Ik vind de analogie in de heilsgeschiedenis en de toepassing ook een wezenlijk element. Dat blijkt ook uit hoe ik gereageerd heb in dit topic, zoals zojuist nog op het citaat van Ursinus dat Huisman gaf. Maar de analogie mag niet zo gemaakt worden dat het ene heilsfeit tegen het andere uitgespeeld wordt. Evenmin zó alsof het werk van Christus gedeeld is en de ene weldaad toegepast kan worden zónder de andere. Christus moet worden toegepast in Zijn beide naturen, in Zijn ambten, in Zijn staten (vernedering en verhoging) en daar kan niets van gemist worden. Een uitstekende leidraad hierin vinden we in de Heidelbergse Catechismus in de 'Wat nut u...' -vragen. Ook daar gaat het steeds om de analogie, niet om het uitspelen van de ene weldaad tegen de andere.Thea schreef:@Tiberius, nog even over jouw vraag over analogie/chronologie. Analogie is een principe: zoals.....,zo........Dat vind ik belangrijk om vast te houden. Hoe die verbindingen precies lopen, hoeven wij niet precies te weten. Dat zijn de verborgen werkingen van de Geest.
Heel mooi om te lezen hoe Olevianus de analogie trekt van de heilsfeiten naar de weldaden van Christus in zijn boek over de apostolische geloofsbelijdenis. Daarin verklaart hij hoe ieder heilsfeit verbonden is met de vergeving van zonden/rechtvaardigmaking enerzijds en met de vernieuwing/heiligmaking anderzijds. Dat moet vastgehouden worden, anders ontspoort het!