Wat zeg je, als je niet aan het Heilig Avondmaal deelneemt?

[priscilla]

'omdat de ouderlingen het rond de bedieningen zo druk hebben', [quote][/quote]

Ik begrijp dit niet zo goed. Misschien kan iemand mij wat wijzer maken. Waar hebben de ouderlingen het dan zo druk mee?

[helma]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

[vogeltje]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Het lijkt me juist dat hij blij moet zijn met vier tafels. Hoe meer mensen er komen, hoe meer vrucht hij heeft op zijn prediking van de achterliggende maanden toch?

[Luther]

"Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent."
Hoe denken jullie daarover?

Ik denk dat het ook wat milder gezegd kan worden: Hij belijdt openlijk dat er iets ( een barricade) tussen hem en Christus ligt, waardoor hij op dat moment niet aan kan gaan.

Maar de vraag blijft: Is die stelling Bijbels, en zo nee, hoe kun je dat onderbouwen?

[vogeltje]

"Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent."
Hoe denken jullie daarover?

Ik denk dat het ook wat milder gezegd kan worden: Hij belijdt openlijk dat er iets ( een barricade) tussen hem en Christus ligt, waardoor hij op dat moment niet aan kan gaan.

Wanneer mijn antwoord op het omgekeerde van jouw stelling 'ja' is ( Als je als belijdend lid wel deelneem aan het HA dan belijdt ik openlijk dat ik Christus ken.) dan is mijn antwoord op deze stelling ook ja.

Dus: Ga ik als belijdend lid aan het Avondmaal dan belijd ik dat ik Christus ken. JA!
Ga ik als belijdend lid niet aan het Avondmaal dan belijd ik dat ik Christus niet ken. Ja!

Maar ja...het is weer niet bijbels om over iemands innerlijke vehouding met God te oordelen.

[Lourens]

"Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent."
Hoe denken jullie daarover?

Ik denk dat het ook wat milder gezegd kan worden: Hij belijdt openlijk dat er iets ( een barricade) tussen hem en Christus ligt, waardoor hij op dat moment niet aan kan gaan.

Maar de vraag blijft: Is die stelling Bijbels, en zo nee, hoe kun je dat onderbouwen?

Als je door strijd niet de vrijmoedigheid hebt om aan te gaan wil dat niet zeggen dat je Christus niet kent.
Ik zie het niet als een 'belijdenis voor de gemeente'.
Ik denk ook dat het niet aangaan in een stelling te vatten is. Het is voor iedereen zeer persoonlijk en het kunnen heel veel redenen zijn.

Of zou je de stelling zo kunnen maken ........ 'als je niet aangaat besef je niet ten volle het volbrachte werk van Christus?

[Marnix]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Hm... als ik naar de Bijbel kijk heb ik het idee dat het avondmaal veel vaker werd gevierd. Ik kan me die spanning wel voorstellen... maar is dit uiteindelijk de juiste oplossing?

Bij ons werd het vroeger overigens 4x per jaar gevierd, tegenwoordig 7x per jaar.

[Luther]

"Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent."
Hoe denken jullie daarover?

Als je door strijd niet de vrijmoedigheid hebt om aan te gaan wil dat niet zeggen dat je Christus niet kent.

Nee, maar dat werd ook niet gezegd in de openingspost. Lees nog maar eens:

Graag wil ik aan jullie het volgende voorleggen.
Onlangs had ik met enkele vrienden een gesprek over het Heilig Avondmaal. Op een gegeven moment werd de stelling geponeerd: "Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent." (Overigens werd daarbij direct gezegd: Uiteraard zegt dat niets over het innerlijk leven, maar dat is dan wel de belijdenis die je zonder woorden uitspreekt.)
Hoe denken jullie daarover?

Het ging dus niet over een oordeel over het hart!! Dat wil ik met nadruk onderstrepen. Ook wil ik inderdaad meegaan in jouw uitspraak dat er zo'n hevige strijd kan zijn, dat je (incidenteel) niet aan het HA deelneemt.

De vraag is: Wat zeg je er zonder woorden mee?
Want ik denk dat we het hier met elkaar eens zijn, dat een ieder die Christus mag kennen door de bediening van Zijn Geest en het getuigenis van het Woord, aan het HA hoort deel te nemen. Én: dat er soms mensen zijn die dat wel kennen, maar niet aan durven, ambtelijk opgeroepen moeten worden (in prediking en/of pastoraat) om Christus niet te verloochenen en, al is het bevend, onwaardig, niets wetend, toch aan Zijn tafel te komen.
En als je dan toch blijft zitten, is het dan niet mogelijk om te zeggen: Wellicht kent u Christus wel, maar door dan te blijven zitten zegt u feitelijk het tegendeel?

[Marco]

"Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent."
Hoe denken jullie daarover?

Als je door strijd niet de vrijmoedigheid hebt om aan te gaan wil dat niet zeggen dat je Christus niet kent.

Nee, maar dat werd ook niet gezegd in de openingspost. Lees nog maar eens:

Graag wil ik aan jullie het volgende voorleggen.
Onlangs had ik met enkele vrienden een gesprek over het Heilig Avondmaal. Op een gegeven moment werd de stelling geponeerd: "Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent." (Overigens werd daarbij direct gezegd: Uiteraard zegt dat niets over het innerlijk leven, maar dat is dan wel de belijdenis die je zonder woorden uitspreekt.)
Hoe denken jullie daarover?

Het ging dus niet over een oordeel over het hart!! Dat wil ik met nadruk onderstrepen. Ook wil ik inderdaad meegaan in jouw uitspraak dat er zo'n hevige strijd kan zijn, dat je (incidenteel) niet aan het HA deelneemt.

De vraag is: Wat zeg je er zonder woorden mee?
Want ik denk dat we het hier met elkaar eens zijn, dat een ieder die Christus mag kennen door de bediening van Zijn Geest en het getuigenis van het Woord, aan het HA hoort deel te nemen. Én: dat er soms mensen zijn die dat wel kennen, maar niet aan durven, ambtelijk opgeroepen moeten worden (in prediking en/of pastoraat) om Christus niet te verloochenen en, al is het bevend, onwaardig, niets wetend, toch aan Zijn tafel te komen.
En als je dan toch blijft zitten, is het dan niet mogelijk om te zeggen: Wellicht kent u Christus wel, maar door dan te blijven zitten zegt u feitelijk het tegendeel?

Ik denk dat je het hier heel goed opgeschreven hebt.

De ouderlingen gaan het dus nog druk hebben in sommige gemeenten...

[Jacobse]

Daar durf ik ten aanzien van iemand die niet aangaat, niets van te zeggen. Ik zou wel, als we elkaar zouden kennen, er naar willen vragen. Ik ken zonder nader einformatie zijn of haar binnenste niet. Zeker als het een trouwe kerkgang(st)er is, die niet aangaat; waarom ?
Wie weet hoe graag hij/zij zou willen, maar het niet durft, vanwege het eigen hart en wat daar in om gaat en omgegaan is misschien in het bijzonder de laatste dagen.
Paulus zegt ergens dat wij ver van de Heere zijn, en in de vreemde. Bij zijn reis naar Rome staat dat hij moed vatte in de buurt van de tres tabernae; kennelijk was hij de moed totdien kwijt. Elia, na de overwinning voor de Heere op de Karmel, vluchtte weg naar de woestijn, en was meer dan moedeloos. Zo kan het zijn voor ieder van ons. Dat we niet horen wat wordt gelezen uit het formulier dat we niet aangaan om te tonen dat we rechtvaardig zouden zijn maar dat we midden in de dood liggen.Dat we niet met de Heere in het reine zijn gekomen, maar er nog bergen van hoogmoed en dalen van zonde liggen, en er zodoende nog geen vlakke baan met de Heere is. Alsof het met ieder van ons er een haar beter voor staat.
Alle reden voor een intiem en persoonlijk gesprek met zo iemand. Want waar is dat wie tot Hem komt, geenszins zal worden uitgeworpen; hoezeer dat ten volle recht zou zijn.
Thomas

[Afgewezen]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Het lijkt me juist dat hij blij moet zijn met vier tafels. Hoe meer mensen er komen, hoe meer vrucht hij heeft op zijn prediking van de achterliggende maanden toch?

Het kan ook wijzen op een verschuiving in het denken van de mensen over wat er gekend moet worden om aan het Avondmaal te kunnen gaan.

[zusterelly]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Het lijkt me juist dat hij blij moet zijn met vier tafels. Hoe meer mensen er komen, hoe meer vrucht hij heeft op zijn prediking van de achterliggende maanden toch?

Het kan ook wijzen op een verschuiving in het denken van de mensen over wat er gekend moet worden om aan het Avondmaal te kunnen gaan.

Gaat het nu over 4/3 tafels per avondmaalsviering of over 4/3 avondmaalsvieringen in het jaar

[vlinder]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Het lijkt me juist dat hij blij moet zijn met vier tafels. Hoe meer mensen er komen, hoe meer vrucht hij heeft op zijn prediking van de achterliggende maanden toch?

Het kan ook wijzen op een verschuiving in het denken van de mensen over wat er gekend moet worden om aan het Avondmaal te kunnen gaan.

Gaat het nu over 4/3 tafels per avondmaalsviering of over 4/3 avondmaalsvieringen in het jaar

Het laatste. Ik begreep de reactie van vogeltje ook niet...

[Marnix]

ik herinner me dat ooit in mijn vorige gemeente de vieringen van het Avondmaal teruggebracht werden van 4 naar 3 'omdat het voor de dominee teveel spanning meebracht'
Ik had het idee dat de dominee zich teveel verantwoordelijk voelde voor het aantal gasten wat deelnam.

Het lijkt me juist dat hij blij moet zijn met vier tafels. Hoe meer mensen er komen, hoe meer vrucht hij heeft op zijn prediking van de achterliggende maanden toch?

Het kan ook wijzen op een verschuiving in het denken van de mensen over wat er gekend moet worden om aan het Avondmaal te kunnen gaan.

Klopt... en dat kan dan weer een goede verschuiving zijn of een verkeerde. Mogelijkheden genoeg.

[Ariene]

Graag wil ik aan jullie het volgende voorleggen.
Onlangs had ik met enkele vrienden een gesprek over het Heilig Avondmaal. Op een gegeven moment werd de stelling geponeerd: "Als je als belijdend lid niet deelneemt aan het Heilig Avondmaal dan belijdt je openlijk voor de gemeente dat je Christus niet kent." (Overigens werd daarbij direct gezegd: Uiteraard zegt dat niets over het innerlijk leven, maar dat is dan wel de belijdenis die je zonder woorden uitspreekt.)

Hoe denken jullie daarover?

Het probleem begint al bij het belijdenis doen.
Tegenwoordig wordt er bij het belijdenis doen meer ingestemd met de leer, dan dat we belijdenis van ons persoonlijk geloof in Christus doen.
Een fijne bijkomstigheid is dat we niet meer naar cathechesatie hoeven.

Dus het is vaak (helaas) zo dat je wel belijdenis heb gedaan, maar nog niet deel kan nemen aan het Heilig Avondmaal.
Ken je Christus dan? Nee! Er is m.i. geen ander antwoord mogelijk.
Natuurlijk ken je Christus wel, je hoort van Hem, leest van hem, maar je kent hem als het ware van een foto.
Maar wanneer je Hem in het echt mag zien, zie je ook jezelf.
En wanneer je jezelf ziet verdwijnt elke kracht en elke lust om te leven.
Want in het Licht van Christus blijft er van mij niets over!
En daarin zit nu ook het wonder van het H.A.
God weet dat wij van onszelf krachteloos en machteloos zijn en heeft daarom het H.A. ingesteld tot Hij komt.
Hij wil ons door het Avondmaal sterken zoals Hij Elia sterkte; Sta op, eet, want de weg zou te veel voor u zijn.

Ikzelf ben weleens getroffen door het feit dat zoveel mensen blijven zitten.
Ik kan zelf niet meer leven, ik heb kracht nodig, kracht die God mij door Zijn genade wil geven.
Hij heeft mij tot een persoonlijk geloof geroepen en heb daardoor ervaren dat ik geheel afhankelijk van Hem ben.
Al die mensen die blijven zitten zijn blijkbaar veel sterker dan ik en redden het nog zelf.
I.p. zeg je daarmee dat je Gods genade brood niet nodig heb...

Ik weet dat het voor sommigen heel moeilijk ligt, die ook graag zouden willen, maar niet durven.
Maar wanneer je door genade mag weten geborgen te zijn achter Zijn bloed (en echt, dat is de enige veilige plek!) Laat God dan ook zien dat je Zijn genade brood niet veracht.
Hij heeft de tafel gedekt en ook uw naamkaartje klaargezet op tafel.
Laat u uw Vader wachten?