SecorDabar schreef:MoesTuin schreef:In de krant van vandaag las ik het volgende.
"Gods eer liever dan eigen zaligheid?
Christus en de apostelen hebben nooit zo gepreekt,
noch gewetensbezwaren voor de zielen gemaakt,
als voorwaarde vereisend dat wanneer iemand in Christus wil geloven,
hij Gods eer moet zoeken in de daad van het geloof,
boven zijn welstand en zaligheid.
Nergens vinden we dat van verslagen hongerige zondaars vereist wordt
dat zij de eer van de vrije genade in Christus boven hun eigen geestelijke en eeuwige leven en heil moeten beogen,
of dat anders hun geloof verworpen zal worden."
(uit: The Real Christian, or a Treatise of Effectual Calling¨, Gilles Firmin)
Artikel in RD te lezen als titel
"Een kritische puritein"
Beste Moestuin,
Ik heb van harte mogen ervaren wat we mogen zingen in Psalm 51:
Ik heb gedaan, wat kwaad was in Uw oog;
Dies ben ik, Heer', Uw gramschap dubbel waardig!
'k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog.
Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.
't Is niet alleen dit kwaad, dat roept om straf;
Neen, 'k ben in ongerechtigheid geboren.
Mijn zonde maakt mij 't voorwerp van Uw toren,
Reeds van het uur van mijn ontvangnis af.
O God, Gij God mijns heils, vergeef mijn schuld,
Mijn bloedschuld toch, hoe billijk ook te doemen.
Dan zal mijn mond, met zangstof weer vervuld,
Uw heilig recht, gepaard met goedheid, roemen.
Ik wil er dit mee zeggen:
De helwaardigheid is geen voorwaarde om tot het heil te komen,
maar een eigenschap die de Heilige Geest indrukt in de ziel,
om als een gans verlorene de ziel tot Christus te brengen:
Bij Hem is plaats voor hel- en doemwaardigen
Als het van onze helwaardigheid zou afhangen, dan zouden we onszelf bedoelen.
Zij die geloven zullen dan ook nooit bidden:
Heere, bezie u mij maar eens hoe helwaardig ik voor u ben, zie hoe boetvaardig ik ben.
Nee, het is geen voorwaarde, maar een eigenschap in trap en mate, waar de Heere Zelf vrij in is om dat te bewerken tot Zijn eer.