Twee vrienden over de wedergeboorte en rechtvaardigmaking

[BJD]

Bert, hangt in zijn schrijven zeer duidelijk een standelijke heilsweg aan, beste Luther. Dat is echt geen misschientje, hoor. Hierin is hij een volgeling van ds. Kersten. Bert verafschuwd de stondelijke heilsleer der Reformatie, die Zonderling, PVS en ik, aanhangen en trachten te verdedigen.

nog even een enigszins verbaaste opmerking:

Vind het een beetje vreemd, dat op dit GerGem gezinde forum niemand tot de verdediging van Ds. Kersten, instument in Gods hand in de oprichting der GerGem, springt.....

Dan doe ik dat..

[PvS]

We hoeven niet alleen verschillen te bespreken.
Maar, omdat je nogal nadrukkelijk sprak over rechtvaardigmaking van eeuwigheid en in de consciëntie, vroeg ik ernaar.
Het gebruik van deze term door jou wijst toch een verschil aan tussen ons, naar ik meen, omdat ik deze term beschouw als ongereformeerd.

De door mij (afzonderlijk) geciteerde woorden van Calvijn geven aan dat een mens in een verloren staat ligt zolang hij een ongelovige is. Dat betekent ook dat we wedergeboorte en rechtvaardigmaking beide aan het geloof moeten vastmaken. Zodat waar geen met Christus verenigend geloof is, er ook geen rechtvaardigmaking is en ook geen levendmaking of wedergeboorte.
Zowel de leer van rechtvaardigmaking van eeuwigheid als de leer van een levendmaking aan de zijde Gods vóór het geloof, verduisteren de verlorenheid van de mens totdat de mens als een geheel verlorene in de inwendige roeping tot Christus getrokken wordt en daar Zijn liefde, genade en gerechtigheid vinden en omhelzen mag.
Verschil of geen verschil, jouw positie in deze is mij allesbehalve duidelijk.

Ik had gehoopt dat Bert hier meer inhoudelijk op in zou zijn gegaan.
Want dit is de leer der Schriften.

Johannes Bogerman zou gezegd hebben: "Gij wordt heengezonden, ite, ite, gaat, gaat..."

PvS, waarom moet dat nou altijd op zo'n toon??
Ben je uit op verbinding of op scheiding?

Op verbinding, maar Bert vraagt om scheiding.

Dan zijn we het toch niet eens.

Want de levendmaking komt in logische orde voor het geloof en de rechtvaardigmaking.

Zie je nou dat jij de rechtvaardiging van de levendgemaakte zondaar leert, Bert....??
Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zaligen dat alrede was levend gemaakt.

Zie daar de leerdwaling van Bert Mulder....!!!

(PS. in deze zaken zit geen enkele logica, Bert)

Maar DWW, Bert heeft toch alleen gesproken over een orde, niet over een tijdspanne tussen levendmaking en geloof?

Luther e.a., jullie weten heel goed dat Bert e.a. de levendmaking scheidt van de kennis aan Christus.
Wanneer deze "leer" van Bert e.a. wordt staande gehouden, dan ben ik in twijfel over hen.

[Zonderling]

De door mij (afzonderlijk) geciteerde woorden van Calvijn geven aan dat een mens in een verloren staat ligt zolang hij een ongelovige is. Dat betekent ook dat we wedergeboorte en rechtvaardigmaking beide aan het geloof moeten vastmaken. Zodat waar geen met Christus verenigend geloof is, er ook geen rechtvaardigmaking is en ook geen levendmaking of wedergeboorte.

Zowel de leer van rechtvaardigmaking van eeuwigheid als de leer van een levendmaking aan de zijde Gods vóór het geloof, verduisteren de verlorenheid van de mens totdat de mens als een geheel verlorene in de inwendige roeping tot Christus getrokken wordt en daar Zijn liefde, genade en gerechtigheid vinden en omhelzen mag.

Verschil of geen verschil, jouw positie in deze is mij allesbehalve duidelijk.

Dan zijn we het toch niet eens.

Want de levendmaking komt in logische orde voor het geloof en de rechtvaardigmaking.

Jammer dat je je niet wat duidelijker uitspreekt. Want over de logische orde wil ik niet twisten.
In logische orde plaatste ik in bovenstaande quote de inwendige roeping voor geloof en rechtvaardigmaking, wat ook in overeenstemming is met Romeinen 8:30.

Laten we nog eens de Dordtse Leerregels zien, III-IV.12:

En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en dadelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Zo leren ook de D.L. ons:
- geen levendmaking zonder een dadelijk geloof en geloven (over hen die van jongsaf geheiligd zijn spreken we nu niet)
- geen geloof zonder levendmaking

Ben je het hiermee eens of niet?

Dan ook nog de kanttekening bij Efeze 2:5:

Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus ( uit genade zijt gij zalig geworden),

Levend gemaakt: Dat is, uit den dood der zonde verlost, door onze rechtvaardigmaking en wedergeboorte, gelijk terstond hierna verklaard wordt.

Dus: Ook levendmaking en rechtvaardigmaking zijn onafscheidelijk verbonden. Er is geen tijdsverschil, over de orde van beide wil ik niet twisten.
Ben je het hiermee eens of niet?

Nu ik toch bezig ben met citeren, geef ik nog maar een kanttekening, de kanttekening bij 1 Johannes 5:6:

12 Dat is, Hij is gekomen om niet alleen de weldaad der wedergeboorte of der reiniging onzer verdorven natuur, maar ook de weldaad der rechtvaardigmaking of verzoening met God tezamen teweeg te brengen, door Zijn Geest en bloed; welke twee weldaden van elkander niet worden gescheiden.

De weldaden van wedergeboorte en rechtvaardigmaking kunnen volgens deze kanttekening niet van elkaar worden gescheiden, dus ook niet voor één ogenblik?
Ben je het hiermee eens of niet?

Z.

[Zonderling]

Bert, hangt in zijn schrijven zeer duidelijk een standelijke heilsweg aan, beste Luther. Dat is echt geen misschientje, hoor. Hierin is hij een volgeling van ds. Kersten. Bert verafschuwd de stondelijke heilsleer der Reformatie, die Zonderling, PVS en ik, aanhangen en trachten te verdedigen.

nog even een enigszins verbaaste opmerking:

Vind het een beetje vreemd, dat op dit GerGem gezinde forum niemand tot de verdediging van Ds. Kersten, instrument in Gods hand in de oprichting der GerGem, springt.....

Over ds. Kersten wil ik hier niets zeggen.

Maar wel een verbaasde opmerking van mijn kant:

Vind het een beetje vreemd dat de leer van het 'Sola fide - Sola gratia' enz. van de Reformatie - zoals die leer is uitgewerkt in onder meer de geschriften van Calvijn, onze belijdenissen en de kanttekeningen van de SV - hier zo het voorwerp geworden is van kritiek.

[Luther]

Luther e.a., jullie weten heel goed dat Bert e.a. de levendmaking scheidt van de kennis aan Christus. Wanneer deze "leer" van Bert e.a. wordt staande gehouden, dan ben ik in twijfel over hen.

Daar gaan we weer: Er is geen levendmaking buiten Christus; er is geen kennis van Christus buiten de levendmaking. En loutere ellendekennis (voor de waarneming van de ziel) kan ook van Christus zijn: Waaruit kent Gij uw ellende? Uit de Wet Gods. Wat eist de Wet Gods van ons? Dat leert ons Christus...

Ik herhaal nog maar een keer:
Want laten we wel wezen: Als wij er niet uit komen hoe God werkt, als wij met een spanningsveld te maken krijgen, als wij dogmatisch niet kunnen rijmen wat we af en toe horen, dan kunnen we ons desondanks allemaal vinden in het volgende: Dat iedere ziel die door het geloof op Christus mag zien, aan Hem verbonden wordt door de werkingen van Gods Geest, die is gered, diens zonden zijn vergeven, die is rechtvaardig.
En ik denk dat we er wel bij mogen zeggen dat van dát moment geldt: 'Geen leed zal 't ooit uit mijn geheugen wissen.'
En laten we maar niet al teveel gaan uitpluizen in welke toestand de zondaar zich dan bevindt, welke zaken er dan allemaal al gepasseerd zijn, wat er bevindelijk dan allemaal wel of juist niet doorleefd is. Het gaat om die ene vraag, die de Heere Jezus aan Petrus stelde: "Simon, zoon van Jona, hebt Gij mij lief?"
Of, om met Paulus te spreken: "Indien iemand de Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking. Maranatha!"

[DWW]

Bert, hangt in zijn schrijven zeer duidelijk een standelijke heilsweg aan, beste Luther. Dat is echt geen misschientje, hoor. Hierin is hij een volgeling van ds. Kersten. Bert verafschuwd de stondelijke heilsleer der Reformatie, die Zonderling, PVS en ik, aanhangen en trachten te verdedigen.

nog even een enigszins verbaaste opmerking:
Vind het een beetje vreemd, dat op dit GerGem gezinde forum niemand tot de verdediging van Ds. Kersten, instument in Gods hand in de oprichting der Ger. Gem. springt.....

Hoe vaak moet ik dit nog zeggen :
Wedergeboorte (van Gods zijde) begint met de EERSTE zaligmakende (soms kleine) werkingen in de ziel bearbeid door de Heilige Geest. De ziel (aan mensen zijde) merkt dit vaak NIET op als zijnde zaligmakend. Rechtvaardigmaking geschiedt veelal veel later in de tijd. Ook hier onderscheid in de daad van Gods zijde (welke dus door ons niet bewust beleefd wordt), maar ook aan mensenzijde gebeurt dit gelukkig tot ONeindig heil van zijn / haar eigen ziel, maar tot nut voor anderen (in de veirschaar der conciëntie). Tot houd je altijd discussie of er ook alleen algemene werkingen van de Heilige Geest zijn (foei, trouwens om dit te zeggen). God 3 eenig is een volmaakt Wezen en is nooit werkmeester van onheil. Onheilige zaken worden alleen door zondige mensen bedacht en beoefend.

DWW: Dit is de leer der afscheiding, c.q. ook de leer van ds. G.H. Kersten. Ik geloof zeker dat Kersten een kind en een knecht was, en dat dus zelfs zijn ondervonden geestelijke bevindingen zuiver waren. Maar zijn dogmatiek druist helaas wel in tegen de rechtvaardigingsleer van de apostel Paulus, en ook tegen die van de Reformartoren. Heeft Kersten dan geen goede en kostelijke dingen gezegd? Zeker wel, maar op deze zeer belangrijke punten is hij helaas een eigen theologische weg gegaan.

Dan zijn we het toch niet eens. Want de levendmaking komt in logische orde voor het geloof en de rechtvaardigmaking.

Zie je nou dat jij de rechtvaardiging van de levendgemaakte zondaar leert, Bert....??
Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zaligen dat alrede was levend gemaakt.

Dan ben ik maar een ketter. Maar ben met de apostel Paulus in goed gezelschap:

Romeinen 8 [vers 30] En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.

DWW: Nee Bert, je moet niet boos, kwaad of verbitterd worden. Je mocht je eens laten opscherpen in de leer. Dat is geen schande, hoor. We zijn tenslotte allemaal maar leerjongens. Hoe lang heb ik in deze dingen niet gedwaald, en hoe dankbaar ben ik hen geweest die mijn dwalingen bij (God vandaan) gedurig vervloekt en verdoemt hebben, tot in de afgrond toe. Ik heb onlangs een artikel geschreven over deze tekst over Rom. 8:30. Misschien wil je de moeite eens nemen om het te lezen? Lees hier : http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... ers-30.pdf

[Afgewezen]

Bert Mulder hangt noch de leer van ds. Kersten, noch die van zijn opponenten aan, maar gaat ervan uit dat de meeste uitverkorenen in hun jeugd (onbewust) wedergeboren worden.
Vandaar de onduidelijkheid in de discussie.

[BJD]

Het verzoek om niet buiten de discussie om te reageren. Teleurstellingen, moeiten, etc kan geuit worden in een ander topic

De vreugde van het geloven" en forumdiscussie.

Posting van pierre is om deze reden dan ook verwijderd.

Groeten,

Auto

[PvS]

Bert Mulder hangt noch de leer van ds. Kersten, noch die van zijn opponenten aan, maar gaat ervan uit dat de meeste uitverkorenen in hun jeugd (onbewust) wedergeboren worden.
Vandaar de onduidelijkheid in de discussie.

Heb je dit van Bert Mulder zelf, of is het een gedachte?

[Wilhelm]

Hier een citaat uit het leerzame boek van Ds C Harinck, "De rechtvaardigmaking", uit de serie "De Heilsorde"

Een noodzakelijke correctie

Ik meen dat de manier waarop door een deel van de bevindelijk gereformeerden over de rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie gedacht wordt, correctie nodig heeft.

Wanneer we deze gedachten naast de Schrift en de opvattingen vanuit de Reformatie en de Nadere Reformatie leggen, zijn er naast overeenkomsten, toch zeer essentiële verschillen.
Allereerst is in de opvatting van de Reformatie en de Nadere Reformatie de vierschaarervaring niet samengeperst tot één bijzondere ervaring, het zogeheten
‘dodelijkst tijdsgewricht’.
De oprichting van de vierschaar staat bij hen aan het begin van de bekering als de zondaar overtuigd wordt van zonde.
Bij de puriteinen en de Schotse presbyterianen is dit eveneens het geval. Wanneer de bekende Thomas Boston over de twaalf slagen van het proces spreekt waardoor een zondaar van alles wordt afgesneden en ten slotte met Christus wordt verenigd, zegt hij dat bij de eerste slag een gerechtshof in het geweten van de mens wordt opgericht.

Zo wordt er door de Geest des Heeren, Die handelt als een Geest der dienstbaarheid, een gerechtshof opgericht in het binnenste van de mens, waar hij wordt aangeklaagd, beschuldigd en veroordeeld wegens het verbreken van de Wet van God.’(Th.. Boston. De viervoudige staat, 240.)

De oprichting van dit gerechtshof of vierschaar begint dus al direct bij de eerste slag. Het loopt bij Boston wel naar een hoogtepunt met de twaalfde slag, maar het begin is bij de eerste slag. Het is een proces dat via twaalf afsnijdingen verloopt.
Wanneer Comrie beschrijft hoe dat doorgaans geschiedt, begint hij bij de prediking.

Wat het eerste betreft: Hoe God de gedaagde zondaar voor Zijn vierschaar roept, menen wij dat zulks doorgaans geschiedt op de volgende wijze: God roept hem door middel van Zijn dienaars, die als Zijn gezanten en boden de zondaar in Gods Naam van Zijnentwege getrouwelijk bekendmaken, dat hij voor God schuldig en verdoemelijk staat wegens zijn aangeboren en dadelijke zonden. (A. Comrie, Eigenschappen, 27)

Hij noemt dit het eerste wat er gebeurt. In de getrouwe prediking wordt de mens schuldig gesteld voor God en als het ware voor Gods rechterstoel gedaagd. De Heilige Geest gebruikt deze prediking om de zondaar te overtuigen van zijn zonden en ellende. Hij wordt dan in zijn geweten geroepen om voor Gods vierschaar te verschijnen.

De ziel dus krachtig en innerlijk door Gods Woord en Geest geroepen zijnde, om voor Gods vierschaar te verschijnen en rekenschap te geven, wordt eindelijk genoodzaakt om voor God te verschijnen. (A. Comrie, Eigenschappen, 29)

Op die wijze begint de oprichting van de vierschaar der consciëntie. God richt Zijn vierschaar in het geweten van de zondaar op in de overtuiging van zonde. De zondaar krijgt te doen met God als Rechter, Die hij door zijn zonden heeft vertoornd. Hij moet voor God verschijnen en kan dit niet langer uitstellen. Hij komt daarop tot God als een beladene onder een zware last van zonden en ongerechtigheid; hij komt met schaamte, walging en verfoeiing van zichzelf.
De zondaar leert aanklagers en beschuldigers kennen, die hem veroordelen. Het is de Wet van God, die hem van gebod tot gebod leidt en schuldig verklaart. Het is zijn geweten, dat nu niet meer slaapt maar duidelijk spreekt en de zondaar aanklaagt. Het is de satan, die de zondaar pijnigt en aanklaagt met zijn bedreven zonden en tot wanhoop zoekt te brengen. De zondaar wordt daardoor in grote verlegenheid gebracht. Hij ziet zichzelf als een kind des toorns, die zich God straffen heeft waardig gemaakt. Hij billijkt God in Zijn rechtvaardigheid en zegt: ‘Heere, Gij Zijt rechtvaardig als U mij zou verdoemen, want ik ben Uw mond wederspannig geweest.’ Hij valt voor God op de knieën en smeekt zijn Rechter om genade.
In die verslagenheid maakt de Borg Jezus Zich door het Evangelie aan de zondaar bekend als een algenoegzame Borg en Zaligmaker.
Op de roepende stem van Jezus vlucht de veroordeelde mens tot Christus en legt al zijn schuld en ongerechtigheid op Hem. Hij vertrouwt zichzelf voor leven en sterven aan Christus toe.
De zondaar hoort de grote Rechter van hemel en aarde in het Evangelie op grond van Christus’ gerechtigheid een vrijsprekend vonnis uitspreken over ieder die in Christus gelooft. Gewoonlijk heeft de zondaar, die door de Wet, zijn geweten en satan wordt beschuldigd grote bekommering om dit genadevonnis aan te nemen.
De Heilige Geest overreedt hem daarom door de merktekenen van de rechtvaardigen en door een onmiddellijk getuigen door het Woord dat God hem in Christus heeft vrijgesproken van schuld en straf.
De vrijspraak wordt hem krachtig in de ziel afgekondigd.
Het geloof omhelst deze vrijspraak. Hierop geniet de zondaar grote vrede bij God door Jezus Christus.
Dit is de manier waarop Comrie en ook de andere bekende oudvaders over de rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie spreken.
Het beeld van een rechtbank staat model voor de bespreking van de rechtvaardigmaking.
De zondaar krijgt te doen met God als Rechter; de Wet, lijn geweten en de satan als aanklagers; de Heere Jezus leert hij kennen als Advocaat en Borg en er wordt een vrijspraak in zijn geweten afgekondigd.
Maar het wordt geen visionair gebeuren. Her speelt zich af in het geweten. Het wordt ook niet samengevat in één bijzondere ervaring of een dodelijk tijdsgewricht.
Het is een proces vanaf de overtuiging van zonden tot de omhelzing van de vrijspraak van het Evangelie. Het loopt wel naar een bepaalde climax toe, waar de zondaar God rechtvaardigt en Zijn straffen billijkt, maar het wordt niet alles samengevat in één aparte crisiservaring.

Zie ook : http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=6571

[Luther]

Goed om dit weer eens te lezen, Wilhelm.
Daar doelde ik ook op met mijn post in het topic Nieten en nullen, waar DIA helaas niet meer op ingegaan is. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 30#p405730

[Zonderling]

Goed om dit weer eens te lezen, Wilhelm.
Daar doelde ik ook op met mijn post in het topic Nieten en nullen, waar DIA helaas niet meer op ingegaan is. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 30#p405730

Ik vind het een zeer verwarrend stuk.
De rechtvaardigmaking is een daad Gods, namelijk een vrijspraak in het oordeel Gods om de toegerekende gerechtigheid van Christus. En deze gebeurt wanneer de mens verenigd wordt met Christus (door Zijn Geest én het geloof), niet eerder en ook niet later. De rechtvaardigmaking is dan ook geen proces, evenals de levendmaking geen proces is. Beide zaken vallen samen.

De term 'rechtvaardiging in de consciëntie' is wel door sommige oudvaders gebruikt, maar niet op de manier waarop dat in dit stuk gebeurt als een proces dat reeds in het voorbereidend werk zou beginnen... Kortom: In dit stuk worden veel zaken door elkaar gegooid. Daarmee wordt de verwarring alleen maar groter.

[PvS]

Hier een citaat uit het leerzame boek van Ds C Harinck, "De rechtvaardigmaking", uit de serie "De Heilsorde"

Een noodzakelijke correctie

De ziel dus krachtig en innerlijk (hier wordt bedoeld: de uitwendige roeping) door Gods Woord en Geest geroepen zijnde, om voor Gods vierschaar te verschijnen en rekenschap te geven, wordt eindelijk genoodzaakt om voor God te verschijnen. (A. Comrie, Eigenschappen, 29)
Hier begint de verwarring al mee, omdat alom geleerd wordt dat hier de levendmaking is.

Op die wijze begint de oprichting van de vierschaar der consciëntie. God richt Zijn vierschaar in het geweten van de zondaar op in de overtuiging van zonde. De zondaar krijgt te doen met God als Rechter, Die hij door zijn zonden heeft vertoornd. Hij moet voor God verschijnen en kan dit niet langer uitstellen. Hij komt daarop tot God als een beladene onder een zware last van zonden en ongerechtigheid; hij komt met schaamte, walging en verfoeiing van zichzelf.
De zondaar leert aanklagers en beschuldigers kennen, die hem veroordelen. Het is de Wet van God, die hem van gebod tot gebod leidt en schuldig verklaart. Het is zijn geweten, dat nu niet meer slaapt maar duidelijk spreekt en de zondaar aanklaagt. Het is de satan, die de zondaar pijnigt en aanklaagt met zijn bedreven zonden en tot wanhoop zoekt te brengen. De zondaar wordt daardoor in grote verlegenheid gebracht. Hij ziet zichzelf als een kind des toorns, die zich God straffen heeft waardig gemaakt. Hij billijkt God in Zijn rechtvaardigheid en zegt: ‘Heere, Gij Zijt rechtvaardig als U mij zou verdoemen, want ik ben Uw mond wederspannig geweest.’ Hij valt voor God op de knieën en smeekt zijn Rechter om genade.
In die verslagenheid maakt de Borg Jezus Zich door het Evangelie aan de zondaar bekend als een algenoegzame Borg en Zaligmaker.
(Nu volgt de inwendige roeping) Op de roepende stem van Jezus vlucht de veroordeelde mens tot Christus en legt al zijn schuld en ongerechtigheid op Hem. Hij vertrouwt zichzelf voor leven en sterven aan Christus toe.
De zondaar hoort de grote Rechter van hemel en aarde in het Evangelie op grond van Christus’ gerechtigheid een vrijsprekend vonnis uitspreken over ieder die in Christus gelooft.

Ds. C. Harinck mag zijn boek ook wel van een "zeer noodzakelijke correctie" voorzien.

[Luther]

Goed om dit weer eens te lezen, Wilhelm.
Daar doelde ik ook op met mijn post in het topic Nieten en nullen, waar DIA helaas niet meer op ingegaan is. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 30#p405730

Ik vind het een zeer verwarrend stuk.
De rechtvaardigmaking is een daad Gods, namelijk een vrijspraak in het oordeel Gods om de toegerekende gerechtigheid van Christus. En deze gebeurt wanneer de mens verenigd wordt met Christus (door Zijn Geest én het geloof), niet eerder en ook niet later. De rechtvaardigmaking is dan ook geen proces, evenals de levendmaking geen proces is. Beide zaken vallen samen.

De term 'rechtvaardiging in de consciëntie' is wel door sommige oudvaders gebruikt, maar niet op de manier waarop dat in dit stuk gebeurt als een proces dat reeds in het voorbereidend werk zou beginnen... Kortom: In dit stuk worden veel zaken door elkaar gegooid. Daarmee wordt de verwarring alleen maar groter.

Nou, ik vind het geenszins verwarrend, hoewel ik het met bovenstaande van jou ook eens ben.

[DWW]

Goed om dit weer eens te lezen, Wilhelm.
Daar doelde ik ook op met mijn post in het topic Nieten en nullen, waar DIA helaas niet meer op ingegaan is. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 30#p405730

Ik vind het een zeer verwarrend stuk.
De rechtvaardigmaking is een daad Gods, namelijk een vrijspraak in het oordeel Gods om de toegerekende gerechtigheid van Christus. En deze gebeurt wanneer de mens verenigd wordt met Christus (door Zijn Geest én het geloof), niet eerder en ook niet later. De rechtvaardigmaking is dan ook geen proces, evenals de levendmaking geen proces is. Beide zaken vallen samen.

De term 'rechtvaardiging in de consciëntie' is wel door sommige oudvaders gebruikt, maar niet op de manier waarop dat in dit stuk gebeurt als een proces dat reeds in het voorbereidend werk zou beginnen... Kortom: In dit stuk worden veel zaken door elkaar gegooid. Daarmee wordt de verwarring alleen maar groter.

Van harte mee eens, Z.