Het geloof is idd altijd 'het' middel geweest.memento schreef:En Abraham geloofde God, en het is hem gerekend tot rechtvaardigheid.
God bekeerd zijn volk niet anders als toen. Abraham geloofde dat wat God zei waar was, en het werd hem tot rechtvaardigheid gerekend. Zo gaat dat nu ook nog. Niet moeilijker of makkelijker...
Wel zegt de bijbel zelf dat er heel veel veranderd is. Met de geboorte, het sterven en de opstanding van Christus kreeg de wet een andere plaats, het verbond kreeg een totaal nieuwe bediening en het geloof ging leven door een opgestane Heer. Belofte's zijn gedeeltelijk vervuld, de eisende wet is voldaan en onze toekomst is niet gericht op een verlossing (die hebben we al) maar op het komende vrederijk van Christus. Daarnaast is de Gemeente waarvan geprofeteerd is ontstaan. De tempeldienst is afgeschaft, we leven gemeenschappelijk door de Geest die naar de aarde gekomen is en in ons woont. Christus openbaart zich persoonlijk, maar nog rijker in de Gemeente dmv ambten en vooral gaven. De vleselijke besnijdenis is enkelt geestelijk geworden, en de doop is ingesteld als belijdenis dat we met Christus gestorven zijn en opgestaan in het nieuwe leven. Het avondmaal is ingesteld tot gedachtenis Christus lijden en sterven voor ons.
Wat is de praxis in onze kringen? Een kerkdienst die op de tempeldienst lijkt. Vol van rituelen en ceremonieen. De mozaitische wet wordt gepreekt, alleen de psalmen worden gezongen (koren). De theologie is gevormd nav de oudtestamentische wets en verbondsbediening, dopen ipv besnijdenis. 1Cor 14:26 wordt niet gepractiseerd, er is geen aanbidding. Gemeenschap der heiligen wordt hooguit aan het avondmaal gevierd en de gaven zijn ondergesneeuwd. De dominee heeft onderhand de onschendbare status van een priester omdat herder en leraar een ambt van ongekende hoogte geworden is, terwijl het NT herder en leraar als gave ziet. Profetieen voor het vrederijk zijn toegepast op de kerk met een kleine k en daarom is er nauwelijks plaats voor een uitgewerkte escatologie omdat we vele profetieen laten liggen zonder er raad mee te weten.