Velen van ons, waaronder ikzelf, hebben een beroep hetwelk beoogt de onderneming waarvoor men werkzaam is te doen continueren danwel te doen groeien.
Meestal is die groei ten voordeel of nut van de werkgever.
Natuurlijk zijn dit de motoren die de economie aandrijven en bestendigen.

Anderen hebben een beroep die de zorg beoogt voor de naasten of opleiding geeft aan de jeugd die al deze beroepen moeten gaan vervullen.

Velen kiezen voor een beroep waarin ze kunnen uitgroeien tot maatschappelijke (top-) functies, anderen kiezen een beroep uit liefde en zorg voor de naasten.

Het merkwaardige in deze maatschappij is dat de eerste groep een grotere welstand c.q. welvaart in materieel opzicht bereikt dan die tweede door mij genoemde groep.

Ikzelf heb 37 jaar het "kapitalisme" gediend en heb nooit ten volle ervaren wat in psalm 119 (berijmd) staat:

7 'k Heb and'ren al de rechten van Uw mond
Met lust verteld, hen vlijtig onderwezen;
Uit al den schat van 't grote wereldrond
Is nooit die vreugd in mijn gemoed gerezen,
Die 'k steeds in Uw getuigenissen vond,
Door mij betracht, en and'ren aangeprezen.

Als dit ervaren wordt, dan valt die hoge functie, met zijn beloning weg, en blijft een gerust leven over.

Ik wenste wel de dichter van deze psalm dit na te mogen zeggen.
Dit beleven kan in beide door mij genoemde beroepsgroepen van toepassing zijn.

Maar.....al die beroepen zijn van belang.

Hoe zien jullie in het licht van Gods Woord deze beroepen?

Werken wij voor het economisch belang van allen, of voor onszelf?
Werken wij voor onze naasten of ook daarin voor onszelf?

En de vraag is: Zien wij in ons beroep Zijn Goddelijke roeping?
Tot eer van Hem en/of welzijn voor onszelf?

Interessante vragen, waar ik zelf ook regelmatig mee bezig ben.

Vragen die daar voor mij bij horen zijn:

Wat wil God voor mij?
Wat is mijn Goddelijke identiteit?
Wie ben ik in Christus?
Waar ligt het verschil tussen mijn verlangen en wat God van mijn vraagt?

Als God de mens veranderd, veranderd hij niet het leven van de mens, maar de manier waarop deze mens in het leven staat. Het gaat er niet om wát wij doen (even aangenomen dat wat wij doen niet ingaat tegen Gods woord), maar om of wij het tot eer van God doen.

En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

questionmark schreef:En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

vlinder schreef:

questionmark schreef:En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

jvdg schreef:

vlinder schreef:

questionmark schreef:En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

slecht betaald? Nee hoor.. Verpleegkundige.. schaal 40 of 45.. helemaal niets mis mee.
Dat men altijd meer wilt is een andere zaak.

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft.

Hoe weet je of je op de juiste plaats bent?

jvdg schreef:

vlinder schreef:

questionmark schreef:En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

Ik wordt echt niet slecht betaald. Ik verdien meer dan mijn zwager die HBO heeft gedaan en meer dan mijn vader verdiend na 30 jaar bij dezelfde werkgever....
Verpleegkundigen en onderwijzers klagen altijd erg hard, maar ik ben prima tevreden met mijn salaris.. (vooral als je wat extra nachtjes draait met oud & nieuw bijvoorbeeld.... )

@questionmark: als je biddend een baan zoekt en je mag geloven dat God je weg leidt en bestuurd, mag je er van uit gaan dat je terecht komt waar God je gesteld heeft denk ik.

jvdg schreef:Velen van ons, waaronder ikzelf, hebben een beroep hetwelk beoogt de onderneming waarvoor men werkzaam is te doen continueren danwel te doen groeien.
Meestal is die groei ten voordeel of nut van de werkgever.
Natuurlijk zijn dit de motoren die de economie aandrijven en bestendigen.

Anderen hebben een beroep die de zorg beoogt voor de naasten of opleiding geeft aan de jeugd die al deze beroepen moeten gaan vervullen.

Velen kiezen voor een beroep waarin ze kunnen uitgroeien tot maatschappelijke (top-) functies, anderen kiezen een beroep uit liefde en zorg voor de naasten.

Het merkwaardige in deze maatschappij is dat de eerste groep een grotere welstand c.q. welvaart in materieel opzicht bereikt dan die tweede door mij genoemde groep.

Ikzelf heb 37 jaar het "kapitalisme" gediend en heb nooit ten volle ervaren wat in psalm 119 (berijmd) staat:

7 'k Heb and'ren al de rechten van Uw mond
Met lust verteld, hen vlijtig onderwezen;
Uit al den schat van 't grote wereldrond
Is nooit die vreugd in mijn gemoed gerezen,
Die 'k steeds in Uw getuigenissen vond,
Door mij betracht, en and'ren aangeprezen.

Als dit ervaren wordt, dan valt die hoge functie, met zijn beloning weg, en blijft een gerust leven over.

Ik wenste wel de dichter van deze psalm dit na te mogen zeggen.
Dit beleven kan in beide door mij genoemde beroepsgroepen van toepassing zijn.

Maar.....al die beroepen zijn van belang.

Hoe zien jullie in het licht van Gods Woord deze beroepen?

Werken wij voor het economisch belang van allen, of voor onszelf?
Werken wij voor onze naasten of ook daarin voor onszelf?

En de vraag is: Zien wij in ons beroep Zijn Goddelijke roeping?
Tot eer van Hem en/of welzijn voor onszelf?

Om beroepen in de sector van de 'barmhartigheid' mogelijk te maken, moeten er wel centjes op tafel komen. Daar zijn die andere beroepen weer voor.

vlinder schreef:

jvdg schreef:

vlinder schreef:

questionmark schreef:En wat zijn volgens jou daar de criteria voor? Wanneer kun je zeggen dat je iets tot Gods eer doet?

Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

Ik wordt echt niet slecht betaald. Ik verdien meer dan mijn zwager die HBO heeft gedaan en meer dan mijn vader verdiend na 30 jaar bij dezelfde werkgever....
Verpleegkundigen en onderwijzers klagen altijd erg hard, maar ik ben prima tevreden met mijn salaris.. (vooral als je wat extra nachtjes draait met oud & nieuw bijvoorbeeld.... )

@questionmark: als je biddend een baan zoekt en je mag geloven dat God je weg leidt en bestuurd, mag je er van uit gaan dat je terecht komt waar God je gesteld heeft denk ik.

ben het met vlinder eens. Ook ik klaag nooit over mijn salaris. Wel vind ik de omstandigheden waarop ik mijn werk moet uitvoeren, niet altijd zo geweldig.

zusterelly schreef:

vlinder schreef:

jvdg schreef:

vlinder schreef: Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

Ik wordt echt niet slecht betaald. Ik verdien meer dan mijn zwager die HBO heeft gedaan en meer dan mijn vader verdiend na 30 jaar bij dezelfde werkgever....
Verpleegkundigen en onderwijzers klagen altijd erg hard, maar ik ben prima tevreden met mijn salaris.. (vooral als je wat extra nachtjes draait met oud & nieuw bijvoorbeeld.... )

@questionmark: als je biddend een baan zoekt en je mag geloven dat God je weg leidt en bestuurd, mag je er van uit gaan dat je terecht komt waar God je gesteld heeft denk ik.

ben het met vlinder eens. Ook ik klaag nooit over mijn salaris. Wel vind ik de omstandigheden waarop ik mijn werk moet uitvoeren, niet altijd zo geweldig.

Dat klopt. Ook wij hebben pas de beveiliging gebeld om een zeer asociale familie te laten verwijderen van de afdeling.
En ook ik ben het wel eens spuug zat als mensen zeuren of om niets bellen. (ben je net weg en net bij iemand anders bezig, bellen ze omdat ze graag hun lamp uit willen. (terwijl ze dat soms gewoon zelf kunnen)

@ Afgewezen: Ben het helemaal met je eens. Als niemand ooit winst maakte, kon er een heleboel ook niet gerealiseerd worden.

zusterelly schreef:

vlinder schreef:

jvdg schreef:

vlinder schreef:
Als je je werk getrouw doet op de plaats waar God je gesteld heeft. Dat wil zeggen: liefde voor de naaste, ieder het zijne geven (geen oplichting op zwart werken), iets uit mogen dragen van Gods liefde, Zijn Naam belijden bij de mensen enz.

Maar Jvdg: ik werk in de zorg, maar ik herken ook die gevoelens van jou. Ook ik vind het altijd weer leuk als ik een mooi bedrag op mijn loonstrook zie staan....Is dat per definitie fout?

Daar kan ik kort in zijn: Nee!
De arbeider is zijn loon waardig.
Zeker in de zorg. (alhoewel daar ten onrechte slecht betaald wordt)

Ik wordt echt niet slecht betaald. Ik verdien meer dan mijn zwager die HBO heeft gedaan en meer dan mijn vader verdiend na 30 jaar bij dezelfde werkgever....
Verpleegkundigen en onderwijzers klagen altijd erg hard, maar ik ben prima tevreden met mijn salaris.. (vooral als je wat extra nachtjes draait met oud & nieuw bijvoorbeeld.... )

@questionmark: als je biddend een baan zoekt en je mag geloven dat God je weg leidt en bestuurd, mag je er van uit gaan dat je terecht komt waar God je gesteld heeft denk ik.

ben het met vlinder eens. Ook ik klaag nooit over mijn salaris. Wel vind ik de omstandigheden waarop ik mijn werk moet uitvoeren, niet altijd zo geweldig.

Dat zie ik bij ons ook altijd terug... dat gezeur over dat salaris terwijl die gewoon goed is...
kijk, die jongens die met -3 een ijzeren stijger staan op te bouwen.. Dat zijn pas vervelende werkomstandigheden

Ik zie werk meer als een noodzakelijk kwaad, je moet immers in je onderhoud voorzien, toen ik nog niet ziek was bad ik altijd tot God om mij te leiden en te corrigeren in mijn werk en mijn werkdag tot een goed einde te brengen

Tot lof en eer van Zijn naam zie ik meer in vrijwilligerswerk wat ik jaren lang gedaan heb voor de kerk. Kerk autodienst parochie blaadje maken bezorgen , helpen met de jaarlijkse rommelmarktm klein ondehoyd aan het kerkgebouw en ga zo maar door dat zie ik tot lof en eer van Zijn naam

Ook stond ik liever op zondagmorgen vroeg in de winter me autoruit ijsvrij te maken om mensen die slecht ter been zijn naar de kerk te brengen dan voor mijn baas waar je een nummer bent, immers die toko draait toch wel door met of zonder jou maar de kek is echt afhanjekijk van vrijwilligers.

Tuurlijk is het fijn om een paar centen te hebben en 1 x per jaar lekker op vakantie te kunnen maar is dat het ? Okay in de kerk had ik het voorecht om als eerste te kunnen zien wat er verkocht werd op de rommelmarkt en ik maakte daar wel eens "misbruik" van om bijvoorbeeld alvast een boek te kopen voordat een ander het zag dus in die zien ben ik wel materialistich

Bart schreef:Ik zie werk meer als een noodzakelijk kwaad, je moet immers in je onderhoud voorzien, toen ik nog niet ziek was bad ik altijd tot God om mij te leiden en te corrigeren in mijn werk en mijn werkdag tot een goed einde te brengen

Tot lof en eer van Zijn naam zie ik meer in vrijwilligerswerk wat ik jaren lang gedaan heb voor de kerk. Kerk autodienst parochie blaadje maken bezorgen , helpen met de jaarlijkse rommelmarktm klein ondehoyd aan het kerkgebouw en ga zo maar door dat zie ik tot lof en eer van Zijn naam

Ook stond ik liever op zondagmorgen vroeg in de winter me autoruit ijsvrij te maken om mensen die slecht ter been zijn naar de kerk te brengen dan voor mijn baas waar je een nummer bent, immers die toko draait toch wel door met of zonder jou maar de kek is echt afhanjekijk van vrijwilligers.

Tuurlijk is het fijn om een paar centen te hebben en 1 x per jaar lekker op vakantie te kunnen maar is dat het ? Okay in de kerk had ik het voorecht om als eerste te kunnen zien wat er verkocht werd op de rommelmarkt en ik maakte daar wel eens "misbruik" van om bijvoorbeeld alvast een boek te kopen voordat een ander het zag dus in die zien ben ik wel materialistich

Noodzakelijk kwaad lijkt mij wat overdreven. Het lijkt mij juist om je werk met vreugde te doen. Werken doe je niet voor je zelf, maar ook voor anderen en bovenal in dienst van de Ander!