Dat lijkt me toch lijnrecht in tegenspraak met de HC Vraag en antwoord 74:
Vr.74. Zal men ook de jonge kinderen dopen?
Antw. Ja het; want mitsdien zij alzowel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn a, en dat hun door Christus' bloed de verlossing van de zonden b en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt c, zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der Christelijke Kerk ingelijfd en van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden d, gelijk in het Oude Verbond of Testament door de Besnijdenis geschied is e, voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is f.
a Ge 17:7 b Mt 19:14 c Lu 1:15 Ps 22:10 Jes 44:1-3 Han 2:39 (* Ps 22:10 AV = Ps 22:11 SV) d Han 10:47 e Ge 17:14 f Col 2:11-13
Heeft van de Garde het zo niet gezegd of dwaalt hij?
Eea is ook al aan de orde gekomen in het topic 'pleiten op de doop'.
In onze gemeente waar gepreekt wordt vanuit de 3 verbondenleer kan ik absoluut niet zeggen dat bekering steeds minder een wonder wordt ( aldus dhr. vd Garde) Bekering is en blijf een eeuwig Godswonder.. En waarom? Omdat wij geloven? Nee, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.. Jammer dat er zo weer een karikatuur wordt gegeven.
Ten overvloede ( bron: vragenbeantwoording door ds van de Zwan, refoweb)
Op grond van Gods Woord zijn er drie "verbonden" te onderscheiden die te maken hebben met het eeuwig heil van mensen: het verbond der verlossing oftewel de raad des vredes, het verbond der werken (met Adam) en het verbond der genade. Om meteen maar met de deur in huis te vallen: aan de visie op deze verbonden en de verdeling ervan danken we de termen "twee-verbondenleer" en "drieverbondenleer". Wie een tweeverbondenleer aanhangt, is namelijk van mening dat het verbond der verlossing en het verbond der genade samenvallen. Wie een drieverbondenleer aanhangt, is van mening dat de genoemde verbonden alledrie apart genoemd moeten worden.
Waarom nemen de tweeverbonders het verbond der verlossing en het verbond der genade samen? Omdat men de overtuiging heeft dat beide verbonden gesloten zijn tussen God de Vader en God de Zoon. Het verbond der verlossing is dan de naam voor het heilig overleg dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest al vóór de schepping hebben gevoerd over het eeuwig heil van de uitverkorenen. De Vader koos ze van eeuwigheid uit, de Zoon zegde toe ze te zullen verlossen, de Heilige Geest beloofde aan hen allen het heil in Christus te zullen toepassen. Het genadeverbond is vervolgens de uitwerking van dit verbond der verlossing zoals dat na de zondeval gestalte heeft gekregen, met name in het leven van Abraham en Zijn zaad. Heel belangrijk is dus bij een tweeverbondenleer dat men het startpunt kiest in de eeuwigheid en dat het Hoofd van het Genadeverbond Christus is. Degene Die Zich van eeuwigheid Borg stelde voor Zijn Kerk. Hij is de "Verbondspartner" van God de Vader in het verbond der verlossing én in het verbond der genade. Dit valt dus eigenlijk samen.
Wat bij de tweeverbonders samenvalt, halen drieverbonders uit elkaar. Ze maken onderscheid tussen het verbond der verlossing, dat inderdaad handelt over de zaligheid van de uitverkorenen; en het verbond der genade. Van dit laatste verbond menen de drieverbonders dat je niet uit de Bijbel kunt afleiden dat dat met Christus is opgericht. Wie de Bijbel begint te lezen vanaf Gen. 1, zonder allerlei "voorkennis" over hoe het in de eeuwigheid zou zijn gegaan, krijgt vanaf Gen. 12 Gods weg met Abraham te lezen, waarin je ontdekt dat de HEERE met hem en met zijn nageslacht Zijn verbond heeft opgericht. Gaandeweg het lezen van de Bijbel ontdek je vervolgens ook dat dat verbond niet zonder offer en zonder middelaar kan. Wat in het Oude Testament door een man als Mozes en door de offerdienst in tabernakel en tempel werd afgebeeld, blijkt in het Nieuwe Testament in één Persoon gestalte te krijgen: Jezus Christus. Hij heeft door Zijn offer het genadeverbond zijn eeuwige geldigheid gegeven. Hij is als de meerdere Mozes de Middelaar van het genadeverbond. Let dus op het verschil: tweeverbonders noemen Christus het Hoofd van het genadeverbond, drieverbonders erkennen wel dat Hij het Hoofd van de uitverkorenen is, maar spreken vervolgens liever over Hem als Middelaar van het genadeverbond.
Waarom zo moeilijk gedaan over de vraag of Christus Hoofd of Middelaar van het verbond is? Waarom zo diep nagedacht over de vraag of het verbond der genade hetzelfde inhoudt als het verbond der verlossing of niet? Omdat het antwoord op deze vragen consequenties heeft voor de manier waarop je omgaat met de beloften van het verbond. Denk dan vooral ook aan de beloften die in de doop betekend en verzegeld worden. Voor wie zijn die beloften? Een drieverbonder zal daarop een ander antwoord geven dan een tweeverbonder. De laatste zal, denkend vanuit de verkiezing zeggen: God heeft met Christus als het Hoofd van de uitverkorenen Zijn verbond opgericht. De beloften zijn dus alleen bestemd voor de uitverkorenen. Alleen die mensen mogen op de vervulling van de verbondsbeloften pleiten. Al ben je gedoopt, daarom kun je nog niet zomaar werkzaam zijn met je doop, want als je niet uitverkoren bent, gelden de beloften niet voor jou. Je zou deze redenering ook nog van een andere kant kunnen opzetten, door te zeggen: God doet altijd wat Hij belooft. Als vervolgens blijkt dat niet alle gedoopten het ware geloof ontvangen en beoefenen, heeft God aan hen blijkbaar niet echt de verbondbeloften gegeven, want anders zou Hij ontrouw zijn aan Zijn eigen Woord.
Als drieverbonder zou ik op dit punt echter willen verwijzen naar de geschiedenis van de woestijnreis, zoals die in Hebr. 3 wordt aangehaald. Daar lees je ook van bondelingen die op pad gegaan waren om het Beloofde Land te gaan beërven. Dat had God beloofd! Maar wat staat er in Hebr. 3:19? Ze konden vanwege hun ongeloof niet ingaan. Gods beloften waren wel betrouwbaar, maar die beloften worden alleen in de weg van geloof vervuld.Vanuit de Bijbel spreekt een drieverbonder daarom liever van het verbond met Abraham, waarin de gelovigen met hun nageslacht mogen delen. Echt delen, zonder de vraag te hoeven stellen: ben ik wel uitverkoren, want anders zijn de beloften niet voor mij. Op die vraag krijgt een mens nooit een antwoord vóórdat hij of zij in geloof vlucht tot de Heere Jezus Christus. Zekerheid van het delen in Gods verkiezend welbehagen is geen voorwaarde om te mogen geloven in de beloften, maar vrucht van dat geloof (vgl. D.L. I, 12). Wie -volgens mij- op een bijbelse wijze verbond der verlossing en verbond der genade weet te onderscheiden, zegt enerzijds. God heeft van eeuwigheid een volk uitgekozen dat zéker zalig wordt door het werk van Zijn Zoon. Zij allen en zij alleen delen in het werk van de Zaligmaker.
Maar anderzijds: het genadeverbond omvat méér mensen dan alleen de uitverkorenen. Er kan sprake zijn van verbondsbreuk, zoals dat in het Oude Testament zovaak is gebleken. Dat neemt niet weg dat ook verbondsbrekers met Gods welmenend aanbod en serieuze beloften te maken hadden. En dat is een heel praktisch punt: wie drie verbonden leert, hoeft zich niet bezwaard te voelen als hij in alle ruimte aan alle hoorders de genade van God in Christus aanbiedt met bevel van bekering en geloof. Ik heb de indruk dat een tweeverbondenleer die ruime aanbieding in de weg kan staan omdat de prediker en de gemeente steeds in het achterhoofd houden: wie niet uitverkoren is, krijgt ook niets aangeboden.
De Schrift leert het mijns inziens ruimer. En niet alleen de Christelijke Gereformeerde Kerken kennen een prediking die zich in die ruimte wil begeven. Naar mijn vaste overtuiging vind je het algemeen aanbod van genade in verschillende kerken van gereformeerde signatuur, of ze zich drieverbonders noemen of niet. In dat opzicht wil ik ook deze zaak wat proberen te relativeren. Waar het om de aanbieding van de genade gaat aan zondaren, kunnen mensen met een verschillende verbondsopvatting elkaar toch vaak verstaan.
De zgn. Marrow-men uit Schotland (Boston, Erskines etc.) hadden, voorzover ik hun geschriften heb gelezen, in de studeerkamer twee verbonden en op de preekstoel drie. Zo ruim prezen ze de Heere Jezus aan al hun hoorders aan. Wellicht dat het via de verbondenheid aan dit soort schrijvers mogelijk zal blijken, dat verschillende kerken en predikers in onze tijd elkaar gaan verstaan. En dat men samen ziet: het gaat uiteindelijk niet om de verbondsvisie die mensen hebben. Het gaat erom of ik door een waar geloof Christus mag kennen, het van Hem verwacht en mijn leven in Zijn hand heb leren leggen. Zo leren al Gods kinderen het van Zijn Heilige Geest. Zo wordt het doel van het verbond der verlossing én van het verbond der genade bereikt
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
henriët schreef:Daar heb je mi wel gelijk in Dit ben ik.
Eea is ook al aan de orde gekomen in het topic 'pleiten op de doop'.
In onze gemeente waar gepreekt wordt vanuit de 3 verbondenleer kan ik absoluut niet zeggen dat bekering steeds minder een wonder wordt ( aldus dhr. vd Garde)
Dat ben ik wel met je eens. Alleen vroeg hij dit niet.
henriët schreef:Daar heb je mi wel gelijk in Dit ben ik.
Eea is ook al aan de orde gekomen in het topic 'pleiten op de doop'.
In onze gemeente waar gepreekt wordt vanuit de 3 verbondenleer kan ik absoluut niet zeggen dat bekering steeds minder een wonder wordt ( aldus dhr. vd Garde)
Dat ben ik wel met je eens. Alleen vroeg hij dit niet.
Hij vroeg of het haaks stond op vr 74.
Nu, daar geef ik dus antwoord op.
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
Bij zulke artikelen moet ik altijd denken aan de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard. AD 2012 zouden we het liefst willen dat alleen degenen die de volle 12 uur gewerkt hebben een penning krijgen. Nu dat niet gaat willen we dan wel dat ze minstens even moe zijn.
Tiberius schreef:Geen van beide.
Het hangt er vanaf hoe je het genadeverbond omschrijft. Alleen de uitverkoren horen tot het wezen van het genadeverbond.
Het valt alleen te omschrijven zoals de HC dat doet: kinderen en volwassenen zijn in het verbond van God en in Zijn gemeente begrepen. Een andere mogelijkheid zie ik niet. Op grond van Col 2 worden de twee tekens van het verbond, besnijdenis en doop, aan elkaar verbonden. Dat er tweeerlei kinderen van het verbond zijn, is een andere zaak maar dat doet niets af van het feit dat ze in het verbond met God begrepen zijn.
Tiberius schreef:Geen van beide.
Het hangt er vanaf hoe je het genadeverbond omschrijft. Alleen de uitverkoren horen tot het wezen van het genadeverbond.
Het valt alleen te omschrijven zoals de HC dat doet: kinderen en volwassenen zijn in het verbond van God en in Zijn gemeente begrepen. Een andere mogelijkheid zie ik niet. Op grond van Col 2 worden de twee tekens van het verbond, besnijdenis en doop, aan elkaar verbonden. Dat er tweeerlei kinderen van het verbond zijn, is een andere zaak maar dat doet niets af van het feit dat ze in het verbond met God begrepen zijn.
Dat is zo, ja.
Echter het "verbond Gods en Zijn gemeente" is breder dan het wezen van het genadeverbond.
Maar dan beland je midden in de (doorgaans onvruchtbare) discussie tussen 2- en 3-verbonden, elk met hun eigen gevaren en charmes. Daarom ben ik het met Henriët eens, dat je van dit soort uitspraken verdrietig wordt.
Tiberius schreef:Geen van beide.
Het hangt er vanaf hoe je het genadeverbond omschrijft. Alleen de uitverkoren horen tot het wezen van het genadeverbond.
Het valt alleen te omschrijven zoals de HC dat doet: kinderen en volwassenen zijn in het verbond van God en in Zijn gemeente begrepen. Een andere mogelijkheid zie ik niet. Op grond van Col 2 worden de twee tekens van het verbond, besnijdenis en doop, aan elkaar verbonden. Dat er tweeerlei kinderen van het verbond zijn, is een andere zaak maar dat doet niets af van het feit dat ze in het verbond met God begrepen zijn.
Dat is zo, ja.
Echter het "verbond Gods en Zijn gemeente" is breder dan het wezen van het genadeverbond.
Maar dan beland je midden in de (doorgaans onvruchtbare) discussie tussen 2- en 3-verbonden, elk met hun eigen gevaren en charmes. Daarom ben ik het met Henriët eens, dat je van dit soort uitspraken verdrietig wordt.
Dat maakt met mij erbij drie verdrietige mensen. Toch weer 3
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
henriët schreef:bij zulke artikelen word ik verdrietig en denk ik, hoe zal een eenheid binnen de kerken toch kunnen komen?
Eenheid komt er.
Niet als wij het willen.
Als God het wil gebeurt het.
Of de verdeelde kerken in Nederland nog weer tot elkaar komen is een ander punt.
Verschillenden van Gods knechten zien dat de Heere op de drempel staat om dit lant te verlaten.
Zie ook Ezechiel 9:
1 Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
2 En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
3 En de heerlijkheid des Gods van Israël hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
4 En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al die gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
5 Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
6 Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
7 En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
8 Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israël verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
9 Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israël en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
10 Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
11 En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
Al vele jaren wordt er gewaarschuwd, en het opmerken wordt minder.
Dat mag ons als volk wel wat te zeggen hebben.
Toch zal Gods Kerk dwars door alles één worden.
Maar in haar openbare verschijning wellicht door een bange tijd heen,
wat meer gezegd is, te vrezen valt dat de Kerk dan bijeen geslágen moet worden.
Maar geestelijk is de Kerk altijd al één in Christus.
Dát is die ene algemene Christelijke Kerk.
Er zijn tijden geweest in Nederland dat het zo donker in de kerk was dat
het ware geestelijk leven op de meeste plaatsen van de kansels zweeg.
Toen is ook waar geworden, wat ds. van der Groe al zag, wat hij opmerkte in een Biddagpredikatie.
10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.
11 Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN.
12 En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar zullen het niet vinden.
En vandaag is het weer zo'n tijd, dat er hele streken van ons land vervreemd zijn en verstoken van het levende Woord.
En... wat wel heel aangrijpend is: het wordt niet eens opgemerkt...
henriët schreef:bij zulke artikelen word ik verdrietig en denk ik, hoe zal een eenheid binnen de kerken toch kunnen komen?
Eenheid komt er.
Niet als wij het willen.
Als God het wil gebeurt het.
Of de verdeelde kerken in Nederland nog weer tot elkaar komen is een ander punt.
Verschillenden van Gods knechten zien dat de Heere op de drempel staat om dit lant te verlaten.
Zie ook Ezechiel 9:
1 Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
2 En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
3 En de heerlijkheid des Gods van Israël hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
4 En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al die gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
5 Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
6 Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
7 En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
8 Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israël verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
9 Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israël en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
10 Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
11 En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
Al vele jaren wordt er gewaarschuwd, en het opmerken wordt minder.
Dat mag ons als volk wel wat te zeggen hebben.
Toch zal Gods Kerk dwars door alles één worden.
Maar in haar openbare verschijning wellicht door een bange tijd heen,
wat meer gezegd is, te vrezen valt dat de Kerk dan bijeen geslágen moet worden.
Maar geestelijk is de Kerk altijd al één in Christus.
Dát is die ene algemene Christelijke Kerk.
Er zijn tijden geweest in Nederland dat het zo donker in de kerk was dat
het ware geestelijk leven op de meeste plaatsen van de kansels zweeg.
Toen is ook waar geworden, wat ds. van der Groe al zag, wat hij opmerkte in een Biddagpredikatie.
10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.
11 Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN.
12 En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar zullen het niet vinden.
En vandaag is het weer zo'n tijd, dat er hele streken van ons land vervreemd zijn en verstoken van het levende Woord.
En... wat wel heel aangrijpend is: het wordt niet eens opgemerkt...
Wel eens van vervangingstheologie gehoord?
Bovenstaande teksten zijn nl an de joden gericht , niet aan ons heiden-christenen.
Of wou je zelfs de Hoge Poort van Jeruzalem's stadsmuren vergeestelijken?
“Wij prediken tot mensen alsof zij zich ervan bewust zijn stervende zondaars te zijn; dat zijn zij niet; zij hebben een goede tijd, en ons spreken over wedergeboren worden ligt op een domein waarvan zij niets weten. De natuurlijke mens wil niet wedergeboren worden”.
- Oswald Chambers -
henriët schreef:bij zulke artikelen word ik verdrietig en denk ik, hoe zal een eenheid binnen de kerken toch kunnen komen?
Eenheid komt er.
Niet als wij het willen.
Als God het wil gebeurt het.
Of de verdeelde kerken in Nederland nog weer tot elkaar komen is een ander punt.
Verschillenden van Gods knechten zien dat de Heere op de drempel staat om dit lant te verlaten.
Zie ook Ezechiel 9:
1 Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
2 En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
3 En de heerlijkheid des Gods van Israël hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
4 En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al die gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
5 Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
6 Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
7 En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
8 Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israël verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
9 Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israël en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
10 Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
11 En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
Al vele jaren wordt er gewaarschuwd, en het opmerken wordt minder.
Dat mag ons als volk wel wat te zeggen hebben.
Toch zal Gods Kerk dwars door alles één worden.
Maar in haar openbare verschijning wellicht door een bange tijd heen,
wat meer gezegd is, te vrezen valt dat de Kerk dan bijeen geslágen moet worden.
Maar geestelijk is de Kerk altijd al één in Christus.
Dát is die ene algemene Christelijke Kerk.
Er zijn tijden geweest in Nederland dat het zo donker in de kerk was dat
het ware geestelijk leven op de meeste plaatsen van de kansels zweeg.
Toen is ook waar geworden, wat ds. van der Groe al zag, wat hij opmerkte in een Biddagpredikatie.
10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.
11 Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN.
12 En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar zullen het niet vinden.
En vandaag is het weer zo'n tijd, dat er hele streken van ons land vervreemd zijn en verstoken van het levende Woord.
En... wat wel heel aangrijpend is: het wordt niet eens opgemerkt...
Wel eens van vervangingstheologie gehoord?
Bovenstaande teksten zijn nl an de joden gericht , niet aan ons heiden-christenen.
Of wou je zelfs de Hoge Poort van Jeruzalem's stadsmuren vergeestelijken?
Alles is niet te vergeestelijken, maar door alles weg te gooien raak je wel vaak de kern van de waarheid kwijt, onder het mom van
dit is maar een vergeestelijking ofzo... Kern is vaak dat de moderne godsdienst daar niet meer mee uit de voeten kan.
henriët schreef:bij zulke artikelen word ik verdrietig en denk ik, hoe zal een eenheid binnen de kerken toch kunnen komen?
Eenheid komt er.
Niet als wij het willen.
Als God het wil gebeurt het.
Of de verdeelde kerken in Nederland nog weer tot elkaar komen is een ander punt.
Verschillenden van Gods knechten zien dat de Heere op de drempel staat om dit lant te verlaten.
Zie ook Ezechiel 9:
1 Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
2 En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
3 En de heerlijkheid des Gods van Israël hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
4 En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al die gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
5 Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
6 Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
7 En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
8 Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israël verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
9 Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israël en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
10 Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
11 En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
Al vele jaren wordt er gewaarschuwd, en het opmerken wordt minder.
Dat mag ons als volk wel wat te zeggen hebben.
Toch zal Gods Kerk dwars door alles één worden.
Maar in haar openbare verschijning wellicht door een bange tijd heen,
wat meer gezegd is, te vrezen valt dat de Kerk dan bijeen geslágen moet worden.
Maar geestelijk is de Kerk altijd al één in Christus.
Dát is die ene algemene Christelijke Kerk.
Er zijn tijden geweest in Nederland dat het zo donker in de kerk was dat
het ware geestelijk leven op de meeste plaatsen van de kansels zweeg.
Toen is ook waar geworden, wat ds. van der Groe al zag, wat hij opmerkte in een Biddagpredikatie.
10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.
11 Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN.
12 En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar zullen het niet vinden.
En vandaag is het weer zo'n tijd, dat er hele streken van ons land vervreemd zijn en verstoken van het levende Woord.
En... wat wel heel aangrijpend is: het wordt niet eens opgemerkt...
Wel eens van vervangingstheologie gehoord?
Bovenstaande teksten zijn nl an de joden gericht , niet aan ons heiden-christenen.
Of wou je zelfs de Hoge Poort van Jeruzalem's stadsmuren vergeestelijken?
??? Nooit geweten dat ik de Bijbel moet lezen waar ik rekening moet houden dat het ene gedeelte alleen voor de joden bedoeld is en het andere gedeelte voor de heidenen en nog een andere gedeelte voor de christenen??? Zowel het Oude als het Nieuwe Testament valt onder Gods Woord. Dat betekent dus van Genesis tot Openbaring. Ik weiger Gods Woord als een geschiedenisboek te lezen.
De halve waarheid is funester dan de onjuistheid (E. von Feuchtersieben)
