Ik denk dat beiden geen tijd hebben om te lezen als ze al geen tijd hebben om samen te praten.artistiek schreef:Ik geloof niet dat we zomaar de oplossing kunnen aandragen, daarvoor is er te weinig van dat gezin bekend.
Ik raad hen het boekje aan van ds. Van Ruitenburg 'Elkaar begrijpen'. Daar staan hele waardevolle, praktische lessen in...
Precies. Hij vergeet even dat hij zijn vrouw lief moet hebben. Een huwelijk is niet op te nemen, maar jezelf te geven...Afgewezen schreef:Ik geloof dat er in dit huwelijk sprake is van een dieperliggend probleem. Wát een buffel, zo'n man. Zul je mee getrouwd wezen...
wijze woorden Helma!helma schreef:sja...
een dagje ruilen werkt volgens mij niet. Want een man ziet ook gewoon niet alles wat gedaan moet worden
dus die zal sowieso veel eerder klaar zijn dan zijn vrouw.
ze moet dan eigenlijk een dag samen op werken met em.
Ik stel me het volgende voor:
's avonds voor het naar bed gaan samen een glaajse wijn
zegt Klara tegen Gijs: Gijs, het lijkt me fijn als we wat meer sámen kunnen doen. Gewoon eens samen een dagje weg. Even aan elkaar toekomen. Jij werkt zo hard; en dan vaak s avonds ook nog weg voor de kerk enzo. Ik vind het jammer dat we niet wat meer tijd voor elkaar hebben.
Maar ik zie dat ook gewoon niet zitten met alles wat er al op mijn bordje ligt.
Als je nu volgende week donderdag en vrijdag eens vrij neemt. Dan doen we donderdags samen de boel aan kant en dan gaan we vrijdag een dag samen erop uit. (een van de groteren van 20 kan misschien wel eens een dagje oppassen)
Lekker een strandwandeling maken ofzo. Ergens een hapje eten.
Dan kan Gijs eens een hele dag met Klara 'meelopen'. Wie weet gaan zijn ogen open.
Aan de andere kant moet klara misschien een assertiviteitstraining doen. Leren om niet de moeder te zijn die altijd voor iedereen rent enz. Als ze kinderen van 20 heeft dan kan ze die toch ook inschakelen? Als ze allemaal 1 taakje doen na het eten dan kan Klara ondertussen een van de kleintjes overhoren of wat dan ook.
Ze heeft dit 20 jaar laten gebeuren. iedereen vindt het helemaal normaal dat ze altijd zorgt enzovoort. Dat moet ze proberen te veranderen.
Logisch dat iedereen dat slikken vindt. maar ik zou er wel mijn best voor doen!
Gewoon iedereen z'n eiegn bed opmaken boven de 10 jaar. Zelf je vuile was opruimen en noem maar op.
Ik zie gezinnen om me heen waar de kinderen van 20 nog hun eigen bed niet opmaken en waar moeder ook altijd voor iedereen draaft.
Als ze dan klaagt dan denk ik: ja meid...je hebt dit zelf laten groeien zo.
Doe er je winst mee.MarthaMartha schreef:wijze woorden Helma!helma schreef:sja...
een dagje ruilen werkt volgens mij niet. Want een man ziet ook gewoon niet alles wat gedaan moet worden
dus die zal sowieso veel eerder klaar zijn dan zijn vrouw.
ze moet dan eigenlijk een dag samen op werken met em.
Ik stel me het volgende voor:
's avonds voor het naar bed gaan samen een glaajse wijn
zegt Klara tegen Gijs: Gijs, het lijkt me fijn als we wat meer sámen kunnen doen. Gewoon eens samen een dagje weg. Even aan elkaar toekomen. Jij werkt zo hard; en dan vaak s avonds ook nog weg voor de kerk enzo. Ik vind het jammer dat we niet wat meer tijd voor elkaar hebben.
Maar ik zie dat ook gewoon niet zitten met alles wat er al op mijn bordje ligt.
Als je nu volgende week donderdag en vrijdag eens vrij neemt. Dan doen we donderdags samen de boel aan kant en dan gaan we vrijdag een dag samen erop uit. (een van de groteren van 20 kan misschien wel eens een dagje oppassen)
Lekker een strandwandeling maken ofzo. Ergens een hapje eten.
Dan kan Gijs eens een hele dag met Klara 'meelopen'. Wie weet gaan zijn ogen open.
Aan de andere kant moet klara misschien een assertiviteitstraining doen. Leren om niet de moeder te zijn die altijd voor iedereen rent enz. Als ze kinderen van 20 heeft dan kan ze die toch ook inschakelen? Als ze allemaal 1 taakje doen na het eten dan kan Klara ondertussen een van de kleintjes overhoren of wat dan ook.
Ze heeft dit 20 jaar laten gebeuren. iedereen vindt het helemaal normaal dat ze altijd zorgt enzovoort. Dat moet ze proberen te veranderen.
Logisch dat iedereen dat slikken vindt. maar ik zou er wel mijn best voor doen!
Gewoon iedereen z'n eiegn bed opmaken boven de 10 jaar. Zelf je vuile was opruimen en noem maar op.
Ik zie gezinnen om me heen waar de kinderen van 20 nog hun eigen bed niet opmaken en waar moeder ook altijd voor iedereen draaft.
Als ze dan klaagt dan denk ik: ja meid...je hebt dit zelf laten groeien zo.
Wij doen veel dingen samen. Ik neem het ene voor m'n rekening en hij het andere. Wij wisselen vaak. Wat hij altijd doet is: de boodschappen en het koken. Verder rijdt hij altijd om zoonlief weg te brengen of op te halen (ik heb zelf last van nachtblindheid). Ben ik moe dan neemt hij mij werk uit handen en is hij niet lekker of moe of down dan zorg ik weer voor hem. Wij doen alles samen en 'meestal' in overleg. (Niet altijd wat afspraken betreft van zoonlief).vlinder schreef:Op een vragenrubriek op een onder ons bekende site vond ik het volgende:
Wat zou jij tegen die vrouw willen zeggen? Hoe gaan we hier in ons eigen gezin mee om? Herken je dit of juist niet?Hardwerkende vrouw en moeder
Wij hebben een gezin van zes kinderen; jongste 1 oudste 20. Zolang we getrouwd zijn heb ik altijd voor iedereen klaar gestaan. Met een zwakke gezondheid is dat echt een dagtaak, vooral omdat mijn man veel weg is; kerkeraad, schoolbestuur, enz. Kortom, weinig thuis zodat alles op mij neerkomt. Nu krijg ik de laatste tijd regelmatig de opmerking dat ik niet genoeg tijd aan mijn man besteed. Als hij laat thuis komt, alle kinderen zijn overhoord, de kleintjes naar bed, de grote bijna, ben ik echt helemaal op en is er geen energie meer om uitgebreid samen iets op te bouwen. Hoe lossen we dit op, zodat mijn man ziet wat een vrouw allemaal doet per dag en hoe kan ik hem tevreden stellen? Nu is zijn reactie: Waar kan jij nou moe van zijn? Je doet de hele dag niks en ik werk hard op mijn werk...
Hoe waarderen we het werk van elkaar? Hoe zit dit op je werk? Waardeer je het werk van die ene schoonmaker wel genoeg?
In mijn huwelijk zie ik dit echt niet zo. Memento pakt thuis hard aan. Hij kookt altijd en doet de boodschappen. Hij studeert hard en ik werk full-time. Ik voel wel dat mijn man erg waardeert wat ik doe. Wederzijds waardeer ik hem ook om wat hij doet. (natuurlijk ook om wie hij is, maar dat is even een andere discussie)
Een moeder, beste mensen, is de spil van haar gezin.
Zij is als eerste wakker, en slaapt als laatste in.
En is ze eens afwezig, dan jammert heel de troep
want niemand kan haar missen; toch heeft ze géén beroep!
Ze tovert met centjes en brengt de kinders groot,
droogt tranen en snuit neusjes, is net een duizendpoot.
Als iedereen de griep heeft, verpleegt ze heel de troep,
loopt zelf van koorts te beven; toch heeft ze géén beroep!
Ze is de troost der kleinen en vaders grootste schat.
Het aanrecht is haar altaar, de pan haar wierookvat.
Zij is in ‘t drukke leven, het rustpunt voor haar troep.
Haar wapenspreuk is ‘liefde’; God zegene háár BEROEP!
Het is niet dat mannen zich deze zaken goed moeten realiseren, dat geldt ook voor de mensen in de kerkenraad/schoolbestuur/politiek etc. Zij moeten wijs zijn en zorgvuldig kijken naar andere nevenactiviteiten van de eventueel op dubbeltal te zetten/te vragen persoon.BJD schreef:M'n pa zat ook in de kkraad, schoolbestuur en weet ik niet wat. Onze toenmalige Ds sprak hem er op aan.. "Weet je dat je gezin ook godsdienst is?".
Sommige mannen moeten zichzelf niet zo belangrijk vinden.. en raden en besturen moeten bij kandidaatstelling zich afvragen wat doe hij al? Sommge mannen menen zich immers onmisbaar (helaas niet in het gezin)
hehe.... wel een klassiek beeld wat dit schetst. Ik ben benieuwd wie er bij ons meer achter het aanrecht staat... ik heb wel zo'n vermoeden. En ik heb ook het vermoeden dat ik later in slaap val doorgaansJolandaOudshoorn schreef:Dit gedicht schreef een van de mensen die een reactie gaven op de vraag, erg mooi!Een moeder, beste mensen, is de spil van haar gezin.
Zij is als eerste wakker, en slaapt als laatste in.
En is ze eens afwezig, dan jammert heel de troep
want niemand kan haar missen; toch heeft ze géén beroep!
Ze tovert met centjes en brengt de kinders groot,
droogt tranen en snuit neusjes, is net een duizendpoot.
Als iedereen de griep heeft, verpleegt ze heel de troep,
loopt zelf van koorts te beven; toch heeft ze géén beroep!
Ze is de troost der kleinen en vaders grootste schat.
Het aanrecht is haar altaar, de pan haar wierookvat.
Zij is in ‘t drukke leven, het rustpunt voor haar troep.
Haar wapenspreuk is ‘liefde’; God zegene háár BEROEP!
