O Vader, dat Uw liefd' ons blijk';
O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk;
O Geest, zend Uwen troost ons neer;
Die-enig God, U zij al d' eer!

Bekende woorden uit de Avondzang, die de ouderling in de leesdiensten aan het eind uitspreekt.
Ook theologisch studenten en kandidaten doen dit.

Weet iemand wanneer dit is ingevoerd?
Wanneer/waar is dit gebruik ingevoerd, nl verschil tussen predikanten en ouderlingen?
Het zal op dit punt zeker een tekort aan kennis zijn, ik ben er me van bewust.
Vandaar dat ik dit even ter sprake breng...

De zegen die aan het eind van de dienst door predikanten wordt uitgesproken is de zgn Aarons zegen. Hij was de eerste hogepriester. Alleen de priesters mochten na de dienst van de verzoening deze zegen uitspreken. De preek zou je kunnen beschouwen als dienst van verzoening en de predikanten als priesters. Alleen de perdikanten mogen de sacramenten bedienen en vanuit deze positie mogen zij ook alleen deze zegen uitspreken.
zoiets was het, dacht ik.

JolandaOudshoorn schreef:De zegen die aan het eind van de dienst door predikanten wordt uitgesproken is de zgn Aarons zegen. Hij was de eerste hogepriester. Alleen de priesters mochten na de dienst van de verzoening deze zegen uitspreken. De preek zou je kunnen beschouwen als dienst van verzoening en de predikanten als priesters. Alleen de perdikanten mogen de sacramenten bedienen en vanuit deze positie mogen zij ook alleen deze zegen uitspreken.
zoiets was het, dacht ik.

Ja, maar de vraag van DIA was wanneer men dan voor ouderlingen en kandidaten die bede uit de Avondzang heeft ingevoerd.

Het antwoord op die vraag heb ik niet.
Wel voeg ik toe dat ik die Avondzang-bede in de GG ook heb meegemaakt, maar dat bij ons (PKN-GB) de kandidaten eindigen met de zegen uit Numeri 6, aangepast tot een zegenbede waar zij zichzelf ook onder scharen:
De HEERE zegene ons, en behoede ons!
De HEERE doe Zijn aangezicht over ons lichten, en zij ons genadig!
De HEERE verheffe Zijn aangezicht over ons, en geve ons vrede!

Leesdiensten komen bij ons niet voor. Behalve die ene keer toen de dominee al bij aanvang van de dienst onwel werd en een ouderling ter plekke moest invallen met een leespreek, heb ik nog geen leesdienst meegemaakt.

Hm ja, ik hoor dat ook wel, bijv. in de CGK, dat de ouderlingen / kandidaten "ons" in plaats van "u" zeggen. Soms zonder zegende handen, of eentje een beetje opgeheven, waar veel predikanten het met beide handen doen. In de GKV gebeurt dat niet meer. Daar mogen de ouderlingen en kandidaten ook "u" zeggen.

Misschien is het idee er achter dat het te vergelijken is met de priesterdienst, maar dat ze nog priester in opleiding zijn. Ik vraag me echter af of we dat zo moeten zien. U bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, zegt Petrus. Waar het binnengaan van het heilige der heiligen was voorbehouden aan de hogepriester, het betreden van het heilige aan de priesters enz, de offerdienst etc. zien we dat dit in het NT is veranderd. Zo worden we ook opgeroepen om te zegen, God, je naaste, zelfs je vijanden. Zegen ze en vervloek ze niet.

Maar misschien moet ik onderscheid maken in het zegenen van mensen, en mensen Gods zegen meegeven. Waar lezen we dat dit alleen aan de voorgangers is voorbehouden? Een predikant geeft de gemeente Gods zegen, zichzelf inclusief. En dat is voor een ambtsdrager toch niet anders?

Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Als ik me goed herinner kreeg in de GG de preeklezer geen hand, maar stiefelde hij zo de preekstoel op.
Of heb ik het nou mis?

Hendrikus schreef:

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Als ik me goed herinner kreeg in de GG de preeklezer geen hand, maar stiefelde hij zo de preekstoel op.
Of heb ik het nou mis?

Dat zou je lokaal moeten navragen.
Bij de gemeenten in onze classis krijgt de preeklezer in ieder geval wel een hand, zowel aan het begin als aan het einde van de dienst; aan het einde van de dienst zelfs van alle kerkenraadsleden (bij het binnenlopen van de consistorie).

Tiberius schreef:

Hendrikus schreef:

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Als ik me goed herinner kreeg in de GG de preeklezer geen hand, maar stiefelde hij zo de preekstoel op.
Of heb ik het nou mis?

Dat zou je lokaal moeten navragen.
Bij de gemeenten in onze classis krijgt de preeklezer in ieder geval wel een hand, zowel aan het begin als aan het einde van de dienst; aan het einde van de dienst zelfs van alle kerkenraadsleden (bij het binnenlopen van de consistorie).

een high-five?

...

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk.

Een predikant spreekt in opdracht van God. Niet in opdracht van een menselijke iets, of onze kerk.
Gods woord heeft gezag niet de kerk. We zijn Rome niet toch of wel soms?



Ik weet niet wie dat heeft ingevoerd het uitspreken van dat vers uit de Avondzang als zegenbede, ik hoor het ook af en toe, maar nooit afgevraagd wie heeft dat ingevoerd. Denk dat dat ook niet gemakkelijk is te achterhalen.

Hendrikus schreef:

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Als ik me goed herinner kreeg in de GG de preeklezer geen hand, maar stiefelde hij zo de preekstoel op.
Of heb ik het nou mis?

denk dat je het mis hebt...

Johann Gottfried Walther schreef:Een predikant spreekt in opdracht van God. Niet in opdracht van een menselijke iets, of onze kerk.
Gods woord heeft gezag niet de kerk. We zijn Rome niet toch of wel soms?

Die tegenstelling klopt niet.
In opdracht van de kerk(enraad) kun je een preek houden die staat op het gezag van Gods Woord.

Het gaat hier om een kerk-dienst.

MarthaMartha schreef:

Hendrikus schreef:

Marco schreef:Je kunt stellen dat met de handdruk van de ouderling de voorganger (dominee of preeklezer) door de kerkenraad wordt 'bevestigd' voor het voorgaan in de dienst. De voorganger doet 'zijn ding' in opdracht van de kerkenraad, en dus van de kerk. Een preeklezer krijgt de dienst dus net zo overgedragen als een dominee.
Daarmee kun je stellen dat zaken als zegen uitspreken ook voor een preeklezer gelden als voor een dominee. Preeklezen is dan in feite een soort 'ambt' voor een goed uur. Ambt dan in de zin van een zaak waarvoor hij geroepen is om die te doen.

Als ik me goed herinner kreeg in de GG de preeklezer geen hand, maar stiefelde hij zo de preekstoel op.
Of heb ik het nou mis?

denk dat je het mis hebt...

Het schijnt per gemeente te verschillen. Dus misschien heb ik het wel niet mis. Maar misschien ook wel. We horen het vanzelf.

Even iets anders dan.
Bij het uitspreken van de Zegen heffen sommige predikanten maar 1 hand omhooog
heb ik wel eens opgemerkt.
Tja ik ben in de oorlog geboren dus bij mijn ouders had die ene hand een nare uitwerking
en heb ik het zelf ook een beetje.
Waarom zouden ze dat doen met één hand terwijl je toch makkelijk twee handen kan opheffen
om de Votum of de Zegen uit te spreken.

Met dank aan Marnix

Marco schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Een predikant spreekt in opdracht van God. Niet in opdracht van een menselijke iets, of onze kerk.
Gods woord heeft gezag niet de kerk. We zijn Rome niet toch of wel soms?

Die tegenstelling klopt niet.
In opdracht van de kerk(enraad) kun je een preek houden die staat op het gezag van Gods Woord.

Het gaat hier om een kerk-dienst.

En de ouderlingen zijn door God geroepen tot het ambt en als ze een preeklezen doen ze dat ook vanuit dat ambt, waartoe God ze geroepen heeft.

Oude-Waarheid schreef:Even iets anders dan.
Bij het uitspreken van de Zegen heffen sommige predikanten maar 1 hand omhooog
heb ik wel eens opgemerkt.
Tja ik ben in de oorlog geboren dus bij mijn ouders had die ene hand een nare uitwerking
en heb ik het zelf ook een beetje.
Waarom zouden ze dat doen met één hand terwijl je toch makkelijk twee handen kan opheffen
om de fotum of de Zegen uit te spreken.

Votum...

Waarom ze het met 1 hand doen en anderen met 2 weet ik niet, waarschijnlijk gewoonte. Ik ervaar het zelf totaal niet als storend. Ik ben dan ook niet in de oorlog geboren. Misschien speelt dat een rol. Maar er is natuurlijk geen enkel verband tussen het zegenen met 1 hand en de hitlergroet, zo'n dominee zal dat echt niet willen nabootsen. Dus ik weet niet of er überhaupt reden is om het als storend te ervaren.