Ik begrijp niet zo goed wat daar zo ingewikkeld aan is. Het is bij leraren op school toch niets anders? Er zijn zo veel situaties waarin eindverantwoordelijken aanspreekbaar zijn op tegenstrijdige opvattingen. Dat geeft ook helemaal niet. Anders kun je niet met mensen werken. Aangezien het God behaagt om via mensen te werken, geldt voor God niets anders.eilander schreef:@DDD:
Ik vind het onderscheid dat je maakt tussen ‘namens God’ spreken en ‘Gods mening’ vertolken, erg ingewikkeld. En jouw opmerking ‘dat God het met [misschien niet] met elk woord van hen eens is, maar toch hun woorden voor Zijn rekening neemt’ vind ik dermate vreemd dat ik er gewoon geen raad mee weet.
Een uitspraak van een predikant moet getoetst worden aan de Bijbel, dat vind ik ook. Dat geeft gelijk de beperking van de uitingen van predikanten aan, dus heel anders dan wat de paus doet. Als een dominee dus een uitspraak doet op het gebied van gezinsplanning, mag hem gevraagd worden waar hij het aan ontleent (nog beter is: hij motiveert dit vanuit Bijbelse gegevens).
Vóór je toekomt aan een kwalificatie ‘de baas spelen’ voor een dominee, vind ik dat er wel heel duidelijk machtsmisbruik aan de orde moet zijn. Anders wordt het wel heel makkelijk om dit etiket te plakken zodra hij dingen zegt die niet stroken met wat wij willen.
Ik sta overigens zeer open voor een betere theorie, maar in ieder geval is het een onbetwistbaar feit dat rechtzinnige mensen van mening kunnen verschillen. Als je tegelijkertijd wilt vasthouden dat zij namens God spreken, zul je daar een theoretisch model voor moeten hebben.
Ik vind niet dat er heel duidelijk machtsmisbruik aan de orde moet zijn om te toetsen wat een predikant beweert. Integendeel. Het is mijns inziens typisch gereformeerd (en ook bijbels) om te onderzoeken of wat een predikant beweert, ook waar is.
En als een dominee dingen zegt die niet rechtstreeks voortvloeien uit het Evangelie en die als waarheid oplegt, is er mijns inziens per definitie sprake van machtsmisbruik.