Op de laatste Bewaar het panddag ging het over het volgende thema: ”Aspecten van de prediking”. Ds. Kempeneers sprak over ”Appellerende prediking”; ds. A. A. Egas, predikant te Nieuwkoop over ”Bevindelijke prediking”; ds. P. Roos, emeritus predikant te Burgum over ”Onderscheidenlijke prediking”; en ten slotte ds. A. van Heteren, predikant te Urk over ”Christusprediking”.
Te beluisteren op onderstaande link CGK Urk de schuilplaats 24 sept
Als het Woord recht gepredikt wordt is dat bevindelijke prediking, zei ds. A. A. Egas. Bevinding dient volgens hem op te komen uit de Schrift (Romeinen 5:4). „Bevinding is wat Gods Geest in de harten van de gelovigen werkt. Bevinding is onlosmakelijk verbonden aan geloof.” Bevinding is volgens ds. Egas weet hebben van de toorn van God, maar ook een weten van de genade van God. Het geheim van dat weten, noemde hij: in de verborgen omgang Hem te kennen en te weten en te ervaren dat Hij getrouw blijft aan Zijn Woord. „Dat is wat anders dan vroom en stichtelijk praten. Bevinding wordt in de smeltkroes beoefend. Bevinding is vrucht van Gods werk”, aldus ds. Egas.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Een Bijbelgedeelte, waar ik nogal eens over moet denken, is dit:
Hebr. 5:11 – 6:3:
11 Van Denwelken wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.
12 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.
13 Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.
14 Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.
1 Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken, en van het geloof in God,
2 Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel.
3 En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.
Betekent dit nu dat we het – bijv. in de prediking – niet meer moeten hebben over de basis van het christelijk geloof, zoals bekering, geloof, rechtvaardigmaking, heiligmaking?
Maar hoe lezen we dan wat Paulus in Hand. 20 zegt tegen de ouderlingen van Efeze:
18 En als zij tot hem gekomen waren, zeide hij tot hen: Gijlieden weet, van den eersten dag af, dat ik in Azië ben aangekomen, hoe ik bij u den gansen tijd geweest ben;
19 Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en vele tranen, en verzoekingen, die mij overkomen zijn door de lagen der Joden;
20 Hoe ik niets achtergehouden heb van hetgeen nuttig was, dat ik u niet zou verkondigd en u geleerd hebben, in het openbaar en bij de huizen;
21 Betuigende, beiden Joden en Grieken, de bekering tot God en het geloof in onzen Heere Jezus Christus.
Schemerlichtje schreef:Wie kan mij uitleggen wat het verschil is tussen ondervinden en bevinding (in geestelijk opzicht)?
Volgens mij is daar geen verschil tussen.
Bevinding is de ondervinding van de weg die God door de eeuwen met Zijn volk hield.
De persoonlijke toepassing van die weg te te kennen.
De bevinding wordt zo de ondervinding.
Als een prediker bevindelijk preekt moet de bevinding wel te toetsen zijn aan de Waarheid.
Vanzelf!
Er kan ook heel wat sentiment en/gevoel/uiterlijke bewogenheid soms, in een preek liggen
wat slechts oppervlakkig ligt. Zoals al vaker is opgemerkt: Geen bevinding zonder gevoel,
maar daar tegenover kan er zoveel gevoel zijn wat toch geen bevinding is, of het is een eigen
bevinding die niet overeenkomt met het werk van de Heilige Geest.
Bevinding is het bevinden van Gods Woord. Alleen Gods Woord wordt ervaren. Daarom is het ook nodig dat Gods Woord wordt verkondigd. Alleen daar is zegen te verwachten.
Afgewezen schreef:Een Bijbelgedeelte, waar ik nogal eens over moet denken, is dit:
Hebr. 5:11 – 6:3:
11 Van Denwelken wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.
12 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.
13 Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.
14 Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.
1 Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken, en van het geloof in God,
2 Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel.
3 En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.
Betekent dit nu dat we het – bijv. in de prediking – niet meer moeten hebben over de basis van het christelijk geloof, zoals bekering, geloof, rechtvaardigmaking, heiligmaking?
Maar hoe lezen we dan wat Paulus in Hand. 20 zegt tegen de ouderlingen van Efeze:
18 En als zij tot hem gekomen waren, zeide hij tot hen: Gijlieden weet, van den eersten dag af, dat ik in Azië ben aangekomen, hoe ik bij u den gansen tijd geweest ben;
19 Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en vele tranen, en verzoekingen, die mij overkomen zijn door de lagen der Joden;
20 Hoe ik niets achtergehouden heb van hetgeen nuttig was, dat ik u niet zou verkondigd en u geleerd hebben, in het openbaar en bij de huizen;
21 Betuigende, beiden Joden en Grieken, de bekering tot God en het geloof in onzen Heere Jezus Christus.
Tiberius schreef:Ik denk dat niemand begrijpt wat je precies bedoelt. Ik althans niet.
Misschien kan je het wat toelichten.
Concreet is mijn vraag: is het goed om je steeds weer te richten (in preken, meditaties, boeken) op de 'basis' van het christelijk geloof: bekering, geloof, wedergeboorte, etc.?
Als je Hebr. 6:1-3 leest, lijkt dat een stadium te zijn, dat je als christen op een gegeven moment achter je gelaten moet hebben.
Maar wellicht begrijp ik het niet goed.
De gelovigen moeten met vaste spijs gevoed worden, niet alleen met melk. Dus hebben ze diepgravende uitleg van de hele Schrift nodig, en niet alleen de soteriologie.
Er staat veel meer in de Schrift, dan alleen soteriologie, en die kennis hebben we allen in onze dagelijkse samenleving nodig.
Schriftkennis is Christuskennis.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Inderdaad.
En bovendien: "niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken" waarvan de kanttekenaren zeggen: "Dat is, van zondige of vleselijke werken, waarvan het einde de dood is, Rom. 6:23; welker kennis inzonderheid door de wet komt, Rom. 3:20.".
Tiberius schreef:Inderdaad.
En bovendien: "niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken" waarvan de kanttekenaren zeggen: "Dat is, van zondige of vleselijke werken, waarvan het einde de dood is, Rom. 6:23; welker kennis inzonderheid door de wet komt, Rom. 3:20.".
Je moet goed lezen: niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken.
En hoe vaak gaat het juist niet in prediking, meditatie en boek over de bekering?
Tiberius schreef:Inderdaad.
En bovendien: "niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken" waarvan de kanttekenaren zeggen: "Dat is, van zondige of vleselijke werken, waarvan het einde de dood is, Rom. 6:23; welker kennis inzonderheid door de wet komt, Rom. 3:20.".
Je moet goed lezen: niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken.
En hoe vaak gaat het juist niet in prediking, meditatie en boek over de bekering?
Tiberius schreef:Inderdaad.
En bovendien: "niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken" waarvan de kanttekenaren zeggen: "Dat is, van zondige of vleselijke werken, waarvan het einde de dood is, Rom. 6:23; welker kennis inzonderheid door de wet komt, Rom. 3:20.".
Je moet goed lezen: niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken.
En hoe vaak gaat het juist niet in prediking, meditatie en boek over de bekering?
Afgewezen een interessante vraag over een passage uit een moeilijke brief. Ik las dit bij 'van der Aa': Wij moeten ons richten op het volkomene, dat wil zeggen: volwassenheid. Dat betekent dat we ons niet weer bezighouden met het eerste onderwijs. Hoe nodig dat op andere tijden en bij andere gelegenheden ook moge zijn, het is voor de Hebreeën nu tijd zich te richten op de volwassen geloofshouding, met kennis van zaken en een geoefend onderscheidingsvermogen. Zij staan immers in gevaar van aanvechting en afval. Dan krijg je geen tijd alles opnieuw te doordenken en doorlopen. Bij dreigend gevaar moet er gehandeld worden. Verlies dan niet je geloof, je hebt de tijd noch de kans het weer op te zoeken.
De Studiebijbel stelt dit in de exegese:
Het woord van het begin van Christus’ zullen we niet moeten opvatten als de eerste woorden van de Here Jezus, maar als de elementaire woorden aangaande Christus (de basisprincipes van het Evangelie). Deze uitdrukking is gelijkwaardig met ‘de eerste beginselen van de woorden Gods’ (Heb.5:12). Deze basisprincipes worden in de volgende zin ‘fundament’ genoemd en nader uitgewerkt. Met teleiotēta (volmaaktheid, rijpheid, volwassenheid) bedoelt de schrijver niet direct dat hij wil overgaan tot ‘het volmaakte’ (onderwijs), maar dat hij met zijn lezers op weg wil gaan naar een geestelijke ‘volwassenheid’. De ‘volwassenen’ waren immers het onderwerp van het vorige vers (Heb.5:14).
De schrijver wil voor zijn lezers niet meer ‘een fundament’ leggen, d.w.z. de fundamentele waarheden, het basisonderwijs van het Evangelie uitleggen. Ze hebben immers in het verleden onderwijs hierover gehad. Daarom noemt hij hier zes thema’s van dat onderwijs en keert in Heb.6:20 weer terug naar zijn onderwerp. Hij is ervan overtuigd (vgl. Heb.6:9) dat zijn lezers door zijn vermaning (vgl. Heb.5:11,12) zo zijn geschrokken, dat ze bereid zijn zich te richten op de ‘volwassenheid’ in het geloof. ‘Bekering van dode werken’ vormt een paar met ‘geloof op God’. Het eerste thema zegt dat de mens niet langer zijn vertrouwen mag stellen op ‘dode werken’. Met deze ‘dode werken’ worden werken die tot de dood leiden bedoeld, d.w.z. werken van een leven zonder God (vgl. Rom.6:23; 7:11). Gericht aan joodse christenen zullen we concreet moeten denken aan ‘werken der wet’ (vgl. Rom.3:28; Gal.2:16; 3:5,10), waardoor veel joden trachtten rechtvaardig te worden voor God (vgl. Fil.3:9). Daartegenover stelt het Evangelie steeds het geloof in Jezus Christus. Het hier genoemde ‘geloof in God’ betekent dat de mens op God moet vertrouwen, nl. dat Hij Zijn beloften, die Hij in Jezus Christus heeft gegeven, zal vervullen.
Afgewezen schreef:Een Bijbelgedeelte, waar ik nogal eens over moet denken, is dit:
Hebr. 5:11 – 6:3:
11 Van Denwelken wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.
12 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.
13 Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.
14 Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.
1 Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken, en van het geloof in God,
2 Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel.
3 En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.
Betekent dit nu dat we het – bijv. in de prediking – niet meer moeten hebben over de basis van het christelijk geloof, zoals bekering, geloof, rechtvaardigmaking, heiligmaking?
Maar hoe lezen we dan wat Paulus in Hand. 20 zegt tegen de ouderlingen van Efeze:
18 En als zij tot hem gekomen waren, zeide hij tot hen: Gijlieden weet, van den eersten dag af, dat ik in Azië ben aangekomen, hoe ik bij u den gansen tijd geweest ben;
19 Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en vele tranen, en verzoekingen, die mij overkomen zijn door de lagen der Joden;
20 Hoe ik niets achtergehouden heb van hetgeen nuttig was, dat ik u niet zou verkondigd en u geleerd hebben, in het openbaar en bij de huizen;
21 Betuigende, beiden Joden en Grieken, de bekering tot God en het geloof in onzen Heere Jezus Christus.
Zou Hand. 20 niet meer in het licht van de evangelieboodschap staan?
In de Gemeente van God hoef je niet primair uit te leggen hoe je tot geloof komt. Dat weet iedereen als het goed is. De boodschap van het Evangelie horen we buiten de Gemeente te verkondigen.
De brieven zijn altijd onderwijzend en gericht op groei.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
