Gereformeerde Gemeenten

[DDD]

Welk een humor:
https://cip.nl/cip+/87822-iedereen-zou- ... -de-gergem

[GerefGemeente-lid]

Welk een humor:
https://cip.nl/cip+/87822-iedereen-zou- ... -de-gergem

Misschien kan ds. Van Aalst dit citeren in de Saambinder?

Het is wel heel mooi. En de Bijbelse boodschap wordt duidelijk doorgegeven.

[GerefGemeente-lid]

Dat is ook prima.

Ik kan er zo nog minstens 3 noemen hoor.

Kortom: onder de laatste 'hobby' valt het merendeel van de predikanten.

[Job]

Daar moeten we ons inderdaad niet door laten leiden.
Toch ben ik wel eens bang dat er achter de schermen veel strijd, machtsblokken en machtsvertoon gaande is in het kerkverband.

Ik denk dat dat wel meevalt. Ik ken de GG best goed, van binnenuit én vanaf afstand, en het gedrag dat jullie waarnemen is m.i. meer het gevolg van (m.i. doorgeschoten) vormeenheidsstreven.

Hoe ziet dat er in het echt dan uit? Zijn de contacten achter de schermen ontspannener dan het voor de schermen lijkt? Er lijkt namelijk inderdaad een zekere deling onder de predikanten. Overigens is dat totaal niet nieuw binnen de Gereformeerde Gemeenten. Zie de geschiedschrijving van ds. Golverdingen en we kunnen dankbaar zijn met hoe het vandaag de dag (nog) toegaat.

Maar toch, verdeeldheid ligt altijd op de loer dus we moeten waakzaam zijn. Wat jij beschrijft: dat vormeenheidsdenken: is dat niet juist wat het geconstateerde machtsblok uitmaakt? Het vormeenheidsstreven wordt niet voorgestaan door een bepaalde groep predikanten binnen het kerkverband. Die gaat haar eigen weg. Daar tegenover staat een grotere groep predikanten die graag eenheid wil uitstralen. Dat is (echt heel) goed bedoeld, gaat vaak ook goed maar gaat in het openbaar jammer genoeg vaak op een wat dwingende en geforceerde manier. Vooral in hoe ds. Van Aalst in de Saambinder dingen verwoord, zie je dat terug, mijns inziens. Het kan niet anders: het heeft zijn uitwerking in het organisatorische geheel. Omdat de oneerbiedig gezegd: eenheidsworst-groep groter is, raken de wat vrijer opererende predikanten deels losgezongen. Je ziet hen minder of helemaal niet terug in deputaatschappen, in afvaardigingen naar synodes, in artikelen in de Saambinder etc. En dan wordt het toch riskant en komen termen als "macht" en "onmacht" al heel snel om de hoek kijken. Want hoe voorkom je dat deze groep zich niet meer gesteund en vervolgens betrokken voelt? En nog meer hun eigen pad bewandelt? En nog meer een uitzonderingspositie krijgt? Uitsluiting in het klein en in het groot is namelijk iets dat zich hoe dan ook negatief manifesteert. Het gaat bij mensen onder de huid zitten, ook bij Godvrezende mensen.

Jij beschrijft dat de verdeeldheid en het bestaan van machtsblokken in het echt wel meevalt. Dat wil ik heel graag geloven. Ik hoop het echt. Toch ben ik benieuwd: bedoel je ermee aan te geven dat de wat meer vrije groep predikanten accepteert en voor lief neemt dat ze niet altijd met alles mee mag doen?

[DDD]

Ik denk dat dit psychologisch gezien geen gekke analyse is, maar ik denk dat je onderschat hoeveel middenpredikanten, ook die jarenlang in het moderamen zitten of zaten, geen voorkeur hebben voor de broeders links of rechts. Ook broeders van de uiterste rechterflank zijn minder vertegenwoordigd in vergaderingen en deputaatschappen.

Het is ook de vraag wat oorzaak is en wat gevolg. Mensen die zelfstandig nadenken zijn er in alle groepen. Maar relativeringsvermogen vind je relatief vaker bij gematigder predikanten. Dat is altijd al zo geweest en zal altijd zo blijven.

[Leesdienst]

Hoe ziet dat er in het echt dan uit? Zijn de contacten achter de schermen ontspannener dan het voor de schermen lijkt? Er lijkt namelijk inderdaad een zekere deling onder de predikanten. Overigens is dat totaal niet nieuw binnen de Gereformeerde Gemeenten. Zie de geschiedschrijving van ds. Golverdingen en we kunnen dankbaar zijn met hoe het vandaag de dag (nog) toegaat.

Maar toch, verdeeldheid ligt altijd op de loer dus we moeten waakzaam zijn. Wat jij beschrijft: dat vormeenheidsdenken: is dat niet juist wat het geconstateerde machtsblok uitmaakt? Het vormeenheidsstreven wordt niet voorgestaan door een bepaalde groep predikanten binnen het kerkverband. Die gaat haar eigen weg. Daar tegenover staat een grotere groep predikanten die graag eenheid wil uitstralen. Dat is (echt heel) goed bedoeld, gaat vaak ook goed maar gaat in het openbaar jammer genoeg vaak op een wat dwingende en geforceerde manier. Vooral in hoe ds. Van Aalst in de Saambinder dingen verwoord, zie je dat terug, mijns inziens. Het kan niet anders: het heeft zijn uitwerking in het organisatorische geheel. Omdat de oneerbiedig gezegd: eenheidsworst-groep groter is, raken de wat vrijer opererende predikanten deels losgezongen. Je ziet hen minder of helemaal niet terug in deputaatschappen, in afvaardigingen naar synodes, in artikelen in de Saambinder etc. En dan wordt het toch riskant en komen termen als "macht" en "onmacht" al heel snel om de hoek kijken. Want hoe voorkom je dat deze groep zich niet meer gesteund en vervolgens betrokken voelt? En nog meer hun eigen pad bewandelt? En nog meer een uitzonderingspositie krijgt? Uitsluiting in het klein en in het groot is namelijk iets dat zich hoe dan ook negatief manifesteert. Het gaat bij mensen onder de huid zitten, ook bij Godvrezende mensen.

Jij beschrijft dat de verdeeldheid en het bestaan van machtsblokken in het echt wel meevalt. Dat wil ik heel graag geloven. Ik hoop het echt. Toch ben ik benieuwd: bedoel je ermee aan te geven dat de wat meer vrije groep predikanten accepteert en voor lief neemt dat ze niet altijd met alles mee mag doen?

Mooi omschreven Job.
Toch denk ik dat er zeker veel machtsvertoon achter de schermen plaatsvindt....
Naast de groep predikanten die de eenheid willen uitstralen op op een wat dwingende en geforceerde manier is er nog een ander groepje predikanten. De verbinders. Deze kunnen op een natuurlijke wijze verbinden. Het is jammer dat deze groep wegvalt of oud geworden is. En dat er alleen wat meer polariserende predikanten voor terugkomenn Natuurlijk niet iedereen hoor maar wel meer.

[DDD]

Vergeet niet dat verstand met de jaren komt, dus dat het niet helemaal eerlijk is om dominees van 30 te vergelijken met dominees van 70.

[Job]

Hoe ziet dat er in het echt dan uit? Zijn de contacten achter de schermen ontspannener dan het voor de schermen lijkt? Er lijkt namelijk inderdaad een zekere deling onder de predikanten. Overigens is dat totaal niet nieuw binnen de Gereformeerde Gemeenten. Zie de geschiedschrijving van ds. Golverdingen en we kunnen dankbaar zijn met hoe het vandaag de dag (nog) toegaat.

Maar toch, verdeeldheid ligt altijd op de loer dus we moeten waakzaam zijn. Wat jij beschrijft: dat vormeenheidsdenken: is dat niet juist wat het geconstateerde machtsblok uitmaakt? Het vormeenheidsstreven wordt niet voorgestaan door een bepaalde groep predikanten binnen het kerkverband. Die gaat haar eigen weg. Daar tegenover staat een grotere groep predikanten die graag eenheid wil uitstralen. Dat is (echt heel) goed bedoeld, gaat vaak ook goed maar gaat in het openbaar jammer genoeg vaak op een wat dwingende en geforceerde manier. Vooral in hoe ds. Van Aalst in de Saambinder dingen verwoord, zie je dat terug, mijns inziens. Het kan niet anders: het heeft zijn uitwerking in het organisatorische geheel. Omdat de oneerbiedig gezegd: eenheidsworst-groep groter is, raken de wat vrijer opererende predikanten deels losgezongen. Je ziet hen minder of helemaal niet terug in deputaatschappen, in afvaardigingen naar synodes, in artikelen in de Saambinder etc. En dan wordt het toch riskant en komen termen als "macht" en "onmacht" al heel snel om de hoek kijken. Want hoe voorkom je dat deze groep zich niet meer gesteund en vervolgens betrokken voelt? En nog meer hun eigen pad bewandelt? En nog meer een uitzonderingspositie krijgt? Uitsluiting in het klein en in het groot is namelijk iets dat zich hoe dan ook negatief manifesteert. Het gaat bij mensen onder de huid zitten, ook bij Godvrezende mensen.

Jij beschrijft dat de verdeeldheid en het bestaan van machtsblokken in het echt wel meevalt. Dat wil ik heel graag geloven. Ik hoop het echt. Toch ben ik benieuwd: bedoel je ermee aan te geven dat de wat meer vrije groep predikanten accepteert en voor lief neemt dat ze niet altijd met alles mee mag doen?

Mooi omschreven Job.
Toch denk ik dat er zeker veel machtsvertoon achter de schermen plaatsvindt....
Naast de groep predikanten die de eenheid willen uitstralen op op een wat dwingende en geforceerde manier is er nog een ander groepje predikanten. De verbinders. Deze kunnen op een natuurlijke wijze verbinden. Het is jammer dat deze groep wegvalt of oud geworden is. En dat er alleen wat meer polariserende predikanten voor terugkomenn Natuurlijk niet iedereen hoor maar wel meer.

Ha Leesdienst, allereerst erg benieuwd hoe je aan je forumnaam komt ;-)
Hou je van leesdienst?

Zelf heb ik juist het gevoel dat er de laatste jaren nuchtere, zakelijke predikanten bij zijn gekomen die met beide benen in de maatschappij hebben gestaan en nog staan, weten wat er speelt en daardoor geen scherpslijpers zijn. Ik denk dat de "lichting" van zeg maar twintig jaar geleden wel wat preciezer is. Dat is ook de generatie predikanten, zonder generaliserend te willen zijn, die net op het scheidvlak van het gebruik van de nieuwe media staat. Zij hebben de opkomst van internet, smartphone etc. meegemaakt wat ook grote veranderingen heeft meegebracht in de gemeenten. Ik denk dat ik hun radicaliteit daarom deels ook wel begrijp.

[Job]

Vergeet niet dat verstand met de jaren komt, dus dat het niet helemaal eerlijk is om dominees van 30 te vergelijken met dominees van 70.

Maar dertigers hebben we niet zoveel... En de dertigers die we hebben zijn heel genuanceerde mannen.

[DDD]

Nou, daar kun je natuurlijk ook weer van alles van vinden.

Ik denk dat men ook iets voorzichtiger is geworden in het aannemen van extreem rigide mensen. Men dacht daarmee mogelijk de cultuur te kunnen bewaren, maar daarmee werd het ook al meer een kruidvat. Maar los daarvan: er zit veel menselijks in. En dat is helemaal niet erg. Zolang er maar niet te veel teleurstelling en cynisme bij komt kijken en de vrede Gods de boventoon voert.

Al blijf ik het kwalijk vinden dat het effect is (al dan niet bewust beoogd, dat zal mogelijk per curatoriumlid ook verschillend liggen) dat er een natuurlijke elite bestaat van verwante predikanten. Want juist in families kunnen ruzies ontzettend uit de hand lopen. Maar dat is pas achteraf goed te bepalen.

[Tiberius]

Daar moeten we ons inderdaad niet door laten leiden.
Toch ben ik wel eens bang dat er achter de schermen veel strijd, machtsblokken en machtsvertoon gaande is in het kerkverband.

Ik denk dat dat wel meevalt. Ik ken de GG best goed, van binnenuit én vanaf afstand, en het gedrag dat jullie waarnemen is m.i. meer het gevolg van (m.i. doorgeschoten) vormeenheidsstreven.

Hoe ziet dat er in het echt dan uit? Zijn de contacten achter de schermen ontspannener dan het voor de schermen lijkt? Er lijkt namelijk inderdaad een zekere deling onder de predikanten. Overigens is dat totaal niet nieuw binnen de Gereformeerde Gemeenten. Zie de geschiedschrijving van ds. Golverdingen en we kunnen dankbaar zijn met hoe het vandaag de dag (nog) toegaat.

Maar toch, verdeeldheid ligt altijd op de loer dus we moeten waakzaam zijn. Wat jij beschrijft: dat vormeenheidsdenken: is dat niet juist wat het geconstateerde machtsblok uitmaakt? Het vormeenheidsstreven wordt niet voorgestaan door een bepaalde groep predikanten binnen het kerkverband. Die gaat haar eigen weg. Daar tegenover staat een grotere groep predikanten die graag eenheid wil uitstralen. Dat is (echt heel) goed bedoeld, gaat vaak ook goed maar gaat in het openbaar jammer genoeg vaak op een wat dwingende en geforceerde manier. Vooral in hoe ds. Van Aalst in de Saambinder dingen verwoord, zie je dat terug, mijns inziens. Het kan niet anders: het heeft zijn uitwerking in het organisatorische geheel. Omdat de oneerbiedig gezegd: eenheidsworst-groep groter is, raken de wat vrijer opererende predikanten deels losgezongen. Je ziet hen minder of helemaal niet terug in deputaatschappen, in afvaardigingen naar synodes, in artikelen in de Saambinder etc. En dan wordt het toch riskant en komen termen als "macht" en "onmacht" al heel snel om de hoek kijken. Want hoe voorkom je dat deze groep zich niet meer gesteund en vervolgens betrokken voelt? En nog meer hun eigen pad bewandelt? En nog meer een uitzonderingspositie krijgt? Uitsluiting in het klein en in het groot is namelijk iets dat zich hoe dan ook negatief manifesteert. Het gaat bij mensen onder de huid zitten, ook bij Godvrezende mensen.

Jij beschrijft dat de verdeeldheid en het bestaan van machtsblokken in het echt wel meevalt. Dat wil ik heel graag geloven. Ik hoop het echt. Toch ben ik benieuwd: bedoel je ermee aan te geven dat de wat meer vrije groep predikanten accepteert en voor lief neemt dat ze niet altijd met alles mee mag doen?

Ja dat denk ik wel.
Overigens schrijf ik niet dat de verdeeldheid wel meevalt, maar dat 'veel strijd en machtsvertoon' wel meevalt.
Het is inderdaad zo dat de eenheidsworstgezinden binnenkerkelijk veel meer in te brengen hebben dan de wat vrijere groep.
Maar juist die vrijere groep heeft veel meer invloed buiten de kring van de GG. Je ziet dat bijvoorbeeld ook aan de hoogleraren Zondag en Baan, maar ook aan mensen als ds. Vreugdenhil en ds. Harinck.
Ik heb juist het idee dat die predikanten zoiets hebben van: laten onze broeders maar lekker onze zuilorganisaties dienen, wij kijken wat verder.

[Mistig]

Dat weet ik niet. Je kunt al een probleem hebben met de gelezen preken.

Nee, dat is het niet. Dat is altijd heel breed geweest bij ons. En gelukkig nog steeds.
De gehele breedte zit ook vertegenwoordigd in de kerkenraad. Dat is ook mijn probleem niet.

Het grootste probleem is dat dit de laatste jaren voor mijn idee meer is scherp gesteld, en dat is helaas nog niet verdwenen. Dat hoeft toch niet zou je zeggen?

Ik herken dat wel. Als een deel van de gemeente is vertrokken, verandert het toch, ook als de kerkenraad zijn best doet om zorgvuldig te besturen.

Dat zou er inderdaad mee te maken kunnen hebben.

[Job]

Ja dat denk ik wel.
Overigens schrijf ik niet dat de verdeeldheid wel meevalt, maar dat 'veel strijd en machtsvertoon' wel meevalt.
Het is inderdaad zo dat de eenheidsworstgezinden binnenkerkelijk veel meer in te brengen hebben dan de wat vrijere groep.
Maar juist die vrijere groep heeft veel meer invloed buiten de kring van de GG. Je ziet dat bijvoorbeeld ook aan de hoogleraren Zondag en Baan, maar ook aan mensen als ds. Vreugdenhil en ds. Harinck.
Ik heb juist het idee dat die predikanten zoiets hebben van: laten onze broeders maar lekker onze zuilorganisaties dienen, wij kijken wat verder.

Bedankt! Ergens een mooie, natuurlijke oplossing omdat op deze manier zowel binnen - als buitenwereld worden ge- en bediend.

Toch ben ik bang dat er een keer iemand zich wel gekwetst en tekortgedaan voelt en dat uitspreekt. Het zou menselijk gezien begrijpelijk zijn, toch? Wat dat betreft vond ik het In Memoriam over ds. Van Gelder goudeerlijk. Niet dat hij een echte outsider was maar hij werd nogal eens "voorbij gezien", aldus zijn schoonzoon. Bij ds. Van Gelder had dat meer met zijn bespraaktheid te maken. Heel eerlijk dat in het stuk benoemd werd dat dat ds. Van Gelder pijn heeft gedaan. Zo herinner ik me ook het In Memoriam van ds. H. Hofman jr over zijn vader, waarin hij ook de pijn van zijn vader beschrijft over het feit dat zijn prediking nogal eens in een bepaalde hoek werd weggezet. Het zijn net mensen.

[refo]

Ja dat denk ik wel.
Overigens schrijf ik niet dat de verdeeldheid wel meevalt, maar dat 'veel strijd en machtsvertoon' wel meevalt.
Het is inderdaad zo dat de eenheidsworstgezinden binnenkerkelijk veel meer in te brengen hebben dan de wat vrijere groep.
Maar juist die vrijere groep heeft veel meer invloed buiten de kring van de GG. Je ziet dat bijvoorbeeld ook aan de hoogleraren Zondag en Baan, maar ook aan mensen als ds. Vreugdenhil en ds. Harinck.
Ik heb juist het idee dat die predikanten zoiets hebben van: laten onze broeders maar lekker onze zuilorganisaties dienen, wij kijken wat verder.

Bedankt! Ergens een mooie, natuurlijke oplossing omdat op deze manier zowel binnen - als buitenwereld worden ge- en bediend.

Toch ben ik bang dat er een keer iemand zich wel gekwetst en tekortgedaan voelt en dat uitspreekt. Het zou menselijk gezien begrijpelijk zijn, toch? Wat dat betreft vond ik het In Memoriam over ds. Van Gelder goudeerlijk. Niet dat hij een echte outsider was maar hij werd nogal eens "voorbij gezien", aldus zijn schoonzoon. Bij ds. Van Gelder had dat meer met zijn bespraaktheid te maken. Heel eerlijk dat in het stuk benoemd werd dat dat ds. Van Gelder pijn heeft gedaan. Zo herinner ik me ook het In Memoriam van ds. H. Hofman jr over zijn vader, waarin hij ook de pijn van zijn vader beschrijft over het feit dat zijn prediking nogal eens in een bepaalde hoek werd weggezet. Het zijn net mensen.

Of je dat 'eerlijk' moet noemen, weet ik niet. Dat zeg je als een buitenstaander in een In memoriam zegt, dat hij ten onrechte voorbijgezien werd. Wat ik me daar dan in dit geval bij voorstellen moet, weet ik niet. Als je bepaalde ambities hebt, moet je aan de weg timmeren. Doe je dat niet, dan word je niet gezien.
Ik had overigens meer het idee dat ds Van Gelder moeite had met zichzelf en niet met het kerkverband.

[DDD]

Er zijn inderdaad allerlei aanwijzingen dat het met strijd en machtsvertoon wel meevalt. Anders zou het ook niet mogelijk zijn dat docenten met een hbo-niveau zonder problemen 'les geven' (zo heet dat nu eenmaal) aan mensen met een enorm verschillende intelligentie, van mbo-2/3 tot ver bovengemiddeld academisch. Hoewel daarbij ook de tact van alle betrokkenen een rol speelt.

Wat niet wegneemt dat zo'n conformistische omgeving voor individuele mensen ook heel bedreigend kan zijn. Deskundigheid is in het kerkverband ondergeschikt aan kerkpolitieke afwegingen. En niet iedereen kan zich daarin vinden. Maar het is wel een bijbelse opdracht om de vrede en liefde te dienen. Over deskundigheid spreekt de apostel niet. Feit is in ieder geval, dat het zelden naar buiten toe uit de hand loopt.

Je moet er ook rekening mee houden dat geloofsbeleving een heel kwetsbaar onderwerp is in onderlinge relaties. Wat dat betreft, denk ik dat predikanten in de Gereformeerde Gemeenten geen gek voorbeeld zijn hoor. Onder de leden is er misschien nog wel veel méér eenkennigheid, soms zelfs aan één avondmaalstafel.