De kleine lettertjes van het Evangelie

[Valcke]

Ds. Van den Brink: (...)

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

Ik reageer nu alleen op het tweede citaat. Dit is zeker herkenbaar. Dit betekent echter niet dat deze zaak verkeerd of schadelijk is, mits er ten slotte sprake is van een goede uitkomst. Wanneer je de levensbeschrijving van bv. David Brainerd leest of van Thomas Halyburton, worstelden zij een tijd lang vóór hun bekering met precies dezelfde vraag. Uiteindelijk bleven zij daar niet in 'hangen' omdat God hen genadig daaruit verloste.

En Thomas Boston merkte als woordvoerder van de Marrow-men in 1719 op:

Naar onze mening bestaat de grote beklemming en moeilijkheid van een ontwaakt geweten niet in het geloven dat God het eeuwige leven aan de uitverkorenen heeft gegeven, maar in het geloof in Christus of het aannemen van Hem, zoals Hij ons in het Evangelie wordt aangeboden met bijzondere toepassing voor zichzelf, hetwelk in de Schrift genoemd wordt een eten van het vlees en drinken van het bloed van de Zoon des mensen. En toch, totdat deze grote moeilijkheid in meer of mindere mate is overwonnen, kan nooit van iemand gezegd worden dat hij in Christus gelooft, of Hem tot zijn behoud aanneemt en op Hem vertrouwt.

Wat dr. Van den Brink beschrijft als een kenmerk van een prediking met kleine lettertjes, is dus in werkelijkheid een zaak die zeer velen van de uitverkorenen ondervinden en ondervonden hebben, ook onder een zeer rechtzinnige Evangelieprediking. Het is helemaal niet een ongewenste zaak dat mensen met deze vragen worstelen; het is wel ongewenst dat zij het opgeven of tot een verkeerde keus komen. Maar het is niet ongewenst wanneer deze moeilijkheid uiteindelijk uitmondt in een zaligmakende bekering.

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

[Cyrillus]

Ds. Van den Brink: (...)

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

Ik reageer nu alleen op het tweede citaat. Dit is zeker herkenbaar. Dit betekent echter niet dat deze zaak verkeerd of schadelijk is, mits er ten slotte sprake is van een goede uitkomst. Wanneer je de levensbeschrijving van bv. David Brainerd leest of van Thomas Halyburton, worstelden zij een tijd lang vóór hun bekering met precies dezelfde vraag. Uiteindelijk bleven zij daar niet in 'hangen' omdat God hen genadig daaruit verloste.

En Thomas Boston merkte als woordvoerder van de Marrow-men in 1719 op:

Naar onze mening bestaat de grote beklemming en moeilijkheid van een ontwaakt geweten niet in het geloven dat God het eeuwige leven aan de uitverkorenen heeft gegeven, maar in het geloof in Christus of het aannemen van Hem, zoals Hij ons in het Evangelie wordt aangeboden met bijzondere toepassing voor zichzelf, hetwelk in de Schrift genoemd wordt een eten van het vlees en drinken van het bloed van de Zoon des mensen. En toch, totdat deze grote moeilijkheid in meer of mindere mate is overwonnen, kan nooit van iemand gezegd worden dat hij in Christus gelooft, of Hem tot zijn behoud aanneemt en op Hem vertrouwt.

Wat dr. Van den Brink beschrijft als een kenmerk van een prediking met kleine lettertjes, is dus in werkelijkheid een zaak die zeer velen van de uitverkorenen ondervinden en ondervonden hebben, ook onder een zeer rechtzinnige Evangelieprediking. Het is helemaal niet een ongewenste zaak dat mensen met deze vragen worstelen; het is wel ongewenst dat zij het opgeven of tot een verkeerde keus komen. Maar het is niet ongewenst wanneer deze moeilijkheid uiteindelijk uitmondt in een zaligmakende bekering.

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

Wel een heel vreemde redenatie: "Dit betekent echter niet dat deze zaak verkeerd of schadelijk is, mits er ten slotte sprake is van een goede uitkomst. "
Dus als een mogelijk onbijbelse prediking leidt tot een goed resultaat is de prediking niet verkeerd of schadelijk? Zo kan je alles goedpraten. Jij legt zelfs het oordeel bij de menselijke ervaring: Als vele uitverkorenen het hebben meegemaakt is het goed. Dat doe jij vanuit de automatische vooronderstelling dat de Evangelieprediking zeer rechtzinnig geweest zou zijn. Dat is dus dan maar de vraag lijkt me. Als twijfel de norm gaat worden voor wat rechtzinnig is, dan staan we ver af van de Bijbel.

[Posthoorn]

Ik sluit me geheel bij Valckes laatste post aan. Plaats het probleem in de juiste context en dan krijgt het een heel andere lading. Eigenlijk is dat ook min of meer wat ik steeds heb willen zeggen in deze discussie.

[Cyrillus]

Ik sluit me geheel bij Valckes laatste post aan. Plaats het probleem in de juiste context en dan krijgt het een heel andere lading. Eigenlijk is dat ook min of meer wat ik steeds heb willen zeggen in deze discussie.

Wat is er zo verschillend aan de context dan?

[Posthoorn]

Ik sluit me geheel bij Valckes laatste post aan. Plaats het probleem in de juiste context en dan krijgt het een heel andere lading. Eigenlijk is dat ook min of meer wat ik steeds heb willen zeggen in deze discussie.

Wat is er zo verschillend aan de context dan?

Dat het hier gaat om een 'normaal' verschijnsel als mensen tot God bekeerd worden, en dan dat niet per se gelinkt moet worden aan een bepaald soort prediking en aan een bepaald soort mensen.

[verworpen]

Ik sluit me geheel bij Valckes laatste post aan. Plaats het probleem in de juiste context en dan krijgt het een heel andere lading. Eigenlijk is dat ook min of meer wat ik steeds heb willen zeggen in deze discussie.

Dan blijft de vraag wat dan die juiste context is. Afhankelijk daarvan moet dan nog blijken of het wel een probleem is!

Om dat te kunnen vaststellen is eerst nodig een scheiding tussen wat behoort tot de gezonde leer en dat wat daartoe niet behoort en daaruit verworpen moet worden. In dit geval alle pelagiaanse en remonstrantse leer. Maar hiermee is het niet klaar. Het gevaar dat een eindeloos ronddolen in subjectivisme op basis van ervaring/bevinding is nog levensgroot. Om dat te ondervangen zal er een begrippenkader moeten zijn, zodat een ieder weet waar het overgaat en wat er wordt bedoelt.
Ik weet wel dat er velen zijn die dergelijke begrippenkaders/dogmatiek een groot obstakel vinden, toch is het de enige weg om verstaanbaar met elkaar te spreken.

[Valcke]

Ds. Van den Brink: (...)

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

Ik reageer nu alleen op het tweede citaat. Dit is zeker herkenbaar. Dit betekent echter niet dat deze zaak verkeerd of schadelijk is, mits er ten slotte sprake is van een goede uitkomst. Wanneer je de levensbeschrijving van bv. David Brainerd leest of van Thomas Halyburton, worstelden zij een tijd lang vóór hun bekering met precies dezelfde vraag. Uiteindelijk bleven zij daar niet in 'hangen' omdat God hen genadig daaruit verloste.

En Thomas Boston merkte als woordvoerder van de Marrow-men in 1719 op:

Naar onze mening bestaat de grote beklemming en moeilijkheid van een ontwaakt geweten niet in het geloven dat God het eeuwige leven aan de uitverkorenen heeft gegeven, maar in het geloof in Christus of het aannemen van Hem, zoals Hij ons in het Evangelie wordt aangeboden met bijzondere toepassing voor zichzelf, hetwelk in de Schrift genoemd wordt een eten van het vlees en drinken van het bloed van de Zoon des mensen. En toch, totdat deze grote moeilijkheid in meer of mindere mate is overwonnen, kan nooit van iemand gezegd worden dat hij in Christus gelooft, of Hem tot zijn behoud aanneemt en op Hem vertrouwt.

Wat dr. Van den Brink beschrijft als een kenmerk van een prediking met kleine lettertjes, is dus in werkelijkheid een zaak die zeer velen van de uitverkorenen ondervinden en ondervonden hebben, ook onder een zeer rechtzinnige Evangelieprediking. Het is helemaal niet een ongewenste zaak dat mensen met deze vragen worstelen; het is wel ongewenst dat zij het opgeven of tot een verkeerde keus komen. Maar het is niet ongewenst wanneer deze moeilijkheid uiteindelijk uitmondt in een zaligmakende bekering.

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

Wel een heel vreemde redenatie: "Dit betekent echter niet dat deze zaak verkeerd of schadelijk is, mits er ten slotte sprake is van een goede uitkomst. "
Dus als een mogelijk onbijbelse prediking leidt tot een goed resultaat is de prediking niet verkeerd of schadelijk? Zo kan je alles goedpraten. Jij legt zelfs het oordeel bij de menselijke ervaring: Als vele uitverkorenen het hebben meegemaakt is het goed. Dat doe jij vanuit de automatische vooronderstelling dat de Evangelieprediking zeer rechtzinnig geweest zou zijn. Dat is dus dan maar de vraag lijkt me. Als twijfel de norm gaat worden voor wat rechtzinnig is, dan staan we ver af van de Bijbel.

Volgens mij leg je mij nu dus iets in de mond wat ik niet gezegd heb, en zelfs op meerdere manieren:

a) Ik zeg toch juist dat we de rechtzinnige prediking hiervan NIET de schuld mogen geven? Hoe kom jij erbij dat ik daarmee een onrechtzinnige prediking goedpraat? Wil je misschien eerst lezen wat ik schrijf voordat je reageert?

b) De twijfel is niet de norm: de norm is het geloof en zekerheid. Het punt is dat het ware geloof doorgaans niet in één keer gewerkt wordt. De Heere Jezus leert dat overigens ook in de gelijkenis van de zaaier en in de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer. Juist bij de tijdgelovigen werkte alles 'terstond'. Bij de ware gelovigen ging het doorgaans niet zo snel: bij hen wordt een vast fundament gelegd, maar dat is niet het werk van een ogenblik. (N.B. In essentie wel, maar niet als het gaat om alles wat voorafgaat.)

c) Ik leg niet de norm bij de menselijke ervaring, maar ik vlak evenmin uit wat de ervaring is geweest van de Kerk der eeuwen. De norm ligt in Gods Woord. Ik noemde al de gelijkenis van de zaaier en de wijze en dwaze bouwer. Waar het "geloof" terstond gewerkt wordt, is het maar zeer de vraag of dat wel het ware geloof is.

[Valcke]

Ik sluit me geheel bij Valckes laatste post aan. Plaats het probleem in de juiste context en dan krijgt het een heel andere lading. Eigenlijk is dat ook min of meer wat ik steeds heb willen zeggen in deze discussie.

Dan blijft de vraag wat dan die juiste context is. Afhankelijk daarvan moet dan nog blijken of het wel een probleem is!

Om dat te kunnen vaststellen is eerst nodig een scheiding tussen wat behoort tot de gezonde leer en dat wat daartoe niet behoort en daaruit verworpen moet worden. In dit geval alle pelagiaanse en remonstrantse leer. Maar hiermee is het niet klaar. Het gevaar dat een eindeloos ronddolen in subjectivisme op basis van ervaring/bevinding is nog levensgroot. Om dat te ondervangen zal er een begrippenkader moeten zijn, zodat een ieder weet waar het overgaat en wat er wordt bedoelt.
Ik weet wel dat er velen zijn die dergelijke begrippenkaders/dogmatiek een groot obstakel vinden, toch is het de enige weg om verstaanbaar met elkaar te spreken.

Welkom! Een bekende schrijfstijl trouwens!

[Valcke]

Toen wendde ik mij tot de man die CHRISTEN uit de poel geholpen had en zei: "Mijnheer, aangezien men deze weg passeren moet, om uit de stad VERDERF tot gindse poort te komen, waarom is deze grond niet bestraat? Dan zouden arme reizigers zoveel te veiliger daarover kunnen reizen!"

"Deze modderpoel, " zei hij, "is zulk een plaats, die niet opgeruimd kan worden. Het is de kolk en afloop, waar het schuim en de vuiligheid, die de overtuiging van zonden opwerpt, gedurig inloopt, en daarom genaamd de poel MISTROUWEN. Want wanneer de zondaar ontwaakt is en zijn verloren staat leert kennen, zo ontstaan in de ziel vele vrezen en twijfelingen en een menigte moedbenemende bevattingen, die zich alle tezamen voegen en zetten op en in deze plaats; en dit is de reden, waarom deze grond zo moeilijk is. Het is nochtans des Konings welgevallen niet, dat deze plaats zo slecht zal blijven (Jes.35:3, 4), zijn arbeiders zijn, ook onder het bestuur van zijner Majesteits landmeters, al zestienhonderd jaren bezig geweest met het opmaken van deze grond, of zij mogelijk beter te begaan gemaakt kon worden; ja, zo het mij voorstaat, " zei hij, "zo zijn ten minste twintigduizend vrachtwagens, ja miljoenen van onderwijzingen, die te allen tijde en van alle plaatsen uit des Konings gebied zijn aangebracht, daarin gedempt; en zij, die er kennis van hebben, zeggen, dat dit de beste middelen zijn, om de grond van deze plaats goed te maken en te verbeteren; maar zij blijft intussen de poel MISTROUWEN, en zij zal het blijven, ook dan, wanneer zij alles gedaan zullen hebben, wat in hun vermogen is. Het is waar, daar zijn door het beleid van de Wetgever zekere goede en vaste treden geplaatst, door het midden van deze poel. Maar in een tijd, wanneer de vuiligheid van deze plaats het meest opwelt, zoals het doet tegen het veranderen van het weer, dan zijn deze stappen nauwelijks te zien; en als zij al gezien worden, zo worden zij nog dikwijls, door de duizeling van des mensen hoofd gemist en daardoor wordt men dan beslijkt, hoewel die voetstappen er liggen; maar de grond is goed, wanneer zij eens door de poort zijn ingegaan."

Bijzonder: Bunyan kende deze discussie al die we nu voeren. En met wat voor wijsheid schrijf hij hierover. Sorry Cyrillus, je betoog in deze is echt van nul en generlei waarde, het spijt mij.

[BSH]

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

Dus Christinne was niet echt bekeerd. Zij viel niet in deze poel...

[Valcke]

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

Dus Christinne was niet echt bekeerd. Zij viel niet in deze poel...

Dat is de boel omdraaien. Het feit dat sommigen daar niet in vallen, wil niet zeggen dat degenen die daarin wél vallen zich per definitie onder een onzuivere prediking bevinden (= de redenering van dr. Van den Brink en Cyrillus). Sterker nog, Bunyan zegt dat deze poel Mistrouwen nooit gedempt kan worden zodat mensen daarin niet vallen, zelfs niet door de allerbeste onderwijzingen van de beste predikers.

Ik schreef trouwens 'gewoonlijk'. Dat had je ook kunnen lezen, lijkt mij, in plaats van deze suggestieve vraag te stellen.

Trouwens, over Christinne staat ook dit: "Toch had Christinne op het punt gestaan om erin te vallen, en dat meerdere malen." Zij was niet vrij van deze moeilijkheden; zij kwam slechts wankelende door deze plaats.

Overigens ga ik de Christen- en Christinnereis niet tot een dogma maken. Het punt in kwestie is eenvoudig: Overtuigde zondaren komen gewoonlijk in veel twijfelingen en moeilijkheden. Ook onder de meest zuivere prediking. Wie zegt dat dit niet zo is, vergist zich zeer. Hij is ook zeker niet in staat om zielen te leiden.

[huisman]

Terwijl ik dit schreef, moest ik ook denken aan de moeilijkheden die Christen ondervond vóórdat hij de enge poort bereikte en binnenging, bv. de poel Mistrouwen. Was deze poel het gevolg van een prediking die niet ruim genoeg is? Of is deze poel juist in zekere zin een deel van de weg die overtuigde zondaren gewoonlijk gaan vóórdat zij tot ruimte komen? Dit een retorische vraag, een vraag dus waarop het antwoord duidelijk is c.q. duidelijk zou moeten zijn.

Dus Christinne was niet echt bekeerd. Zij viel niet in deze poel...

Dat is de boel omdraaien. Het feit dat sommigen daar niet in vallen, wil niet zeggen dat degenen die daarin wél vallen zich per definitie onder een onzuivere prediking bevinden (= de redenering van dr. Van den Brink en Cyrillus). Sterker nog, Bunyan zegt dat deze poel Mistrouwen nooit gedempt kan worden zodat mensen daarin niet vallen, zelfs niet door de allerbeste onderwijzingen van de beste predikers.

Ik schreef trouwens 'gewoonlijk'. Dat had je ook kunnen lezen, lijkt mij, in plaats van deze suggestieve vraag te stellen.

Trouwens, over Christinne staat ook dit: "Toch had Christinne op het punt gestaan om erin te vallen, en dat meerdere malen." Zij was niet vrij van deze moeilijkheden; zij kwam slechts wankelende door deze plaats.

Overigens ga ik de Christen- en Christinnereis niet tot een dogma maken. Het punt in kwestie is eenvoudig: Overtuigde zondaren komen gewoonlijk in veel twijfelingen en moeilijkheden. Ook onder de meest zuivere prediking. Wie zegt dat dit niet zo is, vergist zich zeer. Hij is ook zeker niet in staat om zielen te leiden.

Bedankt Valcke. Ook dit voorbeeld uit de Christenreis maakt duidelijk dat we heel veel verliezen wanneer we het pad van @Cyrillus en co opgaan.

[Posthoorn]

Misschien een tip om voor die onderwerpen aparte topics aan te maken.

Ik hoop een keer ergens het citaat van Witsius te plaatsen. Er is vast nog wel ergens een oude topic die daar geschikt voor is.

[Simon0612]

Toen wendde ik mij tot de man die CHRISTEN uit de poel geholpen had en zei: "Mijnheer, aangezien men deze weg passeren moet, om uit de stad VERDERF tot gindse poort te komen, waarom is deze grond niet bestraat? Dan zouden arme reizigers zoveel te veiliger daarover kunnen reizen!"

"Deze modderpoel, " zei hij, "is zulk een plaats, die niet opgeruimd kan worden. Het is de kolk en afloop, waar het schuim en de vuiligheid, die de overtuiging van zonden opwerpt, gedurig inloopt, en daarom genaamd de poel MISTROUWEN. Want wanneer de zondaar ontwaakt is en zijn verloren staat leert kennen, zo ontstaan in de ziel vele vrezen en twijfelingen en een menigte moedbenemende bevattingen, die zich alle tezamen voegen en zetten op en in deze plaats; en dit is de reden, waarom deze grond zo moeilijk is. Het is nochtans des Konings welgevallen niet, dat deze plaats zo slecht zal blijven (Jes.35:3, 4), zijn arbeiders zijn, ook onder het bestuur van zijner Majesteits landmeters, al zestienhonderd jaren bezig geweest met het opmaken van deze grond, of zij mogelijk beter te begaan gemaakt kon worden; ja, zo het mij voorstaat, " zei hij, "zo zijn ten minste twintigduizend vrachtwagens, ja miljoenen van onderwijzingen, die te allen tijde en van alle plaatsen uit des Konings gebied zijn aangebracht, daarin gedempt; en zij, die er kennis van hebben, zeggen, dat dit de beste middelen zijn, om de grond van deze plaats goed te maken en te verbeteren; maar zij blijft intussen de poel MISTROUWEN, en zij zal het blijven, ook dan, wanneer zij alles gedaan zullen hebben, wat in hun vermogen is. Het is waar, daar zijn door het beleid van de Wetgever zekere goede en vaste treden geplaatst, door het midden van deze poel. Maar in een tijd, wanneer de vuiligheid van deze plaats het meest opwelt, zoals het doet tegen het veranderen van het weer, dan zijn deze stappen nauwelijks te zien; en als zij al gezien worden, zo worden zij nog dikwijls, door de duizeling van des mensen hoofd gemist en daardoor wordt men dan beslijkt, hoewel die voetstappen er liggen; maar de grond is goed, wanneer zij eens door de poort zijn ingegaan."

Bijzonder: Bunyan kende deze discussie al die we nu voeren. En met wat voor wijsheid schrijf hij hierover. Sorry Cyrillus, je betoog in deze is echt van nul en generlei waarde, het spijt mij.

Heel duidelijk en fijn dat je hierop wijst. Zou daarmee ook ds. Bunyan evenals Philpot afgeschreven zijn door ds. van den Brink? Of beter niet gelezen? Want dit raakt ook zeker zijn betoog lijkt mij!

[DDD]

Best wel jammer, dat de lezing van Van de Brink zo slecht wordt begrepen. Want zo moeilijk is het toch niet. Wie met jongeren praat en vooral luistert merkt vanzelf waar de pijn zit. Want ja, ook onder hen zijn er die serieus de Bijbel bestuderen. En dan is de vraag niet OF er over de uitverkiezing mag worden gesproken, zoals sommigen willen doen voorkomen. Maar WANNEER en vooral ook OP WELKE WIJZE over de uitverkiezing gesproken wordt. Dit leidt bij sommigen tot framing door mensen arminiaan te noemen, of mensen toe te dichten dat ze de alverzoening leren. Dit is echter totaal, maar dan ook totaal niet het geval. Onderwerpen als de uitverkiezing en de verdorvenheid van de mens mogen, nee, moeten aan de orde komen in de prediking. Niemand ontkent dat. We hebben ook gezien dat sommigen maar liever vasthouden aan een soort van vast schema: de preek moet evenwichtig zijn, Wet en Evangelie moeten gepredikt worden. En als je over de liefde van God predikt, dan moet dus ook de verdorvenheid van de mens uitdrukkelijk naar voren komen. Maar wie de Bijbel leest, ziet juist een grote verscheidenheid aan prediking. Soms inderdaad heel evenwichtig, maar soms ook heel eenzijdig. Soms valt de volledige nadruk op de oproep tot bekering of de oproep tot geloof zonder uitgebreid de verdorvenheid van de mens te bespreken. Andere keren worden mensen juist scherp aangesproken op hun zondige levenswijze. De Bijbel laat dus Zelf ruimte om de volle Raad Gods te verkondigen, maar met verschil in tijd en wijze. Jammer dat sommigen het moeilijk vinden de Bijbel gewoon aan het woord te laten. Want hiermee vervalt de prediking tot niet meer dan een vast schema, waarbij de Bijbeltekst niet wezenlijk meer uitmaakt. En dan wordt er in feite geen Evangelie meer verkondigt, maar theologie. Je weet dan zelfs op hoofdlijnen van tevoren wat je te horen krijgt. Wel gemakkelijk, maar of God dan ook echt aan het woord is? En ja, er zijn gelukkig ook uitzonderingen die wel degelijk die ruimte laten voor variatie en tijd en gelegenheid weten, wat wanneer verkondigt moet worden. Hopelijk dringt dat ook door tot de predikers van deze tijd, met de grote verantwoordelijk mensen het Evangelie in waarheid te verkondigen.

Zie dit maar als mijn persoonlijke samenvatting van het besprokene tot nu toe. Uiteraard geheel vanuit mijn eigen gezichtspunt :-).

Precies. Dit is jouw perceptie waarin natuurlijk ook veel staat waar het best over eens zijn. Het vetgedrukte is juist wat ik bij jou mis. Ik (en ook anderen) heb vele malen in dit topic Bijbelteksten of Bijbelhoofdstukken genoemd en juist daar ga je niet op in.
Dan gaat het over jouw mening tegenover een andere mening maar blijft de Schrift dicht.

Anderen zoals ik zijn daar wel op ingegaan. Dus dat hoeft het gesprek niet te verstoren.