geloof is zekerheid

[Alexander CD]

Waar geloof is de zekerheid van persoonlijke zaligmaking.
Het is de zekerheid bevrijd te zijn van zonde, dood en hel.
Het is de zekerheid dat je aangenomen bent in gemeenschap met God, dit is het eeuwige leven.
Geloof is de zekerheid dat je behouden bent door het bloed van Christus, door Gods verkiezende liefde van voor de grondlegging der wereld.
Waar geloof is deze verzekerdheid, dit vertrouwen.
Verzekerd zijn van je zaligheid is niet een vrucht van geloof.
Verzekerdheid komt niet later, door geloofstrijd of geloofsontwikkeling.

Verzekerdheid is wat geloof is!
Haal de verzekerdheid van het geloof weg en wat blijft over, ONGELOOF.
Twijfel is zonde.
Als je aan je eigen behoud en zaligheid twijfelt is dat een gevolg de verdorven staat waarin je leeft.
De geestelijke vader en degene die twijfel altijd voedt is de satan.
Satan begon met; Is het ook, dat God gezegd heeft:
Twijfel aan je persoonlijke zaligheid is erger dan stelen en echtbreuk, omdat het Gods beloften in twijfel trekt.
Twijfel maakt van God een leugenaar.
Bijbelse definitie;
1. Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
Luther heeft het ook terecht vertaald met, “eine gewisse Zuversicht,”
Geloof heeft niks te doen met twijfel, behalve het te veroordelen het te bestrijden en het te overwinnen.

[wim]

Geloof zegt niet op elk moment 'ik ben gered',
maar geloof zegt: God is te vertrouwen en ik verlaat me op Hem en Zijn werk.

Geloof is verzekerdheid. Maar niet in de eerste plaats verzekerdheid van mijn zaligheid. Het is wel verzekerdheid van mijn Zaligmaker van wie ik mijn zaligheid verwacht!

Dat vind ik gevoelsmatig toch wel een groot verschil.

[Marnix]

Hm, maar uit het een, het geloven in Hem als Zoon van God en Zaligmaker, vloeit toch ook het ander voort? Weten dat Hij ook jouw Zaligmaker is?

Een gelovige mag zich toch kind van Hem weten, niet uit eigen verdienste maar door Zijn verdienste?

[Tiberius]

Daar is de Bijbel heel duidelijk over:
Rom 5,1+2: Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus; door Welken wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.

[wim]

Hm, maar uit het een, het geloven in Hem als Zoon van God en Zaligmaker, vloeit toch ook het ander voort? Weten dat Hij ook jouw Zaligmaker is?

Een gelovige mag zich toch kind van Hem weten, niet uit eigen verdienste maar door Zijn verdienste?

Ja, dat is waar. Het is ook een 'logische' gevolgtrekking. Mijn opmerking is ook meer gevoelsmatig.

[Marnix]

Maar de vraag is: Is dergelijk gevoel goed? Is het Bijbels? Dat het menselijk is, dat klopt...

[wim]

Maar de vraag is: Is dergelijk gevoel goed? Is het Bijbels? Dat het menselijk is, dat klopt...

Ik ben daar niet uit. Ik vermoed dat het inderdaad menselijk, maar onbijbels is.
Uit de tekst die Tiberus aanhaalt, kun je concluderen dat we door het geloof 'roemen in de hoop der heerlijkheid Gods'. Is dat hetzelfde als zeggen: 'ik heb zekerheid over mijn zaligheid?'. En als dat zo is, is dat dan een eigenschap van het geloof of het gevolg van (door) het geloof?
Verder staat er in die tekst dat gerechtvaardigd zijn door het geloof (en we vrede hebben bij God). Maar is dat een beleving of een wetenschap aan onze kant of is dat een zekerheid vanuit God? En weer de vraag: als het een beleving of wetenschap is aan onze kant, is het dan een eigenschap van het geloof zelf? Want om die vraag gaat het in dit topic.

Zoals je merkt: ook ik heb moeite met bijbellezen.

[Marco]

Tja.. Als je geloof geen zekerheid noemt, dan weet ik niet meer wat een "vast vertrouwen is, dat niet alleen aan anderen maar ook aan mij vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en heil door God geschonken is uit louter genade, alleen op grond van Christus’ verdienste".

Zullen we dat maar schrappen dan?

[wim]

Tja.. Als je geloof geen zekerheid noemt, dan weet ik niet meer wat een "vast vertrouwen is, dat niet alleen aan anderen maar ook aan mij vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en heil door God geschonken is uit louter genade, alleen op grond van Christus’ verdienste".

Zullen we dat maar schrappen dan?

Nee hoor.
Hoewel dit natuurlijk een tekst uit de HC is en niet uit de bijbel. Maar ik ga er zondermeer van uit de de opstellers van de HC meer inzicht hadden dan ik. Dus laat maar staan.

Overigens heb ik nergens gezegd dat geloof geen zekerheid is.
Maar jullie hebben me overtuigd (moet ik me ook maar niet in theologische discussies mengen).

[refo]

Tja.. Als je geloof geen zekerheid noemt, dan weet ik niet meer wat een "vast vertrouwen is, dat niet alleen aan anderen maar ook aan mij vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en heil door God geschonken is uit louter genade, alleen op grond van Christus’ verdienste".

Zullen we dat maar schrappen dan?

Nee hoor.
Hoewel dit natuurlijk een tekst uit de HC is en niet uit de bijbel. Maar ik ga er zondermeer van uit de de opstellers van de HC meer inzicht hadden dan ik. Dus laat maar staan.

Overigens heb ik nergens gezegd dat geloof geen zekerheid is.
Maar jullie hebben me overtuigd (moet ik me ook maar niet in theologische discussies mengen).

Het is maar waar je de zekerheid aan ontleent: aan Gods Woord of aan een bevinding. Gods Woord is zeker en vast. Bevindingen zijn vluchtig.

[wim]

Tja.. Als je geloof geen zekerheid noemt, dan weet ik niet meer wat een "vast vertrouwen is, dat niet alleen aan anderen maar ook aan mij vergeving van zonden, eeuwige gerechtigheid en heil door God geschonken is uit louter genade, alleen op grond van Christus’ verdienste".

Zullen we dat maar schrappen dan?

Nee hoor.
Hoewel dit natuurlijk een tekst uit de HC is en niet uit de bijbel. Maar ik ga er zondermeer van uit de de opstellers van de HC meer inzicht hadden dan ik. Dus laat maar staan.

Overigens heb ik nergens gezegd dat geloof geen zekerheid is.
Maar jullie hebben me overtuigd (moet ik me ook maar niet in theologische discussies mengen).

Het is maar waar je de zekerheid aan ontleent: aan Gods Woord of aan een bevinding. Gods Woord is zeker en vast. Bevindingen zijn vluchtig.

Ook al mee eens.

[memento]

Geloof is de zekerheid dat de zaligheid niet in mij, maar in Christus ligt. Veel twijfel komt voort doordat we de zaligheid zoeken in iets van onszelf (ervaring, gevoel, etc).

Een waar geloof echter verschilt wezenlijk met een valse gerustheid. Het gaat gepaard met strijd en aanvechting. Men leze de psalmen er maar op na. Wie meent een waar geloof te bezitten, maar de tonen "uit diepten van ellende, roep ik met mond en hart, tot U" niet kent, mag het nog eens goed nakijken. Maar tegelijkertijd geld ook het omgedraaide: Wie nog nooit de zekerheid, waarmee de psalmdichter soms zingt, geproefd heeft (Dit weet ik vast; God zal mij nooit begeven; Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord. 'k Vertrouw op God, door gene vrees gestoord) mist nog het ware geloof.

Het ware geloof kenmerkt zich dus door aanvechting en bestrijding, maar ook door (bevindelijke momenten van) zekerheid, waarin de vrede met God ervaren mag worden. Lees de psalmen en de Romeinenbrief maar na voor voorbeelden.

Wat betreft de zekerheid, in de zin van een voortdurende gemoedstoestand, waarin men niet meer twijfelt over zijn eeuwige staat, dit acht ik een nadere weldaad die weinigen gegeven is. Men verkeert dan soms nog wel in de diepten, waaruit men tot God om verlossing roept, maar dit gaat dan gepaard met een vast vertrouwen en zekere wetenschap, dat Hij (ondanks al je zonden en afwijkingen) het zál doen.

[Tiberius]

Bevindingen zijn vluchtig.

Niet mee eens.
Het oorspronkelijke woord dokimèn, dat met "bevinding" overgezet is, zou je ook kunnen vertalen met (het germanisme) "beproefdheid", oftewel "dat wat beproefd is". Het woord heeft bijna de betekenis van bewijs. Hoe zou het ook anders hoop kunnen werken?

[Tiberius]

Wat betreft de zekerheid, in de zin van een voortdurende gemoedstoestand, waarin men niet meer twijfelt over zijn eeuwige staat, dit acht ik een nadere weldaad die weinigen gegeven is. Men verkeert dan soms nog wel in de diepten, waaruit men tot God om verlossing roept, maar dit gaat dan gepaard met een vast vertrouwen en zekere wetenschap, dat Hij (ondanks al je zonden en afwijkingen) het zál doen.

Ik denk ook, dat dat afhankelijk is van iemands karakter.

[refo]

Ik weet niet of je de dieptepunten uit de psalmen direct kunt terugvoeren in dieptepunten in het geloofsleven. Juist niet, zou ik zeggen. De psalmen kennen 1 grondtoon: God is mijn God. De dieptepunten betreffen het dagelijks leven. Door daar een geestelijk tintje in aan te brengen, lijkt het wel alsof de dichters een dip in het geloof hebben. Maar die dip is er niet. Juist dat doet ze roepen.