Diverse teksten in het NT spreken nogal strikt van een gered zijn in de doop (1 Petr 3:21). Als je dergelijke teksten betrekt op de waterdoop dan kom je al snel in de buurt van verbondsautomatisme. Op dezelfde manier kan Rom 6 niet met een waterdoop te maken hebben. Dat is een van de redenen waarom de dogmatiek rond de doop zo ingewikkeld is en dat er zoveel kerkscheuringen zijn geweest rond het thema Het Verbond. Je moet dan op een gegeven moment conclusies gaan trekken als "er staat niet wat er staat". tot in het doopformulier toe.Afgewezen schreef:En zo blijft het ook vreemd dat gereformeerden die stellen dat kinderen níét tot het genadeverbond behoren, maar hier slechts in komen door geloof en bekering, tóch hun kinderen dopen. Terwijl het bij het nieuwe verbond toch echt gaat over persoonlijk geloof en persoonlijke bekering. Dat gold ook de Joden die als kind al besneden waren. Maar goed, dat is inmiddels genoeg besproken.Diogenes schreef:Hier moet ik toch even hoognodig een opmerking over maken: er is geen verband tussen volwassendoop en de vrije wil gedachte. Zelf ben ik al ruim 30 jaar een verwerper van de kinderdoop maar van de illusie van de vrije wil moet ik niets weten. Terwijl de meeste gereformeerde belijders momenteel de vrije wil zo'n beetje als hoofddogma koesteren.
Wat je vaak ziet, is dat wie de nadruk legt op persoonlijk geloof en persoonlijke bekering, al snel het etiket 'arminiaans' opgeplakt krijgt. Men opteert liever voor een wat vagere opvatting, waarbij men 'geleidelijk' aan tot bekering komt. Ja, in zo'n systeem valt moeilijk een geloofsdoop in te passen...
Bij elkaar genomen staat er in de brieven van Paulus niet zoveel over de doop als ritueel. Dit in contrast met de massieve plaats die de doop inneemt in de gereformeerde dogmatiek. Zo brengt Paulus ook niet de heiligheid van de kinderen in verband met de doop maar hij relateert het aan het geloof van een ouder. Waarbij ook nog eens gezegd wordt dat de niet-gelovige echtgenoot geheiligd is. Daar hoor je niet eens van als het over de gereformeerde verbondsopvatting gaat.
Met de geloofsdoop is helemaal niets mis. Je bent tot geloof gekomen en dan wil je gedoopt worden. Het is niet meer dan een constatering. Het geloof overkomt je omdat het een geschenk van God is en dan mag je op een bepaald moment toch zeker wel de conclusie trekken: "ik geloof!"? Rond de doop wordt veel te veel gedogmatiseerd. Terwijl het zo eenvoudig ligt!
Maar ik kan er wel over heen kijken 
