moet men als er geen anderen zijn, de beste kiezen;
2. afgezette ouderlingen moeten niet lichtelijk weer in het ambt worden gesteld, ook al is het niet uitdrukkelijk verboden;
3. het ene ambt sluit het andere niet uit, dat wil zeggen: een diaken kan tot ouderling worden gekozen;
4. vader en zoon of twee broers of zwagers kunnen samen in de kerkenraad zitten. Principieel is er geen bezwaar tegen. Indien er echter andere genoegzame personen zijn is het, vooral in kleine kerkenraden, wenselijk geen nauwverwante familieleden te verkiezen.

Jacobus Koelman in de 17e eeuw en ds. A. C. van Raalte in de 19e eeuw, stonden een opleiding voor de ouderlingen voor. Na gedaan examen konden zij dan op het dubbelgetal worden geplaatst. Calvijn stond vooral personen voor met praktische vorming en praktische levenswijsheid’.

Dat ligt aan de kerkorde. Bij de HHK mag dit niet, zie artikel 3 van: https://www.hersteldhervormdekerk.nl/hh ... rkiezingen

Er is een mogelijkheid tot dispensatie lees ik onderaan.

Dispensatie moet onderbouwt zijn en kan geweigerd worden. Wenselijk is mijns inziens dan een te zwakke uitdrukking. In principe geen verwanten tenzij er zwaarwegende redenen zijn en dan nog met toestemming van de classis.

In de GG lijkt me het ook niet een gewenste situatie.

[TSD]

Ik vind ook wel eens dat iemand er niet zo 'verlost uitziet' maar in een gesprek blijkt zo iemand toch de liefde tot Christus te kennen. Andersom ook...dat iemand vaak blij lijkt maar toch een heel bedelaar blijkt te zijn.

Maar dat zijn ze toch allemaal, bedelaar? Of je nu veel of weinig geloofszekerheid hebt, de bedelaarsstand overstijg je toch niet, als het goed is...

Wel helemaal eens met de aanmoediging om contact te zoeken, op bezoek te gaan trouwens!

Toch mogen we ook iets van de jubel uit Psalm 116 laten zien: wat zal ik met Gods gunsten overladen, die trouwe Heere voor Zijn genade vergelden, ik zal Zijn naam vermelden en Hem met blijde erkentenis aanroepen. Ik begrijp wel dat jongeren die blijdschap van het geloof soms niet voldoende zien. Bij de gelijkenissen en gebeurtenissen in Lukas is steeds het refrein: blijdschap. Blijkbaar was dat zichtbaar en voor Lukas een kernwoord om op te schrijven. Dat is voor mij een spiegel: wat straal ik uit. Laat ik daarin iets zien van hoe aantrekkelijk het leven met de Heere is omdat het een diepe vreugde geeft?

Dat ben ik wel met je eens. Als de Heere tot je ziel spreekt is er een onuitsprekelijke blijdschap en verwondering. En ja, verdrietig als dat maar weinig wordt gehoord… en inderdaad ook een spiegel naar jezelf toe.

Maar ik denk dat er echt iets uit gaat van mensen waar je eenvoudig hun totale afhankelijkheid van de Heere mag horen, in een verwachtingsvol opzien tot Hem. Een arme zondaar, die alle vertrouwen in zichzelf of mensen is verloren, maar zijn/haar vertrouwen op God mag stellen.