Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

"Ik zal u geen wezen laten..."

Wij hadden avondmaal op weeszondag. Er is niet aan gerefereerd in de preken, en met het sacrament als tastbaar teken werden we ook geen wezen gelaten.

Hendrikus schreef:Wij hadden avondmaal op weeszondag. Er is niet aan gerefereerd in de preken, en met het sacrament als tastbaar teken werden we ook geen wezen gelaten.

Dat gebeurde in de middagpreek die ik beluisterd heb ook bepaald niet.

Afgewezen schreef:

Hendrikus schreef:Wij hadden avondmaal op weeszondag. Er is niet aan gerefereerd in de preken, en met het sacrament als tastbaar teken werden we ook geen wezen gelaten.

Dat gebeurde in de middagpreek die ik beluisterd heb ook bepaald niet.

Dan ben ik benieuwd in welke kerk je zat...

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

De uitdrukking weeszondag wordt afgeleid uit Joh. 14:18, waar Jezus zegt dat Hij de discipelen niet als wezen achter zal laten. Dit volgt na de belofte van de komst van de Heilige Geest, Die bij de discipelen zal zijn. Tegelijk belooft Jezus dat Hij weer tot de discipelen (de wezen) zal komen. Het ziet dus op de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren, waarin de discipelen zich `verweesd` zouden kunnen voelen, omdat hun Meester er niet meer was. Vergelijk Joh. 16:6: `Maar omdat Ik deze dingen tot u gesproken heb, zo heeft de droefheid uw hart vervuld`.Waarschijnlijk is uit de combinatie van deze twee teksten de gedachte aan droefheid op weeszondag ontstaan. Maar het is in elk geval niet de bedoeling van de eerste tekst: daar geeft de Heiland juist een rijke belofte die troost schenkt.

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

Nee, maar dat is 'Goede Vrijdag' ook niet. Maar zou deze uitdrukking onbijbels zijn dan?

Avi schreef:

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

De uitdrukking weeszondag wordt afgeleid uit Joh. 14:18, waar Jezus zegt dat Hij de discipelen niet als wezen achter zal laten. Dit volgt na de belofte van de komst van de Heilige Geest, Die bij de discipelen zal zijn. Tegelijk belooft Jezus dat Hij weer tot de discipelen (de wezen) zal komen. Het ziet dus op de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren, waarin de discipelen zich `verweesd` zouden kunnen voelen, omdat hun Meester er niet meer was. Vergelijk Joh. 16:6: `Maar omdat Ik deze dingen tot u gesproken heb, zo heeft de droefheid uw hart vervuld`.Waarschijnlijk is uit de combinatie van deze twee teksten de gedachte aan droefheid op weeszondag ontstaan. Maar het is in elk geval niet de bedoeling van de eerste tekst: daar geeft de Heiland juist een rijke belofte die troost schenkt.

In ieder geval hebben de discipelen dat zelf niet zo ervaren:

Lukas 24:

50 En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanië, en Zijn handen opheffende, zegende Hij hen.
51 En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.
52 En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap.
53 En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God. Amen.

M.i. is het verkeerd (niet-Bijbels) om de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren weeszondag te noemen.

hmprff schreef:

Avi schreef:

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

De uitdrukking weeszondag wordt afgeleid uit Joh. 14:18, waar Jezus zegt dat Hij de discipelen niet als wezen achter zal laten. Dit volgt na de belofte van de komst van de Heilige Geest, Die bij de discipelen zal zijn. Tegelijk belooft Jezus dat Hij weer tot de discipelen (de wezen) zal komen. Het ziet dus op de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren, waarin de discipelen zich `verweesd` zouden kunnen voelen, omdat hun Meester er niet meer was. Vergelijk Joh. 16:6: `Maar omdat Ik deze dingen tot u gesproken heb, zo heeft de droefheid uw hart vervuld`.Waarschijnlijk is uit de combinatie van deze twee teksten de gedachte aan droefheid op weeszondag ontstaan. Maar het is in elk geval niet de bedoeling van de eerste tekst: daar geeft de Heiland juist een rijke belofte die troost schenkt.

In ieder geval hebben de discipelen dat zelf niet zo ervaren:

Lukas 24:

50 En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanië, en Zijn handen opheffende, zegende Hij hen.
51 En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.
52 En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote blijdschap.
53 En zij waren allen tijd in den tempel, lovende en dankende God. Amen.

M.i. is het verkeerd (niet-Bijbels) om de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren weeszondag te noemen.

Dit staat in Handelingen:

9 En als Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen, daar zij het zagen, en een wolk nam Hem weg van hun ogen.
10 En alzo zij hun ogen naar den hemel hielden, terwijl Hij heenvoer, ziet, twee mannen stonden bij hen in witte kleding;
11 Welke ook zeiden: Gij Galilese mannen, wat staat gij en ziet op naar den hemel? Deze Jezus, Die van u opgenomen is in den hemel, zal alzo komen, gelijkerwijs gij Hem naar den hemel hebt zien heenvaren.
12 Toen keerden zij wederom naar Jeruzalem, van den berg, die genaamd wordt de Olijfberg, welke is nabij Jeruzalem, liggende van daar een sabbatsreize.
13 En als zij ingekomen waren, gingen zij op in de opperzaal, waar zij bleven, namelijk Petrus en Jakobus, en Johannes en Andreas, Filippus en Thomas, Bartholomeüs en Mattheüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon Zelotes, en Judas, de broeder van Jakobus.
14 Deze allen waren eendrachtelijk volhardende in het bidden en smeken, met de vrouwen, en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broederen.

Allereerst moesten ze onderwezen worden door de engelen en daarna waren ze volhardende in het bidden en smeken (en zouden we daarachter niet in mogen vullen: om de komst van de voorzegde Trooster?).

Avi schreef:De uitdrukking weeszondag wordt afgeleid uit Joh. 14:18, waar Jezus zegt dat Hij de discipelen niet als wezen achter zal laten. Dit volgt na de belofte van de komst van de Heilige Geest, Die bij de discipelen zal zijn. Tegelijk belooft Jezus dat Hij weer tot de discipelen (de wezen) zal komen. Het ziet dus op de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren, waarin de discipelen zich `verweesd` zouden kunnen voelen, omdat hun Meester er niet meer was. Vergelijk Joh. 16:6: `Maar omdat Ik deze dingen tot u gesproken heb, zo heeft de droefheid uw hart vervuld`.Waarschijnlijk is uit de combinatie van deze twee teksten de gedachte aan droefheid op weeszondag ontstaan. Maar het is in elk geval niet de bedoeling van de eerste tekst: daar geeft de Heiland juist een rijke belofte die troost schenkt.

Ik denk dat je dan de tekst verkeerd uitlegt. En @ artistiek, ik denk inderdaad dat de uitdrukking dan onbijbels is.

Ik denk namelijk dat je de tekst uit Joh. 14 moet verbinden aan de tekst die er gelijk op volgt:
Ik zal u geen wezen laten; Ik kom weder tot u.
Nog een kleinen tijd, en de wereld zal Mij niet meer zien; maar gij zult Mij zien; want Ik leef, en gij zult leven.

'Laten' betekent niet: jullie zijn een tijdje wezen maar ik zal het niet zo laten. Maar betekent: jullie zullen nooit wezen zijn. Ik ga weg (de wereld zal Mij niet meer zien) maar zal jullie niet als wezen achterlaten (gij zult Mij zien). Zo kan Jezus zeggen: Ik ben met ulieden, al de dagen tot de voleinding der wereld. Zo kunnen de discipelen met grote blijdschap vervuld zijn na hemelvaart.

Ik had tot nu toe nog nooit van de term "weeszondag" of "wezenzondag" gehoord. Ik heb het even nagezocht en ben er achter wat het is. Weer wat geleerd

Marnix schreef:Ik had tot nu toe nog nooit van de term "weeszondag" of "wezenzondag" gehoord. Ik heb het even nagezocht en ben er achter wat het is. Weer wat geleerd

Jaja, leerzaam is het hier

Erasmiaan schreef:

Afgewezen schreef:

Hendrikus schreef:Wij hadden avondmaal op weeszondag. Er is niet aan gerefereerd in de preken, en met het sacrament als tastbaar teken werden we ook geen wezen gelaten.

Dat gebeurde in de middagpreek die ik beluisterd heb ook bepaald niet.

Dan ben ik benieuwd in welke kerk je zat...

PKN-gemeente.

Afgewezen schreef:

Erasmiaan schreef:

Afgewezen schreef:

Hendrikus schreef:Wij hadden avondmaal op weeszondag. Er is niet aan gerefereerd in de preken, en met het sacrament als tastbaar teken werden we ook geen wezen gelaten.

Dat gebeurde in de middagpreek die ik beluisterd heb ook bepaald niet.

Dan ben ik benieuwd in welke kerk je zat...

PKN-gemeente.

O foei toch

Jongere schreef:

Afgewezen schreef:Twee keer een preek n.a.v. 'weeszondag'.
's Morgens hoorde ik dat de discipelen weenden na de hemelvaart van Christus.
's Middags hoorde ik dat de discipelen blij waren na de hemelvaart.

Is 'weeszondag' eigenlijk wel een bijbelse uitdrukking?

Volgens Ds.C.Harinck afgelopen zondagmorgen(wat ik nu aan het beluisteren ben) in Apeldoorn niet, want de reformatoren en nadere reformatoren vind je dat niet, het is volgens hem meer iets van de afscheiding. Het was meer iets voor de tijd tussen Pasen en Hemelvaart. Ze waren nu geen hulpeloze wezen meer, maar blijde en verwachtend en ze wisten ook wat ze verwachten. Mijn vraag is waarom anderen dan het wel op een 'weeszondag' houden?