Kind van niet-hetero ouders dopen?

[memento]

Ezechiel 18 leert ons meer.
Ieder mens persoonlijk verantwoordelijk .

Als je dit consequent doorvoert, kun je net zo goed het kind ten doop laten houden door twee willekeurige voorbijgangers....

Als die 2 willekeurige voorbijgangers bereid zijn te beloven (en dat ook redelijkerwijs waar kunnen maken) dat het kind opgevoed wordt bij Gods Woord, de kerkdiensten trouw bezoekt, etc, dan zou ik daar niets op tegen hebben.

Wel moeten degenen die die belofte afleggen, zelf niet onder de tucht staan. Want de belofte van iemand die onder de tucht staat, is natuurlijk niet geloofwaardig.

Maar het feit dat de ouders zondigen, wil nog niet zeggen dat het kind geen verbondskind is. Als dat zo geweest is, had Israël maar heel kort Gods volk geweest, en was onze Heere en Zaligmaker niet geboren geworden... Daarbij: Niet de doop MAAKT dat iemand verbondskind is, maar de doop BEVESTIGD dat iemand verbondskind is.

[JolandaOudshoorn]

Ezechiel 18 leert ons meer.
Ieder mens persoonlijk verantwoordelijk .

Als je dit consequent doorvoert, kun je net zo goed het kind ten doop laten houden door twee willekeurige voorbijgangers....

Als die 2 willekeurige voorbijgangers bereid zijn te beloven (en dat ook redelijkerwijs waar kunnen maken) dat het kind opgevoed wordt bij Gods Woord, de kerkdiensten trouw bezoekt, etc, dan zou ik daar niets op tegen hebben.

Wel moeten degenen die die belofte afleggen, zelf niet onder de tucht staan. Want de belofte van iemand die onder de tucht staat, is natuurlijk niet geloofwaardig.

Maar het feit dat de ouders zondigen, wil nog niet zeggen dat het kind geen verbondskind is. Als dat zo geweest is, had Israël maar heel kort Gods volk geweest, en was onze Heere en Zaligmaker niet geboren geworden... Daarbij: Niet de doop MAAKT dat iemand verbondskind is, maar de doop BEVESTIGD dat iemand verbondskind is.

Ik ben blij dat die laatste opmerking wordt gemaakt. Het leek net alsof een kind dat niet gedoopt zou zijn niet zalig kon worden.

[Tiberius]

Ezechiel 18 leert ons meer.
Ieder mens persoonlijk verantwoordelijk .

Als je dit consequent doorvoert, kun je net zo goed het kind ten doop laten houden door twee willekeurige voorbijgangers....

Als die 2 willekeurige voorbijgangers bereid zijn te beloven (en dat ook redelijkerwijs waar kunnen maken) dat het kind opgevoed wordt bij Gods Woord, de kerkdiensten trouw bezoekt, etc, dan zou ik daar niets op tegen hebben.

Wel moeten degenen die die belofte afleggen, zelf niet onder de tucht staan. Want de belofte van iemand die onder de tucht staat, is natuurlijk niet geloofwaardig.

Maar het feit dat de ouders zondigen, wil nog niet zeggen dat het kind geen verbondskind is. Als dat zo geweest is, had Israël maar heel kort Gods volk geweest, en was onze Heere en Zaligmaker niet geboren geworden... Daarbij: Niet de doop MAAKT dat iemand verbondskind is, maar de doop BEVESTIGD dat iemand verbondskind is.

Dat laatste heb je gelijk in.
Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

[memento]

Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

Maar hoe verklaar je dan, dat God het volk wat Hem soms generaties lang veracht, toch steeds weer aanspreekt als Zijn verbondsvolk?

[Luther]

Het staat in de Bijbel

Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten;

In welk gebod staat deze bedreiging?
Kun je dat zomaar leggen op deze casus?

Ja, want juist door kinderen mee te nemen in Gods verbondswraak (want dat gebeurt hier feitelijk) straft God de zonden van de vaderen (in dit geval de moederen) tot in het 3e en 4e geslacht.

[Joannah]

Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

Maar hoe verklaar je dan, dat God het volk wat Hem soms generaties lang veracht, toch steeds weer aanspreekt als Zijn verbondsvolk?

En ook weer zal aanspreken als zijn Verbondsvolk, want alleen om onzentwil, zijn zij tijdelijk vijanden van het Evangelie, maar naar de verkiezing zijn zij GELIEFDEN om der vaderen wil.
(Rom 11:27)....

[Jean le Fontain]

Het staat in de Bijbel

Die de misdaad der vaderen bezoek aan de kinderen, aan het derde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten;

In welk gebod staat deze bedreiging?
Kun je dat zomaar leggen op deze casus?

Ja, want juist door kinderen mee te nemen in Gods verbondswraak (want dat gebeurt hier feitelijk) straft God de zonden van de vaderen (in dit geval de moederen) tot in het 3e en 4e geslacht.

Maar waarom kun je de vervloeking van dit gebod via de zonde van de ouders tegen een ander gebod koppelen aan dit kind?
Kun je dit motiveren?

[commentator]

knip-knap; onbijbelse visie. vr. groet, Helma

[vogeltje]

Ondertussen is het wel erg dat dit gebeurde in een kerk. Hoe kan nu een kind gedoopt worden van twee vrouwen die een relatie met elkaar hebben, terwijl de Bijbel hier juist 'tegen' is?
We moet God meer gehoorzaam zijn dan de mensen.
Nergens wordt lovend over een lesbische relatie gesproken. Juist het tegenovergestelde.
Het Nieuwe Testament is gekenmerkt door de onvoorwaardelijke afwijzing van iedere buitenechtelijke of tegennatuurlijke geslachtsgemeenschap. De nieuwtestamentische veroordeling van geslachtsgemeenschap buiten het huwelijk komt in de eerste plaats voort uit de definities van ‘porneia’ en ‘moicheia’ (ontucht en overspel) die veroordeeld worden: “Of weet gij niet, dat onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet beërven zullen? Dwaalt niet! Hoereerders, afgodendienaars, overspelers, schandjongens, knapenschenders, dieven, geldgierigen, dronkaards, lasteraars of oplichters, zullen het Koninkrijk Gods niet beërven” (1 Korintiërs 6:9, 10). Geslachtsgemeenschap buiten het huwelijk is nooit goedgekeurd. Ontucht en overspel worden veroordeeld. Ik denk dat het 'porneia' is als je als (lesbische)vrouw zwanger wordt van een man waar je niet mee getrouwd ben. God heeft het zo niet bedoeld.

[Tiberius]

Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

Maar hoe verklaar je dan, dat God het volk wat Hem soms generaties lang veracht, toch steeds weer aanspreekt als Zijn verbondsvolk?

Dat is Zijn soeverein welbehagen, Zijn opzoekende liefde.
Bij een verbond heb je twee partijen, in dit geval God en de mens. Van de kant van de mens gezien, heeft zo iemand zich uit het verbond gezondigd door in deze openbare zonde te leven en te volharden.
Van Gods zijde kunnen wij weinig tot niets zeggen, want die is voor ons verborgen; evenals bijvoorbeeld het leerstuk van de uitverkiezing.
Vergelijk het met het huwelijk. Als een vrouw het huwelijksverbond breekt, heeft een man het recht om haar te verlaten. Maar niet de plicht; van zijn kant is het verbond niet gebroken en in zijn liefde kan hij zijn vrouw terugnemen. Een metafoor die je in het bijbelboek Hosea uitgewerkt ziet.

[memento]

Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

Maar hoe verklaar je dan, dat God het volk wat Hem soms generaties lang veracht, toch steeds weer aanspreekt als Zijn verbondsvolk?

Dat is Zijn soeverein welbehagen, Zijn opzoekende liefde.
Bij een verbond heb je twee partijen, in dit geval God en de mens. Van de kant van de mens gezien, heeft zo iemand zich uit het verbond gezondigd door in deze openbare zonde te leven en te volharden.
Van Gods zijde kunnen wij weinig tot niets zeggen, want die is voor ons verborgen; evenals bijvoorbeeld het leerstuk van de uitverkiezing.
Vergelijk het met het huwelijk. Als een vrouw het huwelijksverbond breekt, heeft een man het recht om haar te verlaten. Maar niet de plicht; van zijn kant is het verbond niet gebroken en in zijn liefde kan hij zijn vrouw terugnemen. Een metafoor die je in het bijbelboek Hosea uitgewerkt ziet.

Je stelt: Van Gods zijde kunnen wij weinig tot niets zeggen, want die is voor ons verborgen. Dat vindt ik schokkend. Over Gods zijde kunnen we heel veel zeggen! Juist een boek als Hosea maakt het duidelijk: God zoekt omwille van Zijn verbond Zijn volk op! Waar wij grillig zijn in onze verbondsgehoorzaamheid, en het verbond dagelijks verbreken, blijft God Zijn verbond trouw. Daar kunnen we zeker wel wat over zeggen, ja ons hart zou moeten jubelen als we het hebben over Gods verbondstrouw. Dat ligt niet verborgen, maar de Schrift staat er vol mee: God die Zijn verbond gedenkt, ondanks dat de mens het steeds weer verbroken heeft...

[Tiberius]

Evenwel meen ik dat je op grond van Gods Woord moet zeggen, dat de kinderen van iemand die Gods verbond niet houden geen verbondskinderen zijn. Maar goed, dan kom je weer bij de vraag uit wie er wel of niet in het verbond is.

Maar hoe verklaar je dan, dat God het volk wat Hem soms generaties lang veracht, toch steeds weer aanspreekt als Zijn verbondsvolk?

Dat is Zijn soeverein welbehagen, Zijn opzoekende liefde.
Bij een verbond heb je twee partijen, in dit geval God en de mens. Van de kant van de mens gezien, heeft zo iemand zich uit het verbond gezondigd door in deze openbare zonde te leven en te volharden.
Van Gods zijde kunnen wij weinig tot niets zeggen, want die is voor ons verborgen; evenals bijvoorbeeld het leerstuk van de uitverkiezing.
Vergelijk het met het huwelijk. Als een vrouw het huwelijksverbond breekt, heeft een man het recht om haar te verlaten. Maar niet de plicht; van zijn kant is het verbond niet gebroken en in zijn liefde kan hij zijn vrouw terugnemen. Een metafoor die je in het bijbelboek Hosea uitgewerkt ziet.

Je stelt: Van Gods zijde kunnen wij weinig tot niets zeggen, want die is voor ons verborgen. Dat vindt ik schokkend. Over Gods zijde kunnen we heel veel zeggen! Juist een boek als Hosea maakt het duidelijk: God zoekt omwille van Zijn verbond Zijn volk op! Waar wij grillig zijn in onze verbondsgehoorzaamheid, en het verbond dagelijks verbreken, blijft God Zijn verbond trouw. Daar kunnen we zeker wel wat over zeggen, ja ons hart zou moeten jubelen als we het hebben over Gods verbondstrouw. Dat ligt niet verborgen, maar de Schrift staat er vol mee: God die Zijn verbond gedenkt, ondanks dat de mens het steeds weer verbroken heeft...

Wat ik bedoel is dat we er in individuele gevallen weinig over kunnen zeggen.
Als je de Bijbel leest, zie je dat Ezau van menselijke kant gesproken een verbondskind is. Voor God is hij dat echter nooit geweest.
En bij Ruth, Rachab, en anderen meer, geldt het tegenovergestelde.

Waar het mij om gaat, en die essentie ga je voorbij, is, dat wanneer mensen het verbond verbroken hebben, door niet meer in Gods inzettingen te wandelen en in openlijke en openbare zonden te leven en te volharden (zoals de mensen in de startposting van dit topic doen), ze ook niet meer als verbondskind te beschouwen, totdat ze boetvaardigheid betonen.

[MarthaMartha]

Maar bijbels is dat God hen wel als verbondskinderen blijft zien en zo aanspreekt en ook zo zal oordelen. Daardoor halen ze ook de verbondswraak over zich heen! Een verbondskind, maar zo niet geleefd...

[Tiberius]

Maar bijbels is dat God hen wel als verbondskinderen blijft zien en zo aanspreekt en ook zo zal oordelen. Daardoor halen ze ook de verbondswraak over zich heen! Een verbondskind, maar zo niet geleefd...

Ik deins wat terug voor deze manier van spreken.
De term "verbondswraak" heeft voor mij toch te veel nog de smaak van prof. Schilder. Het gevaar zit hem in het laatste zinnetje, dat in vrijgemaakte kringen zijn tienduizenden verslagen heeft.
Want wat is de andere zijde? Een verbondskind dat wel netjes geleefd heeft. Die haalt dus niet de verbondswraak van God over zich heen? Maar juist de verbondszegeningen? Ik hoef je niet te vertellen hoe gevaarlijk deze redenering is.

[memento]

Wat ik bedoel is dat we er in individuele gevallen weinig over kunnen zeggen.
Als je de Bijbel leest, zie je dat Ezau van menselijke kant gesproken een verbondskind is. Voor God is hij dat echter nooit geweest.
En bij Ruth, Rachab, en anderen meer, geldt het tegenovergestelde.

Waar het mij om gaat, en die essentie ga je voorbij, is, dat wanneer mensen het verbond verbroken hebben, door niet meer in Gods inzettingen te wandelen en in openlijke en openbare zonden te leven en te volharden (zoals de mensen in de startposting van dit topic doen), ze ook niet meer als verbondskind te beschouwen, totdat ze boetvaardigheid betonen.

Je gaat voorbij aan de verbondswraak. Een verbond kan nooit eenzijdig verbroken worden.

Als de kinderen kerkelijk opgevoed worden, en onder het woord verkeren, dan zijn zij gewoon verbondskinderen. En indien zij niet in de ongehoorzaamheid van hun ouders gaan, nog verbondskinderen in de positieve zin des Woords ook.

PS> Het probleem van jouw visie is dat je in wezen alleen de uitverkorenen verbondskinderen noemt. Dat verklaard ook je uitdrukking dat Ezau etc van Gods kant nooit verbondskind geweest is. Lees Calvijn en anderen er maar op na: dat is geen gereformeerde visie. We zien in de Schrift met grote regelmaat dat God Zijn verbond gedenkt, en daarom afhoererende verbondskinderen opzoekt.
PS2> Je andere probleem is, dat je "netjes leven" verward met verbondsgehoorzaamheid. Zo spreekt de Schrift niet. Wanneer een bepaalde zaak misbruikt is (bv door prof. Schilder's volgelingen) is dat nog geen argument tegen de zaak zelve.